ΉΤΑΝ 1Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ…

Κλείνουν φέτος 54 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Με αυτή την ευκαιρία θα καταθέσω τις προσωπικές μου απόψεις γύρω από αυτήν την επέτειο.

Αν και ξέρω ότι κάποιοι δεν θα λάβουν υπόψη αυτή την εισαγωγή, δηλώνω ξεκάθαρα ότι σε όλους όσοι αγωνίστηκαν ανήκει ύψιστη τιμή, ιδιαίτερα σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για εκείνο τον αγώνα.

Τα όσα θα ακολουθήσουν αφορούν την πολιτική πτυχή του θέματος και όχι την δράση του καθενός ξεχωριστά.

___________________________________________________

Μπαίνοντας αμέσως στην ουσία, δηλώνω ότι προσωπικά θεωρώ πως οι πρώτες εκρήξεις που συγκλόνιζαν την Κύπρο τα ξημερώματα της 1^ης Απριλίου 1955 γκρέμιζαν για πάντα το όνειρο της ένωσης.

Εξηγώ αμέσως (έστω και συνοπτικά) πού στηρίζω τον ισχυρισμό μου.

Κατά τον σχεδιασμό του ένοπλου αγώνα έγιναν λάθη, υπήρξαν λάθος εκτιμήσεις και δεν ζυγίστηκαν καθόλου τα δεδομένα. Δηλαδή:

1. Επιλέχθηκε να αρχίσει ο ένοπλος αγώνας σε λάθος χρονική στιγμή διότι:

Α) Η Ελλάδα δεν μπορούσε να βοηθήσει για τους εξής αντικειμενικούς λόγους:

i. Μόλις είχε βγει από την περίοδο της κατοχής και από ένα αιματηρό και καταστροφικό από κάθε άποψη εμφύλιο πόλεμο.

ii. Εξαρτιόταν άμεσα από το δίπολο Αγγλία – ΗΠΑ. Η ρήση που λέχθηκε στο Μακάριο ότι η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον με αμερικανικόν τον δε βρετανικόν, και ότι ένα ένοπλο εγχείρημα στην Κύπρο με την εμπλοκή της Ελλάδας θα σήμαινε ότι η Ελλάδα θα πέθαινε από ασφυξία, ήταν απόλυτα ορθό και δικαιολογημένο.

Β) Οι πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις δεν επέτρεπαν την ανάληψη ενός ένοπλου εγχειρήματος διότι:

iii. Η κρίση στο Σουέζ (η εκδίωξη των Βρετανών) βρισκόταν στο ζενίθ της και η Κύπρος αποχτούσε ακόμα μεγαλύτερη πολιτική, στρατηγική και στρατιωτική σημασία για την Βρετανία και τα συμφέροντα της στην περιοχή.

iv. Τα συμφέροντα αυτά ήταν άμεσα συνυφασμένα με τα συμφέροντα των δυτικών οι οποίοι επίσης δεν θα επέτρεπαν – ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή – να αλλάξει το ισοζύγιο στην περιοχή, μέσα στη δύνη του ψυχρού πολέμου και να κινδυνεύσει η ισορροπία αλλά και η ασφάλεια της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

2. Δεν λήφθηκαν υπόψη μια σειρά από παράγοντες:

1. Πρώτα και κύρια η δυνατότητα της Ελλάδας να στηρίξει την ενέργεια.

2. Δεν εκτιμήθηκε κατάλληλα η ισχύς της βρετανικής αντίδρασης, ειδικότερα στο διπλωματικό τομέα.

3. Δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη ο τρόπος αντίδρασης του τουρκικού παράγοντα και ιδιαίτερα των τ/κυπρίων που από το 1931 προειδοποιούσαν ότι δεν θα δεχθούν το ενδεχόμενο ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

4. Η στάση και τα επιχειρήματα της αριστεράς που ήταν δεδηλωμένα εναντίον μιας ένοπλης προσπάθειας για συγκεκριμένους λόγους.

3. Ξεκίνησε ένας αγώνας χωρίς ξεκάθαρο ή έστω συμφωνημένο τρόπο δράσης. Είχε προηγηθεί η έντονη διαμάχη μεταξύ Μακαρίου και Γρίβα που παρολίγο να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Ο Μακάριος υποστήριζε να γίνουν δολιοφθορές, ενώ ο Γρίβας υποστήριζε κανονικό ανταρτοπόλεμο.

Έφτασε μάλιστα ο Γρίβας μέχρι του σημείου να απειλεί ότι θα απομονώσει τον Μακάριο, πριν ακόμα αρχίσει ο αγώνας.

Ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας εναντίον των Άγγλων με διάτρητο το θέμα ασφάλειας και πληροφοριών με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να γνωρίζουν πολλά από τα τεκταινόμενα:

- Από το φθινόπωρο οι Άγγλοι γνώριζαν για την παρουσία του Γρίβα στην Κύπρο.

