Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Οι αλλαγές στα τουρκοκυπριακά βιβλία ιστορίας

Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να προωθήσει την πολιτική για τη συγγραφή νέων βιβλίων ιστορίας, προκάλεσε, όπως είναι γνωστό, αρκετές αντιδράσεις.
Για το θέμα αυτό λέχθηκαν πολλά και δεν νομίζω να αξίζει τον κόπο να προσθέσω κάτι περισσότερο αυτή τη στιγμή.
Απλώς θα πω ότι η πολιτική του υπουργείου για να καλλιεργηθεί κουλτούρα συμβίωσης με τους τ/κύπριους αλλά και να αλληλογνωριστούν μαθητές από τις δύο κοινότητες είναι πολύ σημαντική.
Διότι αποδεικνύεται ότι ενώ ζούμε πλάι πλάι, ο ένας δεν γνωρίζει τον άλλο.
Και όχι μόνο αυτό! Αν και έχουμε πλέον τη δυνατότητα να ερχόμαστε σε επαφή, και πάλι δεν γνωρίζουμε βασικά πράγματα.
Όταν ξεκίνησε ο δημόσιος διάλογος για τα βιβλία ιστορίας, κάποιοι ρώτησαν γιατί να τα αλλάξουμε μονομερώς τη στιγμή που στην άλλη πλευρά δεν τα άλλαξαν;
Το ερώτημα αυτό, θα έλεγα, είναι απόλυτα λογικό. Δεν είναι ωστόσο καθόλου αληθινό!
Διότι κάποιοι αγνοούμε ότι οι τ/κύπριοι προχώρησαν σε αλλαγές στα βιβλία ιστορίας τους από το 2004 και όταν στην εξουσία βρέθηκε το Τουρκικό Ρεμπουπλικανικό Κόμμα.
Τα βιβλία αναθεωρήθηκαν το 2005.
Όπως είχα υποσχεθεί, προχωρώ σε αυτή τη δημοσίευση με τις αλλαγές που έγιναν στα βιβλία των τ/κυπρίων.
Πηγή μου είναι δηλώσεις του πρόεδρου της τ/κυπριακής συντεχνίας Δασκάλων Σενέρ Ερτζίλ αλλά, κυρίως, η μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Γιάννη Παπαδάκη που εξέδωσε μία μελέτη για το θέμα.
Πριν το 2004
Το βασικό χαρακτηριστικό των βιβλίων πριν το 2004 ήταν ο Τουρκοκεντρισμός και αποτελούσαν το… αντίβαρο των ελληνικών βιβλίων που εξακολουθούν να είναι ελληνοκεντρικά.
- Δίνουν συγκριτικά μεγαλύτερη έμφαση στην ενδεκαετία 1963 – 74 και τη θεωρούν ως την πιο σημαντική περίοδο στην ιστορία των Τ/κυπρίων.
- Η περίοδος αυτή αναφέρεται ως συνεχόμενη στυγνή βαρβαρότητα των Ρωμιών εναντίον των τ/κυπρίων.
- Σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο αφιερώνεται σε αυτή την περίοδο.
Στόχος του βιβλίου (Serter 1990* και Fiktretoglou 1982) είναι η νομιμοποίηση της διχοτόμησης μέσω επιλεκτικής παρουσίασης δεδομένων που παρουσιάζει τους τ/κύπριους ως θύματα της βιαιότητας των ε/κυπρίων. Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγεί είναι ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί.
Η ιστορία της Κύπρου παρουσιάζεται ως οργανικό μέρος της τουρκικής ιστορίας και οι Τούρκοι της Κύπρου ως οργανικό μέρος του Τουρκικού Έθνους.
Γεωλογικά η Κύπρος ανήκει στην Ανατολία και εξηγείται ότι το πιο κοντινό μέρος προς την Κύπρο είναι η Τουρκία η οποία είναι ορατή από τα παράλια της Κερύνειας.
Αναφέρουν ακόμα ότι η οροσειρά της Κερύνειας αποτελεί… προέκταση της οροσειράς Toros στη νότια Ανατολία.
Επίσης, σε όλα τα βιβλία συναντάται ο όρος «Μητέρα Πατρίδα» για την Τουρκία.
Εξώφυλλο
Στο εξώφυλλο εικονίζεται το άγαλμα του Ατατούρκ, ενώ το βιβλίο ξεκινά με τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας, την εικόνα του Ατατούρκ και τις σημαίες της Τουρκίας και της «ΤΔΒΚ».
Περιεχόμενο
Στα βιβλία υπάρχει σαφής διαχωρισμός των κατοίκων της Κύπρου με ένα ιδιότυπο τρόπο. Ενώ οι όροι είναι πραγματικοί, η ερμηνεία τους είναι αυθαίρετη.
Γίνεται αναφορά σε «Τούρκους της Κύπρου» και «Ρωμιούς».
