Πώς ο Γρίβας ανακηρύχθηκε «άξιος της Πατρίδος»…

Μαζεύτηκαν και φέτος στη Λεμεσό κάποιοι για να τιμήσουν τον Γεώργιο Γρίβα, τον

άνθρωπο που ηγήθηκε στρατιωτικά της ΕΟΚΑ και στη συνέχεια της ΕΟΚΑ Β’ με ότι αυτό συνεπάγεται.

Δεν θα μπω σε ανάλυση ούτε για τη μια περίοδο ούτε για την άλλη.

Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις.

Θα σταθώ μόνο σε ένα θέμα που οι οπαδοί του προβάλλουν συνεχώς ως να είναι η αθωωτική περγαμηνή για τον Γρίβα: Το ότι ανακηρύχθηκε «άξιος της πατρίδος» από την Βουλή των Ελλήνων αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, μετά τη λήξη της δράσης της ΕΟΚΑ.

Όμως εκείνο που έχει σημασία να εξετάσουμε είναι γιατί και πώς ο Γρίβας ανακηρύχθηκε άξιος της πατρίδος;

·         Αποφάσισε η Βουλή των Ελλήνων;

·         Αποφάσισε η κυβέρνηση Καραμανλή;

·         Το συνέστησε ο Μακάριος;

·         Το πρότεινε κάποιος άλλος;

·         Ή το ζήτησε ο ίδιος ο Γρίβας;

Η ενημέρωση για τις συμφωνίες

Το παιχνίδι παίχθηκε κατά την ενημέρωση του Γρίβα τόσο από τον Αβέρωφ  όσο και από τον Μακάριο, τον Αζίνα και από άλλους (με μακροσκελείς επιστολές).

Ο Γρίβας ήταν πλήρως ενήμερος για όσα τεκταίνονταν στο Λονδίνο.

Κι αυτό το πιστοποιούν άμεσα εμπλεκόμενοι όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Ανδρέας Αζίνας.

Απόδειξη αποτελούν και οι καταγραφές του ίδιου του Γρίβα στα «Απομνημονεύματα» του που παραθέτει και την αλληλογραφία με τους προαναφερόμενους.

Είναι αλήθεια ότι ο Γρίβας δεν αντέδρασε αρνητικά στις συμφωνίες αλλά εξέφρασε κάποιες επιφυλάξεις.

Οι αλληλογραφία Ευ. Αβέρωφ – Γρίβα

Όλα ξεκίνησαν με την επιστολή που έστειλε ο Ευ. Αβέρωφ στον Γρίβα στις 18 Φεβρουαρίου 1959.

Σημειώνουμε ότι ως επί τω πλείστον ο Γρίβας δημοσιεύει ολόκληρες τις επιστολές που έλαβε ή που έγραψε.

Την επιστολή Αβέρωφ ο Γρίβας την δημοσιεύει στα «Απομνημονεύματα» του (σελ. 389-390).

Απάντησε στον Έλληνα ΥΠΕΞ στις 22 Φεβρουαρίου 1959 με δική του επιστολή.

Ωστόσο ενώ ο λεπτομερείς – κατά τα άλλα – Γεώργιος Γρίβας παραθέτει ολόκληρη την επιστολή Αβέρωφ, στο βιβλίο του παραθέτει μόνο μία παράγραφο της δικής του επιστολής!

Η σχετική αναφορά φαίνεται στη φωτοτυπία που παραθέτω.

Γιατί άραγε ο Γρίβας παραθέτει μόνο μια μικρή παράγραφο;

Μήπως θέλει κάτι να κρύψει;

Η απάντηση είναι πως ναι.

Απαιτεί την ύψιστη Τιμή

Ο Γρίβας, λοιπόν, έστειλε μια επιστολή στον Αβέρωφ στης 22 Φεβρουαρίου με αρκετές αντιφάσεις.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο της επιστολής όπως την παραθέτει ο ίδιος ο Αβέρωφ στο βιβλίο του «Ιστορία Χαμένων Ευκαιριών», τόμος Β' σελ. 221-222:

Κύριε 'Υπουργέ,

Επικοινωνούμεν κατόπιν της προς εμέ επιστολής σας της 18/2/1959, δι’ ης μου καθιστάτε γνωστούς τούς λόγους οι όποιοι επέβαλον την υπογραφήν της ελληνοαγγλοτουρκικής συμφωνίας διά την Κύπρον, και εις την όποιαν επιστολήν σας απαντώ.