- Γνώριζαν για την προμήθεια οπλισμού και άλλου στρατιωτικού υλικού, εξ’ ου και η σύλληψη του ιστιοφόρου Άγιος Γεώργιος.

- Ήξεραν για την εμπλοκή του Μακαρίου στην ΕΟΚΑ την οποίαν μπόρεσαν να αποδείξουν (με συνέπεια να τον εξορίσουν) με την ανακάλυψη – μετά από προδοσία – του «Ημερολογίου» του Γρίβα.

- Από την πρώτη στιγμή μέσα στην οργάνωση υπήρχαν καταδότες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πρώτες μέρες ο Διγενής αναφέρει ότι στους κόλπους της οργάνωσης στη Λεμεσό υπάρχει προδότης.

4. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε διχασμός σε προδότες και πατριώτες.

Η επιλογή των αγωνιστών έγινε μόνο από τη δεξιά παράταξη και ειδικότερα από την ΟΧΕΝ και τη ΣΕΚ.

Ο διαχωρισμός των πολιτών υπήρξε κάθετος και άρχισε να δημιουργείται μια συγκρουσιακή κατάσταση.

«Η μύησις νέων προσώπων θα περιορισθεί εις τους εθνικόφρονας, οι οποίοι είναι δεδοκιμασμένοι και άξιοι εμπιστοσύνης» .[1]

«Δεν πρέπει να επιζητηθή ο ΑΡΙΘΜΟΣ αλλά το ποιόν. Η μύησις θα περιορισθεί εις απολύτως εθνικόφρονας και εκ τούτων εις τους δεδοκιμασμένους…». (σ.σ. η λέξη ΑΡΙΘΜΟΣ με κεφαλαία γράμματα είναι στο κείμενο). [2]

Κάθε αντίθετη φωνή θεωρείτο προδοσία και αυτό ενίσχυαν και οι εμμονές του Γρίβα που θεωρούσε ως αξίωμα πως η αριστερά είναι προδοτική.

­­­­­­­­­­­­­­_______________________________________________

Αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα φάνηκε το αδιέξοδο της ένοπλης επιλογής.

Οι Άγγλοι ρίχνουν στο παιχνίδι την (ελεγχόμενη) Ελλάδα και την Τουρκία.

Αυτόματα τα ζήτημα μετατράπηκε σε ελληνοτουρκικό.

Η κυπριακή συμμετοχή εξαφανίζεται με την εξορία του Μακαρίου και το πρόβλημα οδηγείται σε ενδο-οικογενειακή διευθέτηση…

Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο ενταφιασμός της ένωσης.

Παράλληλα αποτρέπεται (προσωρινά) ο κίνδυνος της τριχοτόμησης με την κατάληξη σε μια μέση λύση, την ανεξαρτησία.

_____________________________________________

Η στάση της αριστεράς

Η κυπριακή αριστερά ήταν εξ αρχής ενάντια στο ενδεχόμενο ένοπλου αγώνα.

Και ο λόγος ήταν διότι πίστευε ότι πως ένα τέτοιο εγχείρημα θα ενέπλεκε την Κύπρο σε περιπέτειες που δεν θα είχαν καλό αποτέλεσμα.

Ενδεικτική είναι η αναφορά στην ανακοίνωση της 2ας Απριλίου 1955:

«Αδίστακτα όμως το ΑΚΕΛ λέγει: αυτού του είδους η δραστηριότητα μονάχα ζημιά μπορεί να προκαλέσει στον Κυπριακό αγώνα».[3]

Αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια προφητική αναφορά. Είναι όμως και δείγμα ότι η κριτική στον ένοπλο αγώνα, δεν έγινε εκ των υστέρων – όπως υποβάλλουν κάποιοι - αλλά την ώρα που ξεκινούσε.

Ο Γρίβας ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι ανάμεσα στους στόχους του είναι και οι κομμουνιστές:

Στις 19 Απριλίου 1955 ο Γρίβας σημειώνει στο «Ημερολόγιο» του: «Με απασχολεί σήμερον σοβαρώς το ζήτημα καταπνίξεως πάσης κομμουνιστικής κινήσεως» .

Για να συμπληρώσει στις 28 του ίδιου μήνα:

«Προσπαθώ [να] αντιμετωπίσω [την] κατάστασιν εναντίον [των] κομμουνιστών δια προχείρων μέσων μέχρι εξευρέσεως καταλλήλων προσώπων. Δυστυχώς δεν ευρίσκω πρόσωπα, λιπόψυχοι οι πλείστοι» .

Γράμμα του εθναρχευοντος Άνθιμου προς τον Α. Αζίνα. Ήταν Οκτώβριος του 1957. Στις 21 Ιανουαρίου 1958 πέφτουν οι πρώτοι νεκροί του οργίου τρομοκρατίας ενάντια στην Αριστερά.