Ο όρος «Ρωμιοί» (Rumlar) χρησιμοποιείται α) για τους υπηκόους στην Οθωμανική αυτοκρατορία, β) για την ελληνική μειονότητα της Τουρκίας, γ) για τους ε/κύπριους. Για τους εξ Ελλάδας Έλληνες χρησιμοποιείται ο όρος «Yunan» (Ίωνες).
Υπό αυτή την ονομασία οι ε/κύπριοι παρουσιάζονται ως πρώην υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έτσι αναιρείται οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση των ε/κυπρίων για την ένωση, εφόσον δεν είναι Έλληνες.
Για όλα τα βιβλία, αρχή της κυπριακής ιστορίας είναι η οθωμανική κατάκτηση και με αυτό τον τρόπο η Κύπρος παρουσιάζεται ως τουρκική αφού το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα καλύπτεται (χρονικά) από την οθωμανική κατάκτηση.
Στα νεότερα χρόνια η ΕΟΚΑ παρουσιάζεται ως τρομοκρατική οργάνωση, όπως ακριβώς παρουσιάζεται η ΤΜΤ στα βιβλία των ε/κυπρίων.
Η περίοδος 1963 – 74 ονομάζεται «Τα σκοτεινά χρόνια», παρουσιάζεται ως η εποχή του μεγάλου κατατρεγμού των τ/κύπριων από τους βάρβαρους Ρωμιούς που είχαν στόχο να αφανίσουν τους τ/κύπρους και αναφέρει ότι οι ε/κύπριοι «έδειξαν τόση αγριότητα και βαρβαρότητα που σπάνια έχει δει η οικουμένη».
Για την εξιστόρηση των όσων έγιναν χρησιμοποιούνται φρικιαστικές αναφορές και φωτογραφίες.
Η εισβολή παρουσιάζεται ως η «Ευτυχής Ειρηνευτική Επιχείρηση» του «Ηρωικού Τουρκικού Στρατού» και ότι οι τ/κύπριοι από τότε ζουν με ασφάλεια.
Σημειωτέον ότι παρουσιάζονται μόνο τα όσα υπέστησαν οι Τ/κύπριοι και δεν γίνεται καμία αναφορά στα δεινά που υπέστησαν οι Ε/κύπριοι από την εισβολή.
Τα τ/κυπριακά βιβλία μετά το 2004
Μετά την νίκη του Ρεμπουπλικανικού Τουρκικού Κόμματος εκδόθηκαν τρία βιβλία για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και καλύπτουν την ιστορία από την άφιξη των πρώτων κατοίκων μέχρι πρόσφατα.
Τόσο η πολιτική του κόμματος στο θέμα, όσο και τα ίδια τα βιβλία έτυχαν δριμύτατης επίθεσης και μεγάλης πολεμικής από τους κύκλους της δεξιάς. (Θυμίζει κάτι αυτό;)
Το περιεχόμενο των νέων βιβλίων δεν είναι τουρκοκεντρικό.
Το εξώφυλλο
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία, το εξώφυλλο παρουσιάζει το διάγραμμα της Κύπρου και μόνο, χωρίς να φαίνεται οποιαδήποτε άλλη χώρα και χωρίς διαχωριστική γραμμή. Παρουσιάζεται δηλαδή ως ενιαία χώρα.
Περιεχόμενο
Κριτικάρουν μάλιστα τα παλιά βιβλία για τη θέση τους ότι η Κύπρος είναι μια τουρκική πατρίδα.
Ο όρος «Μητέρα Πατρίδα» για την Τουρκία δεν χρησιμοποιείται καθόλου. Έχει αντικατασταθεί με το χαρακτηριστικό «το νησί μας» ώστε να δημιουργηθεί ταύτιση στους μαθητές με την Κύπρο και όχι με την Τουρκία.
Χρησιμοποιείται επίσης η λέξη «Κύπριος» για να προσδιορίσει τόσο τους ε/κύπριους όσο και τους τ/κύπριους σε αντίθεση με το Ρωμιοί που χρησιμοποιούσαν τα παλιά βιβλία.
Οι τ/κύπριοι καθορίζονται ως τ/κύπριοι και όχι Τούρκοι.
Ο όρος «Ελληνικός» χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να δείξει τον εθνικισμό των ε/κυπρίων και προσδιορίζεται ως «ελληνικός εθνικισμός».
Οι κύπριοι παρουσιάζονται στο σύνολο τους ως ένας λαός.
Εξηγούνται οι πολλές ομοιότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων και ότι αυτό που τους χώρισε είναι ο εθνικισμός εκατέρωθεν και η πολεμική του «Διαίρει και βασίλευε» που εφάρμοσαν οι Βρετανοί.
Υπάρχουν αναφορές στην κάθοδο των «Grek» δηλαδή των Αχαιών, των Μυκηναίων και των Δωριέων.
