«Δ.Δ.Ο. Ή ΕΝΑ (ΜΙΣΟ) ΚΑΘΑΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;

Δεν θα ασχοληθώ με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και ιδιαίτερα με τα παιχνίδια εκλογής προέδρου της Βουλής.

Θα σημειώσω απλώς ότι αν κάποιοι θέλουν να ονομάζουν τις λέσχες τους ως κόμματα θα πρέπει να λειτουργούν με βάση κάποιους κανόνες.

Είναι πλέον φανερό ότι κάποιοι, όταν μιλάνε για σωστή λύση του Κυπριακού, δεν εννοούν τίποτε άλλο παρά λύση ενός ελληνικού κράτους.

Γι’ αυτό και ορισμένοι αρθρογράφοι του αντι-ομοσπονδιακού χώρου μιλούν για παραδοξότητα της θέσης ότι η ανάσταση και η λύτρωση του κυπριακού Ελληνισμού θα έρθει μέσω του συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Ας προσέξουμε τι λέει, η ανάσταση και λύτρωση του κυπριακού Ελληνισμού! Όχι του κυπριακού λαού στο σύνολο του.

Θα το πούμε για άλλη μια φορά. Η λύση Δ.Δ.Ο. που επιδιώκει (ανέκαθεν) η Ε/κυπριακή πλευρά δεν έχει καμία σχέση με τη μη διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι προτάσεις της Ε/κυπριακής πλευράς διασφαλίζουν πλήρως την εφαρμογή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτό φαίνεται μέσα από τις ίδιες τις προτάσεις.

Θα πρέπει να κατανοήσουν οι όποιοι πολέμιοι της Δ.Δ.Ο. ότι η λύση αυτή είναι ένας οδυνηρός συμβιβασμός και όχι η ιδανική λύση που θα θέλαμε. Και να μη ξεχνούν ότι από τη στιγμή που έπεσε η πρώτη σφαίρα (που δυστυχώς ήταν ελληνική) στις 8.20 το πρωί της 15^ης Ιουλίου, το ελληνικό κράτος που χτίστηκε μετά το 1964 έπαψε να υπάρχει.

Αυτό, κατά την άποψη μου, είναι η αρχή της κατανόησης της κατάστασης και των δυνατοτήτων που έχουμε μετά το 1974.

Και αυτό δεν είναι ηττοπάθεια. Είναι μια θέση που μας βοηθά να περισώσουμε ότι περισώζεται και να διατηρήσουμε την ενότητα του κράτους και να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση.

Ειρωνεύονται τη θέση ότι με τη Δ.Δ.Ο. απελευθερώνεται και επανενώνεται ο τόπος μας.

Ναι, με τη Δ.Δ.Ο. μπορεί και να απελευθερωθεί και να επανενωθεί ο τόπος.

Διότι δεν νοείται λύση χωρίς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Και αφού ο τουρκικός στρατός είναι κατοχικός (όπως όλοι παραδεχόμαστε) με τη φυγή του τερματίζεται η κατοχή.

Αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας στην πράξη είναι χωρισμένη σε δύο περιοχές, την κατεχόμενη και την ελεύθερη. Αναζητούμε ένα τρόπο να την ενώσουμε ξανά και να μπορούμε ελεύθερα να κινούμαστε και να δραστηριοποιούμαστε σε ολόκληρη την επικράτεια.

Κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι το αποτέλεσμα που έφερε η καπηλεία της Ελλάδας και της ένωσης από τη μια και η πολιτική της διχοτόμησης από την άλλη οδήγησε σε μια κατάσταση που δεν μπορεί να έχει επιστροφή. Άλλαξαν οι συνθήκες, άλλαξαν τα δεδομένα, άλλαξαν τα πάντα.

Ο ΔΟΥΝΤΑΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Οι ψευδοπατριωτικές θέσεις περί απελευθέρωσης (όπως αυτοί την εννοούν) δεν οδηγούν ούτε σε απελευθέρωση ούτε σε επανένωση αλλά στην οριστική διχοτόμηση.

Οδηγούν κατευθείαν στην υλοποίηση των θέσεων Δούντα που θέλουν το κυπριακό να παραμείνει σε εκκρεμότητα, να εκφυλιστεί και εκ των πραγμάτων λόγω του περάσματος του χρόνου να οδηγήσει από μόνο του στα δύο κράτη.