Η αναφορά αυτή, ότι προσπαθεί να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα γι αυτή τη δουλειά, δείχνει ότι από την αρχή ο αρχηγός της ΕΟΚΑ στόχευε και την αριστερά.

Στο μεταξύ, οι Άγγλοι στις 13 του Δεκέμβρη 1955 κήρυξαν το ΑΚΕΛ εκτός νόμου συλλαμβάνοντας μέλη και στελέχη του.

Η επικήρυξη του Εζεκία Παπαϊωάννου μετά την απόδραση του

Η εκδήλωση της αντικομμουνιστικής δράσης του Γρίβα θα εκδηλωθεί δυναμικά το 1958.

Την ίδια ώρα θα ενταθεί και ο πόλεμος εναντίων των αριστερών Τ/κύπριων από την ΤΜΤ.

Χρησιμοποίησαν και οι δύο πλευρές τα ίδια μέσα και την ίδια φρασεολογία για να κτυπήσουν την αριστερά.

Ωστόσο παρά την προσπάθεια, τίποτε απ’ όσα κατηγορείται η Αριστερά δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα.

Όμως αυτό αποτελεί από μόνο του ένα ξεχωριστό κεφάλαιο το οποίο θα συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή.

____________________________________________

Το αποτέλεσμα του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν στο τέλος ο εγκλωβισμός των Ε/κυπρίων αντί των Άγγλων.

Από τις πρώτες μέρες τους αγώνα ο στόχος της ένωσης είχε χαθεί. Οι δολοπλοκίες της αγγλικής διπλωματίας οδήγησαν τα πράγματα στο σημείο που εκείνες ήθελαν.

Έτσι, περνώντας «ξυστά» από την τριχοτόμηση, φτάσαμε τελικά σε μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία.
Μια ανεξαρτησία και ένα κράτος που όπως φάνηκε σύντομα, κανένας δεν πίστεψε σε αυτό.
Τα υπόλοιπα, λίγο πολύ είναι γνωστά…

_________________________________________

Σημειώσεις:

1. Γ. Γρίβα Διγενή «ΧΡΟΝΙΚΟ Αγώνος ΕΟΚΑ 1955 – 1959», μέρος Α΄, σελ. 3.
2. «Το Ημερολόγιον του Γρίβα», Λευκωσία 1957, σελ. 34.
3. Ανακοίνωση ΑΚΕΛ 1η Απριλίου 1955.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 (Προσθήκη)

Πριν περάσω στο θέμα της σημερινής ανάρτησης να δηλώσω ότι ενώνω κι εγώ τη φωνή μου ενάντια στην απόφαση του Κακουργιοδικείου που αθώωσε τους 10 αστυνομικούς.
Θεωρώ ότι είναι μια άδικη και απαράδεκτη απόφαση.

Θεωρώ επίσης ότι έχω καλυφθεί από τα όσα αναρτήθηκαν σε πολλά κυπριακά ιστολόγια και κρίνω ότι δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβω τα ίδια.
Κανένας δεν ξέρει τι παίχθηκε σε αυτή τη δίκη, αλλά είναι καιρός να υπάρξει αναθεώρηση και του δικαστικού συστήματος της Κύπρου.

______________________________________

Έχουν ήδη περάσει 188 χρόνια από την επανάσταση του 1821.

Μια επανάσταση που άλλαξε τον ρουν της ιστορίας τόσο για το ίδιο το ελληνικό έθνος όσο και για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Μερικές σκέψεις θα καταθέσω σε αυτή την ανάρτηση.

* * *

Η επανάσταση του 1821 δεν έχει μία ανάγνωση. Έχει πολλές πτυχές που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν αναφερόμαστε σε αυτήν.

- Ήταν εθνική επανάσταση, δεν ήταν όμως μόνο εθνική επανάσταση.

- Ήταν απελευθερωτική, δεν ήταν όμως μόνο απελευθερωτική.

- Ήταν και κοινωνική, δεν ήταν όμως μόνο κοινωνική.

Ήταν ένας συνδυασμός όλων αυτών και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε.

Και μια επανάσταση για να είναι επανάσταση με τη σωστή έννοια του όρου, πρέπει να καλύπτει αυτές τις τρεις βασικές προϋποθέσεις.

Ελάχιστοι δίνουν σημασία στον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης.

Ίσως να μη βολεύει κιόλας, διότι πώς θα ρίξουμε μετά τις ευθύνες για τις δολοφονίες αγωνιστών, για τις εμφύλιες διαμάχες και τις φυλακίσεις στην έρμη τη… διχόνοια;

Είτε μας αρέσει, λοιπόν, είτε όχι, η επανάσταση είχε και τον κοινωνικό της χαρακτήρα.

Ένα χαρακτήρα που εκφράστηκε κυρίως από τους κύκλους των Διαφωτιστών με πρώτιστο τον Ρήγα Φεραίο.

