Η ΓΑΖΑ – Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Γ. ΠΙΤΤΑΣ (ΠΡΟΣΘΗΚΗ)

Λογάριαζα να ασχοληθώ σήμερα με την τελευταία απόφαση του ΕΔΑΔ αλλά όταν διάβασα το άρθρο του αγαπητού μου φίλου Γ. Πίττα στον «Πολίτη» «Κυπριακή Αριστερά: Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» και στη συνέχεια την αναδημοσίευση του στη «ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ» έκρινα ότι έπρεπε να προβώ σε μια εκτενή ανάλυση της κατάστασης και στο δικό μου χώρο.
Ήδη κάποια πράγματα τα έχω πει και στον δικό του χώρο.

Με έκπληξη λοιπόν διάβασα το άρθρο του Γιώργου για την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τη χρήση των λιμανιών της Κυπριακής Δημοκρατίας στο «Στόλο της Ελευθερίας».

Θα συμφωνήσω με τον Γ. Πίττα και την αναφορά του στο επίπεδο της πολιτικής ζωής της Κύπρου, ότι δηλαδή βρίσκεται στο στάδιο του ανήλικου. Θα πρόσθετα όμως ότι αυτή η μομφή δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς αλλά και την πλειοψηφία των πολιτών της Κύπρου. Που χωρίς καμιά διαφορά από τους πολιτικούς άγονται και φέρονται από συνθήματα αντί να ασχολούνται με την ουσία των πραγμάτων.

Με εξέπληξε λοιπόν ο Γ. Πίττας για τη βιασύνη του να κρίνει και να επικρίνει, χωρίς να έχει υπόψη του όλα τα δεδομένα!

Για να δούμε λοιπόν, με βάση τις πραγματικότητες αν στην προκειμένη περίπτωση ισχύει ο τίτλος του άρθρου του Γιώργου.
Και ασφαλώς η άποψη μου δεν θα βασιστεί πάνω στη συνθηματολογία και τη συναισθηματική πλευρά του ζητήματος αλλά θα βασιστεί πάνω στη σκληρή πραγματικότητα.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ = ΔΙΑΛΕΧΤΙΚΗ

Θέλω να σημειώσω ότι όσοι έχουν ενηλικιωθεί πολιτικά δεν χρησιμοποιούν συνθήματα, ούτε κινούνται στη βάση συναισθημάτων.
Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά (όπως έλεγε αν δεν κάνω λάθος και ο Θουκυδίδης) η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων προς το δικό σου συμφέρον.

Λέει, λοιπόν ο Γ. Πίττας ότι «Αν μια χώρα απ’ όλες της Ευρώπης θα έπρεπε να ήταν μπροστά στις διευκολύνσεις προς τον «Στόλο της Ελευθερίας» και τους Παλαιστίνιους, αυτή είναι η κατεχόμενη Κύπρος».

Ο φίλος μου ο Πίττας πιάνεται για άλλη μια φορά αδιάβαστος. Διότι φαίνεται πως δεν γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που έχουν πάρει πολιτικό άσυλο ή καλύπτονται από πολιτική προστασία στην Κυπριακή Δημοκρατία είναι Παλαιστίνιοι.
Το γνωρίζει αυτό ο Γιώργος Πίττας;

Ωστόσο, ακριβώς επειδή η Κύπρος είναι κατεχόμενη χώρα, δεν έχει την πολυτέλεια να δημιουργεί εχθρούς αλλά να ψάχνει συνεχώς για «φίλους» ή τουλάχιστον να μη δημιουργεί εντάσεις κυρίως με ισχυρούς γείτονες.

Και λυπούμαι να παρατηρήσω ότι η αριστερή κριτική του φίλου μου του Πίττα δεν έλαβε καθόλου υπόψη τις πραγματικότητες που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται το τελευταίο διάστημα. Και τα οποία φυσικά δεν υπήρχαν πριν από δύο χρόνια που η Κύπρος επέτρεψε σε πλοία να πάνε στη Γάζα.

Κατά την άποψη μου η βασική αρχή της αριστερής σκέψης είναι η διαλεχτική. Μελετάς τα πραγματικά δεδομένα, τα αξιολογείς και λαμβάνεις αποφάσεις.
Και αυτά τα δεδομένα πρέπει να τα αξιολογείς διπλά και τριπλά όταν οι αποφάσεις που θα λάβεις θα επηρεάσουν ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο τον εαυτό σου ή το κόμμα σου.

Αυτό λένε οι πενιχρές μου γνώσεις γύρω από ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αριστερή σκέψη αλλά και πρακτική.

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Ποια είναι τα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν;

1. Την ίδια μέρα που δημοσιεύθηκε το άρθρο του Γ. Πίττα, ο «Πολίτης» είχε πρωτοσέλιδο θέμα «Η Λευκωσία θέλει πάση θυσία οριοθέτηση των ΑΟΖ με Ισραήλ».

Το δημοσίευμα αναφέρεται στην ύπαρξη υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ τα οποία θα πρέπει να συνεκμεταλλευτούν οι δύο χώρες και σημειώνει:

«Αρον άρον οριοθέτηση
Σε απόρρητο σημείωμα, το οποίο ετοιμάστηκε από την υπηρεσία Ενέργειας του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας και τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου σε συνεδρίαση του Σώματος τον προηγούμενο μήνα, επισημαίνεται ότι επιβάλλεται η επίσπευση των συζητήσεων και διαβουλεύσεων με το Ισραήλ έτσι ώστε εντός των επόμενων, ει δυνατόν, μηνών να γίνει οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο χωρών.
Όπως πληροφορούμαστε από διπλωματικές πηγές, η συζήτηση έχει αρχίσει, πλην όμως το Τελ Αβίβ φαίνεται να μην βιάζεται και τόσο πολύ. Ωστόσο, η Λευκωσία προτίθεται να πιέσει τα πράγματα για να ξεκαθαρίσει το συγκεκριμένο θέμα όσο γίνεται πιο γρήγορα, λαμβανομένου υπόψη ότι η διαδικασία εκμετάλλευσης των πιθανών κοιτασμάτων εντός του οικοπέδου 12 έχουν ήδη αρχίσει με την ανάθεσή του στην αμερικανική Noble.
Τα πιο πάνω στοιχεία εξηγούν και το λόγο για τον οποίο η κυπριακή Κυβέρνηση, στην παρούσα ιδιαίτερα φάση, δεν θα ήθελε τη διασάλευση των σχέσεων με το γειτονικό Ισραήλ.»

Διερωτώμαι λοιπόν αν ο Γ. Π. είχε υπόψη του αυτό το δεδομένο. Διερωτώμαι ακόμα κατά πόσον αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που πρέπει μια αριστερή κυβέρνηση να τον λάβει υπόψη της πριν πάρει μια απόφαση.
Εκτός και αν επιμένουμε να αποφασίζουμε δογματικά και στη βάση συνθημάτων για να φαινόμαστε αριστεροί.

2. Η υπουργός Συγκοινωνιών την Παρασκευή είχε δηλώσει ότι το λεγόμενο κράτος των κατεχομένων ασκεί πιέσεις για να εγκαινιαστεί θαλάσσια γραμμή μεταξύ Αμμοχώστου και Χάιφας, αλλά η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν συναινεί.

Διερωτώμαι αν ο Γ. Π. είχε κι αυτό το δεδομένο υπόψη του και κατά πόσον με μια απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης για μεταφορά της βοήθειας, δεν θα σπρώχναμε το Ισραήλ να υπαναχωρήσει στην αρχική του απόφαση για λόγους εκδίκησης, όπως πάθαμε με τη Συρία (θα αναφερθώ πιο κάτω γι’ αυτό).
Τι είναι λοιπόν προς το συμφέρον του κυπριακού λαού;

3. Σύμφωνα με την «Αλήθεια» (Σάββατο 29 Μαΐου 2010), η κυβέρνηση του Ισραήλ τον Δεκέμβριο του 2009 εξέδωσε ΝΟΤΑΜ με την οποία απαγόρευε σε ιδιωτικά αεροπλάνα που είναι εγγεγραμμένα στο ισραηλινό νηολόγιο να πετούν πάνω από την κατεχόμενη Κύπρο ή να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο της Τύμπου. Υπήρχε μάλιστα η αυστηρή προειδοποίηση ότι όποιοι παραβιάσουν το ΝΟΤΑΜ θα τους απαγορεύεται η χρήση του FIR του Ισραήλ.