Αυτή είναι η πολιτική Δούντα:

Εισηγούμενος να ακολουθηθεί «μια πολιτική δραστήριας αγωνιστικής αναμονής (η οποία) είναι ίσως η λιγότερο επιζήμια επιλογή στη χάραξη μιας κυπριακής πολιτικής» ο Μ. Δούντας σημειώνει:

 «Και αν ακόμα δεχθούμε ότι θα παγιωθεί η σημερινή διχοτόμηση de facto, και πάλι θεωρώ ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι λιγότερο επικίνδυνη για την εθνική και φυσική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού από οποιαδήποτε λύση ισότιμης και εξ αδιαιρέτου συγκυριαρχίας Ελλήνων και Τούρκων πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο. Ακόμα και η εύλογα κακόφημη διπλή ένωση θα ‘ταν λιγότερο επικίνδυνη λύση». [1]  

Σε δεύτερη Άκρως Απόρρητη επιστολή του (ημ. 30.1.1983) γράφει χωρίς περιστροφές:

«Αναρωτιέμαι μήπως έφτασε η στιγμή απερίφραστα να αντιμετωπίσουμε καθαρά διχοτομικά σχήματα. Νομίζω ότι δύο είναι οι επιλογές:

α) Σε συνεννόηση με τον πρόεδρο Κυπριανού να βολιδοσκοπηθούν οι Αμερικανοί για τη δυνατότητα να προωθήσουν αυτοί κάποια ιδέα πλήρους διαχωρισμού έναντι του εδαφικού ανταλλάγματος που σήμερα προσφέρουν οι Τούρκοι.[…]

β) Να αφεθεί η υπόθεση να εκφυλιστεί, ώστε να καταλήξουμε σε χρονίζουσα de facto διχοτόμηση».

Τα πλεονεκτήματα και των δύο εναλλακτικών είναι προφανή. Οι Ελληνοκύπριοι θα είναι αφέντες σ’ αυτό που θα τους μείνει…».[2]

Μήπως στην ουσία οι δήθεν πατριώτες και αλύγιστοι αγωνιστές δεν είναι αυτό που επιδιώκουν;

Όσοι μελετήσουν το συγκεκριμένο βιβλίο του Μ. Δούντα θα καταλήξουν πολύ εύκολα στο συμπέρασμα ότι στόχος είναι παρά μια λύση του κυπριακού με τη συμμετοχή και των Τ/κυπρίων, στην ουσία ελπίζουν σε μια λύση που θα οδηγεί σε ένα ελληνικό κράτος, έστω και στη μισή εδαφική επικράτεια της Κύπρου.

Είναι μήπως τυχαίο που η Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ» προτείνει την επιστροφή όχι στο κράτος του 1960 αλλά στο κράτος που δημιουργήθηκε στην Κύπρο – συνεπεία των γεγονότων του 1963-63 και της αποχώρησης των Τ/κυπρίων – μετά τα συγκεκριμένα γεγονότα, δηλαδή στην επιστροφή σε ένα κράτος όπου οι Ε/κύπριοι θα είναι οι αποκλειστικοί κυρίαρχοι του κράτους!

«Το Κράτος που διαμορφώθηκε το 1963, μετά από τη βρετανο-τουρκική συνωμοσία, την απόσχιση – αυτοαπομόνωση των Τούρκων της Κύπρου και την αυτοκατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως, είναι το δημοκρατικά διοικούμενο από τη φυσική πλειοψηφία του 82% του νόμιμου Κυπριακού Λαού κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό είναι το Κράτος, που την 1η Μαΐου 2004 εντάχθηκε στην ΕΕ, ως ισότιμο κράτος-μέλος, κυρίαρχο επί ολοκλήρου της νήσου Κύπρος». [3]

Μετά από αυτά ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του και ας αναλογιστεί πού μας οδηγούν οι ψευδοπατριωτικές κορώνες των διάφορων δήθεν άδολων πατριωτών…

_______________________________

1. Μ. Δούντα «Είναι ανεξάρτητη η Ελλάς; Συγκρουσιακή συνύπαρξη η σχέση Ελλάδος – Τουρκίας», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 16, 17.