Λίγο πριν το έτος 1800 και την έναρξη του 19ου αιώνα κυκλοφορεί στα Βαλκάνια το λεγόμενο «Σύνταγμα του Ρήγα», με το οποίο προβάλλει ένα τύπο άμεσης δημοκρατίας που στηρίζεται στις αντιλήψεις του Γάλλου Διαφωτιστή Ρουσό.

Τα κύτταρα της Δημοκρατίας του είναι οι «τοπικές συναθροίσεις των πολιτών».

Καμία θέση για οποιαδήποτε «επικρατούσα θρησκεία» δεν προβλέπεται στο σύνταγμα του Ρήγα. Ούτε λέξη για χριστιανισμό και ορθοδοξία!

«Η Ελληνική Δημοκρατία (...) δεν θεωρεί τας διαφοράς των λατρειών με εχθρικόν μάτι» (…) «Ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου, χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου, Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βλάχοι, Αρμένηδες, Τούρκοι και κάθε άλλο είδος γενεάς».

Αυτό απαντά σε πολλά απ’ όσα λέγονται από πλευράς κυρίως των εθνικιστικών κύκλων που θέλουν να βλέπουν μόνο την… εθνική πτυχή.

Σημειώνω με αυτή την ευκαιρία ότι και ο Κυριάκος Μάτσης κατέγραφε το 1958 κάτι ανάλογο για την Κύπρο.

"Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι για Έλληνες, Εβραίοι για ... Εκείνο που 'χει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφέντευες της, κυρίαρχοί της. Ν' αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της που να 'ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης".

Οι αρχές του Ρήγα βρήκαν σφόδρα αντίθετη την επίσημη Εκκλησία και τα γραπτά του αντιμετωπίζονταν εχθρικά από τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό μηχανισμό, ο οποίος υπηρετούσε ασμένως και σταθερά τους Οθωμανούς.

Το έτος 1798, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε', αργότερα θύμα ο ίδιος της οθωμανικής εξουσίας, αλλά τότε ακόμα υπερασπιστής και εγγυητής της υποταγής των ραγιάδων στους Οθωμανούς, με εγκύκλιό του προς τους ορθοδόξους αρχιερείς εφιστά την προσοχή για τον «κίνδυνο» από την κυκλοφορία του «Συντάγματος του Ρήγα».

Γράφει στο ποίμνιο ότι να επαγρυπνεί σε όλα τα μέρη και «με ακριβείς ερεύνας και εξετάσεις, όταν εμφανισθή τοιούτον σύνταγμα, ως άνωθεν, εις τύπον ή χειρόγραφον, να συνάξης πάντα τα διασπειρόμενα, και να τα εξαποστέλλης εις ημάς».

Καλεί μάλιστα τον κόσμο να μη αμελήσει «εις την τοιαύτην ποιμαντικήν και άγρυπνόν σου ταύτην αρχιερατικήν επιστασίαν», διότι αν αμελήσει, αποδεικνύει τον εαυτό του «ανίκανον, και του ποιμαντικού χρέους ελλειπέστατον και αγρήγορον, και εκ τούτου υποπίπτει εις ανυποληψίαν και ποινήν παρά Θεού και της εκκλησίας εξ αποφάσεως».

Ήδη τον Ιούλιο 1797 ο Σουλτάνος είχε στείλει εντολή στον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', με την οποία του ζητούσε «να διδάσκη πάντας τους βασιλικούς ραγιάδες τα της υπακοής των χρέη» και να καταδίδει «τους εναντία πράττοντας» ώστε να τιμωρηθούν. Αυτές ακριβώς τις εντολές υλοποιούσε ο Γρηγόριος και όταν διαπιστώθηκε αργότερα από την οθωμανική εξουσία ότι δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει σωστά τα καθήκοντα που του ανατέθηκαν, δολοφονήθηκε προς παραδειγματισμό.

Πολλοί από τους επαναστάτες είχαν επηρεαστεί από τα γαλλικά δεδομένα.

Ακόμα και ο αγράμματος – όπως αποκαλεί τον εαυτό του – Κολοκοτρώνης κάνει σαφή αναφορά σε αυτό:

«Η Γαλλική επανάστασις και ο Ναπολέων έκαμε, κατά την γνώμη μου, να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου. Πρωτήτερα τα έθνη δεν εγνωρίζοντο, τους βασιλείς τους ενόμιζον ως θεούς της γη, και ότι και αν έκαμναν, το έλεγαν καλά καμώμενον.

Υπήρχαν βεβαίως και εκείνοι που λόγω θέσης ήταν εναντίον της επανάστασης, αλλά μη μπορώντας να την σταματήσουν, φρόντιζαν να την οδηγήσουν σε άλλη κατάκηξη, ώστε να μη θιγούν τα συμφέροντα τους.

Πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί ότι στην υπόδουλη Ελλάδα δεν ήταν διασφαλισμένη η περιουσία και η ζωή κανενός, όσο πλούσιος και δυνατός κι' αν ήταν.