Είναι αληθές ότι έχω ωρισμένας σοβαράς αντιρρήσεις επί της επιτευχθείσης συμφωνίας, της οποίας ακόμη το πλήρες κείμενον αγνοώ. Διά να κρίνη όμως κανείς αυτήν πρέπει να την συσχετίσει με την διεθνή και κυπριακήν πραγματικότη­τα. Αν κατέχω άριστα την δευτέραν, είμαι όμως ανίδεος της πρώτης, και επομένως η επί της συμφωνίας κρίσις μου δέν  θα ήτο πλήρης και δίκαια. Δεν αποκρύπτω ακόμη ότι έχω σοβαρούς ενδοιασμούς από απόψεως πρακτικής εφαρμογής ενός τόσον πολυπλόκου συστήματος διοικήσεως.

Εγώ έδρασα κυρίως ως στρατιώτης, και ως τοιούτος παρέσχον εις την πολιτικήν ευκαιρίας εκμεταλλεύσεως στρα­τιωτικών αποτελεσμάτων, υπέρ μιας πολιτικής λύσεως. Δεν πρόκειται να ορθωθώ νυν  προ της αποφάσεως της πολιτικής ηγεσίας, διότι το τοιούτον θά εδίχαζε τον Κυπριακόν Λαόν, ίσως δε και ολόκληρον το Έθνος, με αποτελέσματα κατα­στρεπτικά.

θα ήθελα όμως να σάς τονίσω εν σημείον επί του όποιου, εάν δεν δοθή ικανοποιητική λύσις, θα με ηνάγκαζε να δώ­σω την μάχην απλώς  δ ι ά  τ η ν  τ ι μ ή ν  τ ω ν  ό π λ ω ν. Και τούτο είναι τόσον ή γενική αμνηστία, όσον και η μη κακομεταχείρισις και κατεξευτελισμός υπό των Αγγλικών αρχών των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αναμένω συνεπώς την σχε­τικήν δήλωσιν του Κυβερνήτου διά να καθορίσω την στάσιν μου.

Τέλος, εν ζήτημα καθαρώς προσωπικόν: Όταν ανέλαβα τον αγώνα, δεν απέβλεψα εις ηθικάς αμοιβάς αλλά απλώς εις την εκπλήρωσιν ενός επιτακτικού καθήκοντος. Εις τον τύπον αναγιγνώσκω διαφόρους διαφόρους ηθικάς αμοιβάς, αί οποίαι θα ήτο δυνατόν να μου απονεμηθούν. Δηλώ ειλικρινά ότι το τοιούτον με λυπεί, διότι με καταρρίπτει εις το επίπεδον ατόμου το όποιον ηγωνίσθη διά να διακριθή και να γίνεται θόρυβος πέριξ του ονόματος του.

Η επιθυμία μου, να παραμείνω οίος ε ί μ α ι  σήμερον και οίος ήμην πριν αναλάβω τον  αγώνα, ένας αφανής αγωνιστής της ελευθερίας και τίποτε άλλο.

Η μόνη ηθική αμοιβή για μένα είναι μία: Η αναγνώρισις υφ’ όλων, η ενσυνείδητος, και όχι στα χαρτιά, ότι  ε φ ά ν η ν  ά ξ ι ­ο ς  τ η ς  Π α τ ρ ί δ ο ς.

Με μίαν τοιαύτην αναγνώρισιν θα αποσυρθώ, ικανοποιημένος, εις τον ιδιωτικόν μου βίον, χωρίς να αναμειχθώ ούτε εις την πολιτικήν ούτε εις την δημοσί­αν ζωήν, είτε εν Κύπρο είτε εν Ελλάδι.

Δεχθείτε, Κύριε Υπουργέ, μαζί με τας ευχαριστίας μου διά την ενημέρωσίν μου και την έκφρασιν της απείρου προς υμάς εκτιμήσεως.

L

22.2.1959

Όπως διαπιστώνουμε, ο Γρίβας δηλώνει επί προσωπικού ότι έκαμε το καθήκον του ως απλώς στρατιώτης και δεν ζητά ηθικές αμοιβές διότι αυτό τον ρίχνει στο επίπεδο ατόμου που αγωνίστηκε για να διακριθεί και να γίνει θόρυβος γύρω από το όνομα του!