2. Στο ίδιο σελ. 21, 22.

3. «Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΝΑΙ» υποσημείωση 3, σελ. 7.

ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Έληξε ακόμα μια εκλογική αναμέτρηση, κρίσιμη για την ιστορία της Κύπρου.

Από αυτές τις εκλογές στάλθηκαν κάποια σημαντικά μηνύματα που το κάθε κόμμα και ο κάθε ένας πολίτης ξεχωριστά πρέπει να αξιολογήσουν.

ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ

Κατά γενική ομολογία το σημαντικότερο μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες (όσοι ψήφισαν) είναι η καταρράκωση των απορριπτικών δυνάμεων αλλά και όλων σχεδόν όσων είχαν απορριπτικές θέσεις στο κυπριακό και βρίσκονταν σε κόμματα που υποστηρίζουν τη λύση του κυπριακού στη βάση της Δ.Δ.Ο.

Η ναυαρχίδα του απορριπτισμού και της κινδυνολογίας, το ΕΥΡΩΚΟ καταποντίστηκε στο 3,08% χάνοντας 1.9% της δύναμης του και μία έδρα στη Βουλή.

Η ΕΔΕΚ χάνοντας μικρό ποσοστό απέτυχε 0.03% παρέμεινε στάσιμη στα ποσοστά της αποτυγχάνοντας οικτρά όχι μόνο να εξαργυρώσει την αποχώρηση της από την κυβέρνηση αλλά και να τιμωρήσει το ΔΗΚΟ που παρέμεινε στην κυβέρνηση.

Η εκλογή Νικολαΐδη καθώς και η αποτυχία των Σιζόπουλου και Παπαδάκη που παρουσιάζονταν ως πιο «σκληροί» από το Ν. Νικολαΐδη στο κυπριακό στέλλει ένα διαφορετικό μήνυμα στην ηγεσία της ΕΔΕΚ.

Έτσι, ενώ το κόμμα ξεκίνησε με τη φιλοδοξία να καταστεί μια ρυθμιστική δύναμη, στο τέλος κινδύνευσε να χάσει και ποσοστά.

Το ΔΗΚΟ, παρά τις συνεχείς και επίμονες προβλέψεις, κατάφερε να συγκρατηθεί στο 15.76% και να εξασφαλίζει και πάλι καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου.

Πάντως αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ηττήθηκαν οι εκφραστές του απορριπτισμού και της διάλυσης της συνεργασίας με την κυβέρνηση όπως οι Γ. Κολοκασίδης, Κ. Κενεβέζος, Χρ. Ερωτοκρίτου, Κ. Μαυρίδη.

Εξαίρεση αποτελούν οι Ν. Παπαδόπουλος και Ζ. Κουλίας.

Ακριβώς αυτά τα αποτελέσματα τεκμηριώνουν ότι η πλειοψηφία των δυνάμεων και των προσώπων που εξέφραζαν ακραίο και φοβικό λόγο έμειναν εκτός Βουλής.

Όσον αφορά τον ΔΗΣΥ ισχύουν ανάλογα τα ίδια δεδομένα.

Οι εκφράζοντες αντι-ομοσπονδιακό και ακραίο λόγο όπως Α. Θεμιστοκλέους και Χρ. Κληρίδης έμειναν εκτός Βουλής.

Μεγάλη απώλεια είναι η μη επανεκλογή του Χρ. Πουργουρίδη, ενώ άξια παρατήρησης είναι η εκλογή του θεολόγου Α. Πιτσιλλίδη που κανένας δεν γνωρίζει το λόγο τον οποίο θα εκφράζει από εδώ και πέρα.

Ο συγκεκριμένος βουλευτής εκφράζει κάποτε ένα ασταθή πολιτικό λόφο (κάποτε ακραίο και κάποτε μετριοπαθή) γι’ αυτό και δεν μπορεί κάποιος να προδιαγράψει την πορεία του.

Από την άλλη στο ΑΚΕΛ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.

Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα και υπάρχει ενιαίος πολιτικός λόγος.

Και αυτό δεν είναι καθόλου επιφανειακό αφού αυτός ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος δείχνει να λειτουργεί αποτελεσματικά.