Ο κοτζάμπασης Σωτήρης Χαραλάμπης στις παραμονές του ξεσηκωμού γράφει:

«Ο ραγιάς, άμα πάρει τ' άρματα, δε θα μας ακούει πια. Και τότε θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούν να κρατήσουν πιρούνι για να φάνε».

Η επανάσταση, λοιπόν, ξεκίνησε από τα φτωχά λαϊκά στρώματα παρασύροντας στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.

Ας σταθούμε λίγο σε αυτό, διότι είναι μια πτυχή που επιμελώς παραλείπεται.

Η Οθωμανοκρατία εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλλευση και καταπίεση.

Πρωτοπόρα της Επανάστασης του 1821 ήταν η ανερχόμενη, προοδευτική εμπορική τάξη, ραχοκοκαλιά τα αγροτικά στρώματα, οι βιοτέχνες, οι εργάτες της πόλης και οπλισμένο χέρι οι κλέφτες, είχε απέναντί της τον στρατιωτικό μηχανισμό της Τουρκίας, το ντόπιο κατεστημένο και τον ανώτερο κλήρο, αλλά και τις μεγάλες δυνάμεις που ήθελαν να λυθεί το Ανατολικό Ζήτημα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.

Η ανερχόμενη αστική εμπορική τάξη, η ισχυρή επίδραση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης, η βαριά φορολογία στα φτωχά αγροτικά, λαϊκά στρώματα από το οθωμανικό κράτος, ήταν τα στοιχεία που δημιουργούν το υπόβαθρο της Επανάστασης.

«Η προστασία της οθωμανικής κυβερνήσεως», γράφει ο ιστορικός Φίνλεϊ, «δημιούργησε μια ελληνική αριστοκρατία διοικητικών οργάνων και φοροεισπρακτόρων (...) Η ηθική και πολιτική θέση τούτης της τάξης αποδόθηκε άριστα με την ονομασία τους σαν είδος «χριστιανών Τούρκων».

Τελείως εχθρική ήταν και η στάση της επίσημης Εκκλησίας.

Γι' αυτό, όταν ακούμε ότι «η εκκλησία ηγήθηκε του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Οθωμανών» αρκεί, αντί άλλων επιχειρημάτων, να διαβάζουμε φωναχτά το περιεχόμενο των σχετικών πατριαρχικών εγκυκλίων και άλλων αναφορών.

- Να διαβάζουμε φωναχτά τον αφορισμό της επανάστασης από την εκκλησιαστική ιεραρχία με επικεφαλής τον Γρηγόριο Ε’, στον οποίο οι επαναστάτες αποκαλούνται τέρατα άψυχα, αλαζόνες, αχάριστοι, δοξομανείς, ματαιόφρονες, κακοήθεις, ανόητοι και κακοποιοί!!!

- Να διαβάζουμε φωναχτά τους δύο αφορισμούς που υπέστησαν οι Σουλιώτες τον Δεκέμβριο του 1820 και τον Γενάρη του 1821, σύμφωνα με τον ιστορικό της εκκλησίας Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και την Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τόμ. Η, σελ.724).

- Να διαβάζουμε την σφοδρή εγκύκλιο που έστειλε ο Γρηγόριος το 1806 προς τους μητροπολίτες συνιστά πλήρη υποταγή στον σουλτάνο και καταδίωξη μέχρι εξόντωσης των οπλαρχηγών.

- Να μαθαίνουμε για τον αφορισμό του Αδαμάντιου Κοραή αλλά και για την αναφορά του ίδιου του Κολοκοτρώνη ότι «αφοριστικό έρχεται του Πατριάρχη».

- Να μαθαίνουμε και για τον Δεσπότη της Άρτας Πορφύριο που ίδρυσε τάγμα από μισθοφόρους για να καταστείλει την επανάσταση, αφορίζοντας ταυτόχρονα τους επαναστάτες.

- Να μαθαίνουμε ακόμα ότι οι καλόγεροι του μοναστηριού του Σέκου είχαν καταδώσει στους Τούρκους τον Γιωργάκη Ολύμπιο και ότι καλόγεροι ήταν οι προδότες του Κατσαντώνη που στη συνέχεια εκτελέστηκε.

- Να λαμβάνουμε υπόψη τον Κολοκοτρώνη που γράφει ότι ο αδελφός του Γιάννης κατέφυγε στο μοναστήρι της Αιγιαλούς και ότι «… του έδωκε ένας καλόγερος φαγί και έπειτα επήγε, έδωκεν είδηση εις τους Τούρκους, επήγαν, τον επολιόρκησαν εις τον Λινόν και τον εσκότωσαν…».

