ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Πρώτα ένα μικρό αφιέρωμα στην Εργατική Πρωτομαγιά

__________________________________________
 

       ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

  Με τον αδελφό μου έξω από το πατρικό μας στο Γερόλακκο

Οι προτάσεις που κατάθεσε η Ε/κυπριακή πλευρά για επίλυση του περιουσιακού αναθεματίζονται από την αντιπολίτευση που τις χαρακτηρίζει ως απαράδεκτες και απορριπτέες.

Προσπαθούν μάλιστα να περάσουν το μήνυμα ότι αυτές οι προτάσεις είναι καινοφανείς και ότι διαπραγματεύονται τις κατεχόμενες περιουσίες μας.

Ωστόσο, τόσο στις ομόφωνες προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 όσο και στις παρατηρήσεις του προέδρου Παπαδόπουλου για το σχέδιο Ανάν[1], φαίνεται ξεκάθαρα ότι εκείνο που συζητείτο ήταν ο τρόπος με τον οποίον οι εκτοπισμένοι μας θα αποκτούσαν το δικαίωμα διαχείρισης των περιουσιών τους.

Η «Αδούλωτη Κερύνεια» με πρόσφατη ανακοίνωση της (28/4/2011) ισχυρίζεται ότι με βάση τις προτάσεις Χριστόφια ο νόμιμος ιδιοκτήτης δεν έχει καθόλου τον πρώτο λόγο και ότι η περιουσία του πρόσφυγα τίθεται υπό διαπραγμάτευση από τη στιγμή που τίθενται και συζητούνται  κριτήρια  και κατηγοριοποιήσεις περιουσιών.

Στις προτάσεις της Ε/κυπριακής πλευράς, από την πρώτη κιόλας σελίδα γίνεται ρητή αναφορά στην αναγνώριση του δικαιώματος ιδιοκτησίας των περιουσιών που επηρεάστηκαν. Υποστηρίζεται, ακόμα, το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να αποφασίσει ο ίδιος για την περιουσία του. Η επιθυμία του σημερινού χρήστη ικανοποιείται εφόσον δεν συγκρούεται με την επιλογή του ιδιοκτήτη και τα κριτήρια (εφόσον η συγκεκριμένη περιουσία εμπίπτει σε αυτά).[2]

Επίσης οι προτάσεις δίνουν μια σειρά επιλογών για τον νόμιμο ιδιοκτήτη.

Στις προτάσεις της Ε/κυπριακής πλευράς ξεκαθαρίζεται με σαφήνεια ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης μπορεί να επιλέξει την αποκατάσταση, την αποζημίωση ή την ανταλλαγή της περιουσίας του.

Σύμφωνα με τις προτάσεις, αποκατάσταση σημαίνει «Οριστική επιβεβαίωση του τίτλου ιδιοκτησίας με όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται για τον ιδιοκτήτη».

Οι προτάσεις λαμβάνουν υπόψη ότι στα 37 χρόνια κατοχής δημιουργήθηκαν τέτοια δεδομένα που καθιστούν αναγκαία την κατηγοριοποίηση των περιουσιών. Πώς μπορεί π.χ. κάποιος να ζητήσει πίσω την περιουσία του όταν μέσα από αυτήν περνά υπεραστικός δρόμος ή έχει κτιστεί κτίριο;

Μπορεί κάποιος στα σοβαρά να απαιτήσει ξήλωμα του δρόμου ή κατεδάφιση του κτιρίου;

Το προσφυγικό σωματείο ισχυρίζεται ακόμα ότι «Η περιουσία τίθεται υπό διαπραγμάτευση από τη στιγμή που ο πρόσφυγας ιδιοκτήτης, με βάση τις προτάσεις Χριστόφια,  θα υποχρεώνεται να υποβάλει αίτηση και να πρέπει να αποδείξει ότι είναι πρόσφυγας ιδιοκτήτης και να υποβάλει άλλη αίτηση μετά, με την οποία να ζητεί να επιστρέψει και να επανεγκατασταθεί στην περιουσία του και η αίτησή του θα κριθεί από Επιτροπή του  κατακτητή και των συνοδοιπόρων του».

Αναφέρει ακόμα ότι «Ο Διεθνής νόμος και το  Ευρωπαϊκό Κεκτημένο δεν κάνουν αναφορά  ούτε για πρώτο ούτε για δεύτερο λόγο στην περιουσία, αλλά ρητά και απόλυτα αναγνωρίζουν απόλυτη κυριότητα στην ιδιοκτησία ,  πράγμα που δεν επιτρέπει την κατάθεση προτάσεων όπως αυτές που κατέθεσε και συζητεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας».

Ακριβώς οι προτάσεις της Ε/κυπριαής πλευράς αναγνωρίζουν την απόλυτη κυριότητα στην ιδιοκτησία και γι’ αυτό τονίζεται ότι τον πρώτο λόγο τον έχει ο νόμιμος ιδιοκτήτης. Αλλά πώς θα αποδειχτεί ότι όντως η περιουσία ανήκει σε αυτόν που την διεκδικεί; Δεν θα πρέπει να παρουσιάσει κάποια αποδεικτικά στοιχεία;

ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΠΙΝΕΪΡΟ

Όσοι εναντιώνονται στη λύση Δ.Δ.Ο. (ακόμα και όπως την ερμηνεύει η Ε/κυπριακή πλευρά και τα Η.Ε.) αλλά και στις προτάσεις για το περιουσιακό, διαμαρτύρονται για το ότι θα πρέπει να αποδειχθεί η κυριότητα της ιδιοκτησίας από τον νόμιμο ιδιοκτήτη και κάποιοι επικαλούνται επιλεκτικά τον κανόνα 2 των αρχών Πινέιρο[3] οι οποίες αναφέρουν:

(2.1.) όλοι οι πρόσφυγες και τα εκτοπισμένα πρόσωπα έχουν το δικαίωμα αποκατάστασης σε οποιοδήποτε σπίτι γη ή άλλη περιουσία από την οποία έχουν στερηθεί παράνομα ή να αποζημιωθούν για οποιοδήποτε σπίτι γη ή άλλη περιουσία που είναι πρακτικά αδύνατον να αποκατασταθεί.

Υπάρχει όμως και συνέχεια στην οποία δεν αναφέρονται οι διαφωνούντες:

««Αρμόδιο για να αποφασίσει αυτά τα δικαιώματα είναι ένα ανεξάρτητο και ουδέτερο δικαστήριο».

Και προστίθεται ότι «τα κράτη πρέπει κατά τρόπο διαφανή να δώσουν προτεραιότητα στο δικαίωμα της αποκατάστασης ως την πιο επιλεγμένη θεραπεία για εκτοπισμό και ως το κύριο στοιχείο της αποκατάστασης της δικαιοσύνης».

Σημειώνεται επίσης ότι το δικαίωμα της αποκατάστασης υπάρχει ως ανεξάρτητο δικαίωμα και δεν προκαταλαμβάνεται ούτε από το αν θα επιστρέψει ή δεν θα επιστρέψει ο επηρεασθείς και ότι αυτό δεν αποτελεί στοιχείο που θα κρίνει την απόφαση του δικαστηρίου».

Κατά συνέπεια οι προτάσεις της Ε/κυπριακής πλευράς είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις Διεθνείς Αρχές αλλά και τις Αρχές Πινέιρο που επιλαμβάνονται αυτών των θεμάτων και είναι διεθνώς αναγνωρισμένες.