Οι τ/κύπριοι δεν παρουσιάζονται ως μονολιθική κατηγορία και ούτε ως να υπάρχουν ως εθνότητα ανέκαθεν, αλλά εξηγείται πως σταδιακά υιοθετήθηκε τόσο η τουρκική όσο και η ελληνική ταυτότητα στην Κύπρο.
Εξηγείται π.χ. πώς οι τ/κύπριοι μετεξελίχθηκαν σταδιακά από μουσουλμανικό μιλλέτ σε «Τούρκους» και πως το μιλλέτ των Ρωμιών υιοθέτησε την ελληνική ταυτότητα κάτω από την επήρεια των εθνικιστικών τάσεων που έρχονταν από την Τουρκία και την Ελλάδα και πως τα βιβλία που έρχονταν από την Τουρκία και την Ελλάδα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο.
Ο εθνικισμός παρουσιάζεται γενικά ως μια αρνητική έννοια.
Η αναφορά στα νεότερα χρόνια (1963 – 74) καταλαμβάνει εξαιρετικά μικρότερη έκταση απ’ ότι στο προηγούμενα βιβλία και στεγάζονται κάτω από τον τίτλο «Δύσκολα χρόνια» αντί «Σκοτεινά χρόνια».
Κατανέμει ευθύνες για το τι συνέβη στην Κύπρο και στις δύο πλευρές, με επίρριψη περισσότερων ευθυνών στους ε/κύπριους.
Ενώ γίνεται αναφορά στο σχέδιο «Ακρίτας», δεν γίνονται αναφορές στο διχοτομικό στόχο της τ/κυπριακής ηγεσίας.
Η διαφορά με τα παλιά βιβλία βρίσκεται στο ότι έριχναν την ευθύνη αποκλειστικά στους ε/κύπριους.
Αποφεύγονται οι φρικιαστικές αναφορές και φωτογραφίες, ενώ οι βαρβαρότητες δεν αποδίδονται συνολικά στους ε/κύπριους αλλά σε κάποιους ε/κύπριους.
Γίνονται αναφορές στις εσωτερικές διαμάχες των ε/κυπρίων (μακαριακοί – γριβικοί, ΑΚΕΛ – δεξιά, όσο και για τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των τ/κυπρίων π.χ. κεμαλιστών – ισλαμιστών, ενώ υπάρχουν αναφορές και στη βία που άσκησε η «ΤΜΤ» εναντίον τ/κυπρίων.
Η «ΤΜΤ» δεν παρουσιάζεται ως οργάνωση υπέρ –ηρώων αλλά ως μάλλον αναγκαίο κακό για να αντισταθμίσει την ΕΟΚΑ, τον ελληνικό εθνικισμό και για να προστατεύσεις τους τ/κύπριους, όπως παρουσιάζεται γενικά και ο τούρκικος εθνικισμός στην Κύπρος ως μια ιδεολογία που περιγράφεται μεν αρνητικά, αλλά που ξεκίνησε ως ιστορική αντίδραση στην άνοδο του ελληνικού εθνικισμού στην Κύπρο.
Οι σχέσεις ε/κυπρίων και τ/κυπρίων δεν παρουσιάζονται ως σχέση διαμάχης αλλά τονίζονται οι θετικές πτυχές της ειρηνικής συνύπαρξης στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Παρουσιάζονται περιπτώσεις όπου ε/κύπριοι και τ/κύπριοι υπέφεραν μαζί, όπως η βαριά φορολογία της αποικιοκρατίας, περιπτώσεις που αγωνίστηκαν μαζί π.χ. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Περιγράφεται με μελανά χρώματα η δολοφονία των τ/κυπρίων αριστερών δημοσιογράφων Γκιουργκάν και Χικμέτ το 1962 από την «ΤΜΤ» και αναφέρει ότι επρόκειτο για ενέργειες που είχαν στόχο να φιμώσουν τις φωνές που τάσσονταν υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας.
Άλλη διαφορά από τα παλιά βιβλία είναι ότι γίνεται αναφορά στον πόνο των ε/κυπρίων που προκάλεσε η εισβολή.
«Τώρα οι ε/κύπριοι για πρώτη φορά γεύτηκαν την πίκρα που για χρόνια πολλά είχαν νιώσει οι τ/κύπριοι. Και αυτοί, όπως και οι τ/κύπριοι για χρόνια πριν, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τα χωριά τους με τη βία, και αυτοί λόγω του πολέμου,. Όπως και τ/κύπριοι έχασαν τους δικούς τους».
Η τουρκική εισβολή εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται «ειρηνευτική επιχείρηση».
Άλλη καινοτομία είναι ότι στη βιβλιογραφία περιλαμβάνονται και ε/κύπριοι ιστορικοί, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Από την άλλη τα ε/κυπριακά βιβλία δεν παραπέμπουν ούτε σε ένα τ/κύπριο ιστορικό.

Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι οι αλλαγές είναι εμφανείς και σημαντικές, πάντα σε σχέση με τη θεώρηση των παλαιότερων βιβλίων.
Σίγουρα όλοι μας έχουμε κάποιες ενστάσεις σε κάποιες πτυχές. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο αλλά το ότι τόλμησαν κάτι που εμείς ακόμα φοβούμαστε να κάνουμε…
* Ο Vehbi Zeki Serter διετέλεσε βουλευτής του Κόμματος Εθνικής Ενότητας.

22 σχόλια:

Kyprios είπε...

Αμφιβάλλω αν η δική μας καινούρια ιστορία θα κόψει τόσο δρόμο όσο η Τ/Κ.

Μια απορία που έχω είναι εκεί που γράφεις: "Οι κύπριοι παρουσιάζονται στο σύνολο τους ως ένας λαός."
Πώς εξηγείς αυτή την αναφορά σε ένα λαό και τις αναφορές στα ΜΜΕ για δηλώσεις του Ταλάτ για δύο λαούς;

Ανώνυμος είπε...

Ο Ταλατ είναι ηλεκτρολόγος και πήγε στο παλιό σχολείο

Meropi είπε...

Μιχάλη μου,
πολύ ενδιαφέροντα αυτά που αναφέρεις στο ποστ σου. Δείχνει, αν μη τι άλλο, μια καλή διάθεση από την άλλη πλευρά. Τίθεται όμως το ερώτημα. Θα τους αφήσει η Τουρκία να προχωρήσουν???
Είθε να ωριμάσουμε εκατέρωθεν!