Διερωτώμαι αν ο Γ. Π. είχε υπόψη του κι αυτό το γεγονός.
Και διερωτώμαι επίσης αν θα πρέπει να σπρώξουμε το Ισραήλ να αναθεωρήσει ή να μεταβάλει τη στάση του επειδή τα συγκεκριμένα πλοία χρησιμοποίησαν τα κυπριακά λιμάνια.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ – ΙΣΡΑΗΛ

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη, έχοντας πάντα ως αφετηρία της σκέψης μας το πρόβλημα κατοχής που έχει η Κύπρος, είναι οι σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ.
Όπως ξέρουμε οι σχέσεις αυτές έχουν διασαλευτεί σε μεγάλο βαθμό τελευταία.
Το Ισραήλ σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει προβλήματα στην Τουρκία κάνει ανοίγματα προς την Ελλάδα (κοινές στρατιωτικές ασκήσεις) και την Κύπρο.

Η Τουρκία από την άλλη που είναι κατοχική δύναμη, κατηγορεί το Ισραήλ για τον εποικισμό και για τον αποκλεισμό των παλαιστινίων και τον συνδέει με τον αποκλεισμό των κατεχομένων στην Κύπρο, τη στιγμή που η ίδια συνεχίζει τον εποικισμό της κατεχόμενης Κύπρου!

Θεωρεί άραγε τυχαίο το γεγονός ότι το Ισραήλ ανακοίνωνε την Παρασκευή ότι αν ο στόλος φτάσει στα ανοικτά της Γάζας θα συλλάβει πρώτα το τουρκικό πλοίο;
Γιατί η Τουρκία προθυμοποιήθηκε να προσφέρει την Αμμόχωστο για αφετηρία της πλεύσης προς τη Γάζα;
Μήπως η Τουρκία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το θέμα για να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ;

Να βοηθήσουμε λοιπόν την Τουρκία στο όνομα μιας αριστερής συνθηματολογίας; (Όχι σκέψης).

Πέραν τούτου με αφορμή τη διαμάχη, η Άγκυρα προσπαθεί να κάνει ανοίγματα προς τους άραβες προτάσσοντας κυρίως το θρήσκευμα.
Η κυπριακή κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει αυτά τα ανοίγματα κάνει τις δικές της ενέργειες προς τον αραβικό κόσμο προσπαθώντας να εμπλέξει οικονομικά τις αραβικές χώρες (με πρώτο το Κατάρ) στην Κύπρο.
Φαντάζομαι ότι όλοι γνωρίζουμε ή μπορούμε να υποψιαστούμε τη σημασία που έχουν οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ χωρών και πού μπορούν να οδηγήσουν.

ΓΑΖΑ – ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

Όσον αφορά την ισραηλινή κατοχή και τα όσα αναφέρει ο Γ.Π., θα έλεγα ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αρνείται αυτή την πραγματικότητα. Ούτε η Κύπρος αναίρεσε ποτέ την πάγια υποστήριξη της προς τους Παλαιστίνιους αλλά και τους δεσμούς της με τον αραβικό κόσμο γενικότερα και αυτό είναι μια σωστή κίνηση.

Όμως κατεχόμενη δεν είναι μόνο η Παλαιστίνη. Είναι και τα υψώματα Γκολάν. Και θέλω να θυμίσω σε όσους θέλουν να ξεχνούν ότι η θαλάσσια σύνδεση Συρίας – Αμμοχώστου ξεκίνησε μετά που η κυπριακή κυβέρνηση (όχι του Χριστόφια) καταψήφισε το ψήφισμα των Η.Ε. για τα υψώματα Γκολάν. Και η Συρία μας εκδικήθηκε.
Δεν είδα τότε καμία αντίδραση απ’ όσους σήμερα αντιδρούν για το συγκεκριμένο θέμα με τους Παλαιστίνιους, ούτε καμιά ευαισθησία. Γιατί άραγε;
Η Συρία δεν έχει εδάφη υπό κατοχή; Η Συρία δεν είναι φίλη χώρα;

Οι σχέσεις Κύπρου Συρίας αποκαταστάθηκαν από την κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά η θαλάσσια γραμμή παρόλο που αραίωσε, δεν έχει σταματήσει ακόμα. Κοινώς μας έμεινε η «τάτσα»!

Η Γάζα όμως είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, περίπλοκη και καθόλου εύκολη.
Έλαβε υπόψη του ο Γ.Π. ότι αυτή η περιοχή κυβερνάται από τη Χαμάς και δεν είναι αναγνωρισμένη από καμία χώρα;
Θυμίζει αυτό κάτι από κατεχόμενα; Εμμέσως θα αναγνωρίσουμε την αυτονομία μιας περιοχής τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε κι εμείς το ίδιο πρόβλημα με τα κατεχόμενα;
Τι μηνύματα στέλλουμε προς τα έξω;

Από την άλλη, το Ισραήλ όπως και η Τουρκία είναι κατοχικές δυνάμεις. Η Τουρκία προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το ζήτημα και κατηγορεί το Ισραήλ.
Η Κύπρος δεν αποδέχεται την κατοχή από το Ισραήλ – και αυτό είναι επίσημη θέση – και υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, και με βάση όσα ανέφερα πιο πάνω, δεν πρέπει να τινάξει τα πάντα στον αέρα στέλλοντας το μήνυμα ότι προσπαθούμε να βοηθήσουμε ένα ανύπαρκτο κράτος.

Θα επαναλάβουμε το αντιφατικό, που οι κυπριακές κυβερνήσεις (μέχρι τελευταία) υποστήριζαν την αυτονομία των Κούρδων; Αν είναι ποτέ δυνατόν μια χώρα που έχει μέσα στο έδαφος της μια κοινότητα που θέλει να αποσχιστεί και πασκίζει να το αποτρέψει, να έρχεται να υποστηρίζει την απόσχιση από άλλη χώρα, άσχετα αν είναι η Τουρκία!

Κλείνοντας σημειώνω ότι:

Οι αφορισμοί και τα συνθήματα Γ.Π. δεν είναι αριστερή σκέψη.
Το να μιλούμε για εχθρική στάση έναντι των Παλαιστινίων τη στιγμή που (όπως ήδη ανάφερα) η συντριπτική πλειοψηφία όσων έχουν πάρει πολιτικό άσυλο στην Κύπρο είναι παλαιστίνιοι, είναι το λιγότερο χωρίς πραγματικό περιεχόμενο.

Και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ, θα πω καταληκτικά ότι η αριστερή σκέψη δεν είναι προϊόν για εντυπωσιασμό, είναι ουσία με πρακτική εφαρμογή.

Με άλλα λόγια δεν είναι μάρκετιγκ.

Υ.Γ. Δεν προκάλεσε εντύπωση πως όλα τα κόμματα – τα οποία δεν βλέπουν τίποτε θετικό στη διακυβέρνηση Χριστόφια – σε αυτό το θέμα ομοφώνησαν ή τουλάχιστον δεν αντέδρασαν;
Γιατί άραγε;
Τι έχουν υπόψη τους;

* * *

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Άκουγα σήμερα το πρωί στο Ρ. Πρώτο την Ελένη Θεοχάρους η οποία πρωτοστάτησε στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στις προηγούμενες αποστολές.

Εξηγούσε γιατί ΔΕΝ έλαβε μέρος σε αυτή τη νέα αποστολή.

Όπως είπε δεν συμμετείχε διότι μαζί με άλλους διαπίστωσαν ότι η οργανωτική επιτροπή έχει διαβρωθεί από ανθρώπους της Τουρκίας.

Ανέφερε ότι η Τουρκία προσπαθεί να πατρονάρει τα πράγματα και να τα αξιοποιήσει για δικούς της σκοπούς.

Στόχος της είναι να ακολουθήσει παρόμοια ενέργεια για να σπάσει την απομόνωση των κατεχομένων στην Κύπρο.

Ο αγώνας, είπε, πρέπει να επικεντρωθεί στο να ανοίξουν τα σύνορα με την Αίγυπτο για να περνά από εκεί η ανθρωπιστική βοήθεια.

Σε ότι αφορά τη στάση της κυβέρνησης είπε ότι εκτός των άλλων, αν η κυβέρνηση είχε υπόψη της και τα δεδομένα που η ίδια έχει γνώση, τότε ενδεχομένως ορθώς έπραξε.