____________________________________

1. Επιστολή Τ. Παπαδόπουλου προς Γ.Γ. ΟΗΕ Κόφι Ανάν με τίτλο «ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ (S/ 2004/437 της 28ης Μαΐου, 2004).

2. Στα ειδικά κριτήρια εμπίπτει ένας αριθμός περιουσιών και όχι όλες.

3. Οι Αρχές Πινέιρο θέτουν τα διεθνή πρότυπα για τη ρύθμιση περιουσιακών ζητημάτων. Δεν αναφέρονται  ειδικά για την περίπτωση της Κύπρου.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ;

Σάββας Ιακωβίδης της «Σημερινής» και Άριστος Μιχαηλίδης του «Φιλελεύθερου» αντέδρασαν έντονα στο άρθρο του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χατζηγεωργίου (Φιλελεύθερος 18/4/2011) με το οποίο προέτρεπε να σταματήσει ο διαχωρισμός των ηρώων σε «δικούς μας» και δικούς σας».

Είναι με έκπληξη που διαπίστωσα (ή μάλλον επιβεβαίωσα) ότι κάποιοι σε αυτό τον τόπο επιμένουν να διαχωρίζουν το λαό σε πατριώτες και μη, σε Ε/κύπριους και Τ/κύπριους και να βλέπουν (απαραίτητα) αντιπαραθετικά αυτές τις ομάδες.

Σ. Ιακωβίδης («Σημερινή» της 23 Απριλίου 2011) και Άρ. Μιχαηλίδης (Φιλελεύθερος 20 & 23 Απριλίου 2011) θεώρησαν «ύβριν» την αναφορά του Τ. Χατζηγεωργίου ότι ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης, ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης είναι ήρωες αυτού του λαού και ότι όλοι μαζί θα πρέπει να τους τιμούμε!

Κοινή συνισταμένη και των δύο είναι ότι οι ήρωες της ΕΟΚΑ αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ενώ οι Καβάζογλου και Μισιαούλης για την αποτροπή της διχοτόμησης της Κύπρου.

Και αυτό, κατά τους αρθρογράφους αποτελεί μέγιστη διαφορά!!!

Ρωτούμε και περιμένουμε μια απάντηση:

Μπορούμε δηλαδή να διαχωρίσουμε τους ήρωες της ΕΟΚΑ από τους υπόλοιπους; Αν ναι, τότε:

-          Τους πεσόντες του ’63-’64 πού πρέπει να τους κατατάξουμε;

-          Όσοι έπεσαν αντιστεκόμενοι στο πραξικόπημα πού πρέπει να καταταχτούν;

-          Αυτοί που έπεσαν αντιστεκόμενοι στον Τούρκο εισβολέα;

Αυτοί είναι λιγότερο ήρωες από αυτούς της ΕΟΚΑ επειδή δεν ήταν μέλη της ΕΟΚΑ;

Ειλικρινά διερωτώμαι γιατί επιμένουν να διαχωρίζουν τα παιδιά αυτού του λαού που έδωσαν τη ζωή τους για την ιδιαίτερη Πατρίδα μας;

Είναι ορθή η παρατήρηση του Σ. Ιακωβίδη: «Με ποιο δικαίωμα εμείς αντικρίζουμε, με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά και με διαφορετικούς φακούς, το μέγεθος της δυσθεόρατης δύναμής τους!» (εννοεί των αγωνιστών της ΕΟΚΑ).

Αλλά αυτό πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος. Ήταν λιγότερο δυσθεόρατη η θυσία του Μάτση, του Αυξεντίου, του Κκέλη, του Δράκου, από τη θυσία του Τ. Κυθρεώτη, του Α. Γεωργίου, του Αργυρού Νικόλα, του Μ. Κουσουλίδη, του Καβάζογλου, του Μισιαούλη, και άλλων;

Είναι άξια προσοχής και η αναφορά του ότι: «Στην ΕΟΚΑ ανήκαν στρατιές ωραίων Ελλήνων, που πίστευαν στην Ένωση με την Ελλάδα και θρήσκευαν βαθύτατα. Οι Μισιαούλης και Καβάζογλου αγωνίζονταν για την Ένωση; Πίστευαν στην Ελλάδα; Ανήκαν στην ΕΟΚΑ; Θρήσκευαν; Όχι, βέβαια».

Αυτό είναι το ζητούμενο λοιπόν;

Αν κάποιος έπεσε για την Ένωση ή αν ανήκε στην ΕΟΚΑ; Και μόνο αυτούς αναγνωρίζει ως ήρωες;

Τι είναι εκείνο που έχει σημασία, αν κάποιος ήρωας είναι χριστιανός ή μουσουλμάνος, θρησκευόμενος ή όχι;

Αυτά είναι τα κριτήρια ή η πράξη τους, η θυσία τους;

Το ότι οι μεν έπεσαν για την Ένωση και οι δε για την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί λόγο και αιτία διαχωρισμού; Δεν έδωσαν όλοι τη ζωή τους για την Κύπρο; Δεν ανήκουν σε όλο το λαό;

Ο δε Άρ. Μιχαηλίδης αναφέρθηκε σε ισοπέδωση των ηρώων και προπάντων στην εξίσωση του αγώνα της ΕΟΚΑ με την πολιτική της επαναπροσέγγισης, σε μηδενισμό και η δημιουργία αμφιβολιών για τον αγώνα της ΕΟΚΑ!

Προχώρησε μάλιστα και στον άστοχο ισχυρισμό ότι γίνεται μια προσπάθεια να εξισωθεί ένας απελευθερωτικός αγώνας «με τα βρόμικα παιχνίδια της τουρκικής πολιτικής και τα διχοτομικά οράματα του Ντενκτάς και της ΤΜΤ. Κι αυτό είναι τουλάχιστον ιεροσυλία».

Υπονοεί μήπως ότι οι Καβάζογλου και Μισιαούλης εξυπηρετούσαν τα σχέδια της Τουρκίας; Διότι αν αυτό εννοεί, τότε πρόκειται για διαστρέβλωση της ιστορίας.

Όπως  διαστρέβλωση αποτελεί η αναφορά του ότι κάποιοι χρησιμοποιούν το γνωστό κομμάτι που έγραψε ο Κ. Μάτσης «Να γιατί δεν νοιάζομαι, αν τη γη αυτή την ζουν Τούρκοι και Έλληνες… Εκείνο που έχει αξία είναι, να την ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοι της. Ν’ αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της, που να ’ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης», και ότι «φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι αφού το είπε αυτό ο Μάτσης γιατί δεν δεχόμαστε και τους έποικους οι οποίοι επίσης ποτίζουν με τον ιδρώτα τους την κυπριακή γη»!!!

Ποιος ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο; Τουλάχιστον από την Αριστερά.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να κατανοήσουν το αυτονόητο.

Ότι ο Μάτσης, ο Αυξεντίου και οι άλλοι ήρωες της ΕΟΚΑ επέλεξαν συνειδητά να δώσουν τη ζωή τους για την ελευθερία και την ένωση.

Ο Καβάζογλου, ο Μισιαούλης, ο Φαζίλ Οντέρ, ο Αχμέτ Γιαχά, ο Αϊχάν Χικμέτ, ο Αχμέτ Γκιουρκάν επέλεξαν να αγωνιστούν ενάντια στη διχοτόμηση της Κύπρου.

Ποια είναι η ουσία; Ότι μέσα σε άλλες συνθήκες και δεδομένα (που στο μεταξύ δημιουργήθηκαν) οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν τη ζωή τους για την Κύπρο, όπως για την Κύπρο έδωσαν τη ζωή τους οι ήρωες της ΕΟΚΑ.