Προκαλεί γέλιο η αναφορά του ότι επιθυμεί να παραμείνει όπως ήταν πριν αναλάβει τον αγώνα, δηλαδή ένας αφανής αγωνιστής!

Γιατί προκαλεί γέλιο;

Διότι αμέσως μετά ζητά την ύψιστη τιμή, να ανακηρυχθεί άξιος της πατρίδας:

«Η αναγνώρισις υφ’ όλων, η ενσυνείδητος, και όχι στα χαρτιά, ότι  ε φ ά ν η ν  ά ξ ι ­ο ς  τ η ς  Π α τ ρ ί δ ο ς».

Προσέξετε, δεν αποζητά μόνο μια τιμητική διάκριση. Απαιτεί συγκεκριμένη τιμή η οποία θα αναγνωριστεί από όλους και συνειδητά!

Όχι στα χαρτιά!!!

Λέει όμως και ψέματα.

Ενώ είχε ήδη αποφασίσει (Βλ. Α. Αζίνα “50 χρόνια σιωπής”) ότι θα πολιτευθεί, διαβεβαίωνε ότι με την τιμή που θα του κάνουν θα μείνει ικανοποιημένος και δεν θα αναμιχθεί στην πολιτική.

Αλλά δυστυχώς για την Κύπρο δεν τήρησε την δέσμευση του.

Έτσι, λοιπόν, εξεβίασε την ανακήρυξη του σε «άξιον τέκνον της πατρίδος» ο Γρίβας.

Συναισθανόμενος τα αποτελέσματα της δράσης του ως αρχηγός της Χ αλλά και αργότερα της ΕΟΚΑ, τα εγκλήματα στα οποία προέβη, ήθελε μια ηθική κατοχύρωση.

Και οι εν Ελλάδι, προκειμένου να αγοράσουν τον μπελά, του έκαναν την χάρη.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά…

Μιχάλης Πέτρου, Ηλίας Ττοφαρής

Οι πρώτοι νεκροί Αριστεροί του 1958.

Δολοφονήθηκαν το ίδιο βράδυ την ίδια ώρα από μασκοφόρους του Γρίβα ο πρώτος στη Λύση και ο δεύτερος στην Κώμα του Γιαλού.

Το βίντεο περιέχει σπάνιο οπτικό υλικό.

Παραγωγή Μιχάλης Μιχαήλ, Ιανουάριος 2014

ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Σαράντα χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή του 37% του εδάφους μας από την Τουρκία, κάποιοι ψάχνονται ακόμα για τη λύση του Κυπριακού.

Και κυρίως ερμηνεύονται όροι και γεγονότα κατά το δοκούν σε βαθμό που βλάπτουν ανεπανόρθωτα τη χώρα μας.

Διερωτόμαστε πραγματικά:

-          Πότε θα εννοήσουν οι πολέμιοι της Δ.Δ.Ο. ότι η ερμηνεία που δίνουν σ’ αυτή τη μορφή λύσης είναι η τουρκική και όχι αυτή των Ηνωμένων Εθνών και της Ελληνοκυπριακής πλευράς;

-          Πότε θα εννοήσουν οι πολέμιοι της Δ.Δ.Ο. ότι με την πολεμική τους βοηθούν την Τουρκία αφού προωθούν τις θέσεις της Άγκυρας;

Η στρέβλωση των γεγονότων γίνεται συστηματικά από συγκεκριμένους κύκλους οι οποίοι δεν εννοούν να κατανοήσουν κάποια πράγματα.

Εμείς κατανοούμε ότι διαπνέονται από συγκεκριμένη νοοτροπία η οποία τους ωθεί να λένε όσα λένε. Όμως να μην παρουσιάζονται ως οι εκφραστές της απόλυτης αλήθειας.

Προωθητές των τουρκικών θέσεων

Προβάλλουν μια σειρά από θέσεις της Τουρκίας και θέτουν ερωτήματα (που φαντάζουν ως πατριωτικά) όμως στην ουσία εξυπηρετούν την Τουρκία.

Λένε για παράδειγμα ότι η λύση Δ.Δ.Ο. απαιτήθηκε από την Τουρκία μετά το 1974.

Αυτό είναι ορθό.