Δευτέρα 31-5-2010

ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

Η εκ περιτροπής προεδρία αποτελεί το τελευταίο διάστημα το μήλον της έριδος αναφορικά με τη λύση του κυπριακού και μαζί με την στάθμιση της ψήφου δαιμονοποιούνται από όσους δεν επιθυμούν να προχωρήσει αυτή η ρύθμιση.

Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι η αποδοχή ή η απόρριψη οποιουδήποτε σχεδίου λύσης παρουσιαστεί, θα πρέπει να βασίζεται στο σύνολο του σχεδίου και όχι απομονώνοντας πρόνοιες.

Εν αναμονή λοιπόν της συνολικής συμφωνίας ας εξετάσουμε το πώς λειτουργούσε το προεδρικό σύστημα στην Κύπρο από το 1960, τι προνοούσε το σχέδιο Ανάν και τι προνοεί η πρόταση που βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1960

Το Σύνταγμα του 1960 είναι βασισμένο στην αρχή της Δικοινοτικότητας, δηλαδή της αποτελεσματικής συμμετοχής της τ/κυπριακής κοινότητας στην άσκηση της εξουσίας.[1]

Η ε/κυπριακή και η τ/κυπριακή κοινότητα ασκούν μαζί την εξουσία και έχει έντονα τα διαχωριστικά στοιχεία μεταξύ των 2 κοινοτήτων.

Στο άρθρο 1 του Ι Μέρους του Συντάγματος αναγράφεται:

«Η Κυπριακή Πολιτεία είναι ανεξάρτητος και κυρίαρχος Δημοκρατία, προεδρικού συστήματος, της οποίας ο Πρόεδρος είναι Έλλην και ο Αντιπρόεδρος Τούρκος, εκλεγόμενοι αντιστοίχως υπό της ελληνικής και της τουρκικής κοινότητος της Κύπρου, ως εν τω παρόντι Συντάγματι ορίζεται».

Στο ΙΙΙ Μέρος, Άρθρο 36 αναγράφεται μεταξύ άλλων:

«1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Αρχηγός της Πολιτείας και προηγείται πάντων εν τη Δημοκρατία.

Ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Υπαρχηγός της Πολιτείας και προηγείται πάντων εν τη Δημοκρατία επόμενος τω Προέδρω της Δημοκρατίας».

Στην απουσία του ο πρόεδρος αντικαθίσταται από τον αντιπρόεδρο, ενώ όταν απουσιάζουν και οι δύο, τους αναπληρώνουν αντίστοιχα ο (ε/κύπριος) πρόεδρος και ο (τ/κύπριος) αντιπρόεδρος της Βουλής.

Στο Άρθρα 37 καθορίζεται ότι ο πρόεδρος παρίσταται σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις και διαπιστευτήρια ξένων διπλωματικών αποστολών και υπογράφει κάθε Διεθνή συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο τ/κύπριος αντιπρόεδρος με βάση το Άρθρο 38 καθορίζεται ότι παρίσταται σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις (μαζί με τον πρόεδρο) και στα διαπιστευτήρια.

Ενημερώνεται από τον πρόεδρο για τις διάφορες εκδηλώσεις, ενώ ο πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί εισηγήσεις του τ/κύπριου αντιπροέδρου για απονομή τιμητικών διακρίσεων ή παρασήμων της Δημοκρατίας εις μέλη της τουρκικής κοινότητος.

Χωριστές εκλογές

Στο Άρθρο 39 καθορίζεται ότι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εκλέγονται απευθείας από το λαό με μυστική ψηφοφορία αλλά η κάθε κοινότητα εκλέγει τον δικό της υποψήφιο, δηλαδή οι ε/κύπριοι τον πρόεδρο και οι τ/κύπριοι τον ε/κύπριο.

Χωριστοί Διορισμοί μελών του Υπουργικού Συμβουλίου

Με βάση το Άρθρο 46 το Υπουργικό Συμβούλιο αποτελείται από 7 ε/κύπριους υπουργούς και 3 τ/κύπριους.

Οι ε/κύπριοι υπουργοί υποδεικνύονται από τον ε/κύπριο πρόεδρο και οι τ/κύπριοι από τον τ/κύπριο πρόεδρο.

Στο Άρθρο αυτό καθορίζεται ότι οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία. Επίσης, [Άρθρο 57] ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος μπορούν να ακυρώσουν μια απόφαση προτάσσοντας το δικαίωμα αρνησικυρίας τους (βέτο).

ΒΕΤΟ

Ο πρόεδρος έχει το δικαίωμα [Άρθρο 48, παρ. δ΄] να θέσει βέτο σε θέματα που αφορούν:

- Εξωτερικές υποθέσεις.

- Άμυνα

- Ασφάλεια

Έχουν επίσης το δικαίωμα αναπομπής:

(ε) Αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου.

(στ) Οριστικής αρνησικυρίας νόμων και αποφάσεων της Βουλής που αφορούν τα σημεία που αφορούν εξωτερικές υποθέσεις, την άμυνα ή την ασφάλεια.,

(ζ) Νόμων ή αποφάσεων της Βουλής ή του προϋπολογισμού.

Σημαντικές είναι και οι πιο κάτω υποπαράγραφοι:

(ια) το δικαίωμα παραπομπής εις το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον οιουδήποτε νόμου ή αποφάσεως της ελληνικής Κοινοτικής Συνελεύσεως ως εν άρθρω 142 ορίζεται,

(ιβ) το δικαίωμα προσφυγής εις το Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον συναφώς προς οιονδήποτε ζήτημα αφορών εις σύγκρουσιν ή αμφισβήτησιν εξουσίας ή αρμοδιότητος αναφυομένων μεταξύ της Βουλής και των Κοινοτικών Συνελεύσεων ή εκατέρας τούτων ως και μεταξύ οιωνδήποτε οργάνων της Δημοκρατίας ή αρχών εν αυτή, ως εν άρθρω 139 ορίζεται,

Με βάση το Άρθρο 49 ο τ/κύπριος αντιπρόεδρος έχει την εξουσία μεταξύ άλλων να:

- Υποδεικνύει ή να ζητά την παύση των τ/κύπριων υπουργών.

- Να ζητά από τον πρόεδρο τη σύγκληση του Υπουργικού Συμβουλίου για διάφορα θέματα τα οποία καθορίζονται από το Άρθρο 55, να εισηγείται θέματα (Άρθρο 56) και να παρίσταται και να συμμετέχει στις συνεδριάσεις χωρίς δικαίωμα ψήφου σε κάθε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

- Το δικαίωμα προσφυγής εις το Ανώτατον Συνταγματικό Δικαστήριο.

- Το δικαίωμα παραπομπής εις το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο οιουδήποτε νόμου ή αποφάσεως της τουρκικής Κοινοτικής Συνελεύσεως.

ΒΟΥΛΗ – ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Στο Σύνταγμα του 1960 υπάρχει η Βουλή των Αντιπροσώπων και οι ε/κ και τ/κ Κοινοτικές Συνελεύσεις αντίστοιχα.

Στη Βουλή που αποτελείται από 50 βουλευτές με αναλογία 70% – 30%.

Παράλληλα οι δύο κοινότητες εκλέγουν ξεχωριστά και τη δική τους Κοινοτική Συνέλευση η οποία με βάση το Μέρος V και το Άρθρο 87, η κάθε Κοινοτική Συνέλευση έχει αρμοδιότητα, να ρυθμίζει ζητήματα που έχουν να κάνουν με την κάθε κοινότητα ξεχωριστά.

Αυτά τα ζητήματα αφορούν θρησκευτικά, εκπαιδευτικά, δικαστικά θέματα, φιλανθρωπικά και αθλητικά ιδρύματα, οργανώσεις και σωματεία κλπ.

* * *

Συμπερασματικά καταλήγουμε στο ότι το Σύνταγμα του 1960 βασιζόταν μεν στη Δικοινοτικότητα αλλά είχε (και έχει) ξεκάθαρες διαχωριστικές διατάξεις στη βάση της κοινοτικής καταγωγής. Τα πάντα λειτουργούν στη βάση της λογικής των δύο κοινοτήτων και στην αναλογία μεταξύ τους.

Αρνητικότατο σημείο ήταν (και είναι) τα βέτο που είχαν οι δύο πρώτοι στην ιεραρχία που:

1. Καθιστούσαν μη λειτουργικό το κράτος.

2. Ο αντιπρόεδρος στην ουσία ήταν συμπρόεδρος.