Δεν υπάρχει διγλωσσία όπως υπάρχει σε άλλα κόμματα ενώ κανένας δεν τάσσεται εναντίον της Δ.Δ.Ο.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ανέδειξαν την Κύπρο σε ακόμα μια παγκόσμια εξαίρεση.

Θυμίζουμε ότι η πρώτη παγκόσμια εξαίρεση ήταν η άνοδος του ΑΚΕΛ το 1991 τη στιγμή που όχι μόνο τα κράτη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου κατέρρεαν αλλά καταποντίζονταν και τα κόμματα ανά το παγκόσμιο που είχαν την ίδια ή παρόμοια ιδεολογία με το ΑΚΕΛ.

Αυτή τη φορά το ΑΚΕΛ αποτέλεσε και πάλι την εξαίρεση.

Ενώ σε όλη την Ευρώπη τα κυβερνώντα κόμματα δοκιμάζονται και χάνουν σημαντικά ποσοστά λόγω της οικονομικής, στην Κύπρο το κυβερνητικό κόμμα σημειώνει αύξηση 1.36%.

Παρά τη σφοδρή πολεμική που δέχθηκε η κυβέρνηση τόσο από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων όσο και από τη μεγαλύτερη μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης και παρά την προσπάθεια μηδενισμού του έργου που επιτέλεσε, οι πολίτες με τη ψήφο τους έδωσαν τη στήριξη τους σε μεγάλο βαθμό.  

Η ΑΠΟΧΗ

Παρά ταύτα, εκείνο που πρέπει να προβληματίσει τα κόμματα και την πολιτική ηγεσία είναι το μεγάλο ποσοστό αποχής.

Δεν αρκούν οι διαπιστώσεις, χρειάζεται δράση.

Και η δράση αυτή δεν μπορεί να αναπτυχθεί ούτε να έχει αποτελέσματα με τα κόμματα να θεωρούν ότι οι λόγοι της αποχής δεν αφορούν τα ίδια αλλά τους άλλους.

Πρέπει να τους προβληματίσει ο λόγος που εκφέρουν.

Πρέπει να τους προβληματίσουν οι τακτικές που χρησιμοποιούν.

Πρέπει να τους απασχολήσει γιατί δεν πείθουν το λαό ή γιατί ολοένα και περισσότεροι πολίτες απομακρύνονται από την πολιτική.

Ίσως η θεραπεία να είναι η συχνή και ειλικρινής επαφή με τους πολίτες αλλά και η σοβαρότητα που εκπέμπουν τα κόμματα.

Να μη θεωρούν ότι όσα λένε γίνονται πιστευτά.

Και κυρίως να μη νομίζουν ότι ο απλός πολίτης δεν έχει κρίση και ότι όσα του λένε τα πιστεύει, τη στιγμή που βλέπει τις πραγματικότητες.

Πρέπει με άλλα λόγια να κτυπηθεί το καρκίνωμα του λαϊκισμού που σε αυτές τις εκλογές πήρε πρωτόγνωρες διαστάσεις από πολλούς πολιτικούς και κόμματα.

Ο Τ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΠΟΝΗΣΕ ΤΗΝ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟ 1972!

Ο Τ. Παπαδόπουλος αποδεχόταν την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο, σύμφωνα με έγγραφο του Εθνικού Συμβουλίου.

Το έγγραφο που αποκαλύπτει η εφημερίδα ΓΝΩΜΗ αφορά συνεδρίαση του Σώματος που έγινε τον Νοέμβριο του 2008.

Το έγγραφο καταρρίπτει τα όσα παραπλανητικά λένε οι υποστηρικτές του Τ. Παπαδόπουλου και πολέμιοι της πρότασης για εκ περιτροπής προεδρίας.

Ιδού ολόκληρο το κείμενο:

«Είχα την ευκαιρία να πω προηγουμένως για το θέμα του κοινού ψηφοδελτίου, το οποίο θεωρώ προϋπόθεση για να εξεταστεί θέμα εκ περιτροπής προεδρίας και να μην λεχθεί ξανά “κύριε είναι και τούτο νέο”.