Αυτό αποτελεί λόγο και αιτία διαχωρισμού των ηρώων;

Ο Άρ. Μιχαηλίδης θέτει και το ερώτημα γιατί δεν τιμούνται και άλλοι πεσόντες όπως ο Παντελίδης, ο Νούρος, ο Παναγιώτου, «που μπορεί να μην δολοφονήθηκαν επειδή υποστήριζαν την «ελληνοτουρκική φιλία», αλλά ήταν κι αυτοί πολιτικά θύματα της σκοτεινής δεκαετίας, όπως ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης».

Ρωτώ με τη σειρά μου, για να τιμηθούν τα θύματα του παρακράτους δεν θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε τέτοιο. Πόσοι αναγνωρίζουν ότι υπήρξε κάτι τέτοιο;

Με τη μεγαλύτερη ευκολία αναγνωρίζουμε ότι υπήρξαν Τ/κυπριακές παρακρατικές οργανώσεις αλλά απορρίπτουμε με βδελυγμία την άποψη περί Ε/κυπριακού παρακράτους. Το Ε/κυπριακό παρακράτος το βαφτίζουμε και το ονομάζουμε αντιστασιακές και πατριωτικές ομάδες ή οργανώσεις.

Τον Καβάζογλου και τον Μισιαούλη γνωρίζουμε ποιοι και γιατί τους δολοφόνησαν.

Τους προαναφερόμενους γνωρίζουμε; Τολμούμε να τους κατονομάσουμε;

Αλλά διερωτώμαι κι εγώ με τη σειρά μου, πότε τιμήθηκαν επίσημα από την πολιτεία ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης;

Πότε τιμήθηκαν επίσημα οι δολοφονηθέντες από την ΕΟΚΑ Β’;

Είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι κάποιοι αρνούνται ακόμα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη ηρώων πέρα από εκείνους που οι ίδιοι θεωρούν ως τους μοναδικούς ήρωες.

Και ύστερα μας μιλούν για ενότητα και σύμπνοια.

Ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από όλους: Αυτές οι θέσεις ανοίγουν προοπτικές για να δούμε το παρελθόν μας ενοποιημένο και να βαδίσουμε με καθαρό μυαλό προς το μέλλον;

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΑΣΧΑ

Στην Κύπρο αν και τα βασικά έθιμα του Πάσχα είναι παντού τα ίδια, υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες που τις συναντούμε σε κάθε επαρχία.

Θα προσπαθήσουμε με τη βοήθεια του http://blogthea.gr να δούμε σε γενικές γραμμές ποια έθιμα υπάρχουν σε κάθε περιοχή.

Στα χωριά της Κερύνειας

Τα μεγαλύτερα παιδιά πήγαιναν μια δυό μέρες πριν από το Σάββατο του Λαζάρου στην θάλασσα και έβγαζαν «πογιά». Η μπογιά είναι ένα είδος φυτών που φυτρώνουν στους βράχους που σκεπάζονται από την θάλασσα.

Τα φυτά αυτά έχουν την ιδιότητα να βγάζουν χυμό τέτοιο που να βάφουν τα αυγά σε χρώμα κόκκινο βαθύ. Εκεί λοιπόν που πήγαιναν να πουν το τραγούδι του Λαζάρου έπαιρναν μαζί τους απ’ αυτή την μπογιά κι έδιναν στη νοικοκυρά λίγη, για το βάψιμο των Λαμπριάτικων αυγών. Εκείνη τους έδινε αυγά ή χρήματα.

Σε άλλα χωριά μαζεύουν Λιζάρι ένα φυτό δηλαδή που η ρίζα του περιέχει βαθυκόκκινη χρωστική ουσία για το βάψιμο των αυγών.

Είναι με άλλα λόγια μια παρόμοια διαδικασία που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των μη παραθαλάσσιων περιοχών που χρησιμοποιούν για το βάψιμο των αυγών διάφορα είδη φυτών.

Την Κυριακή των Βαΐων ή της Ελιάς όπως χαρακτηριστικά λέγεται η τελευταία Κυριακή πριν από το Πάσχα,σ υνηθίζεται να παίρνει ο κόσμος κλαδάκια ελιάς σε μικρά μικρά δέματα στην εκκλησία. Εκεί παραμένουν μέχρι την ημέρα της Αναλήψεως. Αγιάζονται έτσι τα κλαδιά της ελιάς και τα φύλλα χρησιμοποιούνται για το κάπνισμαν, έθιμο που ακόμα παραμένει σε πολλά σπίτια μέχρι σήμερα.

Σε χωριά της Μαραθάσας

 Σε διάφορα χωριά της Μαραθάσας έφτιαχναν το εφταλοϊτικον φαϊν, δηλαδή φαγητό από εφτά νηστίσιμα είδη, μαζί και το λάδι που κατά τις υπόλοιπες μέρες της Αγίας Εβδομάδας, απαγορεύεται. (Το έθιμο αυτό θυμίζει τα πολυσπόρια των αρχαίων).

Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης που τελείται η Σταύρωση του Χριστού, λέγονται στις εκκλησίες τα 12 Ευαγγέλια. Κάτω από το αναλόγιο στο οποίο τοποθετείται το Ευαγγέλιο βάζουν μπουκάλες με νερό οι πιστοί, για να αγιαστεί. Το αγιασμένο αυτό νερό το πίνουν για το φθόνο, όταν έχουν πονοκέφαλο και για άλλες αρρώστιες. Το χρησιμοποιούν επίσης για να κάνουν προζύμι για το ζύμωμα των Πασχαλινών ψωμιών. Στο χωριό Ξυλιάτο τοποθετούνται σε καλάθια δύο μπουκάλες, μια με κρασί και μια με νερό και τα βάζουν κάτω από τα 12 Ευαγγέλια.

Το κρασί πίνεται «κατανήστικα» όταν κάποιος είναι άρρωστος και με το αγιασμένο νερό πλάθεται προζύμι που με αυτό ζυμώνουν τις φλαούνες.

Η Κότσιηνη Πέφτη

Στην Κύπρο είναι συνηθισμένη η φράση «Την Κότσιηνη Πέφτη» για την οποία πολλοί δεν ξέρουν τι σημαίνει.

Η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται και Κοτσιηνόπεφτη γιατί αυτή την μέρα βάφονταν τα κόκκινα αυγά. Το έθιμο αυτό μεταφέρθηκε σιγά-σιγά στο Μεγάλο Σάββατο.

Στη Κύπρο η παράδοση λέει ότι τα κόκκινα αυγά βάφτηκαν έτσι από το αίμα του Χριστού που έσταξε από το μέτωπο του όταν του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι.

Βέβαια το αυγό είναι σύμβολο της ζωής και στην περίπτωση της Ανάστασης συμβολίζει τη νέα ζωή, δηλαδή την ανάσταση εκ νεκρών του Χριστού.

Και το τσούγκρισμα συμβολίζει την έξοδο της ζωής από αυτά μετά το σπάσιμο τους.

Παλαιότερα στην Κύπρο κατά την Μεγάλη Πέμπτη δεν εργάζονταν οι σιδηρουργοί γιατί από τους επαγγελματίες αυτούς είχε ζητήσει όπως επιστεύετο ο Πιλάτος τρία καρφιά για την Σταύρωση και αυτοί όχι μόνον τα έφτιαξαν, αλλά είχαν φτιάξει και περισσότερα.