Με λίγα λόγια το 18% εξέλεγε τον συμπρόεδρο του κράτους και εξισωνόταν με το 80% των ε/κυπρίων. Στην ουσία το 18% αναβαθμιζόταν σε 50% όπως και το 80% υποβαθμιζόταν επίσης σε 50%.

Έτσι, έχοντας υπόψη και τα ιστορικά γεγονότα, οι βαθύτατα διαχωριστικές πρόνοιες του Συντάγματος έδωσαν τη δυνατότητα στην τ/κυπριακή κοινότητα να προχωρήσει σε μια σειρά αποσχιστικές ενέργειες οι οποίες κατέληξαν στα γεγονότα του 1974.

Και αυτό, χωρίς να παραγνωρίζονται και οι ελληνικές ευθύνες στα όσα έγιναν.

Με βάση λοιπόν τις πρόνοιες του Συντάγματος, οι τ/κύπριοι εξέλεγαν στην ηγεσία τους την ισχυρή εθνικιστική και διχοτομική ηγεσία πτέρυγα (Φ. Κιουτσιούκ, Ρ. Ντενκτάς), διότι αυτή η πτέρυγα είχε κυρίως τη δύναμη των όπλων αλλά και τις πλάτες των ανάλογων δυνάμεων στην ίδια την Τουρκία.

_______________________________________________

ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Στο 5^ο και τελικό σχέδιο Ανάν αρκετές διατάξεις είχαν αλλάξει.

Το σχέδιο επανένωνε την Κύπρο μετά τον διαχωρισμό του 1974 σε ελληνικό και τουρκικό μέρος.

Προνοούσε [Άρθρο 2] μια Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία με 2 συνιστώσες Πολιτείες και όχι κράτη.

Αποτελούσε ένα αδιάλυτο συνεταιρισμό με μία ενιαία Διεθνή Προσωπικότητα, μία ιθαγένεια, γεγονός που παραπέμπει σε ένα κράτος.

Υπήρχε, δηλαδή, το ενοποιητικό στοιχείο του κράτους και του λαού.

Προεδρία

(Άρθρο 26)

Σε αντίθεση με το Σύνταγμα του 1960, η εκτελεστική εξουσία θα ασκείτο από Προεδρικό Συμβούλιο και όχι από πρόεδρο και αντιπρόεδρο που θα εκλέγονταν απευθείας και χωριστά από τις δύο κοινότητες.

Το ενοποιητικό στοιχείο (πάντα σε σχέση με το ισχύον Σύνταγμα) ήταν ότι το Συμβούλιο θα εκλεγόταν από την Γερουσία (με εκπροσώπηση 50%-50%) μέσα από ένα ενιαίο κατάλογο και όχι ξεχωριστά.

Δηλαδή θα γίνονταν συμμαχίες ε/κυπρίων και τ/κυπρίων οι οποίοι θα διεκδικούσαν την εξουσία μαζί. Κάτι όπως συμβαίνει σήμερα μεταξύ μας, δηλαδή με συμμαχίες.

Η εκλογή αυτή θα επικυρωνόταν από την πλειοψηφία της Βουλής και θα είχε πενταετή θητεία.

Το Προεδρικό Συμβούλιο θα αποτελείτο από 6 μέλη (3 ε/κύπριοι και 3 τ/κύπριοι) με δικαίωμα ψήφου και αν αποφάσιζε το Κοινοβούλιο θα προστίθεντο και άλλα μέλη χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Στο Προεδρικό Συμβούλιο δεν υπήρχαν Βέτο.

Σε αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα, ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος δεν θα έχουν νικώσα ψήφο. (Άρθρο 27).

Προνοείτο ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονταν ομόφωνα ενώ σε περίπτωση διαφωνιών, θα λαμβάνονταν με απλή πλειοψηφία, νοουμένου ότι θα είχε έστω και μία θετική ψήφο από την άλλη συνιστώσα Πολιτεία.

Επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου θα διορίζονταν (από το ίδιο) ένας εκπρόσωπος από κάθε Πολιτεία που θα ασκούσαν εκ περιτροπής τα καθήκοντα του Προέδρου και Αντιπροέδρου. Η εναλλαγή θα γινόταν κάθε 20 μήνες. (Άρθρο 27).

Σε αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα, οι Υπουργοί δεν θα διορίζονταν από τον πρόεδρο και αντιπρόεδρο αλλά από το Προεδρικό Συμβούλιο. Υπήρχε ο περιοριστικός όρος ότι ο υπουργός Εξωτερικών και ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων δεν θα προέρχονταν από την ίδια συνιστώσα Πολιτεία.

Σύμφωνα με το Άρθρο 29, ο πρόεδρος του Συμβουλίου θα εκπροσωπεί το κράτος στο εξωτερικό.

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο πρόεδρος θα συνοδεύεται από τον αντιπρόεδρο.

Γερουσία και Βουλή

Το σχέδιο προνοούσε μία Γερουσία και μία Βουλή που θα ήταν αρμόδιες για τη νομοθετική εξουσία.

Και τα δύο Σώματα θα αποτελούνταν από 48 μέλη.

Στη Γερουσία θα υπήρχε ίσος αριθμός εκπροσώπων από τις 2 κοινότητες οι οποίοι θα εκλέγονταν ξεχωριστά από τα μέλη των 2 κοινοτήτων.

Η Βουλή θα εκλέγονταν αναλογικά με ελάχιστο ποσοστό εκπροσώπησης της κάθε κοινότητας στο ένα τέταρτο των εδρών.

Σημαντική διαφορά με το ισχύον Σύνταγμα είναι ότι το Κοινοβούλιο θα είχε την εξουσία να επικυρώνει Διεθνείς Συμβάσεις.

Θα εκλέγει το Προεδρικό Συμβούλιο και θα εποπτεύει τη λειτουργία του.

* * *

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ

Συγκρίνοντας τα δύο Συντάγματα είναι ξεκάθαρο ότι το σχέδιο Ανάν περιείχε περισσότερα θετικά από το υφιστάμενο Σύνταγμα.

Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα ε/κυπριακά κόμματα απέρριπταν το Προεδρικό Συμβούλιο και αντιπρότειναν περίπου να ισχύει αυτό που προνοεί το Σύνταγμα του 1960, δηλαδή Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος με χωριστές εκλογές.

Εκ Περιτροπής Προεδρία

Δεν γνωρίζουμε ακόμα πολλές λεπτομέρειες για τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες των 2 πρώτων αξιωματούχων του νέου κράτους.

Έχουμε ωστόσο μπροστά μας κάποιες κατευθυντήριες γραμμές.

Η εκ Περιτροπής Προεδρία και η εκλογή του προέδρου από το σύνολο του λαού αποτελεί ενοποιητικό στοιχείο. Γιατί;

Διότι: Η εκλογή δεν θα γίνεται στη βάση του διαχωρισμού ε/κυπρίων και τ/κυπρίων αλλά στη βάση της ύπαρξης ενός ενιαίου λαού.

Η νέα Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι Δικοινοτική και αυτό δεν πρέπει να διαγράφεται αλλά να λαμβάνεται υπόψη στις αναλύσεις μας.

Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο κοινότητες θα έχουν σημαντική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας στη βάση της Πολιτικής Ισότητας και όχι της αριθμητικής ισότητας.

Ο πρόεδρος Χριστόφιας πρότεινε και πέτυχε να υπάρχουν αυξημένες εξουσίες στους δύο πρώτους του κράτους έτσι ώστε να αποδυναμώνονται οι τοπικές εξουσίες των 2 ομοσπονδιακών κυβερνήσεων. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρξουν αποσχιστικές ή άλλες αρνητικές και αποσυνθετικές κινήσεις.

Συμπληρωματικά ως προς την Εκ Περιτροπής Προεδρία υπήρχε και πρόταση από ε/κυπριακής πλευράς για να γίνεται η εκλογή μέσα από κοινό ψηφοδέλτιο. Αυτό σημαίνει ότι ε/κυπριακά και τ/κυπριακά κόμματα από κοινού θα έκαναν συμμαχίες και θα «κατέβαζαν» κοινούς υποψήφιους με κοινό πρόγραμμα το οποίο θα εφάρμοζαν.

Επομένως, είτε επικεφαλής του κράτους ήταν ε/κύπριος είτε τ/κύπριος, θα ακολουθούσαν το ίδιο πρόγραμμα.