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη, εάν ισχύουν τα όσα παραθέτεις, τότε είναι μεγαλύτερη η ντροπή για τη δική μας πλευρά. Γιατί, σκέψου, η θύελλα των αντιδράσεων που ξεσήκωσε η εγκύκλιος του υπουργείου προκλήθηκε από την ΠΡΟΘΕΣΗ για κάποιες αλλαγές πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια κι ενάντια στα μίση και τους εθνικισμούς. Τα βιβλία δεν έχουν συγγραφεί ακόμη, δηλαδή ο σάλος έγινε άνευ αντικειμένου, τα απέρριψαν εκ των προτέρων...
Στην Ελλάδα δίκαια αντέδρασαν για το ΄συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης΄. Ελπίζω να μη διαβάσουμε κάτι ανάλογο για την ΄ειρηνευτική επέμβαση του αττίλα΄ στην Κύπρο. Το θέμα είναι ότι δεν είναι σωστό να τα κρίνουμε πριν εκδοθούν. Οι προθέσεις της εγκυκλίου φαίνονται αξιέπαινες, μόνο στην πράξη όμως θα μπορέσουν να επιβεβαιωθούν. Ας αναμένουμε λοιπόν.

από Λεμεσό

Ανώνυμος είπε...

Ένα μικρό ιστορικό του τι μπορεί να συμβεί, αν έχουμε αποτελέσματα μιας εργασίας που δεν μπορεί να αποκαλεστεί ούτε υπεύθυνη ούτε προσεγμένη. Διαβάστε λίγο εδώ:

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15130&m=A11&aa=3

από Λεμεσό

Μιχάλης είπε...

Αγαπητοί φίλοι,

Απορίες για κάποια ζητήματα έχω κι εγώ αλλά αντιλαμβάνεστε ότι δεν είμαι ο αρμόδιος για να τα απαντήσει.

Και για να είμαι ειλικρινής ούτε θέλω να σχολιάσω κάποια παρεμφερή ζητήματα για να μη φύγουμε από την ουσία της αρχικής ανάρτησης.

Σημειώνω ότι οι Τ/κύπριοι τόλμησαν και έκαναν ένα μεγάλο βήμα (με βάση τα δεδομένα), κάτι που εμείς, στην επ’ εδώ πλευρά φοβούμαστε να κάνουμε.

Συμφωνώ ότι στη δική μας πλευρά γίνεται θόρυβος για κάτι που δεν ξέρουμε τι θα είναι στο τέλος τέλος.

Όμως, δίνοντας πίστη στις διαβεβαιώσεις του υπουργού Παιδείας και με δεδομένη την εγκύκλιο του υπουργείου (τα γραπτά μένουν), δεν πρόκειται να υπάρξουν περιγραφές του τύπου «συνωστισμός» στο λιμάνι της Σμύρνης και άλλα παρόμοια.
Αντίθετα, θα πρέπει να περιληφθούν γεγονότα που έγιναν και δεν γράφονται στα βιβλία μας.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση: πόσοι γνωρίζουν ότι η Κύπρος έχει το δικό της ΚΡΑΤΙΚΟ ΥΜΝΟ;
Ποιος και πότε τον άκουσε έστω και μια φορά;

Αυτό δεν πρέπει να αναφερθεί, ας πούμε στα σχολικά βιβλία;

rose είπε...

Την Πέμπτη, στο Ληδρα Πάλλας ο Γιαννης ο Παπαδάκης θα παρουσιασει μια συγκριτικη μελετη των βιβλιων της ιστοριας των δυο πλευρών
ισως αξίζει να την παρακολουθησει κανεις...

Μιχάλης είπε...

Απ' ότι ξέρω το πρωί της Πέμπτης 8.30 θα είναι φιλοξενούμενος στον ΑΣΤΡΑ.

rose είπε...

"ορέγια"
(που λέει και το σύνοικες)
να την παρακολουθησουμε

dokisisofi είπε...

Mixali mipws sou emeine apothimeno na gineis daskalos? Tetoia thematologia ekpaideftiki oute stin istoselida tou ipoyrgeiou paideias de tha vreis! (ksekinises tis peripolies sta seloteks twn dimotikwn opws persi, i akoma?).

Μιχάλης είπε...