Σε πληροφορώ ότι υπάρχει έγγραφο δικό μας γι’ αυτό το θέμα, από το 1972, χρησιμοποιώντας μάλιστα ανάλογο σχέδιο, το οποίο είχε πει ο κ. Μαντέλα όταν διεξήγε τις δικές του διαπραγματεύσεις για τη Ν. Αφρική.

Εγώ διάβασα αυτό το έγγραφο, μάλιστα μου ανατέθη να κάνω και ειδική μελέτη πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Ναι, υπάρχουν σταθμισμένες ψήφοι, όπως σωστά είπε ο πρόεδρος, λες, είναι είκοσι με ογδόντα, για κάθε μια ατομική ψήφο δίνεις βαρύτητα για τέσσερα ή πόσα θα είναι, να είναι στα ίσα, ώστε να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιλογής αυτοί που έχουν κάποιου μέτρου αποδοχή και από τις δύο κοινότητες.

Κατά τεκμήριο είναι οι μετριοπαθέστεροι.

Μάλιστα, αν μου επιτρέπετε να το πω, χωρίς να προσπαθώ να πατρονάρω, είναι βελτίωση η δική σας πρόταση ότι τούτο θα ισχύει μόνο για τη δεύτερη Κυριακή. Είναι καλύτερο από αυτό που είχε προταθεί προηγουμένως».

Από το έγγραφο συνάγεται ότι:

1. Δεν λένε την αλήθεια όσοι ισχυρίζονται ότι ο Τ. Παπαδόπουλος δεν αποδεχόταν την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο.

Από το έγγραφο δικαιώνεται το ΑΚΕΛ και ο πρόεδρος που λένε ότι στη λεγόμενη κωδικοποίηση δεν ζητήθηκε η αλλαγή αυτών των προνοιών.

Και γιατί να ζητηθεί αφού ο ίδιος ο τότε πρόεδρος συμφωνούσε;

Ο Τ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

2. Στις 11 Νοεμβρίου 2009 ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Ν. Παπαδόπουλος δήλωνε ότι η πρόταση είναι μια γνήσια πρόταση του εθνικιστή-σωβινιστή Ραούφ Ντενκτάς, από την δεκαετία του 1980!

Ωστόσο τον Ν. Παπαδόπουλο διαψεύδει ο Τ. Παπαδόπουλος όταν λέει ότι η πρόταση αυτή ανήκει στον ίδιο.

ΠΟΤΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Η ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ

3. Οι αντιτιθέμενοι με την εκ περιτροπής προεδρία δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο πότε εμφανίστηκε αυτή η πρόταση.

Κάποιοι λένε ότι εμφανίστηκε το 2002, άλλοι πιο πριν, ο Ν. Παπαδόπουλος την τοποθετεί αόριστα στη δεκαετία του 80, κάποιοι άλλοι στο 1994.

Η Φ. Αργυρού τοποθετεί την κατάθεση της πρότασης στο 1977!

Πάντως όλοι συμφωνούν ότι είναι αγγλικής προέλευσης και τουρκικής υποβολής.

Ωστόσο η αναφορά Τ. Παπαδόπουλου καταρρίπτει όλους τους ισχυρισμούς αφού τοποθετεί την αρχική της αναφορά στο 1972.

Επομένως αν κατά τον Ν. Παπαδόπουλο η πρόταση αυτή είναι ρατσιστική, τον πρώτο που πρέπει να μέμφεται είναι τον εμπνευστή της και όχι τον Δ. Χριστόφια.

3. Χαρακτηρίζοντας ρατσιστική την εκ περιτροπής και τη στάθμιση της ψήφου, όσοι εναντιώνονται σε αυτές μας λένε ότι ο Ν. Μαντέλα δεν απέρριπτε για τη δική του χώρα τέτοιες προτάσεις.

Ο Τ. Παπαδόπουλος όμως μας λέει ακριβώς το αντίθετο. Λέει μάλιστα ότι μελέτησε την πρόταση Μαντέλα.

Καλά λένε λοιπόν κάποιοι ότι μερικοί πολιτικοί αρχηγοί άλλα λένε μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο και άλλα έξω.

ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Ο Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΑΡΑΠΟΙΕΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Γ.Γ. ΤΟΥ ΑΚΕΛ

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έφτασε στο σημείο να λέει ψέματα προκειμένου να πλήξει το ΑΚΕΛ.