«Ξεχνούν» όμως κάτι πολύ σημαντικό. Ότι ναι, η τουρκική ερμηνεία της Δ.Δ.Ο. οδηγεί σε δύο κράτη.

Όμως η Ελληνοκυπριακή ερμηνεία, όπως και αυτή των Ηνωμένων Εθνών , οδηγεί σε ΕΝΑ κράτος με δύο συνιστώντα μέρη, όχι κυρίαρχα κράτη.

Και αυτό μπορούν να το διαπιστώσουν ρίχνοντας μια ματιά στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 και 2009 αλλά και στα ίδια τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Θεληματική διαστρέβλωση

Θέτουν το ερώτημα, γιατί η Άγκυρα δεν επέτρεψε συνομιλίες μεταξύ αυτής και της Κυπριακής Δημοκρατία;

Απλούστατη η απάντηση, διότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά ρωτούμε εμείς, γιατί όταν ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης επιχείρησαν να ανοίξουν ένα διάλογο με την ίδια την Τουρκία, οι ίδιοι, αυτοί που θέτουν το ερώτημα, τους κατηγόρησαν για σχεδόν προδοσία;

Οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι η μόνη σωστή λύση είναι η επιστροφή στο κράτος του 1960.

Από την άλλη φωνασκούν γιατί να αποδεχθούμε την πολιτική ισότητα.

Ποιο είναι το λάθος τους;

1^ον: Πολιτική ισότητα δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα αλλά αποτελεσματική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας.

2^ον: Πολιτική ισότητα υπάρχει και στο Σύνταγμα του 60 με την αναλογία 70-30.

Τι δεν καταλαβαίνουν λοιπόν;

Υποστηρίζουν ότι η «εκ περιτροπής προεδρία» είναι τουρκική εισήγηση.

Ωστόσο αν και υποστηρικτές του Τ. Παπαδόπουλου, αγνοούν την ξεκάθαρη αναφορά του ότι η «εκ περιτροπής» προεδρία ήταν εισήγηση της Ε/κυπριακής πλευράς.

Δημιουργούν την ψευδή εικόνα ότι με το κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ της 23^ης Μαΐου 2008 οι Τούρκοι πήραν «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς», δηλαδή όπως το ερμηνεύουν, δύο συνιστώντων κρατών.

Είναι όμως έτσι;

Πουθενά το συγκεκριμένο ανακοινωθέν δεν λέει κάτι τέτοιο. Ιδού η ακριβής αναφορά:

«Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς».

Γίνεται λόγος για συνιστώσες πολιτείες και όχι κράτη. Και αν παραπέμπουν στη λέξη “States” που την ερμηνεύουν σαν κράτος, τότε θα πρέπει να πούμε ότι εσκεμμένα διαστρεβλώνουν την έννοια.

Ναι, στα αγγλικά η λέξη αυτή σημαίνει κράτος, αλλά και Πολιτείες.

Παράδειγμα οι “United States of America”. Όλοι ερμηνεύουμε αυτό τον προσδιορισμό ως «Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής» και όχι ως «Ηνωμένα Κράτη Αμερικής».

Επομένως ας αφήσουν τις «εξυπνάδες» και τα λογοπαίγνια και ας επικεντρωθούν στην ουσία.

Ας σταματήσουν να συντηρούν και να προωθούν την τουρκική προπαγάνδα καλύπτοντας την με ένα ψευδοπατριωτικό καπέλο.

Τι πρέπει να γίνει;

Προσωπικά δεν διαφωνώ ότι η Τουρκία επιδιώκει μέσω της λύσης να έχει έλεγχο στο κράτος που θα προκύψει από μία λύση.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό, αλλά το τι κάνουμε για να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πρώτα και κύρια να στηλιτεύουμε αυτές τις προσπάθειες της Τουρκίας και να καταστήσουμε τους στόχους της ανέφικτους.

Πώς;   

Όταν όλοι με μια φωνή στηρίξουμε αυτό που συμφωνήσαμε και περάσαμε (ως κράτος) και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Ότι η λύση θα είναι ομοσπονδιακή (Δ.Δ.Ο.) που θα αποτελείται από ΕΝΑ κράτος, με ΜΙΑ διεθνή εκπροσώπηση και με ΜΙΑ ιθαγένεια.

Ας σταθούμε μια φορά ομόφωνοι απέναντι στην Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα για να γίνουμε πιο πειστικοί.