- Να λαμβάνουμε υπόψη και την αναφορά του αρχιμανδρίτη Άνθιμου Γαζή στα «Προλεγόμενα Ελληνικής Βιβλιοθήκης» σελ. 14: «Ασφαλισμένοι εις τας μονάς, εκνευρισμένοι από την οκνηρίαν, ετρέφοντο από τους ιδρώτας των πτωχών κοσμικών τους οποίους με τας δεισιδαιμονίας των επλανούσαν. Επάσχιζον με κάθε τρόπον να ερημώσουν τας πόλεις προξενούντες όσον τάχος φθοράν εις το γένος…».

Και επειδή κάποιοι αντιτάσσουν ότι οι αφορισμοί και όλα όσα ανάφερα ήταν μια αναγκαστική ενέργεια για να προστατευθεί ο λαός και ότι η Εκκλησία στήριξε στην πραγματικότητα την επανάσταση, κλείνω με τρία ερωτήματα που παρακαλώ τον καθένα σας να απαντήσει.

1. Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν αρθεί οι αφορισμοί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

2. Γιατί ενώ ο Γρηγόριος ο Ε’ έχει κηρυχθεί οσιομάρτυρας, δεν ίσχυσε το ίδιο για τον Παπαφλέσσα και τον Διάκο αλλά και τον Ησαΐα Σαλόνων και άλλους ιερείς που έλαβαν

ενεργό μέρος στην επανάσταση;

3. Γιατί επί Χριστόδουλου η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας απέρριψε αίτημα για… αποκατάσταση του Παπαφλέσσα και του Διάκου;

Ιδού ακόμα μια (πρόσφατη) επιβεβαίωση των όσων λέχθηκαν…

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ

Ο κοινωνικός χαρακτήρας του ξεσηκωμού φαίνεται ξεκάθαρα και μέσα από το σημαντικό βιβλίο: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ» που καλώ όλους να διαβάσετε.

Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα για το πώς ονειρεύονταν οι πρωτεργάτες το ελληνικό κράτος:

«Ας μάθουν λοιπόν όλοι οί πτωχοί πατέρες, ότι ύπό τής νομαρχίας καθείς ήμπορεί νά ζήση καλά, καί χωρίς νά είναι πλούσιος. Οί νόμοι προβλέπουν είς τούς μή έχοντας. Τά τέκνα όλων είναι τής πατρίδος τέκνα, καί αύτή τά άνατρέφει, τά γυμνάζει, καί τά προκόπτει, διά τούτο καί αύτά τήν άγαπώσι διά εύγνωμοσύνην, καί διά τούτο, τέλος πάντων, προτιμάται αύτή ή διοίκησις, ή όποία όχι μόνον δέν έχει τά κακά, όπού φυλάττουσιν αί άλλαι, άλλά καί πλημμερεί άπό καλά, καλά έπιθυμητά, ώφέλιμα, καί άναγκαία. Ποίος δέν καταλαμβάνει τώρα, άδελφοί μου, ότι είς τήν νομαρχίαν μόνον εύρίσκεται ή εύτυχία μας, καί ότι ή έλευθερία καί ή όμοιότης είναι τά πρώτα καί κύρια μέσα τής άνθρωπίνης εύδαιμονίας; Βέβαια, ούδείς. Πολλοί όμως, άν καί καταλαμβάνουσι, ότι καλόν πράγμα είναι ή έλευθερία, δέν ήμπορούσι νά καταλάβωσι, μέ τήν ίδίαν εύκολίαν, πόσον άναγκαία είναι είς τόν άνθρωπον. Καί διά τούτο, σάς παρακαλώ νά μέ άκροασθήτε».

Η απελευθέρωση, λοιπόν, δεν τελείωνε με την απαλλαγή από τον κατακτητή. Δεν ολοκληρωνόταν χωρίς την ύπαρξη και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ιδού και η άποψη της «Ελληνικής Νομαρχίας» για τον κλήρο και την άρχουσα (χριστιανική) τάξη:

«Οί ίερείς, άγαπητοί μου, φυλάττοντες ένα σκοπόν καθόλου διάφορον, άπό τούς λοιπούς συμπολίτας, πάντοτε έπροσπάθησαν, μέ τό μέσον τής θεότητος, νά καταδυναστεύσουν τούς συμπολίτας των, καθώς μέχρι τής σήμερον, μέ τήν άμάθειαν καί κακομάθησιν έπέτυχον τού σκοπού των. Αύτοί, καλύπτοντες μέ τίτλον άγιότητος τά πλέον φανερά ψεύματα, έγέμισαν τούς άδυνάτους νόας τού λαού άπό μίαν τοσαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε όπού, άντί νά όνομάσουν ψεύμα τό άδύνατον, τό όνομάζουν άγιον, καί ούτως άδιστάκτως πιστεύουσιν είς κάθε τους λόγον, ούτε τολμούσι νά έξετάσωσι τό παραμικρόν, μάλιστα δέ τούς είναι έμποδισμένον. 'Οσα έπρεπεν όμως νά είπή τινάς δι' αύτήν τήν κλάσιν, ή συντομία τού παρόντος μου λόγου μού τά έμποδίζει. Καί μόνον άφήνω νά στοχασθή καθείς, ότι τόσον πλήθος άργών καί άμαθών άνθρώπων, όπού ζώσι, τρυφούσι, καί πλουτίζουσι άπό τούς κόπους τών λοιπών, πόσον μεγαλείτερον είναι, άπ' όλα τά βάρη μιάς ύποδουλωμένης πολιτείας, καί πόσον βοηθεί τήν τυραννίαν τοιαύτη κλάσις, ούσαι καί αί δύο δυνάμεις ίδεαστικαί καί άνύπαρκτοι».