Με αφορμή τις δηλώσεις του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ που έγιναν το Σάββατο το πρωί στο ραδιόφωνο 107,6,  ο Ν. Αναστασιάδης παραποιώντας τις δηλώσεις Ά. Κυπριανού προσπάθησε να τον παρουσιάσει ως ανθέλληνα λέγοντας ότι ελπίζει ότι «το 2013, αν δεν θελήσει να διεκδικήσει τις εκλογές ο κ. Χριστόφιας, πιθανότατα να επιλέξουν έναν Τουρκοκύπριο».

Οι επικριτές του Ά. Κυπριανού απέκρυψαν ότι ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ μιλούσε για την προεδρία της Δημοκρατίας ΜΕΤΑ τη λύση του κυπριακού.

Ρωτήθηκε για το πώς εννοεί το ΑΚΕΛ την εκ περιτροπής προεδρία και απαντώντας σε διευκρινιστική ερώτηση είπε (η αναφορά είναι στο 3.20’):

«Μας ενοχλεί γιατί θα είναι ο Τ/κύπριος πρόεδρος της Δημοκρατίας για 2 χρόνια; Μα καλά, μόνο οι Ε/κύπριοι είναι καλοί; Εγώ διαφωνώ π.χ. δεν θα ήθελα να έχω έναν δεξιό Ε/κύπριο για πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα προτιμούσα να είχα έναν αριστερό».

Οι διαστρεβλωτές σταματούν σε αυτό το σημείο νομίζοντας ότι μπορούν να περάσουν το ψέμα τους.

Όμως η δήλωση είχε και συνέχεια:

«Με ποια έννοια το λέω αυτό; Οι πολιτικές που ακολουθεί ο αριστερός Τ/κύπριος είναι πιο κοντά στις πολιτικές που θέλω να ακολουθηθούν.

Ως εκ τούτου θεωρώ ότι ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ αυτή η πρόταση μπορεί να βοηθήσει στο να ξεριζώσουμε την ουσία του κυπριακού προβλήματος όπως την έχουν διαμορφώσει κάποιοι εδώ και χρόνια».  

Απαντώντας σε άλλη ερώτηση (6.46) είπε:

«Το καθετί πρέπει να κρίνεται κατά την άποψη μου με βάση την εντιμότητα και το χαρακτήρα του ανθρώπου, τις πολιτικές θέσεις που εκφράζει και όχι από την φυλετική του καταγωγή. Αυτό είναι για μας το κριτήριο για το αν θα υποστηρίξουμε κάποιον ή όχι.

Αν είναι Τ/κύπριος και είναι έντιμος και τίμιος άνθρωπος, αγαπά την πατρίδα του, έχει πολιτικές θέσεις οι οποίες γνοιάζονται για τον τόπο, για το λαό και ενδιαφέρεται για να έχει κοινωνική δικαιοσύνη, εγώ δεν έχω πρόβλημα να στηρίξω έναν τέτοιο άνθρωπο».

Αυτές είναι κατά λέξη οι δηλώσεις του κ. Κυπριανού που διαστρεβλώθηκαν απροκάλυπτα τόσο από τα Μέσα Ενημέρωσης όσο και από πολιτικούς.

Πόση σχέση έχουν με τις δηλώσεις Α. Κυπριανού οι δηλώσεις Αναστασιάδη;

Πέραν τούτων ο κ. Αναστασιάδης διερωτήθηκε αν επιδιώκεται να περιφρονηθούν οι Ε/κ και «να υιοθετήσουμε ότι είμαστε δεν ξέρω τι εθνότητα» και κατά πόσο γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί ότι «δεν έχουμε εθνική καταγωγή, δεν έχουμε εθνική ταυτότητα, δεν πρέπει να τη σεβόμαστε, πρέπει να μισούμαστε ανάμεσά μας».

Πρόσθεσε ακόμα ότι «ο ίδιος υποστηρίζει τη στενή συνεργασία με τους Τ/κ, αλλά είναι άλλο«να εκφράζεσαι κατά τρόπο που να υποδηλοί μίσος ή αντιπάθεια προς οτιδήποτε προέρχεται από τον κυπριακό ελληνισμό».

