ΑΚΟΥ ΘΡΑΣΟΣ! ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΚΑ!

Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω ότι για να γράψει κάποιος βιβλίο για την ΕΟΚΑ πρέπει να έχει θράσος.

Φαίνεται ότι το βιβλιαράκι του γράφοντος με θέμα τις δολοφονίες των Αριστερών το 1955-59 που κυκλοφόρησε με τη «ΓΝΩΜΗ» τον Απρίλιο του 2012, κάποιους ενόχλησε.

Και φαίνεται ότι ενόχλησε εκείνους που θέλουν να μονοπωλεί η δική τους, η καθιερωμένη άποψη για την κρίσιμη εκείνη περίοδο.

Ενόχλησε εκείνους που δεν ανέχονται να ακουστεί η παραμικρή κριτική στο μυθολογικό περίβλημα που προσέδωσαν στην ΕΟΚΑ.

Αντί να παραδεχτούν τίμια και ειλικρινά, όπως συνέβη και συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου ότι έγιναν λάθη, ότι έγιναν εγκλήματα (διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι έγιναν τέτοια), προσπαθούν να λοιδορήσουν όσους εκφράζουν διαφορετική άποψη.

Έτσι αντί να συμβάλουν κι αυτοί στην ενότητα και την ομοψυχία προσπαθούν να διατηρήσουν την εικόνα που οι ίδιοι δημιούργησαν, χωρίς καμιά διάθεση αυτοκριτικής.

Ε δε μπορεί κύριοι όλα να έγινα τέλεια, όλα να έγινα άψογα.

Πάντως πρέπει να σημειώσουμε ότι μάλλον η Κύπρος θα διατηρεί και πάλι την πρωτοπορία και την πρωτοτυπία και σ’ αυτό τον τομέα. Ίσως και να είναι η μοναδική χώρα παγκόσμια που διατηρεί ακόμη τη νοοτροπία του αλάθητου.

Είδαμε, λοιπόν, τον αντιπρόεδρο του ΚΕΑ Παναγιώτη Κλεοβούλου να κουνάει από τηλεοράσεως το συγκεκριμένο βιβλιαράκι και να το πετά παραπλεύρως με απαξιωτικό τρόπο και να το χαρακτηρίζει ως προπαγανδιστικό!

Έτσι έχουν μάθει. Αν κάτι δεν συμφωνεί με τις απόψεις τους είναι προπαγάνδα.

Και τα λένε αυτά πολλές φορές χωρίς να έχουν διαβάσει καν το περιεχόμενο ή πιάνονται από λέξεις και σημεία που νομίζουν ότι τους εξυπηρετεί.

Ο περιβόητος Μιχάλης Μιχαήλ…!

Στις δύο τελευταίες εκδόσεις της εφημερίδας «Μάχη» επιχειρεί να απαντήσει στα όσα αναφέρονται στο βιβλιαράκι ο πρώην αγωνιστής της ΕΟΚΑ και πρώην αξιωματικός της Ε.Φ. Χρίστος Μιτσίδης.

Αναφέρεται στον γράφοντα με ειρωνικό τρόπο χαρακτηρίζοντας τον… περιβόητο! Γράφει: «Αναφερόμουν ονομαστικά στον περιβόητο που είχε το θράσος να εκδώσει μικρό βιβλίο με τον τίτλο “Εν ψυχρώ δολοφονίες στελεχών της Αριστεράς”, υποσχόμενος ότι θα διαψεύσω όλα όσα παραθέτει».

Πρέπει να επισημάνω ότι τόσο ο κ. Κλεοβούλου όσο και ο κ. Μιτσίδης αποφεύγουν εργολαβικά να αναφέρουν ολόκληρο τον τίτλο του βιβλίου, διότι τότε θα χαλάσει η… σούπα.

Ωστόσο στο παρόν στάδιο δεν θα σχολιάσω τα όσα αναφέρει ο κ. Μιτσίδης διότι εξ’ όσων αντιλαμβάνομαι δεν έχει ολοκληρώσει την απάντηση του την οποία δημοσιεύει σε συνέχειες.

Δεν θα του πω, όμως, ότι έχει το θράσος να απαντήσει στα όσα έγραψα. Αντίθετα θα του πω ότι η κριτική είναι και χρήσιμη και επιβαλλόμενη και καλοδεχούμενη.

Σε καμιά περίπτωση έχω δηλώσει ότι διεκδικώ το αλάθητο, κάτι το οποίο φαίνεται να διεκδικεί ο ίδιος αλλά και το σύνολο σχεδόν των ομοϊδεατών του.