Στην επαρχία Λεμεσού

Ένα άλλο έθιμο της Μεγάλης Πέμπτης σε μερικά χωριά της επαρχίας Λεμεσού, όπως στην Πάχνα, το Βουνί, το Κοιλάνι, το Πέρα – Πεδί , τα Μανδριά, την Κουκά, την Τριμίκλινη κ.α είναι το ζύμωμα των πατροπαράδοτων αρκατένων.

Τα αρκατένα είναι παξιμάδια που σαν βάση έχουν τον αρκάτη, ειδικό προζύμι δηλαδή που βγαίνει απο ρεβίθια. Δεν μπορούσε να νοηθεί Πάσχα στα χωριά αυτά χωρίς «παξιμαδκιές» όπως κοινά λεγόντουσαν.

Μεγάλη Παρασκευή

Τη Μεγάλη Παρασκευή στολίζεται με λουλούδια ο Επιτάφιος.

Το στόλισμα του Επιταφίου και γενικά η όλη τελετή θυμίζει την αρχαία γιορτή των Κυπρίων τα Αδώνια, στην οποία απαντώνται και άλλα στοιχεία της χριστιανικής θρησκείας, όπως λ.χ. η Ανάσταση του Λαζάρου.

Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών συνηθίζουν να παίρνουν στον επιτάφιο τα γνωστά αγριολούλουδα που μοιάζουν πολύ με τη λεβάντα , τις μυροφόρες. Και τις θεωρούν απαραίτητες για το στόλισμα του Επιταφίου, ίσως προς ανάμνηση των Μυροφόρων, αλλά και για το γλυκύ, λεπτό άρωμα τους.

Πολύ βασικό αρωματικό φυτό της Κύπρου στο στόλισμα του Επιταφίου ήταν η μυρσίνη, η μερσινιά όπως τη λέει ο λαός. Αποτελούσε τη βάση, τον κορμό του στολισμού, πάνω στον οποίο στήριζαν τα υπόλοιπα λουλούδια.

Το βράδυ οι εκκλησίες πλημμυρίζουν απο κόσμο. Οι εικόνες είναι σκεπασμένες με μαύρο ύφασμα πενθώντας για το θείο δράμα. Σε μερικές εκκλησίες γυναίκες ξενυχτούν κοντά στον Επιτάφιο, ξενυχτούν δηλαδή τον νεκρό Ιησού, όπως συνηθίζεται να ξενυκτάται ο κάθε νεκρός.

Μετά το τέλος της λειτουργίας κάποιος από το εκκλησίασμα στέκει είτε μέσα στην εκκλησία είτε στο προαύλιο και τραγουδά τον Θρήνο της Παναγίας.

Το Μεγάλο Σάββατο

Το Μ. Σάββατο αρχίζουν από νωρίς οι προετοιμασίες για την Ανάσταση.

Πρώτο μέλημα το μάζεμα των ξύλων για το άναμμα της φωτιάς, «της Λαμπρατζιάς» στην αυλή της εκκλησίας. Κι εδώ συναγωνισμός για το ποιός θα φέρει το πιο μεγάλο ξύλο «τον κούζαλο» γιατί η μεγάλη φωτιά πρέπει να διαρκέσει μέχρι πρωίας.

Ήταν ο μόνος τρόπος για να ζεσταίνονται οι πιστοί αφού η λειτουργία γίνεται τα μεσάνυκτα, όταν το κρύο βρίσκεται στο κατακόρυφο.

Γύρω στα μεσάνυχτα θα κτυπήσουν οι καμπάνες χαρμόσυνα για τον «Καλό Λόγο».

Με το «Δεύτε λάβετε φώς...» όλοι θα ανάψουν τις λαμπάδες από το Άγιο Φώς και θα ακολουθήσει η λιτανεία γύρω από την εκκλησία. Ο παπάς θα διαβάσει το Ευαγγέλιο της Ανάστασης και θα πει το «Χριστός Ανέστη...».

Η Δεύτερη Ανάσταση
Η Δεύτερη Ανάσταση θα γίνει το απόγευμα της Κυριακής. Σε πολλούς τόπους ξεκινά στις 11 το πρωί  λέγεται δε και Λειτουργία της Αγάπης. Το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε πολλές γλώσσες και η λειτουργία δίνει την ευκαιρία της συμφιλίωσης και της αδελφοσύνης.

Συνοδευτικά Έθιμα του Εσπερινού είναι η λιτανεία των Εικόνων και ο χορός.

Το κάψιμο του Ιούδα

Τη γιορτή του απογεύματος κλείνει συνήθως το κάψιμο του Ιούδα, έθιμο σχεδόν Πανελλήνιο.

Στη Κύπρο τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας έφτιαχναν το είδωλο του Ιούδα σατιρίζοντας τους ξένους και τον έντυναν σαν σύγχρονο της εποχής Άγγλο με το ημίψηλο καπέλο και το μπαστούνι του.

Τα παιχνίδια της Λαμπρής

Στη Κύπρο η «λιτή» της Ανάστασης γίνεται την Κυριακή στις 11 το πρωί μετά τη Θεία Λειτουργία.

Μικροί, μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες ετοιμάζονται για τα «Λαμπριάτικα παιχνίδια» που φτάσανε στις μέρες μας ακόμα και από τα αρχαία χρόνια, κρατώντας τη παράδοση κόντρα στο χρόνο. Ένα από αυτά «οι Σούσες», ή «Κούνιες» έχει τη ρίζα του στην Αρχαία Αθήνα.

Τα παιχνίδια της Λαμπρής θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη συμμετοχή όλο το απόγευμα.

Άλλα καθαρά αγωνιστικά και άλλα διασκεδαστικά. Από τα διασκεδαστικά κυρίαρχη θέση είχε το Διτζίμιν. Εκεί οι άνδρες δοκίμαζαν τη δύναμή τους. Το Διτζίμιν που η ονομασία του προέρχεται σίγουρα από το ρήμα Δοκιμάζω, ήταν μια μεγάλη πέτρα που δεν είχε εύκολο πιάσιμο λόγω όγκου, σχήματος αλλά και βάρους.

Περίμενε λοιπόν να αναδείξει τον δυνατότερο του χωριού ο οποίος θα ήταν εκείνος που θα το σήκωνε πιο ψηλά από όλους.

Άλλα αγωνιστικά παιχνίδια ήσαν τα τριάππιδκια, το σιοινίν, οι σακουλοδρομίες και οι γαϊδουροδρομίες που άφηναν πολύ γέλιο.
Από τα διασκεδαστικά παιχνίδια πιο γνωστά τα αυκά αυκά γοράζω τα, η συτζιά , Δκυό νάβρω τρείς να μέν έβρω, η Βασιλιτζιά, ο Ζίζιρος, και άλλα.

Μερικά από τα παιχνίδια , αγωνίσματα και έθιμα που αναφέραμε πιο πάνω, σε διάφορα χωριά γίνονταν την Δευτέρα ή και την Τρίτη αντί της Κυριακής του Πάσχα.
Στο χωριό Κάρμι της Κερύνειας τη Δευτέρα της Λαμπρής τα καφενεία άνοιγαν από τις συζύγους των καφετζήδων και λειτουργούσαν μόνο για γυναίκες. Οι άντρες συγκεντρώνονταν σε παρεκκλήσι έξω από το χωριό, στην Παναγία Τριμιθκιώτισσα, κοντά στο χωριό Τριμίθι όπου γινόταν πανηγύρι.