Αυτό διασφάλιζε και ενίσχυε ακόμα περισσότερο το αίσθημα ασφάλειας και το ότι δεν θα υπήρχαν διαχωριστικές επιλογές και πολιτικές εκ μέρους του ε/κύπριου ή τ/κύπριου προέδρου

Αυτή η πρόταση βρήκε αντιδράσεις από κόμματα και στις δύο πλευρές, γι αυτό και αποσύρθηκε από το τραπέζι.

Η Εκ Περιτροπής Προεδρία θα πρέπει να εξεταστεί και σε συνδυασμό με την στάθμιση της ψήφου.

Στάθμιση ψήφου: Όπως ήδη αναφέρθηκε η εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου θα γίνεται με ενιαία ψηφοφορία, δηλαδή θα ψηφίζει όλος ο λαός, ε/κύπριοι και τα/κύπριοι.

Ενθυμούμενοι πάντοτε ότι το κράτος θα είναι Δικοινοτικό, σημειώνω το εξής σημαντικό:

Εκλογή ε/κύπριου προέδρου: θα ψηφίσει το 100% των ε/κυπρίων και τ/κυπρίων.

Δεδομένης όμως της συντριπτικής πλειοψηφίας των ε/κυπρίων (80%) θα εκλεγεί αυτός που θα επιλέξει η πλειοψηφία των ε/κυπρίων.

Εκλογή τ/κύπριου αντιπροέδρου: Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση εκλογής του αντιπροέδρου. Δηλαδή οι ε/κύπριοι θα καθορίσουν το ποιος τ/κύπριος θα εκλεγεί.

Επομένως και στις 2 περιπτώσεις, εκείνοι που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα είναι οι ε/κύπριοι, ενώ νοθεύεται η θέληση των τ/κυπρίων αφού αυτοί μπορεί να προτιμούν τον Α υποψήφιο ενώ οι ε/κύπριο τον Β, άρα θα εκλεγεί ο Β.

Έτσι βρέθηκε η εξής φόρμουλα:

Οι ε/κύπριοι επηρεάζουν (ή καλύτερα καθορίζουν) την εκλογή ε/κύπριου κατά 80%.

Οι τ/κύπριοι επηρεάζουν την εκλογή ε/κυπρίου σε ποσοστό περίπου 20%.

Για να μην παρουσιάζεται το φαινόμενο του καθορισμού από τους ε/κυπρίους της εκλογής τ/κυπρίου, στο 100% των ψήφων των τ/κυπρίων οι ψήφοι των ε/κυπρίων θα διαιρούνται ώστε να αποτελούν το 20% των τ/κυπριακών ψήφων.

Έτσι η κάθε πλευρά θα επηρεάζει κατά 20% την άλλη.

Αυτή η πρόνοια είναι επίσης συνενωτική αφού αποκλείει την εμφάνιση φαινομένων του παρελθόντος όπου η πλειοψηφία ένιωθε τη δύναμη της απόλυτης σχεδόν κυριαρχίας της και νόμιζε ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει, ενώ η μειοψηφία ένιωθε καταπιεσμένη και γύρευε διαχωριστικές λύσεις προκειμένου να μπορεί να δρα όπως θέλει.

Συμμαχίες

Και στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούν να γίνουν άλλης μορφής συνεργασίες ε/κυπριακών και τ/κυπριακών κομμάτων, χωρίς την ύπαρξη κοινού ψηφοδελτίου.

Το Α κόμμα της ε/κυπριακής πλευράς θα συνεργαστεί με ένα άλλο της τ/κυπριακής και έτσι το ένα θα βοηθήσει το άλλο.

Θα μπορούν επίσης να έχουν ένα πρόγραμμα σχεδόν πανομοιότυπο, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ότι θα ο συνδυασμός που θα εκλεγεί να ακολουθήσει το ίδιο πρόγραμμα, είτε στην προεδρία βρίσκεται ο ε/κύπριος είτε ο τ/κύπριος.

Με άλλα λόγια η Εκ Περιτροπής προεδρία δεν είναι αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν διάφοροι.

Βλέποντας το ζήτημα με ψυχραιμία και λαμβάνοντας υπόψη ότι θα είμαστε δικοινοτικό κράτος και ότι και η άλλη πλευρά θα έχει αποτελεσματική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να διασφαλιστεί η ενότητα και να ενισχυθεί η ασφάλεια.

---

[1] Σημειώνεται ότι ο Τ/κυπριακός πληθυσμός στο Σύνταγμα του 1960 αποτελεί Κοινότητα και όχι μειονότητα όπως είναι οι Μαρωνίτες, οι Αρμένιοι και οι Λατίνοι. Δηλαδή με το Σύνταγμα του 1960 οι Τ/κύπριοι αναβαθμίστηκαν από μειονότητα σε κοινότητα, ισάξια της Ε/κυπριακής.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΒΑΖΟΓΛΟΥ

Τεκμηριωμένη απάντηση προς Χάρη Φεραίο, Φ.Φ.Λ. και Ποντίκι

Κατανοώ την προσπάθεια μερικών να αμαυρώσουν τη μνήμη του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου παρουσιάζοντάς τον ως συνένοχο ή ακόμα και ως τον κύριο υπεύθυνο για τη σύλληψη του ήρωα Ιάκωβου Πατάτσου.

Όπως κατανοώ και το ότι πιάστηκαν από μια αντιφατική αναφορά για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς τους (το γιατί είναι αντιφατική θα εξηγηθεί στη συνέχεια), αλλά και γιατί το θυμήθηκαν ξαφνικά τώρα, σε αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο ενώ τόσα χρόνια δεν έλεγε κανένας τίποτε.

Η απάντηση μου στο σχόλιο του κ. Χ. Φεραίου (Σημερινή 25 Απριλίου 2010) δημοσιεύθηκε στην έκδοση της «Γνώμης» ημ. 30 Μαρτίου 2010 και έτυχε απάντησης στη «Σημερινή» από κάποιον Φ.Φ.Λ. στις 5 Μαΐου και στις 9 του ίδιου μήνα από τον ίδιο τον κ. Φεραίο.

Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο απαντήσεων είναι η ειρωνεία έναντι του γράφοντος και η προσπάθεια να τον παρουσιάσουν ως αναξιόπιστο.

Λέω καταρχήν στον Φ.Φ.Λ. ότι ΔΕΝ είμαι ιστορικός ούτε διεκδίκησα ποτέ τέτοιον τίτλο, όπως προσπαθεί να υποβάλει.

Λέω και στον κ. Φεραίο ότι αντικείμενο του άρθρου μου δεν ήταν το κύριο άρθρο του αλλά η συγκεκριμένη αναφορά του. Γι αυτό ας μην διερωτάται γιατί δεν σχολίασα το υπόλοιπο άρθρο του. Και τον βεβαιώνω ότι δεν το σχολίασα όχι από φόβο όπως θέλει να υποβάλει. Αυτά τα θέματα που με τόση έπαρση αναφέρεται έχουν θιχτεί πολλές φορές και δεν υπήρξε ούτε μία τεκμηριωμένη απάντηση από την άλλη πλευρά. Όμως γι αυτό άλλη φορά…

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

Η προσπάθεια σπίλωσης του Καβάζογλου δεν είναι σημερινή. Την αρχή έκανε ο Γιάννης Σπανός στο ραδιόφωνο του Λόγου στις 4 Απριλίου 2001 με φιλοξενούμενο τον κ. Αιμίλιο Πατσαλίδη που ήταν μέλος της ομάδας του Πατάτσου και έλαβε μέρος στην επιχείρηση εκτέλεσης του αστυνόμου Ηρόδοτου Κόδρου στον αστυνομικό σταθμό της τ/κυπριακής συνοικίας τον Απρίλιο του 1956.

Ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Σπανός επιχείρησε να εμπλέξει τον Καβάζογλου στην υπόθεση, υποβάλλοντας στον Α. Πατσαλίδη ότι ο Καβάζογλου ήταν αυτός που συνέλαβε τον Πατάτσο.

Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ

Ο κ. Πατσαλίδης (που ήταν παρόντας στην επιχείρηση) δεν επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό του κ. Σπανού. Και σημειώνω ότι μετά από επανειλημμένες συνομιλίες μου με τον κ. Σπανό την ίδια μέρα, υποσχέθηκε ότι θα επανόρθωνε στην επόμενη εκπομπή.

Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο Γ. Σπανός ισχυρίζεται ότι ο υποτιθέμενος Καβάζογλου συνέλαβε τον ίδιο τον Ι. Πατάτσο. Και γι αυτό επικαλείται τη μαρτυρία του Γιώργου Παλαιολόγου, επίσης μέλους της ομάδας του Πατάτσου που έλαβε μέρος στην επιχείρηση.

Τόσον ο κ. Φεραίος όσο και ο Φ.Φ.Λ. αναπαράγουν τον ισχυρισμό του Γ. Σπανού και τον παρουσιάζουν ως γεγονός, παρόλο που ο συγκεκριμένος ισχυρισμός του κ. Σπανού είχε διαψευστεί την μεθεπομένη της εκπομπής του 6 Απριλίου 2001 με σχετικό δημοσίευμα της «Χαραυγής».

Ωστόσο ο ίδιος ο Γ. Παλαιολόγος διαψεύδει τον Γ. Σπανό και ξεκαθαρίζει ότι η κατ’ ισχυρισμό ενέργεια του Καβάζογλου δεν αφορούσε τον Πατάτσο αλλά τον ίδιον.

Εδώ έγκειται και η αντίφαση στους δύο ισχυρισμούς που αφορούν το ίδιο πρόσωπο.

Ο ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ (ΜΑΡΤΥΡΙΑ) Γ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

Ο γράφων συναντήθηκε την Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 και είχε μια μακρά συνομιλία με τον κ. Παλαιολόγο η οποία καταγράφηκε σε βίντεο.

Ο κ. Παλαιολόγος τόνισε με έμφαση ότι τα όσα λέει δεν τα λέει για να ενοχοποιήσει ή να προσβάλει τη μνήμη του Καβάζογλου, ούτε έχει τέτοια πρόθεση.

Συνοπτικά μου ανάφερε ότι γνώριζε εξ όψεως τον Ντερβίς εφόσον, όπως είπε, ο ίδιος μεγάλωσε στην τούρκικη συνοικία. Δεν τον γνώριζε προσωπικά ούτε μίλησαν ποτέ.

Όσον αφορά την εξέλιξη του επεισοδίου, είπε ότι μετά την αποτυχημένη απόπειρα εκτέλεσης του Κόδρου, στην προσπάθεια τους να διαφύγουν, ένας νεαρός Τούρκος ο οποίος ήταν επικουρικός αστυνομικός (με πολιτικά), έπιασε τον Ι. Πατάτσο από το λαιμό και τον ακινητοποίησε. «Γιώργο βοήθα με» του είπε ο Ιάκωβος.

Ο κ. Παλαιολόγος διευκρινίζει ότι ο Ιάκωβος έπεσε από το ποδήλατο του (κι εκεί του έπεσε και το πιστόλι του) και άρχισε να τρέχει. Δίπλα του κρατώντας το ποδήλατο του έτρεχε και ο ίδιος. Όταν ο Τούρκος έπιασε τον Πατάτσο ο Παλαιολόγος τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. (σ.σ. ο Ι. Π. καταδικάστηκε για τη δολοφονία του Τούρκου την οποία έκανε ο Γ. Π.).

Οι δύο τους απομακρύνθηκαν από το σημείο της απόπειρας (Σεράι) και βρέθηκαν μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από αυτό. Ο Παλαιολόγος του είπε να τρέξει και να μπει στη συνοικία του Αγίου Λουκά και να κρυφτεί σε ελληνικό σπίτι. Ο ίδιος ο Παλαιολόγος έτρεξε προς άλλη κατεύθυνση. Ο Πατάτσος δεν τα κατάφερε και τον συνέλαβαν.

Ενώ ο Γ. Παλαιολόγος προσπαθούσε να φύγει, μερικές δεκάδες μέτρα πάρα πέρα εμφανίστηκαν δύο ποδηλάτες οι οποίοι προσπάθησαν να τον σταματήσουν ρίχνοντας τα ποδήλατα τους πάνω στο δικό του. Τους απέφυγε και κατάφερε να διαφύγει.

Ένας από τους δύο, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ο Καβάζογλου.

Ερ. Ο Καβάζογλου ήταν εκεί στη σκηνή της απόπειρας;

Απ. Όχι, το περιστατικό αυτό έγινε περίπου 20 λεπτά μετά την απόπειρα σε άλλο χώρο. Είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από τον αστυνομικό σταθμό Σεραγίου. Και η σύλληψη του Ιάκωβου έγινε όχι πολύ μακριά από την εκκλησία του Αγίου Λουκά.

Κατά συνέπεια οι δύο ποδηλάτες δεν βρίσκονταν στην σκηνή της απόπειρας, ούτε μπορούσαν να ξέρουν τι ακριβώς έγινε. Ούτε βεβαίως γνωρίζουμε κατά πόσον είχαν επίγνωση ότι οι πυροβολήσαντες ήταν μέλη της ΕΟΚΑ ή κάτι άλλο.

Έθεσα υπόψη του κ. Παλαιολόγου ότι σύμφωνα με τις μαρτυρίες που υπάρχουν, ο Καβάζογλου την συγκεκριμένη περίοδο δεν διακινείτο στη συγκεκριμένη περιοχή ούτε είχε ποδήλατο.

Παρά ταύτα ο ερωτώμενος επέμεινε ότι γνώριζε φατσικά τον Καβάζογλου, ότι διακινείτο με ποδήλατο αλλά δεν ήξερε τι δουλειά έκανε.

Σημείωσε μάλιστα ότι είναι απόλυτα σίγουρος για όσα λέει και ότι αναγνώρισε τον Καβάζογλου 9 χρόνια αργότερα όταν είδε τη φωτογραφία του που δημοσιεύθηκε την επομένη της δολοφονίας του στις 12 Απριλίου 1965.

Τόνισε παράλληλα ότι δεν εμπλέκει το θέμα στην πολιτική αντιπαράθεση και ότι τιμά τόσο τον Καβάζογλου όσο και τον Μισιαούλη επειδή όπως είπε έδωσαν τη ζωή τους για κάτι που πίστευαν.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΟΚΑ

Σημειώνεται ότι στην ιστοσελίδα του Σ.Ι.ΜΑ.Ε. που αναφέρεται στον Ι. Πατάτσο δεν αναφέρεται τίποτε απολύτως για τον Καβάζογλου:

«Η επίθεση έγινε έξω από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Σεραγίου Λευκωσίας. Η προσπάθεια απέτυχε και ο Ιάκωβος, που έπεσε από το ποδήλατό του βρέθηκε στο στόχαστρο Τούρκου ειδικού χωροφύλακα. Δεύτερος Τούρκος αστυνομικός, ο Νιχάτ Βασίφ, άρπαξε τον Ιάκωβο, οπότε ο Παλαιολόγος πυροβόλησε θανάσιμα τον Νιχάτ και τον ελευθέρωσε. Στη συνέχεια όμως το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που προσέτρεξε τον ακινητοποίησε και συνελήφθη. Ο Παλαιολόγος κατέφυγε στο αντάρτικο και ο Πατάτσος κατηγορήθηκε για την εκτέλεση του Νιχάτ και οδηγήθηκε στην αγχόνη». (http://ermis.lib.ucy.ac.cy/gsdl/cgi-bin/library.exe?e=d-00000-00---0eokabook--00-0--...-10-0---0---0prompt-10---4-------0-0l--11-en-50---20-preferences---00-0-1-00-11-1-0utfZz-8-00&a=d&c=eokabook&cl=CL1.98&d=HASHc25bc232382811ef0cf228.2.75)

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΚΑΒΑΖΟΓΛΟΥ

Τόσον ο Φ.Φ.Λ. όσο και ο Χ. Φεραίος στέκονται στο ότι «Υπάρχουν από 45 χρόνια δημοσιευμένες, επώνυμες και ενυπόγραφες μαρτυρίες ΑΚΕΛΙΚΩΝ, τότε φίλων του Καβάζογλου, που τον [με] διαψεύδουν και τοποθετούν χρονικά τη φυγή του Καβάζογλου από την τουρκική συνοικία στον ελληνικό τομέα, ΟΧΙ την… 13.12.1955 αλλά ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ αργότερα, «μετά τα γεγονότα του 1958».

Επιπλέον ο Φ.Φ.Λ. με κατηγορεί ότι απέκρυψα ότι υπάρχουν αυτές οι ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΕΣ μαρτυρίες.

Σημειώνω αυτή την κατηγορία διότι ακριβώς μετατρέπεται σε μπούμερανγκ και για όσους τις επικαλούνται διότι στην ουσία επιβεβαιώνουν εμένα και όχι τους ίδιους!