Από πού έβγαλε αυτά τα συμπεράσματα ο Ν. Αναστασιάδης; Πού είδε τέτοιες αναφορές στη δήλωση Α. Κυπριανού;

Φαίνεται ότι οι του ΔΗΣΥ δεν πήραν τα μαθήματα τους από προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες.

Δοκίμασαν τα περί ανθελληνισμού και άλλα παρόμοια σε προηγούμενες αναμετρήσεις και ιδιαίτερα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών του 2008 και απέτυχαν.

Ας τους προβληματίσουν τουλάχιστον οι εμπειρίες του παρελθόντος.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΟΤΗΣ Ο Α. ΣΑΚΚΑΣ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Ο Ανδρέας Σακκάς από τα Πέρα Ορεινής είναι ένας από τους ΑΚΕΛιστές που έπεσαν από τα βόλια φανατικών της ΕΟΚΑ.

Η περίπτωση του Ανδρέα εμπίπτει μέσα στα πλαίσια της καταστροφικής απόφασης που λήφθηκε προς τα τέλη του 1957 από τον Γρίβα για δυναμική αντιμετώπιση της αριστεράς ή καλύτερα για την εξόντωση της Αριστεράς στην Κύπρο.

Οι δολοφόνοι δεν νοιάζονταν και πολύ για το αν οι άνθρωποι που επέλεγαν για να δολοφονήσουν είχαν οικογένειες, γυναίκες, παιδιά. Ούτε στις περισσότερες των περιπτώσεων έλεγχαν τις πληροφορίες τους.

Στις 25 Μαΐου 1958 οι δολοφόνοι μπήκαν μέσα στο καφενείο που βρισκόταν ο Σακκάς και υποχρέωσαν καμιά τριανταριά χωριανούς να βάλουν τα χέρια ψηλά και να γυρίσουν στον τοίχο. Ρώτησαν ποιος είναι ο Αντρέας Σακκάς.

Ο Ανδρέας τους αντιμετώπισε κοιτάζοντας τους κατάματα.

«Πέστε μου ποια προδοσία διέπραξα» τους είπε αλλά αντί απάντησες δέχθηκε καταιγισμό σφαιρών.

Οι δολοφόνοι γνώριζαν ότι ο Σακκάς δεν διέπραξε καμιά προδοσία. Το πρόβλημα τους ήταν ότι ο Σακκάς αποτελούσε έναν από τους δυνατούς κρίκους του ΑΚΕΛ και του Λαϊκού Κινήματος στην περιοχή και ειδικά στα Πέρα Ορεινής.

Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία ότι δύο μέρες προηγουμένως, όταν δολοφονήθηκε στο Λευκόνοικο με λιθοβολισμό ο Σάββας Μένοικος από τις Γούφες, ο Σακκάς είπε στη γυναίκα του: «εφάαν αλλόναν σύντροφο Μαρία».

Πού να γνώριζε ότι μετά από δύο μέρες θα ήταν η δική του σειρά;

***

ΑΠΕΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι δολοφόνοι απαγόρευσαν στον παπά να κάνει την κηδεία. Τελικά κάτω από πιέσεις των αριστερών της περιοχής η κηδεία έγινε.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Μαρίας Σακκά, στη δολοφονία του άνδρα της ενέχονται συγχωριανοί τους οποίους κατονόμασε.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αντρέα πήγε ν’ ανάψει το καντήλι στο μνήμα του. Εκείνη την ώρα η Μαρία είπε «Θεέ μου όποιοι και αν είναι ας το βρουν από εσένα».

Εκεί κοντά στεκόταν ο γιος του ενός από τους δολοφόνου και την απείλησε ότι θα την κτυπήσει. Εκείνη του απάντησε: «Χτύπα με, αν είσαι αθώος μη κακόν σου, αλλά αν φταίεις στις σαράντα του Αντρέα να σε δω νεκρό».

Το βράδυ έγινε γνωστό στο χωριό ότι ο συγκεκριμένος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία.

Στην κηδεία η γυναίκα του έκλαιε και έλεγε στη Μ. Σακκά, «τι σου έφταιξα εγώ αν έφταιξε ο άνδρας μου».