Πάντως πρέπει να σημειώσω ότι ο κ. Μιτσίδης στα δύο άρθρα που έχει δημοσιεύσει μέχρι τώρα, δεν απαντά σε κανένα σημείο απ’ όσα παρατίθενται στο βιβλιαράκι.

Αναλώνεται στις γνωστές ανακοινώσεις που εκδόθηκαν τότε από το ΑΚΕΛ και την ΠΕΟ χωρίς να προστίθεται οτιδήποτε το νέο. Επαναλαμβάνει τα όσα αναμασιούνται τόσα χρόνια, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία των ζητημάτων.

Γράφει μεταξύ άλλων ότι οι κομμουνιστές «Έδωσαν στους Άγγλους αποικιοκράτες ανέλπιστη, και απρόσμενη βοήθεια, με την εντολή που έδωσαν στους οπαδούς τους, να μην αφήσουν κανένα δικό τους να ενταχθεί ή να στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο την ΕΟΚΑ». Και προσθέτει ότι «Με την πάγια διαταγή προς τα μέ­λη και τους οπαδούς τους, για να εναντιώνονται με πρακτικά μέτρα κατά των μαχητών της ΕΟΚΑ, που είχε σαν αποτέλεσμα την θυματοποίηση μερικών αριστερών, έδω­σαν όπλα στους αποικιοκράτες Άγγλους για να εντείνουν τα μέ­τρα τους κατά των ελευθερωτών της Κύπρου αγωνιστών της ΕΟΚΑ».

Ούτε κι αυτό είναι κάτι το νέο. Αποτελεί αναμάσημα των όσων γράφει ο Φ. Παπαφώτης. Θέλω όμως να επισημάνω τη φρασεολογία που χρησιμοποιείται: «με την πάγια διαταγή»!

Εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια. Θεωρούν ότι όλοι λειτουργούν με διαταγές, όπως λειτουργούσαν οι ίδιοι εκείνη την περίοδο όσο και μετέπειτα.

Η αναφορά περί θυματοποίησης μελών της Αριστεράς δεν είναι δική του. Περιλαμβάνεται στις αναφορές του κ. Παπαφώτη αλλά και στην έρευνα που συνέγραψαν το 2002 οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών.

Μόνο που οι παραθέσεις των γεγονότων αλλά και τα στοιχεία που υπάρχουν κάθε άλλο παρά δικαιώνουν αυτό τον ισχυρισμό. Όμως αυτά θα λεχθούν εν καιρώ, και ελπίζω πολύ σύντομα.

Πρόσκληση σε διάλογο

Καλώς ή κακώς η περίοδος της ΕΟΚΑ αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο πλευρών, της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Υπάρχουν πολλά περιθώρια για να διαλευκανθούν πράγματα και καταστάσεις και να λυθούν διαφορές αλλά και παρεξηγήσεις.

Ο γράφων θεωρεί ότι ενόσω τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνη την εποχή δεν συζητούνται και η κάθε πλευρά εμμένει στις θέσεις και απόψεις της δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνευση.

Θα συνεχίζονται οι διαμάχες όσα χρόνια και αν περάσουν.

Μόνο που η ευθύνη δεν βαραίνει την Αριστερά.

Από το 1958 μέχρι σήμερα είναι ανοικτή η πρό(σ)κληση προς την τότε ηγεσία της ΕΟΚΑ και των συνδέσμων Αγωνιστών για να γίνει διάλογος.

Οι πόρτες ήταν και εξακολουθούν να είναι κλειστές από πλευράς ΕΟΚΑ και όχι από την πλευρά της Αριστεράς.

Έγιναν προσπάθειες για να διεξαχθεί ένας διάλογος, ακόμα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά η απάντηση από πλευράς αγωνιστών παρέμεινε και παραμένει αρνητική.

Εξ’ όσων φαίνεται, γνωρίζοντας ότι σε πολλές περιπτώσεις έχουν άδικο δεν θέλουν και δεν επιθυμούν να παραδεχτούν λάθη και παραλείψεις.

Ωστόσο ξεχνούν ένα βασικό παράγοντα. Ότι όλους μας κρίνει η ιστορία.

Και η ιστορία είναι αμείλικτη… 

Αναμένω, λοιπόν, από τον κ. Μιτσίδη να διαψεύσει. Όχι εμένα αλλά τον αρχηγό του και όλα όσα έγραψε και περιέλαβα στο συγκεκριμένο βιβλιαράκι.