Ας πάρουμε μία προς μία τις εν λόγω αναφορές και ας δούμε ποιος αποκρύβει πληροφορίες.

Και οι δύο αρθρογράφοι, επικαλούμενοι τις σχετικές μαρτυρίες, ισχυρίζονται ότι ο Καβάζογλου έφυγε από την τούρκικη συνοικία μετά τα γεγονότα του 1958.

Οι μαρτυρίες είναι παρμένες από το βιβλίο του Χρ. Βανέζου «Ντερβίς Αλί Καβάζογλου», Λευκωσία 2008:

Π. Παιονίδης: «(…) μικρό παιδί ακόμα κατέβηκε από το χωριό του, την Περιστερωνοπηγή, στην Ομορφίτα σε πελεκάνο σαν “τσιρακούδι”. Από το 1958 όμως, που τον κυνήγησε η ΤΜΤ να τον σκοτώσει, κι έφυγε από την Ομορφίτα, αμφίβολο είναι αν την είδε παραπάνω από μια φορά».

Ιάκ. Ρωσσίδης: «Απ’ το 1958 είχε ξεκόψει αναγκαστικά από την κοινότητα του, την απορφανισμένη οικογένεια του. Και έζησε έκτοτε επτά συναπτά, βασανιστικά, επικίνδυνα χρόνια».

Κιαμίλ Τουντζέλ: «Μετά τα γεγονότα του 1958, έμεινε στον ελληνοκυπριακό τομέα, για να μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα του, και χάσαμε κάθε επαφή…».

Και οι τρεις αναφορές κάνουν λόγο για την Ομορφίτα και όχι την τούρκικη συνοικία. Οι κατήγοροι μου λένε ότι οι συγγραφείς μιλούν για την τούρκικη συνοικία. Ιδού λοιπόν η πρώτη παραπλανητική αναφορά τους.

Δεύτερον, το επεισόδιο με τον Πατάτσο δεν έγινε στην Ομορφίτα αλλά στην τούρκικη συνοικία.

Αποκρύβουν όμως και άλλα στοιχεία από το κείμενο του Κιαμίλ.

Ο Κιαμίλ Τουντζέλ που ήταν γείτονας της αδελφής του Καβάζογλου στην Ομορφίτα, στο σπίτι της οποίας διέμενε ο Ντερβίς, λέει ότι ο Καβάζογλου άνοιξε δικό του επιπλοποιείο στο Ασμάλτι (τούρκικη συνοικία και όχι Ομορφίτα) το οποίο του το πυρπόλησαν οι τ/κύπριοι σοβινιστές μαζί με άλλα καταστήματα στην περιοχή.

Το 1954 άνοιξε νέο μαγαζί στην οδό Μπελίκ Πασιά (και πάλι στην τούρκικη συνοικία και όχι στην Ομορφίτα). Ανέλαβε μάλιστα να κατασκευάσει τα έπιπλα για το γάμο του φίλου του Κιαμίλ που θα γινόταν τον Σεπτέμβριο του 1955. Όμως τη δουλειά αυτή δεν την τέλειωσε ποτέ αφού στο μεταξύ έγινε έμμισθος του ΑΚΕΛ και πούλησε το μαγαζί του. Τα έπιπλα τα κατασκεύασε τελικά ο «κάλφας» του Καβάζογλου στον οποίο πούλησε το μαγαζί μετά που προσλήφθηκε στο ΑΚΕΛ το καλοκαίρι του 1955.

Αυτή την πολύτιμη πληροφορία (που γράφτηκε σε ανύποπτο χρόνο, τον Απρίλιο του 2004) δεν την ανάφεραν ούτε την επικαλούνται οι δύο αρθρογράφοι για ευνόητους λόγους.

Σε επικοινωνία που είχα με τον Κιαμίλ Τουντζέλ στις 4 Μαΐου 2010 επιβεβαίωσε πλήρως τα όσα αναφέρει στο γραπτό του κείμενο και απέρριψε με βδελυγμία τους σχετικούς ισχυρισμούς αφού όπως είπε, είχε καθημερινή επαφή μαζί με τον Καβάζογλου ο οποίος λόγω των κινδύνων που διέτρεχε από τους τ/κύπριους εθνικιστές, δεν εμφανιζόταν στην τούρκικη συνοικία αλλά κινείτο μεταξύ Ομορφίτας και ελληνικής περιοχής.

Συνεπώς, υπογράμμισε, τον Απρίλιο του 1956 δεν βρισκόταν στη συγκεκριμένη περιοχή που έγινε το επεισόδιο με τον Πατάτσο.

Έκπληκτος από τους ισχυρισμούς δήλωσε ο άλλος στενός φίλος του Καβάζογλου, ο γνωστός τ/κύπριος Ιμπραήμ Αζίζ σε συνομιλία που είχαμε στις 7 Μαΐου 2010.

«Τι εγύρευε ο μακαρίτης και με ποδήλατο μάλιστα στην τούρκικη συνοικία το 1956;» διερωτήθηκε.

Ο κ. Αζίζ διερωτήθηκε ακόμα πως είναι δυνατόν να θυμήθηκε ο κ. Παλαιολόγος 9 χρόνια μετά το πρόσωπο του δράστη βλέποντας μια φωτογραφία και πόσο σίγουρος είναι γι αυτό.

Χωρίς να γνωρίζει τι μου ανέφερε ο Κ. Τουντζέλ, ο κ. Αζίζ ανέφερε ακριβώς τα ίδια και πρόσθεσε ότι «τον Δεκέμβρη του 1955 όταν οι Βρετανοί κήρυξαν παράνομο το ΑΚΕΛ και έκλεισαν το «Δημοκράτη», έκλεισαν και την τ/κυπριακή εφημερίδα «Ινκιλαμπσί» της οποίας βασικό στέλεχος ήταν και ο Καβάζογλου». Πρόσθεσε μάλιστα ότι εξ όσων θυμάται «ο Καβάζογλου συνελήφθη εκείνη την ημέρα μαζί με άλλους 26 τ/κύπριους».

Ο Ιμπραήμ Αζίζ επιβεβαίωσε ακόμα και όσα ανάφερε ο Κ. Τουντζέλ αναφορικά με το επιπλοποιείο, την πρόσληψη του στο ΑΚΕΛ και το ότι από το καλοκαίρι του 1955 δεν πήγε στην τούρκικη συνοικία.

«Είναι αδιανόητο, ενώ γνώριζε ότι τον κυνηγούσαν οι τ/κύπριοι εθνικιστές να εμφανιστεί στην τούρκικη συνοικία μέρα μεσημέρι, να κυκλοφορεί με ποδήλατο και μάλιστα να εμπλακεί και σε επεισόδιο».

Χαρακτήρισε μάλιστα γελοία την προσπάθεια από συγκεκριμένη ραδιοφωνική εκπομπή να παρουσιαστεί ο ηρωομάρτυρας ως άνθρωπος των εγγλέζων που κατέδιδε αγωνιστές της ΕΟΚΑ!

Το τότε στέλεχος του ΑΚΕΛ Χριστόφορος Τζιονής ο οποίος φιλοξενούσε τον Καβάζογλου στο σπίτι του, διέψευσε τα όσα λέγονται για το θέμα, ενισχύοντας τα όσα είπαν οι δύο τ/κύπριοι φίλοι του Καβάζογλου.

Επιβεβαίωσε στον γράφοντα όσα είπε τον Απρίλιο του 2001 υπογραμμίζοντας ότι ο Καβάζογλου έφυγε οριστικά από την Ομορφίτα και πέρασε στον ε/κυπριακό τομέα το 1958 όταν άρχισαν οι δολοφονίες των τ/κυπρίων αριστερών από τους εξτρεμιστές τ/κύπριους.

«Ήταν τότε που άρχισαν οι δολοφονίες και σκοτώθηκε ο Σελλάς και πυροβολήθηκε ο Σατί. Στο πρόγραμμα εκτέλεσης εκείνο το βράδυ ήταν και ο Καβάζογλου γι αυτό και έφυγε από την πίσω πλευρά της Ομορφίτας, πήγε στο Καϊμακλί και ήρθε στην ΠΕΟ».

Σημείωσε μάλιστα ότι μέσα στο 1963 πήγε μία φορά κρυφά στην Ομορφίτα για να δει την αδελφή του και χωρίς να έχει γνώση το ΑΚΕΛ.