Η Μαρία απάντησε «εσύ έχεις τα παιδιά σου εγώ όμως είμαι τώρα μόνη μου».

Αργότερα έμαθα ότι κάποιου άλλου που ενέχετο στη δολοφονία σκοτώθηκε ο γιος του.

Ένας τρίτος, έγινε ιερέας για να εξιλεωθεί για το έγκλημα του.[1]

ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί γιατί δολοφονήθηκε ο Σακκάς.

- Αρχικά ειπώθηκε (αόριστα) ότι εκτελέστηκε διότι συνεργαζόταν με τους Βρετανούς.

- Αργότερα λέχθηκε πως το ότι κρατούσε πεντόλιρα ήταν απόδειξη του προδοτικού του ρόλου.

- Μετά είπαν ότι προμήθευε τους Βρετανούς με γαϊδούρια και βράκες!

Ποτέ όμως δεν απάντησαν αν ο Ανδρέας ασχολείτο με την εκτροφή γαϊδάρων. Ούτε ότι ήταν ράφτης ή έμπορος ρούχων για να έχει στην κατοχή του βράκες και να τις πωλεί μάλιστα στους κατακτητές! Και βέβαια ποτέ δεν απαντούν σε τι θα χρησίμευαν οι βράκες στους Άγγλους.

Ο Ανδρέας ήταν εργολάβος, λακκοτρύπης και έβγαζε το ψωμί της οικογένειας του (είχε 8 παιδιά) εργαζόμενος σκληρά.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Ηρόδοτος Χαραλάμπους

Ο συναγωνιστής του Γρ. Αυξεντίου Ηρόδοτος Χαραλάμπους από τον Αναλυόντα στη δήλωση του αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Δηλώνω υπεύθυνα απ’ όσα γνωρίζω και άκουσα από συναγωνιστάς μου του 55-59 από τα Πέρα Ορεινής αλλά και πιστεύω, τα εξής: Ο μ. Α. Σακκάς υπήρξε ένα από τα θύματα του επικού εκείνου αγώνα και όχι προδότης όπως απεκλήθη.

Τούτη η δήλωση γίνεται για αποκατασταθούν οι απόγονοι του, αλλά και η μνήμη του, χάριν της ιστορικής αλήθειας».  

Μηνάς Μιχαήλ

Ο αγωνιστής Μιχάλης Μηνά αναφέρει ότι προβαίνει στην πιο κάτω δήλωση προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας:

«Ο μ. Ανδρέας Σακκάς κατά τη γνώμη μου, απ’ όσα γνωρίζω και άκουσα υπήρξε ένα από τα θύματα του αγώνα ΕΟΚΑ 55-59 και όχι προδότης.

Αυτά είναι τα συμπεράσματα που έχω βγάλει με την πάροδο του χρόνου.

Για μένα ο Ανδρέας Σακκάς ήτο ένας Τίμιος Οικογενειάρχης».

Γιώργος Κατσούλης

Ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Γιώργος Κατσούλλης αναφέρει στην ενυπόγραφη δήλωση του:

«Εγώ ο Γεώργιος Κατσούλλης από το Επισκοπιό, ο οποίος στέγαζα στη μάντρα μου το κρησφύγετο του μακαρίτη του Στυλιανίδη Σταύρου, πιστοποιώ ότι ουδέποτε άκουσα τους αγωνιστές που φιλοξένησα περί του Ανδρέα Σακά από τα Πέρα Ορεινής περί προδοσίας του αγώνος 55-59.

***

Οι δηλώσεις αυτές (υπάρχουν και άλλες) πιστοποιούν ότι οι ισχυρισμοί όσων κατηγορούν τους δολοφονημένους αριστερούς δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Άλλωστε η άρνηση των Συνδέσμων Αγωνιστών έστω να συζητήσουν το θέμα, καταδεικνύει την κακοπιστία τους και τη σκοπιμότητα τους.

Ωστόσο στη συνείδηση του Κυπριακού Λαού οι δολοφονηθέντες έχουν αποκατασταθεί.

____________________________________________

[1] Από συνέντευξη της Μ. Σακκά στη Χαραυγή 13 Μαΐου 1994.

* Σχετική ανάρτηση έκανε πέρσι και ο Άνευ Ορίων