Στα Λειβάδια της Πιτσιλιάς την Τρίτη της Λαμπρής περιέφεραν από σπίτι σε σπίτι την τοπική Αγία Αρακλειτούν. Στον Αγρό, την Τρίτη τα χαράματα , συγκεντρώνονταν οι κάτοικοι και σχημάτιζαν πομπή μαζί με τους ιερείς , τα εξαπτέρυγα, την εικόνα της Παναγίας και άλλα σύμβολα, και πήγαιναν στο ξωκκλήσι της Παναγίας με την ανατολή του ήλιου, οπόταν γινόταν η λειτουργία.

Στο χωριό Λαγουδερά η λιτανεία γίνεται την Τρίτη σε ένα ύψωμα κοντά στην Παναγία του Άρακα που λέγεται Τρουλλίν.

Στον Άγιο Αθανάσιο της Λεμεσού την Τρίτη της Λαμπρής διάφορα άτομα ανέβαιναν με τη σειρά σε μια καρέκλα και σατίριζαν διάφορα γεγονότα που τους είχαν συμβεί στον χρόνο που πέρασε απο το προηγούμενο Πάσχα.

ΔΙΑΧΥΤΗ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Με αφορμή τις αναφορές του προέδρου της Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια στην εκδήλωση για τους Καβάζογλου και Μισιαούλη στο Δάλι περί πολιτικής εξόντωσης και πολιτικής δολοφονίας, αλλά και στήριξης του ΑΚΕΛ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης με μια φωνή επέκριναν τον κ. Χριστόφια ότι από πρόεδρος όλων των Κυπρίων μετατράπηκε σε κομματάρχη.

ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΑΝΑΜΙΓΝΥΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΔΗΣΥ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ αλλά και το συνεργαζόμενο (αντιπολιτευόμενο) ΔΗΚΟ, με δηλώσεις στελεχών τους κατηγόρησαν τον πρόεδρο Χριστόφια ότι εισάγει νέα θέσμια στον τόπο με την εμπλοκή του στην προεκλογική εκστρατεία υπέρ του ΑΚΕΛ.

Ξέχασαν ότι οι τέως πρόεδροι Κληρίδης και Παπαδόπουλος, όσο και υπουργοί τους είχαν αναμιχθεί στις βουλευτικές εκλογές και στήριξαν τα κόμματα τους;

Ευτυχώς όμως υπάρχουν οι εφημερίδες και το διαδίκτυο που ξεσκεπάζουν το ψέμα και τη συκοφαντία.

Κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2006 ο Τ. Παπαδόπουλος παρέστη και μίλησε στην εκδήλωση για τα 30χρονα του ΔΗΚΟ. Κι εκεί, σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο[1] «Μοίρασε τον ρόλο του πρωταγωνιστή στο ΔΗΚΟ του κόμμα. Ο Τάσσος κάλεσε όλους να εργαστούν για αύξηση ποσοστών».

Στο κείμενο αναφερόταν ότι «Βασική στόχευση του Προέδρου ήταν να συνεγείρει τους δηκοϊκούς ώστε να περάσουν από το μεταίχμιο της ανοδικής τάσης και να γίνουν από

ρυθμιστική, πρωταγωνιστική δύναμη στο πολιτικό σκηνικό του τόπου. Χαριτολογώντας μάλιστα σημείωσε ότι θέλει αύξηση των ποσοστών του ΔΗΚΟ και εάν αυτό είναι αδίκημα τότε έχει την ενοχή».

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

Ο Τ. Παπαδόπουλος αναφερόταν στις επικρίσεις του προέδρου του ΔΗΣΥ ο οποίος τον κατηγορούσε για ανάμιξη στις βουλευτικές εκλογές υπέρ του ΔΗΚΟ.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, ο Τ. Παπαδόπουλος «Ήταν αιχμηρότατος προς την αντιπολίτευση ανκαι απέφυγε ευθείες αναφορές. Απάντησε στην κριτική της για εμπλοκή του στην προεκλογική εκστρατεία για να τονίσει ότι η αξίωση του ΔΗΣΥ ισοδυναμεί με πολιτικό πραξικόπημα. Και με νόημα τόνισε ότι δεν αναγνωρίζει σε κανένα κόμμα το δικαίωμα να του καθορίζει την πολιτική του συμπεριφορά».[2]

Πρόσθετε ακόμα ότι «δεν μπορεί ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να απαιτεί παραίτηση του Προέδρου επειδή τάχατες εμπλέκεται σε προεκλογική εκστρατεία, αυτό είναι πολιτικό πραξικόπημα».

Σχολιάζοντας ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Λιλλήκας είπε ότι: «Εκείνοι που ομιλούν για παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, ας θυμηθούν τι έγινε στις εκλογές, στις οποίες ήταν στην εξουσία ο Δημοκρατικός Συναγερμός και σε πόσες συγκεντρώσεις ομιλούσε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας» προσθέτοντας ότι: «Πολύ ολιγότερες παρεμβάσεις στην προεκλογική περίοδο έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος ως Πρόεδρος ενός κόμματος, σε σύγκριση με την προηγούμενη κυβερνητική περίοδο».

Ο κ. Λιλλήκας χαρακτήρισε μάλιστα την απαίτηση του ΔΗΣΥ ως «μία σαφή πολιτική εκτροπή».[3]

Απαντώντας ο πρόεδρος του  ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδης, «χαρακτήρισε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο ''αλαζόνα'' και είπε ότι έχει μετατραπεί σε κομματάρχη που παραγνωρίζει πως είναι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων».[4]

ΕΜΠΛΟΚΗ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΠΙ ΚΛΗΡΙΔΗ

Όταν στην εξουσία βρισκόταν ο ΔΗΣΥ και ο Γλ. Κληρίδης, οι υπουργοί του εμπλέκονταν στην προεκλογική εκστρατεία υπέρ του ΔΗΣΥ.

Ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Χριστόδουλος Χριστοδούλου (που ήταν και ο αρμόδιος για την εκλογική διαδικασία) δήλωνε ότι «ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει τις δυνατότητες να καταστεί και πάλι το πρώτο κόμμα».[5]

Ο κ. Χριστοδούλου δήλωνε ακόμα ότι «Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο Συναγερμός έχει τις προϋποθέσεις και δυνατότητες να είναι και πάλι το πρώτο κόμμα. Αυτή είναι η προτεραιότητα όλων μας, και αυτή πρέπει να είναι η πρωταρχική επιδίωξη και του κ. Αναστασιάδη και όλων των άλλων στελεχών».

Ιδού, λοιπόν που όσα προσπαθεί να παρουσιάσει ο ΔΗΣΥ ως πρωτόγνωρα ανατρέπονται με ντοκουμέντα. Και μάλιστα τα ίδια και χειρότερα έκανε επί προεδρίας του ο ΔΗΣΥ.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΔΕΚ

Δεν μπορεί όμως να μη σημειωθεί και η υποκρισία της ΕΔΕΚ. Με δήλωση του ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Δημήτρης Παπαδάκης εξέφραζε τη βαθιά του θλίψη για τις δηλώσεις Χριστόφια.

«Είναι πραγματικά θλιβερό να παρακολουθεί ο κυπριακός λαός τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απεκδύεται του θεσμικού- πολιτειακού του ρόλου και να μετατρέπεται σε κομματάρχη που σπεύδει να εμπλακεί απεγνωσμένα και αντιθεσμικά στη διαδικασία των βουλευτικών εκλογών».[6]

Ωστόσο ο κ. Παπαδάκης φαίνεται να αγνοεί ή παραγνωρίζει ότι το κόμμα του δήλωνε ακριβώς τα αντίθετα όταν συζητείτο η ανάμιξη Παπαδόπουλου στις βουλευτικές εκλογές του 2006.