Με το να πολεμούμε ο ένας τον άλλο και να πλειοδοτούμε σε πατριωτισμό μόνο αρνητικές εντυπώσεις προκαλούμε και κανένας δεν μας παίρνει στα σοβαρά.

Τα εχέγγυα υπάρχουν. Και είναι οι ομόφωνες προτάσεις του 1989 και 2009.

Όλα τα άλλα είναι προφάσεις…

ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Είπα να ξεφύγω από τα θέματα που ασχολούμαι συχνά στο ιστολόγιο μου και μιας και διαπίστωσα ότι το θέμα της Χριστουγεννιάτικης ανάρτησης προκάλεσε το ενδιαφέρον, είπα να συνεχίσω.

Είναι λίγο μεγάλο το κείμενο αλλά πιστεύω ότι θα προκαλέσει το ενδιαφέρον.

Όσοι θέλετε να ανατρέξετε στις παραπομπές και στα κείμενα της Βίβλου μπορείτε να το πράξετε πατώντας εδώ.

Έτσι επέλεξα να εξετάσουμε ακροθιγώς το θέμα των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης που σύμφωνα με τους ευαγγελιστές και την χριστιανική Εκκλησία, συνδέονται και προλέγουν μάλιστα την έλευση του Ιησού.

Σημειώνω ότι δεν θα επαναλάβω εκείνες τις προφητείες με τις οποίες ασχολήθηκα στην προηγούμενη ανάρτηση.

Ας αρχίσουμε από το πρώτο ενδιαφέρον ερώτημα.

Ποιου απόγονος ήταν ο Ιησούς;

Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (1:1–16) και του Λουκά (3:23–38) υπάρχει η γενεαλογία του Ιησού. Δεν θα σταθώ στο ότι οι δύο γενεαλογίες παρουσιάζουν πολλές διαφορές και η μια παραθέτει περισσότερα ονόματα από την άλλη.

Θα σταθώ στο ότι και οι δύο ευαγγελιστές συνδέουν τον Ιησού με τον Δαβίδ, ότι δηλαδή ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαβίδ, ανήκε δηλαδή στη φυλή του Ιούδα.

Όμως και στα δύο ευαγγέλια δίνεται η γενεαλογία του Ιωσήφ (που θεωρείται απόγονος του Δαβίδ) και όχι της Μαρίας.

Μάλιστα οι θεολόγοι προσπαθώντας να απαντήσουν κυρίως στους προτεστάντες που είναι προσκολλημένοι στη Βίβλο, βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες περιλαμβανομένου και του ότι οι δύο τους ήταν συγγενείς.

Από την άλλη προσπαθούν να μας πείσουν οι ευαγγελιστές ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε με ανθρώπινη ενέργεια αλλά η Μαρία έμεινε έγκυος από το άγιο πνεύμα.

Σε μένα αυτό φαντάζει αντιφατικό. Δηλαδή, από τη μια θέλουν τον Ιησού να προέρχεται από το σπέρμα του Δαβίδ και από την άλλη από κανένα σπέρμα, αλλά αποδίδεται σε ενέργεια του αγίου πνεύματος.

Κι ενώ έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία και άρθρα (βλ. και στο διαδίκτυο πολλές αναφορές) για να αποδείξουν και τα δύο, έχουμε δύο διαψεύσεις και πάλι μέσα από την Καινή Διαθήκη.

Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στα λόγια του αποστόλου Παύλου (Προς Ρωμαίους 1:3-4) ο οποίος διαψεύδοντας τα περί αγίου πνεύματος επιμένει στο σπέρμα του Δαβίδ. Μιλά για:

«τον Υιό του [Θεού], που γεννήθηκε από το σπέρμα του Δαβίδ κατά τη σάρκα, και αποδείχθηκε Υιός τού Θεού».

Δηλαδή ο απ. Παύλος κάνει λόγο για ανθρώπινη παρέμβαση: κατά σάρκα ήταν σπέρμα του Δαβίδ!

Όλους αυτούς όμως τους διαψεύδει ο ίδιος ο Ιησούς.