Υπόσχομαι λοιπόν ότι θα επανέλθω επί του ζητήματος.

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΕΛΑΜ ΚΑΙ ΚΕΑ - ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2ου ΒΙΝΤΕΟ

Παρακολουθείστε τη συζήτηση με τον Παν. Κλεοβούλου της 16ης Μαίου 2012

Αύριο Τετάρτη ώρα 13.00 ζωντανή συζήτηση στο Mega.

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!

Ο εχθρός προ των πυλών.

Η ανθρωπότητα καλείται και πάλι να αναμετρηθεί με την ιστορία της.

Η άνοδος των νεοναζιστικών και νεοφασιστικών κινημάτων στην Ευρώπη πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι.

Καμπανάκι πρέπει να κτυπήσει και στην Κύπρο μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Αρνούνται την ιδεολογία τους

Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική οργάνωση και δεν μπορεί να αποσείσει αυτό το δεδομένο από πάνω της, όσο κι αν προσπαθεί.

Μπορεί το παρουσιαστικό, η φρασεολογία και η συμπεριφορά τους να προκαλεί φόβο και ανησυχία.

Στην ουσία όμως οι άνθρωποι αυτοί είναι θρασύδειλοι.

Φτάνουν στο σημείο να αρνούνται την ιδεολογία τους και προσπαθούν να παρουσιαστούν ως δημοκράτες, καλυπτόμενοι πίσω από τον όρο εθνικιστής!

Αναγνωρίζοντας και οι ίδιοι πόσο αποκρουστικός είναι ο ναζισμός, σε συνεντεύξεις τους το τελευταίο διάστημα αρνούνται ότι είναι ναζιστές.

Και όμως, ενώ αμφισβητούν ότι πρόκειται περί νεοναζιστών, τους προδίδουν οι πράξεις τους.

Ιδού τι διαφημίζει μεταξύ άλλων το περιοδικό τους, η «Αντεπίθεση», Χειμώνας 2009-2010

Σαφές ναζιστικό το περιεχόμενο. Η άνοδος του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία, ο αντιεβραϊσμός.

Επίσης το παρουσιαστικό τους στις δημόσιες εμφανίσεις τους όζει ναζισμού.

.

***

Κ.Ε.Α. και Ε.ΛΑ.Μ. στο ίδιο καζάνι

Στην Κύπρο ομογάλακτοι τους, όπως λένε οι ίδιοι, είναι το «Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης» και το Ε.ΛΑΜ.

Σε εκπομπή του MEGA («Μεσημέρι με την Ελίτα» 8 Μαΐου 2012) το στέλεχος του Κ.Ε.Α. Παναγιώτης Κλεοβούλου δήλωνε ότι είναι όμορη ιδεολογική δύναμη με τη Χρυσή Αυγή αλλά δεν γνωρίζει αν η Χρυσή Αυγή είναι νεοναζιστική!

 Πώς είναι δυνατόν να έχουν ταυτόσημη ιδεολογία αλλά να μην είναι το ίδιο, μόνο οι ίδιοι μπορούν να το ερμηνεύσουν.

Στην ίδια εκπομπή, το στέλεχος του Ε.ΛΑ.Μ Βαλεντίνος, υποστήριξε ένθερμα τη Χρυσή Αυγή και τσακώθηκε με τον κ. Κλεοβούλου για το πιο είναι παραπάνω… πατριώτης.

Κατά τα άλλα οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται ως σοβαροί, όπως και τα κινήματα τους, και να διεκδικούν μάλιστα να νουθετούν για το μέλλον του τόπου.

Επικαλούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα τους καθώς και το δικαίωμα προβολής των απόψεων, αλλά μόνο για τον εαυτό τους.

Θεωρούν ότι είναι οι μόνοι που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, οι μόνοι υπερπατριώτες, διότι όπως λένε ο καθένας είναι πατριώτης αλλά αυτοί είναι οι πιο πατριώτες και από τους πατριώτες.

Και επειδή φοβούνται να μιλήσουν ελεύθερα για την ναζιστική ιδεολογία τους, ιδού ακόμα ένα βίντεο που δείχνει πώς εννοούν αυτοί οι άνθρωποι τη Δημοκρατία.

Αυτοί, λοιπόν θα κρίνουν και θα δίνουν πιστοποιητικά πατριωτισμού και κατ’ επέκταση το δικαίωμα της έκφρασης.

Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτές οι ιδεολογίες έχουν σχέση με τη Δημοκρατία.