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γ. Ομήρου δήλωνε ότι: «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Πρόεδρος κόμματος και είναι θεμιτό από το Σύνταγμα και την κείμενη νομοθεσία και δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό και το επιλήψιμο και σε καμία περίπτωση εμείς δεν θεωρούμε ότι η έκφραση πολιτικών απόψεων είτε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε από τους Υπουργούς είναι πολιτικά επιλήψιμη».[7]

Πότε έλεγε την αλήθεια η ΕΔΕΚ; Τότε ή τώρα;

ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΚΟ

Ανάλογη ήταν τότε και η στάση του ΔΗΚΟ.

Υπεραμυνόμενο της στάσης του Τ. Παπαδόπουλου, έκανε λόγο για αιτιάσεις του ΔΗΣΥ και όσων υποστήριζαν την άποψη του.

Σε ανακοίνωση του ανέφερε ότι «ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος τηρεί μια άψογη πολιτική και πολιτειακή συμπεριφορά». [8]

Το ΔΗΚΟ αναφέρει ότι «αν οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης νομίζουν ότι μπορούν να καθυβρίζουν, να λοιδορούν, να προπηλακίζουν, να διαστρεβλώνουν, να υποσκάπτουν και να υπονομεύουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να σιωπά και να ανέχεται αυτή τους τη συστηματική τακτική, πλανώνται».

***

Μετά από αυτά φαίνεται ξεκάθαρα πως όσοι διαμαρτύρονται σήμερα, άλλα έλεγαν σε άλλες περιόδους.

Καταδεικνύεται για άλλη μια φορά η υποκρισία που διακατέχει κάποιους πολιτικούς και πολιτικά κόμματα.

Από την άλλη αποδεικνύει ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπέπεσε σε κανένα ατόπημα ούτε έκανε κάτι που δεν γινόταν στο παρελθόν.

Άλλωστε με βάση τα όσα ισχύουν στην Κύπρο ο εκάστοτε πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι διακοσμητικός, όπως σε άλλες χώρες αλλά είναι εκτελεστικός πρόεδρος και συνήθως προέρχεται από κομματικούς χώρους.

Πώς δικαιολογείται άλλωστε το γεγονός ότι πάντοτε μαζί με τον εκάστοτε πρόεδρο της Δημοκρατίας υπόκειται σε κριτική και το κόμμα από το οποίο προέρχεται;

____________________________

1. Φιλελεύθερος 11 Μαΐου 2006.

2. Ο ΔΗΣΥ είχε καλέσει τον Τ. Παπαδόπουλο να παραιτηθεί.

3. ΚΥΠΕ 11/5/2006.

4. ΚΥΠΕ 13/5/2006.

5. ΚΥΠΕ 13/5/2001.

6. ΚΥΠΕ 11/4/2011.

7. ΚΥΠΕ 13/5/2006.

8. ΚΥΠΕ 11/5/2006.

ΔΕΝ ΣΠΙΛΩΝΕΤΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΤΕΡΒΙΣ ΑΛΙ ΚΑΒΑΖΟΓΛΟΥ

Ένας βασικός κανόνας της δημοσιογραφίας αλλά και της ιστοριογραφίας είναι η διασταύρωση πηγών πριν την έκδοση οποιουδήποτε συμπεράσματος.

Αυτός ο βασικός κανόνας φαίνεται να αποτελεί ψιλά γράμματα για κάποιους και ειδικά για το «Ποντίκι» που καταβάλλει προσπάθειες για να πλήξει κάθε προσπάθεια που προάγει την φιλία και την ενότητα των δύο κοινοτήτων.

Στην έκδοση του ημ. 8 Απριλίου 2011, στην τελευταία σελίδα και κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο «Ο… υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας δεν ήταν τελικά αυτό που προσκυνά το ΑΚΕΛ, Η ιστορική αλήθεια για τον Καβάζογλου» επαναφέρει ισχυρισμούς του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γιώργου Παλαιολόγου ότι ο μετά την εκτέλεση του Κόδρου Ευριπίδου που έγινε από την ομάδα του Ιάκωβου Πατάτσου στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, ο Παλαιολόγος (Απρίλιος 1956) στην προσπάθεια του να διαφύγει παρεμποδίστηκε από τον Καβάζογλου ο οποίος επιχείρησε να τον συλλάβει!

Η ίδια ιστορία δημοσιοποιήθηκε και πέρσι και υπήρξε πλήρης και τεκμηριωμένη απάντηση από τον γράφοντα, αλλά η «έγκυρη» εφημερίδα δεν αναφέρει ούτε λέξη. Και επειδή τη συμφέρει παρουσιάζει την εκδοχή Παλαιολόγου ως την μόνη ορθή!

ΑΝΤΙΚΡΟΥΕΤΑΙ Ο ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

Ο ισχυρισμός του Γ. Παλαιολόγου, με τον οποίο ο γράφων συναντήθηκε και κατέγραψε στο μαγνητόφωνο και στη κάμερα τους ισχυρισμούς του, αντικρούεται από τον ισχυρισμό άλλου μέλους της ομάδας Πατάτσου, του Αιμίλιου Πατσαλίδη ο οποίος απαντώντας στην προσπάθεια του Γ. Σπανού να εκμαιεύσει ότι όντως ο Καβάζογλου εμπλέκεται στο επεισόδιο, ο κ. Πατσαλίδης δήλωσε άγνοια.(1)

Ενώ ο Γ. Σπανός έλεγε ότι ο Καβάζογλου προσπάθησε να συλλάβει τον Πατάτσο (και όχι τον Παλαιολόγο), ο Πατσαλίδης έλεγε ότι εκείνος που συνέλαβε τον Πατάτσο ήταν ένας Τούρκος αστυνομικός.

Ωστόσο ο κ. Παλαιολόγος ισχυρίστηκε στον γράφοντα ότι ο Καβάζογλου επιχείρησε να συλλάβει τον ίδιο και όχι τον Πατάτσο.

Ο κ. Παλαιολόγος όταν ρωτήθηκε από τον γράφοντα ανάφερε ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον Καβάζογλου αλλά μόνο εξ όψεως, διότι και ο ίδιος μεγάλωσε στην τούρκικη συνοικία. «Τον έβλεπα συχνά, όπως και άλλους τούρκους, αλλά δεν ήξερα το όνομα του».

Πώς ήξερε τότε ότι ήταν ο Καβάζογλου;

«Τον αναγνώρισα όταν το 1965, μετά τη δολοφονία του, είδα τη φωτογραφία στην εφημερίδα».

Πέραν του ότι είναι ευκόλως κατανοητό ότι μέσα στην ένταση και την γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων, δεν είναι εύκολο να αποτυπώσεις πρόσωπα, οι ισχυρισμοί Παλαιολόγου δεν μπορούν να ανταποκρίνονται στην αλήθεια αφού ο Καβάζογλου την περίοδο εκείνη δεν διέμενε, ούτε εργαζόταν στην τούρκικη συνοικία αλλά διέμενε στην Ομορφίτα.

Αυτό το γεγονός, ο κ. Παλαιολόγος είπε ότι δεν το είχε υπόψη του.

Ωστόσο επέμενε ότι εκείνος που επιχείρησε να τον συλλάβει ήταν ο Καβάζογλου.