Σε αυτό το σημείο σημειώνω ότι ο μ. Μιχάλης Ολύμπιος (ο οποίος επίσης είχε άμεση επαφή με τον Καβάζογλου) είχε δηλώσει στον γράφοντα το 2001 ότι επιχείρησε να εισέλθει κρυφά στην τούρκικη συνοικία τέλη του ’56 και αρχές του ’57, επισημάνθηκε, κυνηγήθηκε και επέστρεψε στον ε/κυπριακό τομέα. Από τότε δεν ξαναπήγε εκεί.

ΠΟΔΗΛΑΤΟ Ή ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ;

Τόσο ο Γ. Παλαιολόγος όσο και ο Γ. Σπανός έκαναν αναφορά στο ότι ο Καβάζογλου όταν ενεπλάκη στο συγκεκριμένο επεισόδιο επέβαινε σε ποδήλατο.

Όπως ήδη αναφέρθηκε ήταν πολύ επικίνδυνο για τον Καβάζογλου να εμφανιζόταν στην τούρκικη συνοικία και μάλιστα μέρα μεσημέρι, αφού ήταν επικηρυγμένος από την τ/κυπριακή ακροδεξιά.

Όλοι οι προαναφερόμενοι απορρίπτουν κατηγορηματικά το ότι ο Καβάζογλου χρησιμοποιούσε ποδήλατο.

Ο Ιμπραήμ Αζί λέει ότι ο Καβάζογλου δεν κυκλοφορούσε με ποδήλατο αλλά με ένα παλιό αυτοκίνητο. Ανάλογη είναι και η μαρτυρία του Κ. Τουντζέλ.

Μάλιστα ο Χριστόφοφος Τζιονής δίνει τη λεπτομέρεια ότι το αυτοκίνητο του ήταν μάρκας Φορντ με αριθμούς εγγραφής R135.

Έχω την άποψη ότι τα στοιχεία που κατατίθενται από ανθρώπους που έζησαν από πολύ κοντά τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου είναι συντριπτικά. Σημειώνω ότι όσα έχουν λεχθεί προσυπογράφει και ο επίσης στενός φίλος του, συγγραφέας Χρήστος Βανέζος στο βιβλίο του οποίου καταγράφονται σημαντικές πληροφορίες για τον ηρωομάρτυρα, όπως και ο άλλος στενός του φίλος Λεωνίδας Παφίτης.

Μένω ως εδώ και αφήνω τον καθένα να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα με βάση τις μαρτυρίες που παρατίθενται.

Υ.Γ. Όλες οι συνομιλίες είναι ηχογραφημένες (του κ. Παλαιολόγου είναι και βιντεογραφημένη) και είναι στη διάθεση οποιουδήποτε αμφισβητεί τα όσα αποδίδω στα αναφερθέντα πρόσωπα.

_____________________________

ΜΙΑ ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Kαβάζογλου και Ε.Ο.Κ.Α.

13/05/2010 Με τον Λάζαρο Μαύρο

Υπάρχει η μαρτυρία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γιώργου Παλαιολόγου ότι, τον Απρίλιο του 1956, κατά την επιχείρηση της ΕΟΚΑ για την εκτέλεση Ε/κ αστυνομικού συνεργάτη του «Special Branch», στην τουρκική συνοικία, την οποία διενήργησε ο ίδιος μαζί με τον, μετέπειτα απαγχονισθέντα γι' αυτό, ήρωα Ιάκωβο Πατάτσο, θυμάται ότι ο Καβάζογλου και κάποιες Τουρκάλες της γειτονιάς, προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τη διαφυγή τους. Πράγμα που πέτυχαν για τον Πατάτσο κι απέτυχαν για τον ίδιο. Από τις περιγραφές, πάντως, δεν είναι σίγουρο ότι οι τυχαία ευρεθέντες εκείνη τη στιγμή στο σοκάκι, άνδρες και γυναίκες, ήξεραν ότι επρόκειτο για δράση της ΕΟΚΑ και ότι η σπουδή τους κατά των δραστών, σχετιζόταν τότε με την ΕΟΚΑ.

Γεγονός είναι ότι ουδεμία από τις μετέπειτα αναφορές για τη δράση, τα άρθρα και τις ενέργειες του Καβάζογλου, από το 1958 μέχρι το 1965, δείχνει οποιαδήποτε εναντίωσή του στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ή οποιαδήποτε συνεργασία του με τους Εγγλέζους. Αντίθετα: Οι σύντροφοι του Καβάζογλου, Ιμπραχίμ Αζίζ και Νουρεττίν Σεφέρογλου, σε ειδικό λεύκωμα που εξέδωσαν το 1965, αμέσως μετά τη δολοφονία Καβάζογλου - Μισιαούλη από την ΤΜΤ, έγραφαν με σεβασμό και εύνοια για τον εθνικοαπελευθερωτικό - αντιαποικιακό αγώνα του 1955-59: «Όταν κατά τη διάρκεια των μεταπολεμικών [μετά τον Β΄Π.Π.] χρόνων ο αντιαποικιακός αγώνας του κυπριακού λαού άρχισε να οργανώνεται συστηματικά, να εντείνεται, να εκδηλώνεται ολοένα και πιο μαχητικά, και να επηρεάζει την προοδευτική μερίδα των Τούρκων εργαζομένων, οι Βρετανοί αποικιστές προσεταιρίστηκαν την τ/κ σωβινιστική ηγεσία, με σκοπό να ενισχύσουν τη θέση της μέσα στον τ/κ πληθυσμό, να την προβάλουν σαν το αντίπαλο δέος της ε/κ πλευράς και να την αντιπαρατάξουν στον αγώνα της για την αυτοδιάθεση […] Στη διάρκεια της δεκαετίας 1950-1960 η σωβινιστική τ/κ ηγεσία, σε συνεργασία με την αντιδραστική κυβέρνηση Μεντερές [της Τουρκίας], πιστός υπηρέτης των Βρετανών αποικιστών, προσπαθεί να καθυποτάξει την [τ/κ] κοινότητά μας και να διασπάσει την ενότητα του κυπριακού λαού.

Το 1958 με τις τρομοκρατικές της ομάδες οργανώνει, με την έμπνευση και τη βοήθεια των αποικιστών, βανδαλισμούς και επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων και ανοίγει ο δρόμος για τη σημερινή [1965] τραγωδία του κυπριακού λαού». (Επετειακή ανατύπωση από τη «Χαραυγή» το 2005: «40 χρόνια από τη θυσία των Καβάζογλου - Μισιαούλη. Θύματα φασιστικής τρομοκρατίας [της ΤΜΤ]» του ειδικού λευκώματος των Αζίζ και Σεφέρογλου του 1965).

Ο Καβάζογλου υπήρξε βασικός συντάκτης της τουρκικής αριστερής εφημερίδας «Ινκιλαπψί» («Επαναστάτης»), του Φαζίλ Οντούρ, την οποία οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες έκλεισαν και απαγόρευσαν τον Δεκέμβριο του 1955, τον δε Οντούρ δολοφόνησε η ΤΜΤ 24.5.58. Ήταν, ο Καβάζογλου, θαυμαστής κι ακολουθούσε την πολιτική και ιδεολογική γραμμή του μεγάλου Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, ο οποίος, από τη Μόσχα όπου ζούσε, αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, είχε εκδώσει ανακοίνωση υποστήριξης του αγώνα. Και καλούσε την τουρκική μειονότητα της Κύπρου να αγωνιστεί μαζί με τους Έλληνες Κυπρίους εναντίον των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η δήλωση Ναζίμ Χικμέτ, υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα, δημοσιεύτηκε και στην αριστερή εφημερίδα «Αυγή» των Αθηνών, στις 14 Απριλίου 1955.

Ούτε η «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ, ούτε ο Χριστάκης Βανέζος προσωπικός φίλος και συνεργάτης του Καβάζογλου στο βιβλίο του για τον Καβάζογλου, ούτε οιοσδήποτε άλλος, μέχρι σήμερα, απ’ όσα έχουμε μελετήσει, παρουσίασαν ποτέ οποιοδήποτε κείμενο, ομιλία, δήλωση ή ενέργεια του Καβάζογλου, είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, είτε μετέπειτα 1960-1965, που να αφήνει έστω και ίχνος υπόνοιας ότι ο Καβάζογλου εναντιώθηκε ποτέ καθ’ οιονδήποτε τρόπον στον αγώνα της ΕΟΚΑ.

http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/265897