«Άλλά, τί νά σάς είπώ διά τήν άλλην κλάσιν, τών όλιγάρχων λέγω, τών λεγομένων εύγενών; Αύτοί νομίζουσι τόν έαυτόν τους τόσον διαφορετικόν άπό τούς λοιπούς άνθρώπους, όπού μόλις καταδέχονται νά τούς άκούουν, χωρίς νά τούς άποκρίνωνται, ούτε ποτέ νά τούς συναναστρέφωνται. Αύτοί, ώ 'Ελληνες, κατέχουσιν είς τάς χείρας των όλα τά καθολικά καί άληθή πλούτη τής έπικρατείας, ήτοι τά χωράφια, άμπέλια, καί όλόκληρα χωρία, τά όποία ένοικιάζουσι πρός τόν λαόν, είς τρόπον, όπού ό λαός είναι σχεδόν δούλος μισθωτός άπό αύτούς, καί δουλεύει διά τό κέρδος αύτών. 'Αφήνοντας κατά μέρος τό πλήθος τών έλαττωμάτων, όπού χαρακτηρίζει αύτήν τήν μιαράν κλάσιν, ή σκληρότης, βέβαια, είς αύτούς είναι γενική, τήν όποία κληρονομούσιν κατά γενεαλογίαν, διά νά είπώ έτζι, καθώς τούς τίτλους των. Είναι αύτόματοι είς τό άκρον, καί τούς δούλους των ψηφούσι πολλά όλιγότερον άπό τά ίδια ζώα των».

Ολόκληρο το κείμενο της «Ελληνικής Νομαρχίας» μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

http://naos.20m.com/ellinikinomarxia.htm

Σας βεβαιώνω ότι αξίζει τον κόπο…

__________________________________

Πηγές:

- Απομνημονεύματα Θ. Κολοκοτρώνη.
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια.
- Ιστορία των Ελλήνων.
- Λεωνίδα Στρίγκου: "Η Επανάσταση του Εικοσιένα".
- Γ. Καρανικόλα: "Ρασοφόροι, συμφορά του έθνους".
- Τα αφοριστικά κείμενα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
- Διάφορα άρθρα.

_______________________________

Και μια ιστορική διακήρυξη...

ΚΑΡΦΩΜΑΤΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ: ΉΣΟΥΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β’!!!

Καλή και ενδιαφέρουσα η συζήτηση που έγινε στην προηγούμενη ανάρτηση.

Όμως ήρθε η ώρα της αλλαγής θέματος.

Παρόλα αυτά, το θέμα της σημερινής ανάρτησης έχει σχέση με πολλά που συζητήθηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση και η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί κι εδώ.

* * *

Η είδηση πέρασε στα ψιλά…

Σχεδόν δεν αναφέρθηκε καθόλου.

Τελικά σε αυτό τον τόπο εξακολουθούν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα.

Στις 29 του Γενάρη οι «Σύνδεσμοι Αγωνιστών» πήγαν στο προεδρικό και συζήτησαν εφ’ όλης της ύλης με τον Δημήτρη Χριστόφια.

Ο πρόεδρος των Συνδέσμων Θάσος Σοφοκλέους, δήλωνε μετά το τέλος της συνάντησης ότι: «τα συζητήσαμε όλα» για να προσθέσει, σύμφωνα με το ΚΥΠΕ:

«Ο Πρόεδρος μας ενημέρωσε απόλυτα και με λεπτομέρεια για όλες τις πτυχές του Κυπριακού, για τις συνομιλίες του με τον εκπρόσωπο της τ/κ πλευράς. Είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι με αυτά που μας ανέλυσε και μας είπε (…) Μας ησύχασε σε μεγάλο βαθμό, μας ηρέμησε, γιατί ανησυχούμε».

«Κληθείς να διευκρινίσει τι ακούσανε από τον Πρόεδρο Χριστόφια και τους ησύχασε, τους ηρέμησε, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ είπε ότι δυστυχώς πολλά πράγματα λέγονται, παραποιούνται και διοχετεύονται στην ατμόσφαιρα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, είπε, ''είχε την καλοσύνη σε πολλά σημεία που οι πληροφορίες μας δεν ήταν καλές να μας τις διευκρινίσει και δεχθήκαμε ότι είναι καλές οι θέσεις του, χειρίζεται με πολύ αίσθηση ευθύνης το εθνικό θέμα μέσα στις δυσκολίες που όλοι ξέρετε ότι αντιμετωπίζει και μέσα στην αδιαλλαξία της Τουρκίας ειδικά».