Διαβάζουμε στα ευαγγέλια:

 «Και ενώ οι Φαρισαίοι ήσαν συγκεντρωμένοι, ο Ιησούς τούς ρώτησε, λέγοντας: Ποια γνώμη έχετε για τον Χριστό; Τίνος γιος είναι;

Του λένε: Του Δαβίδ.
Τους λέει: Πώς, λοιπόν, ο Δαβίδ, διαμέσου τού Πνεύματος, τον αποκαλεί Κύριο; (…) Αν, λοιπόν, τον αποκαλεί Κύριο, πώς είναι γιος του; “
Και κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει έναν λόγο· ούτε τόλμησε πλέον κάποιος να τον ρωτήσει από εκείνη την ημέρα».

(Μτθ.22:41-46, Μκ.12:35-37, Λκ.20:41-44).

Υπάρχουν ακόμα κάτι που μπορούμε να αναφέρουμε εδώ, που περιπλέκουν περισσότερο τα πράγματα.

α) Στο ευαγγέλιο του Λουκά (1:28) διαβάζουμε ότι:

«Και ο άγγελος, όταν μπήκε μέσα προς αυτήν, είπε: Χαίρε, χαριτωμένη· ο Κύριος μαζί σου· ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες».

Το αφήνω μέχρι εδώ κι ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Η ΔΗΘΕΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ

Όπως ανάφερα και στην ανάρτηση των Χριστουγέννων, οι ευαγγελιστές, και κυρίως ο Ματθαίος, προσπαθούν να διασυνδέσουν τον Ιησού με τις προφητείες της Π. Διαθήκης περί της έλευσης του μεσσία.

Ας δούμε μερικά σημεία.

Η προσκύνηση των μάγων

Κατά τον Ματθαίο, όταν γεννήθηκε ο Ιησούς, οι τρεις μάγοι που πήγαν να επισκεφθούν τον Ιησού έμαθαν ότι το θείο βρέφος γεννήθηκε στη Βηθλεέμ για να εκπληρωθεί μια συγκεκριμένη προφητεία:

« και αφού συγκέντρωσε [ο Ηρώδης] όλους τούς αρχιερείς και τους γραμματείς τού λαού, ρωτούσε να μάθει απ' αυτούς, πού γεννιέται ο Χριστός.
Και εκείνοι τού είπαν: Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας· επειδή, έτσι είναι γραμμένο διαμέσου τού προφήτη: “Και εσύ Βηθλεέμ, γη τού Ιούδα, δεν είσαι καθόλου ελάχιστη ανάμεσα στους ηγεμόνες τού Ιούδα· επειδή, από σένα θα βγει ένας ηγέτης, που θα ποιμάνει τον λαό μου τον Ισραήλ”.»

(Μτθ. 2:4-6)

Ο Ματθαίος αναφέρεται σε ένα κείμενο του Μιχαία, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ για να μην πάρουμε χώρο να το παραθέσουμε. 

Όμως ο Μιχαίας δεν αναφέρεται στον Χριστό για δύο απλούστατους λόγους που βγαίνουν μέσα από το ίδιο το κείμενο. Αναφέρεται:

I.   Σε έναν άνδρα που θα ηγηθεί του λαού του Ισραήλ.  Ο Χριστός ούτε για μια στιγμή δεν ηγήθηκε του Ισραήλ.  Αντίθετα πολεμήθηκε και στο τέλος εκτελέστηκε από τους ίδιους τους Ισραηλίτες!

II.   Ο ήρωας του Μιχαία θα ελευθερώσει τον Ισραήλ από τους Ασσυρίους.  Όμως, την εποχή του Χριστού η χώρα των Εβραίων δεν ήταν κατακτημένη από τους Ασσύριους αλλά από τους Ρωμαίους.

Σημειώνω ότι τα μόνα που «εκπληρώθηκαν» μετά από αιώνες με την επικράτηση του χριστιανισμού ήταν τα εδάφια 9 μέχρι 15 που κάνουν λόγο για εξολοθρεύσεις, καταστροφές και αφανισμό όσων δεν θα πιστεύουν στο θεό του Ισραήλ, δηλαδή τον Ιεχωβά.

Η φυγή στην Αίγυπτο και η επιστροφή

Κατά τον Ματθαίο (2:13-15), μετά το περιστατικό με τους μάγους και τον Ηρώδη, ένας άγγελος (ξανά;) πήγε στον ύπνο του Ιωσήφ (πάλι στον ύπνο του!) και του είπε να πάρουν το παιδί και να φύγουν για την Αίγυπτο γιατί ο Ηρώδης ψάχνει να βρει το βρέφος για να το σκοτώσει. 