@ dokisisofi

Ακόμα εν εξεκίνησα. Εππέσαν δουλειές...

Όσον για το αποθημένο, μπορεί... :-)

dokisisofi είπε...

pote den einai arga!
kai afto isxiei gia ola ta pragmata sti zwi mas!

Ανώνυμος είπε...

Ti wra parousiazei o papadakis?

kyriakos είπε...

οχι δοκισοφι για μερικα πραγματα ειναι πολυ αργα...

Independent είπε...

Καλησπέρα

Εντυπωσιακά τα όσα γράφεις...δεν είχα φανταστεί ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά θα είχε κάνει ήδη το βήμα για την κοντινότητα.

Βέβαια ζω στην Ελλάδα και το στερεότυπο που υπάρχει για το νησί, είναι "οι πλούσιοι-μορφωμενοι Έλληνοκύπριοι" και "οι αγράμμαρτοι τουρκοκύπριοι που παραθερίζουν σε hotels-εκκλησίες των εκδιωκόμενων"...

Η αλήθεια φαντάζομαι είναι κάπου στη μέση.

Εύχομαι όπως, είπε και η Μερόπη να υπάρξει συνέχεια

Μιχάλης είπε...

@ Independent

Καλωσόρισες στο μπλογκ μου και στην παρέα μας.
Ελπίζω να σε βλέπουμε συχνά.

Σκοπός μου είναι να παραθέτω τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις χωρίς παραμορφωτικούς φακούς.

Ναι, είναι εντυπωσιακό το ότι στην άλλη πλευρά έχουμε αυτή τη σημαντική αλλαγή στα σχολικά βιβλία ιστορίας.

Το θλιβερό είναι ότι εμείς στην απ’ εδώ πλευρά δεν το γνωρίζαμε. Κι ας είμαστε τόσο κοντά ο ένας στον άλλον.
Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν το γνώριζαν οι περισσότεροι πολιτικοί μας που έλεγαν ότι θα τα αλλάξουμε εμείς μονομερώς ενώ εκείνοι δεν θα τα άλλαζαν!

Η εντύπωση που λες ότι επικρατεί στην Ελλάδα σε πληροφορώ ότι σε κάποιο βαθμό επικρατεί κι εδώ, μην νομίζεις ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά εδώ.

Ευχή όλων μας (ή μάλλον των περισσότερων) είναι να υπάρξει συνέχεια…

rose είπε...

η παρουσιαση του Παπαδάκη χτες ήταν ενα βημα προς αυτη τη κατευθυνση, να μαθουμε αν όχι να κατανοησουμε τους παραλληλους δρόμους των 2 κοινοτητων και πως μαθαινουν οι νεοι την ιστορια τους..

το κοινο ήταν λίγο πιο υποψιασμενο, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστει το περιεχομενο των βιβλίων.
Η συγκριση ήταν αναπόφευκτη - στο μυαλο μας - γιατι στην παρουσιαση αφέθηκαν τα πιο πολλά ανοικτά για ατομικά συμπερασμα..

το ΄κλίμα δυστυχώς σε μας είναι πιο φορτισμενο και δεν επιτρεπει την απαραίτητη αποστασιοποιηση και συζητηση χωρίς να ξυπνήσουν "ευαισθησίες"

θα περίμενα απο τους σχολιαστές (οχι τον ιδιο το Γιαννη Παπαδακη απραίτητα που κατεθεσε τις απψεις του γραπτώς μέσα απο αυτη την εργασία) να είναι πιο αποτελεσματικοι στο σχολιασμο τους..

βρισκομαστε μάλλον σε μια μετα-περιρρεουσα εποχη που η τραυματικη της αναμνηση δεν μας επιτρεπει να μιλησουμε ανοικτά και χωρίς πάθος για τα αυτονοητα και ουσιαστικά

Μιχάλης είπε...

Δεν ξέρω, αλλά με προβλημάτισε λίγο η μη συμμετοχή των γνωστών αγνώστων φίλων μας σε αυτή τη συγκεκριμένη συζήτηση.

Εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, ούτε ένα σχόλιο, γιατί άραγε;

rose είπε...