Όπως μου ανέφερε, «το περιστατικό αυτό έγινε περίπου 20 λεπτά μετά την απόπειρα σε άλλο χώρο. Είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από τον αστυνομικό σταθμό Σεραγίου. Και η σύλληψη του Ιάκωβου έγινε όχι πολύ μακριά από την εκκλησία του Αγίου Λουκά».

Κατά συνέπεια οι δύο ποδηλάτες δεν βρίσκονταν στην σκηνή της απόπειρας, ούτε μπορούσαν να ξέρουν τι ακριβώς έγινε. Ούτε βεβαίως γνωρίζουμε κατά πόσον είχαν επίγνωση ότι οι πυροβολήσαντες ήταν μέλη της ΕΟΚΑ ή κάτι άλλο.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΟΚΑ

Σημειώνεται ότι στην ιστοσελίδα του Σ.Ι.ΜΑ.Ε. που αναφέρεται στον Ι. Πατάτσο δεν αναφέρεται τίποτε απολύτως για εμπλοκή του Καβάζογλου στην υπόθεση:

«Η επίθεση έγινε έξω από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Σεραγίου Λευκωσίας. Η προσπάθεια απέτυχε και ο Ιάκωβος, που έπεσε από το ποδήλατό του βρέθηκε στο στόχαστρο Τούρκου ειδικού χωροφύλακα. Δεύτερος Τούρκος αστυνομικός, ο Νιχάτ Βασίφ, άρπαξε τον Ιάκωβο, οπότε ο Παλαιολόγος πυροβόλησε θανάσιμα τον Νιχάτ και τον ελευθέρωσε. Στη συνέχεια όμως το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που προσέτρεξε τον ακινητοποίησε και συνελήφθη. Ο Παλαιολόγος κατέφυγε στο αντάρτικο και ο Πατάτσος κατηγορήθηκε για την εκτέλεση του Νιχάτ και οδηγήθηκε στην αγχόνη». (http://ermis.lib.ucy.ac.cy/gsdl/cgi-bin/library.exe?e=d-00000-00---0eokabook--00-0--...-10-0---0---0prompt-10---4-------0-0l--11-en-50---20-preferences---00-0-1-00-11-1-0utfZz-8-00&a=d&c=eokabook&cl=CL1.98&d=HASHc25bc232382811ef0cf228.2.75)

Ο ΚΑΒΑΖΟΓΛΟΥ ΔΕΝ ΔΙΕΜΕΝΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΙΚΙΚΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ

Όλες οι μαρτυρίες που λήφθηκαν σε ανύποπτο χρόνο, πιστοποιούν ότι ο Καβάζογλου την περίοδο εκείνη ούτε κατοικούσε ούτε εργαζόταν στην τούρκικη συνοικία.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, ο Ντ. Καβάζογλου διέμενε στην Ομορφίτα και όχι στην τούρκικη συνοικία. (2)

Ο Καβάζογλου διέμενε στο σπίτι της αδελφής του στην Ομορφίτα.

Ο μ. Κιαμίλ Τουντζέλ ήταν γείτονας της αδελφής του Καβάζογλου στην Ομορφίτα, και όπως αναφέρει, ο Καβάζογλου άνοιξε δικό του επιπλοποιείο στο Ασμάλτι (τούρκικη συνοικία και όχι Ομορφίτα) το οποίο του το πυρπόλησαν οι τ/κύπριοι σοβινιστές μαζί με άλλα καταστήματα στην περιοχή.

Το 1954 άνοιξε νέο μαγαζί στην οδό Μπελίκ Πασιά (και πάλι στην τούρκικη συνοικία και όχι στην Ομορφίτα). Ανέλαβε μάλιστα να κατασκευάσει τα έπιπλα για το γάμο του φίλου του Κιαμίλ που θα γινόταν τον Σεπτέμβριο του 1955. Όμως τη δουλειά αυτή δεν την τέλειωσε ποτέ αφού στο μεταξύ έγινε έμμισθος του ΑΚΕΛ και πούλησε το μαγαζί του. Τα έπιπλα τα κατασκεύασε τελικά ο «κάλφας» του Καβάζογλου στον οποίο πούλησε το μαγαζί μετά που προσλήφθηκε στο ΑΚΕΛ το καλοκαίρι του 1955.

Σε επικοινωνία που είχα με τον Κιαμίλ Τουντζέλ στις 4 Μαΐου 2010 επιβεβαίωσε πλήρως τα όσα αναφέρει στο γραπτό του κείμενο και απέρριψε με βδελυγμία τους σχετικούς ισχυρισμούς αφού όπως είπε, είχε καθημερινή επαφή μαζί με τον Καβάζογλου ο οποίος λόγω των κινδύνων που διέτρεχε από τους τ/κύπριους εθνικιστές, δεν εμφανιζόταν στην τούρκικη συνοικία αλλά κινείτο μεταξύ Ομορφίτας και ελληνικής περιοχής.

Συνεπώς, υπογράμμισε, τον Απρίλιο του 1956 δεν βρισκόταν στη συγκεκριμένη περιοχή που έγινε το επεισόδιο με τον Πατάτσο.

Έκπληκτος από τους ισχυρισμούς δήλωσε ο άλλος στενός φίλος του Καβάζογλου, ο γνωστός τ/κύπριος Ιμπραήμ Αζίζ σε συνομιλία που είχαμε στις 7 Μαΐου 2010.

«Τι εγύρευε ο μακαρίτης και με ποδήλατο μάλιστα στην τούρκικη συνοικία το 1956;» διερωτήθηκε.

Ο κ. Αζίζ διερωτήθηκε ακόμα πως είναι δυνατόν να θυμήθηκε ο κ. Παλαιολόγος 9 χρόνια μετά το πρόσωπο του δράστη βλέποντας μια φωτογραφία και πόσο σίγουρος είναι γι αυτό.

Χωρίς να γνωρίζει τι μου ανέφερε ο Κ. Τουντζέλ, ο κ. Αζίζ ανέφερε ακριβώς τα ίδια και πρόσθεσε ότι «τον Δεκέμβρη του 1955 όταν οι Βρετανοί κήρυξαν παράνομο το ΑΚΕΛ και έκλεισαν το «Δημοκράτη», έκλεισαν και την τ/κυπριακή εφημερίδα «Ινκιλαμπσί» της οποίας βασικό στέλεχος ήταν και ο Καβάζογλου». Πρόσθεσε μάλιστα ότι εξ όσων θυμάται «ο Καβάζογλου συνελήφθη εκείνη την ημέρα μαζί με άλλους 26 τ/κύπριους».

«Είναι αδιανόητο, ενώ γνώριζε ότι τον κυνηγούσαν οι τ/κύπριοι εθνικιστές να εμφανιστεί στην τούρκικη συνοικία μέρα μεσημέρι, να κυκλοφορεί με ποδήλατο και μάλιστα να εμπλακεί και σε επεισόδιο».

Το τότε στέλεχος του ΑΚΕΛ Χριστόφορος Τζιονής ο οποίος φιλοξενούσε τον Καβάζογλου στο σπίτι του, διέψευσε τα όσα λέγονται για το θέμα, ενισχύοντας τα όσα είπαν οι δύο τ/κύπριοι φίλοι του Καβάζογλου, υπογραμμίζοντας ότι ο Καβάζογλου έφυγε οριστικά από την Ομορφίτα και πέρασε στον ε/κυπριακό τομέα το 1958 όταν άρχισαν οι δολοφονίες των τ/κυπρίων αριστερών από τους εξτρεμιστές τ/κύπριους.