Σύμφωνα με τον Ματθαίο, πήγαν στην Αίγυπτο:

«(15) και ήταν εκεί μέχρι τον θάνατο του Ηρώδη· για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, λέγοντας: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου».

Ο ευαγγελιστής αναφέρεται στην προφητεία του Ωσηέ (11:1–3) που κι αυτή δεν μιλά για τον Ιησού αλλά, για τον Εφραίμ.

«Όταν ο Ισραήλ ήταν νήπιο, τότε εγώ τον αγάπησα, και από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου.

Όσο τους καλούσαν, τόσο αυτοί αναχωρούσαν από μπροστά τους· θυσίαζαν στους Βααλείμ, και θυμίαζαν στα γλυπτά.

(…) Δεν θα επιστρέψει στη γη τής Αιγύπτου, αλλά ο Ασσύριος θα είναι βασιλιάς του, επειδή δεν θέλησαν να επιστραφούν.».

Η αναφορά δεν έχει καμία σχέση με την εποχή του Ιησού, διότι απλούστατα την εποχή του Ιησού οι Εβραίοι δεν θυσίαζαν στους Βααλείμ, και δεν θυμίαζαν στα γλυπτά, αλλά πίστευαν στον Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης.

Ούτε υπήρχε θέμα επιστροφής τους στην Αίγυπτο, ούτε και ο Ασσύριος ήταν ο βασιλιάς τους.

Υπάρχει η άποψη ότι ο Ματθαίος πλάθει όλη αυτή την ιστορία με τους Μάγους και τον Ηρώδη, για να «στείλει αναγκαστικά» το ζεύγος και το νεογέννητο στην Αίγυπτο για να το ταιριάξει και πάλι με έναν άλλο προφήτη (τον Ιερεμία), που επίσης δεν μιλά για τον Ιησού.

Και μέσα σ’ αυτά έρχεται και η σφαγή των νηπίων για την οποία υπάρχουν πολλοί προβληματισμοί από αρκετούς μελετητές, ιστορικούς και ερευνητές κατά πόσον είναι ένα υπαρκτό γεγονός. Κι ένας από τους λόγους που εκφράζεται αμφιβολία είναι ότι δεν βρέθηκαν τεκμήρια που να επιβεβαιώνουν την σφαγή, αλλά και η προφητεία που επικαλείται και πάλι ο Ματθαίος.

Αναφερόμενος στη φυγή στην Αίγυπτο και την σφαγή των νηπίων, ο Ματθαίος προσθέτει:

«Τότε, εκπληρώθηκε αυτό που ειπώθηκε από τον προφήτη Ιερεμία, ο οποίος είπε:
«Φωνή ακούστηκε στη Ραμά, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς· η Ραχήλ έκλαιγε για τα παιδιά της, και δεν ήθελε να παρηγορηθεί, επειδή δεν υπάρχουν». (Μτθ: 2: 17-18).

Αναφέρεται λοιπόν σε ένα εδάφιο του Ιερεμία (31:15). 

Εδώ ο Ιερεμίας, αν διαβάσουμε ολόκληρο το κεφάλαιο (και σας καλώ να το πράξετε κι εσείς) διαπιστώνουμε ότι αναφέρεται στον θεό του Ισραήλ που υπόσχεται στο λαό του (Ισραηλίτες) ότι θα τους συγκεντρώσει όλους στης γη τους.

Σε κανένα σημείο δεν μπορεί να συσχετιστεί η όλη αναφορά με τον Ιησού.

Ναζωραίος ή Ναζηραίος;

Κι ερχόμαστε τώρα σε ένα άλλο σημαντικό θέμα, πριν ολοκληρώσουμε αυτή την ανάρτηση.

Πρόκειται για το επίθετο Ναζωραίος που δόθηκε στον Ιησού.

Ο Ματθαίος (2:23) μας λέει ότι μετά το θάνατο του Ηρώδη, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε και πάλι στον Ιωσήφ και του είπε να επιστρέψουν πίσω στη γη του Ισραήλ διότι δεν κινδυνεύει πλέον το παιδί.

«Και καθώς ήρθε, κατοίκησε σε μια πόλη, που την έλεγαν Ναζαρέτ· για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε διαμέσου των προφητών, ότι, Ναζωραίος θα ονομαστεί».