Επικαλούνται όμως τη Δημοκρατία για να καταλάβουν την εξουσία και να την πλήξουν. Δεν λέω να την καταλύσουν διότι στις μέρες μας δεν είναι τόσο εύκολο πλέον.

Καμιά ανοχή στον νεοναζισμό και τον νεοφασισμό

Είναι καθήκον όλων των πολιτικών και άλλων δυνάμεων να συντονιστούν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο πριν είναι αργά.

Όλοι μαζί θα πρέπει να στείλουν το μήνυμα, καμιά ανοχή στο νεοναζισμό και νεοφασισμό.

Αυτό πρέπει να είναι το ξεκάθαρο μήνυμα.

Εγκληματούν όσοι για να προωθήσουν τις αντιπολιτευτικές τους επιδιώξεις και να εξυπηρετήσουν μικροκομματικές σκοπιμότητες, δίνουν όπλα στους νεοναζιστές του ΕΛΑΜ.

Διότι από τη στιγμή που οι ίδιοι θεωρούν ότι έχουν άμεση σχέση με τη Χρυσή Αυγή, τι άλλο μπορεί να σημαίνει ιδεολογικά;

Οι διόγκωση ζητημάτων όπως το μεταναστευτικό, το οικονομικό και άλλα συναφή ζητήματα δεν βοηθούν εκείνους που τα προτάσσουν αλλά την ακροδεξιά και το φασισμό.

Γι’ αυτό, αύριο θα είναι συνυπεύθυνοι αν τυχόν την ίδια πορεία με τη Χρυσή Αυγή ακολουθήσει το αδελφό ΕΛΑΜ.

***

Πιο κάτω, τα δικά τους δημοσιεύματα καταρρίπτουν τον μύθο που προσπαθούν να κτίσουν ότι δεν είναι νεοναζιστές.

Μπορούν ακόμα να λένε ότι δεν έχουν σχέση με το ναζισμό;

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ, ΜΕΤΕΩΡΗ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ

Το κείμενο αυτό είναι μια πρώτη αντίδραση, εκτίμηση, βασισμένο στις δηλώσεις που έκαναν οι αρχηγοί των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου μετά τη συνάντηση τους και κατά την οποία κατέληξαν σε ένα κοινό πρόγραμμα διακήρυξης.

Πιο εκτενής ανάλυση θα γίνει εφόσον θα έχουμε στα χέρια μας το κείμενο της διακήρυξης.

Πραγματικά δεν έχω αντιληφθεί σε τι διαφορετικό έχουν καταλήξει οι… ενδιάμεσοι δεδομένου ότι όλα όσα έχουν πει δεν διαφέρουν απ’ όσα διακηρύσσουν διαχρονικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις.

Η δε διαφωνία του Ευρωκό με τον όρο Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν είναι κάτι καινούριο.

Ακούγοντας το απόγευμα της Παρασκευής τον πρόεδρο του ΕΥΡΩΚΟ (από το Capital) διερωτήθηκα, σε τι διαφωνούν με την ακολουθούμενη από την κυβέρνηση πολιτική;

Ο Δ. Συλλούρης είπε ότι στην κοινή διακήρυξη θα αναγράφεται ότι η λύση θα πρέπει να προνοεί α) μία κυριαρχία, β) μία ιθαγένεια, γ) την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, δ) την επιστροφή των προσφύγων, ε) την αποχώρηση των εποίκων ως προϊόντος εγκλήματος πολέμου, ζ) κατάργηση των εγγυήσεων.

Ότι δηλαδή διαπραγματεύονταν και διαπραγματεύονται όλοι οι πρόεδροι από το 1977 μέχρι σήμερα. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Σημειώνω ότι η μόνη προσθήκη που έγινε επί Χριστόφια είναι η απαίτηση για κατάργηση των εγγυήσεων.

Πάνω σε ποια βάση;

Σ’ αυτό συμφώνησαν όλοι οι ενδιάμεσοι.

Η διαφοροποίηση του ΕΥΡΩΚΟ έγκειται στο ότι δεν αποδέχεται ότι το πλαίσιο της λύσης θα είναι η Δ.Δ.Ο.

Δύο ερωτήματα αναφύονται από αυτό:

1.     Απευθύνεται προς το ΕΥΡΩΚΟ και είναι, σε ποιο πλαίσιο λύσης θα εφαρμοστεί αυτή η λύση;

Το ΕΥΡΩΚΟ λέει όχι στο πλαίσιο της Δ.Δ.Ο. Αυτό σημαίνει αλλαγή της βάσης διαπραγμάτευσης, από επιδίωξη λύσης Δ.Δ.Ο. σε κάτι άλλο.