Σημείωσε μάλιστα ότι μέσα στο 1963 πήγε μία φορά κρυφά στην Ομορφίτα για να δει την αδελφή του και χωρίς να έχει γνώση το ΑΚΕΛ.

ΔΕΝ ΔΙΑΚΙΝΕΙΤΟ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Τόσο ο Γ. Παλαιολόγος όσο και ο Γ. Σπανός έκαναν αναφορά στο ότι ο Καβάζογλου όταν ενεπλάκη στο συγκεκριμένο επεισόδιο επέβαινε σε ποδήλατο.

Όπως ήδη αναφέρθηκε ήταν πολύ επικίνδυνο για τον Καβάζογλου να εμφανιζόταν στην τούρκικη συνοικία και μάλιστα μέρα μεσημέρι, αφού ήταν επικηρυγμένος από την τ/κυπριακή ακροδεξιά.

Όλοι οι προαναφερόμενοι απορρίπτουν κατηγορηματικά το ότι ο Καβάζογλου χρησιμοποιούσε ποδήλατο.

Ο Ιμπραήμ Αζί λέει ότι ο Καβάζογλου ΔΕΝ κυκλοφορούσε με ποδήλατο αλλά με ένα παλιό αυτοκίνητο. Ανάλογη είναι και η μαρτυρία του Κ. Τουντζέλ.

Μάλιστα ο Χριστόφοφος Τζιονής δίνει τη λεπτομέρεια ότι το αυτοκίνητο του ήταν μάρκας Φορντ με αριθμούς εγγραφής R135.

ΜΙΑ ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Kαβάζογλου και Ε.Ο.Κ.Α.

«Σημερινή» 13/05/2010 Με τον Λάζαρο Μαύρο

Υπάρχει η μαρτυρία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γιώργου Παλαιολόγου ότι, τον Απρίλιο του 1956, κατά την επιχείρηση της ΕΟΚΑ για την εκτέλεση Ε/κ αστυνομικού συνεργάτη του «Special Branch», στην τουρκική συνοικία, την οποία διενήργησε ο ίδιος μαζί με τον, μετέπειτα απαγχονισθέντα γι' αυτό, ήρωα Ιάκωβο Πατάτσο, θυμάται ότι ο Καβάζογλου και κάποιες Τουρκάλες της γειτονιάς, προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τη διαφυγή τους. Πράγμα που πέτυχαν για τον Πατάτσο κι απέτυχαν για τον ίδιο. Από τις περιγραφές, πάντως, δεν είναι σίγουρο ότι οι τυχαία ευρεθέντες εκείνη τη στιγμή στο σοκάκι, άνδρες και γυναίκες, ήξεραν ότι επρόκειτο για δράση της ΕΟΚΑ και ότι η σπουδή τους κατά των δραστών, σχετιζόταν τότε με την ΕΟΚΑ.

Γεγονός είναι ότι ουδεμία από τις μετέπειτα αναφορές για τη δράση, τα άρθρα και τις ενέργειες του Καβάζογλου, από το 1958 μέχρι το 1965, δείχνει οποιαδήποτε εναντίωσή του στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ή οποιαδήποτε συνεργασία του με τους Εγγλέζους.

Αντίθετα: Οι σύντροφοι του Καβάζογλου, Ιμπραχίμ Αζίζ και Νουρεττίν Σεφέρογλου, σε ειδικό λεύκωμα που εξέδωσαν το 1965, αμέσως μετά τη δολοφονία Καβάζογλου - Μισιαούλη από την ΤΜΤ, έγραφαν με σεβασμό και εύνοια για τον εθνικοαπελευθερωτικό - αντιαποικιακό αγώνα του 1955-59: «Όταν κατά τη διάρκεια των μεταπολεμικών [μετά τον Β΄Π.Π.] χρόνων ο αντιαποικιακός αγώνας του κυπριακού λαού άρχισε να οργανώνεται συστηματικά, να εντείνεται, να εκδηλώνεται ολοένα και πιο μαχητικά, και να επηρεάζει την προοδευτική μερίδα των Τούρκων εργαζομένων, οι Βρετανοί αποικιστές προσεταιρίστηκαν την τ/κ σωβινιστική ηγεσία, με σκοπό να ενισχύσουν τη θέση της μέσα στον τ/κ πληθυσμό, να την προβάλουν σαν το αντίπαλο δέος της ε/κ πλευράς και να την αντιπαρατάξουν στον αγώνα της για την αυτοδιάθεση […] Στη διάρκεια της δεκαετίας 1950-1960 η σωβινιστική τ/κ ηγεσία, σε συνεργασία με την αντιδραστική κυβέρνηση Μεντερές [της Τουρκίας], πιστός υπηρέτης των Βρετανών αποικιστών, προσπαθεί να καθυποτάξει την [τ/κ] κοινότητά μας και να διασπάσει την ενότητα του κυπριακού λαού.

Το 1958 με τις τρομοκρατικές της ομάδες οργανώνει, με την έμπνευση και τη βοήθεια των αποικιστών, βανδαλισμούς και επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων και ανοίγει ο δρόμος για τη σημερινή [1965] τραγωδία του κυπριακού λαού». (Επετειακή ανατύπωση από τη «Χαραυγή» το 2005: «40 χρόνια από τη θυσία των Καβάζογλου - Μισιαούλη. Θύματα φασιστικής τρομοκρατίας [της ΤΜΤ]» του ειδικού λευκώματος των Αζίζ και Σεφέρογλου του 1965).

Ο Καβάζογλου υπήρξε βασικός συντάκτης της τουρκικής αριστερής εφημερίδας «Ινκιλαπψί» («Επαναστάτης»), του Φαζίλ Οντούρ, την οποία οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες έκλεισαν και απαγόρευσαν τον Δεκέμβριο του 1955, τον δε Οντούρ δολοφόνησε η ΤΜΤ 24.5.58.

Ήταν, ο Καβάζογλου, θαυμαστής κι ακολουθούσε την πολιτική και ιδεολογική γραμμή του μεγάλου Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, ο οποίος, από τη Μόσχα όπου ζούσε, αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, είχε εκδώσει ανακοίνωση υποστήριξης του αγώνα. Και καλούσε την τουρκική μειονότητα της Κύπρου να αγωνιστεί μαζί με τους Έλληνες Κυπρίους εναντίον των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η δήλωση Ναζίμ Χικμέτ, υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα, δημοσιεύτηκε και στην αριστερή εφημερίδα «Αυγή» των Αθηνών, στις 14 Απριλίου 1955.

Ούτε η «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ, ούτε ο Χριστάκης Βανέζος προσωπικός φίλος και συνεργάτης του Καβάζογλου στο βιβλίο του για τον Καβάζογλου, ούτε οιοσδήποτε άλλος, μέχρι σήμερα, απ’ όσα έχουμε μελετήσει, παρουσίασαν ποτέ οποιοδήποτε κείμενο, ομιλία, δήλωση ή ενέργεια του Καβάζογλου, είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, είτε μετέπειτα 1960-1965, που να αφήνει έστω και ίχνος υπόνοιας ότι ο Καβάζογλου εναντιώθηκε ποτέ καθ’ οιονδήποτε τρόπον στον αγώνα της ΕΟΚΑ.

http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/265897

____________________________

1. «ΛΟΓΟΣ» εκπομπή «Μνήμη και χρέος» 4 Απριλίου 2001.

2. Χρ. Βανέζου «Ντερβίς Αλί Καβάζογλου», Λευκωσία 2008.