Πού βρήκε αυτή την αναφορά ο ευαγγελιστής;

Την βρήκε στο βιβλίο των “Κριτών” (13: 5) το οποίο λέει:

«Επειδή, να, θα συλλάβεις και θα γεννήσεις γιο· και ξυράφι δεν θα ανέβει επάνω στο κεφάλι του, επειδή το παιδί θα είναι Ναζηραίος στον Θεό από την κοιλιά της μητέρας του· κι αυτός θα αρχίσει να ελευθερώνει τον Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων».

Δύο πράγματα διαπιστώνουμε εδώ.

1.      Η αναφορά μοιάζει πολύ με εκείνην που αναφέρει ο Ματθαίος ότι ειπώθηκε για την Μαρία, ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο κλπ.

2.      Σο βιβλίο των “Κριτών”το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι Ναζηραίος και όχι Ναζωραίος. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο λέξεων; Ναι υπάρχει και θα τη δούμε στη συνέχεια.

Το κεφ. 13 των “Κριτών” αναφέρεται σε ένα ζευγάρι που η γυναίκα ήταν στείρα και δεν γεννούσε. Συνιστούμε να διαβάσετε ολόκληρο το κεφάλαιο για να διαπιστώσετε και πάλι αν έχουν βάση ή όχι αυτά που καταγράφω.

 Τι έχουμε εδώ:

·         Το όνομα του άνδρα δεν είναι Ιωσήφ αλλά Μανωέ, ούτε η γυναίκα ονομάζεται Μαρία, ούτε είναι παρθένα, αλλά στείρα.

·         Ο Μανωέ καταγόταν από τη Σαραά, ενώ ο Ιωσήφ, σύμφωνα με τον Ματθαίο καταγόταν από τη Ναζαρέτ.

·         Ο άγγελος τους είπε ότι θα γεννήσουν ένα μωρό, και γέννησαν τελικά.

·         Το παιδί θα αρχίσει να ελευθερώνει τους Εβραίους από τους Φιλισταίους και όχι από τους Ρωμαίους που ήταν οι κατακτητές την εποχή του Χριστού.

Άρα η λεγόμενη προφητεία εκπληρώνεται μέσα στο ίδιο κεφάλαιο και είναι ξεκάθαρο ότι ιστορικά αναφέρεται σε άλλη εποχή, που προηγήθηκε.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η ιστορία είναι παραβολική και αναφέρεται στον ερχομό του Ιησού; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Γιατί; Διότι:

(Εδ.24): «Και η γυναίκα γέννησε έναν γιο και αποκάλεσε το όνομά του Σαμψών, και το παιδί αυξήθηκε, και το ευλόγησε ο Κύριος».

Πρόκειται λοιπόν για τον Σαμψών και όχι για τον Ιησού.

Πάμε τώρα στο Ναζωραίος.

Ο Ματθαίος μας λέει ότι ο Ιησούς ονομάστηκε Ναζωραίος επειδή ο Ιωσήφ καταγόταν από τη Ναζαρέτ, σύμφωνα και με τον ευαγγελιστή Λουκά.

Όμως βλέπουμε στο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης ότι ο Σαμψών θα ήταν Ναζηραίος και όχι Ναζωραίος.

Ο Ναζηραίος ήταν, όπως ήδη αναφέρθηκε, ο αφιερωμένος στο θεό.

Υπήρχαν δύο τάξεις Ναζηραίων: εκείνοι που προσφέρονταν εθελοντικά και εκείνοι που γίνονταν Ναζηραίοι με θεϊκό διορισμό. Οι διατάξεις που αφορούσαν τους εθελοντές Ναζηραίους βρίσκονται στο 6ο κεφάλαιο του βιβλίου των “Αριθμών”.

Τόσο άντρες όσο και γυναίκες μπορούσαν να κάνουν ειδική ευχή στον Ιεχωβά να ζήσουν ως Ναζηραίοι για κάποια περίοδο χρόνου.

Μένω μέχρι εδώ (σ’ αυτό το στάδιο).

Έχω την άποψη ότι όσα έγραψα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα με βάση την Βίβλο και δεν πρόσθεσα ούτε αφαίρεσα οτιδήποτε που να αλλάζει το νόημα.

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας και κάθε αντίθετη εκδοχή είναι ευπρόσδεκτη.