2.      Το δεύτερο αφορά τα άλλα κόμματα. Θεωρητικά θεωρούν ότι οι πιο πάνω παράμετροι μπορούν να εφαρμοστούν μέσα στο πλαίσιο της Δ.Δ.Ο. Άρα δεν αλλάζει η βάση;

Τι απαντούν επί τούτων οι ενδιάμεσοι;

Αλλά αν αλλάζει η βάση, ποια βάση προτείνουν;

Με άλλα λόγια, αν και εφόσον εκλέξουν τον υποψήφιο τους στην προεδρία, πάνω σε ποια βάση θα διαπραγματευθεί;

Περιμένουμε απάντηση σ’ αυτό το καθοριστικό σημείο.

Ίσως να μην το κατάλαβε ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ αλλά με την αναφορά του στο σχέδιο Ανάν άφησε να εννοηθεί ότι σ’ αυτό το σημείο υπάρχει πρόβλημα.

Είπε ότι «θέλω να πω το εξής για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το Σχέδιο Ανάν, στην παράγραφο ένα, προέβλεπε για λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Αλλά, εκ του περιεχομένου του, ο κυπριακός ελληνισμός έκρινε ότι αυτό το σχέδιο ήταν άδικο, ετεροβαρές, προέβλεπε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων, τη διατήρηση εγγυήσεων και ως εκ τούτου απέρριψε αυτό το σχέδιο.
Συνεπώς, δεν πρέπει να υπάρχει κανένα ερώτημα από τους πολίτες αναφορικά με το τι η προγραμματική διακήρυξη περιέχει ή εννοεί. Υπάρχουν τα χαρακτηριστικά της λύσης τα οποία περιγράφονται λεπτομερώς και μόνο αν τα χαρακτηριστικά και οι αρχές της λύσης είναι αυτές που περιέχονται σ’ αυτήν την προγραμματική διακήρυξη είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή λύση του κυπριακού προβλήματος, ανεξάρτητα από την ονοματολογία.
Για το συγκεκριμένο θέμα, που υπήρξε αντικείμενο συζητήσεων τις τελευταίες μέρες, εμείς, ως ΕΔΕΚ, δεν είχαμε καμιά δυσκολία να συμφωνήσουμε στη διατύπωση, δεδομένου ότι πάγια, διαχρονική και αμετακίνητη θέση μας είναι ότι η λύση θα κριθεί από το περιεχόμενο της και όχι από τον οποιονδήποτε τίτλο ή ονοματολογία».

Ονοματολογία και περιεχόμενο

Γιατί επιμένω ότι η συμφωνία είναι μετέωρη;

Έχει κάποια βάση η θέση ότι δεν έχει σημασία η ονοματολογία αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο.

Διότι αν μιλούμε για διζωνική και εννοούμε δύο κράτη, είναι πολύ διαφορετικό να μιλούμε για διζωνική και να εννοούμε ένα κράτος.

Όμως επιμένω, οι ενδιάμεσοι δεν ξεκαθάρισαν πάνω σε ποια βάση θα βρουν εφαρμογή αυτά που διακηρύττουν.

Εδώ είναι η ουσία.

Η λύση Δ.Δ.Ο. που προτείνει η Ε/κυπριακή πλευρά διασφαλίζει τους όρους που θέτουν.

Κατά συνέπεια με βάση αυτό, συμφωνούν σε μια λύση Δ.Δ.Ο.;

Αν συμφωνούν, με το ΕΥΡΩΚΟ τι γίνεται;

Το κόμμα αυτό θα πρέπει να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Στις προγραμματικές δηλώσεις του κοινού υποψήφιου τι θα αναγράφεται; Ότι θα επιδιώξει την επίτευξη λύσης γενικά και αόριστα;

Αυτό θα το αποδεχθούν τα άλλα κόμματα της ενδεχόμενης συνεργασίας;  

Ο Δ. Συλλούρης απάντησε κάπως σ’ αυτό το ερώτημα λέγοντας ότι «ο υποψήφιος δεν θα αναφέρεται σε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή όποτε αναφέρεται τότε το ΕΥΡΩΚΟ θα διαφωνεί»!

Κατά το κυπριακόν: «πιστόλες με τα ράμματα».

Είναι γι’ αυτό που έχω την αίσθηση ότι εκείνο που έκαναν ήταν να κρύψουν τις διαφωνίες τους κάτω από το χαλί.