ειναι μαλλον σημειο των καιρων και αυτό

η σιωπη (δεν) είναι (πάντα) γιορτη κατανοήσης..

για να παραφρασω τον μάστρο

rose είπε...

αμ δεν ειναι μονο τα βιβλία

διαβαστε τι τραγουδι θα ακουστεί σε σχολικη γιορτη για την ανεξαρτησία:



Κόντρα στη διχοτομηση και κόντρα στους ανεμους [σικ]
βοηθα Χριστε και ΠΑναγια [το ελληνοχριστιανικό ιδέωδες]
να διωξουμε τους ξένους [σικ]

το χωμα αυτο φυτεψα, το ποτισα, το σκαλισα
και ηρθα και το πηρανε, το κλεψαν το Τουρκέψαν [ακους Υπουργέ;]
αυτοι που δεν καλέσαμε [μπα ένα πραξικοπηματακι καναμε] και μας το καταστρέψαμε [ας συγκρινουμε αναρχη αναπτυξη βορα και νοτυ]

κι αν ειναι αυτοι 30 θα γινουμε 40
κι αν ειναι αυτοι 40 θα γινουμε 50
κ.ο.κ
[αριθμητικη υπεροχή - έτσι θα το λύσουμε το κυπριακο "ευρωπαϊκά"]


ποια βιβλία θα αλλάξουμε
ας αλλάξουμε μυαλά

Vikar είπε...

Ασχετο με το παρόν θέμα αλλά ενδιαφέρον

Διασταυρωμένη πληροφορία.

Το υπουργείο παιδείας έχει απαλάξει απο το μάθημα των θρησκευτικών μαθήτρια, κατόπιν απαίτησης των γονιών της.

Η απαίτηση υποβλήθηκε προς την διεύθυνση του σχολείου και επικαλείτο ότι με την διδασκαλία των θρησκευτικών παραβιάζονται:

1.Το άρθρο 18 της οικουμενικής διακήρυξης των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ
2. Το άρθρο 18 παράγραφοι 1 έως 8 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας
3.Το άρθρο 8 της Ευρωπαικής συνθήκης για προστασία της επεξεργασίας ειδικών κατηγοριών προσωπικών δεδομένων.

(σημειώστε ότι οι γονείς δήλωναν την απόφασή τους να αποταθούν στα ντόπια και στα Ευρωπαικά δικαστήρια σε περίπτωση μη απαλλαγής απο το μάθημα)
(Αυτό το αναφέρω χωρίς καμμία πρόθεση μείωσης της σημασίας της απόφασης του Υπουργείου, αλλά για να τονίσω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν κολώνουν)

Η διεύθυνση του σχολείου απευθύνθηκε στο υπουργείο παιδείας και το υπουργείο ΑΠΑΛΛΑΞΕ την μαθήτρια απο τα θρησκευτικά.

Σαν κάτι να αλλάζει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας??

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σε όλους,
είμαι η Κατερίνα από την Αθήνα. Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την ανάρτηση του Μιχάλη αλλά και τα σχόλια από κάτω. Δεν κρύβω ότι σχεδόν συγκινήθηκα από τις αλλαγές που περιγράφει ο Παπαδάκης ότι έγιναν στα τ/κ βιβλία. Εύχομαι και σε εσάς τους ε/κ τα ίδια, σύντομα.
Είμαι δημοσιογράφος και θέλω να γράψω ένα κομμάτι σχετικά με τις αλλαγές στα βιβλία, και θα ήθελα να το εμπλουτίσω χρησιμοποιώντας το τραγουδάκι στο οποίο αναφέρεται η rose. Πάντα με διακριτικότητα, χωρίς χοντράδες και με σεβασμό στο δικαίωμα της γνώμης όλων, εννοείται. Αν διαβάσει, λοιπόν, η rose το post μου και ενδιαφέρεται, θα της ήμουν ευγνώμων εάν θα μου έγραφε στο mlmloizides@gmail.com το όνομα το σχολείου στο οποίο ακούστηκε το τραγουδάκι.
Με εκτίμηση προς όλους,
Κατερίνα