Αυτή η συνάντηση και αυτές οι δηλώσεις προκάλεσαν την αντίδραση του «σκληρού» Φώτη Παπαφώτη ο οποίος με ανοικτή επιστολή του προς τον συναγωνιστή του Θάσο Σοφοκλέους, που δημοσιεύθηκε στο «Κυπριακό Ποντίκι» στις 6/2/2009, διαμαρτύρεται για την ενέργεια των Συνδέσμων να συναντηθούν με τον Χριστόφια!!!

Ο Παπαφώτης υποβάλλει 12 ερωτήσεις προς τον Σοφοκλέους, που περιστρέφονταν γύρω από το αν γνωρίζει (ο Σοφοκλέους) ότι συναντήθηκε με ένα πρόεδρο που προέρχεται από το κομμουνιστικός ΑΚΕΛ που πολέμησε τον αγώνα της ΕΟΚΑ και την ΕΟΚΑ Β’!!!

Το αποκορύφωμα των ερωτήσεων του ήταν το κάρφωμα (θεληματικά ή άθελα δεν ξέρω) του Θάσου Σοφοκλέους.

Το κάρφωμα βρίσκεται στην 12^η ερώτηση όπου στο σημείο Γ’ αναφέρει επί λέξει (τα κεφαλαία είναι στο κείμενο, οι εμφάσεις είναι δικές μου):

«γ) Εσυκοφάντησαν τον Αρχηγόν της ΕΟΚΑ Β' Στρατηγόν Γεώργιον Γρίβα-Διγενήν και τα Μέλη της ΕΟΚΑ Β' - επομένως και ΕΣΕΝΑ - ότι έκαμαν το Πραξικόπημα και έφεραν τους Τούρκους στην Κύπρο ενώ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ;»

Ώπα!!! Κάρφωμα κανονικό!

Λέει ξικούτσουλα στον Θάσο Σοφοκλέους ότι ήταν μέλος της ΕΟΚΑ Β’!!!

Βεβαίως ο έχων την παντογνωσία Παπαφώτης δηλώνει ευθαρσώς στον Σοφοκλέους ότι με την ενέργεια του να συναντηθεί με τον Χριστόφια:

«απέκοψες τον εαυτό σου από τον Αγώνα σου, από την ΕΟΚΑ, από τους Αγωνιστές του Διγενή, και εντάχθηκες στους ευπειθείς ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ της Αγγλικής Πολιτικής σε βάρος της Κύπρου και ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους. ΝΤΡΟΠΗ! ΝΤΡΟΠΗ, κ. Σοφοκλέους!... ΝΤΡΟΠΗ!...»

Ο Παπαφώτης είναι ο τέλειος εκφραστής της ανεγκέφαλης και στενόμυαλης αντίληψης που την βλέπουμε και σήμερα να εκδηλώνεται από νεότερους, ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του είναι όργανο ξένων!!!

* * *

Ακολούθησε απάντηση των Συνδέσμων Αγωνιστών που δημοσιεύθηκε και πάλι στο «Κυπριακό Ποντίκι» στις 6 Μαρτίου 2009.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, συνήλθε έκτακτα το Συμβούλιο των Συνδέσμων και ασχολήθηκε με την επιστολή Παπαφώτη.

Στα σημεία 3 και 4 της ανακοίνωσης αναφέρεται:

«3. Τα αναφερόμενα στην προς Θ. Σοφοκλέους επιστολή Παπαφώτη είναι απαράδεκτα και ανυπόστατα αποτελούν δε προσωπική επίθεση εναντίον του Προέδρου των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ, μη διστάζοντας να παραποιήσει δηλώσεις του.

Είναι γνωστό ότι, το πάθος του κ. Παπαφώη εναντίον του κ. Σοφοκλέους έχει βάθος πολλών χρόνων, θίγουν όμως και προσβάλλουν βάναυσα όλα τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59.

4. Είναι από καιρό που ο κ. Παπαφώτης υποσκάπτει τους Συνδέσμους και το έργο τους».

________________________________________________

Έκανα τη σχετική ανάρτηση για πολλούς και διάφορους λόγους.

Επειδή πέρασε απαρατήρητη.

Επειδή περιέχει μια πληροφορία (που χρειάζεται ψάξιμο).

Επειδή δείχνει ότι κάποιοι εξακολουθούν να είναι αμετανόητοι.

Επειδή δείχνει ότι κάποιοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι ζουν στη δεκαετία του ‘50.

Επειδή δείχνει τις «αδελφικές» σχέσεις μεταξύ συναγωνιστών.

Επειδή δείχνει το ήθος μερικών από τους αγωνιστές.

Επειδή…

Επειδή….

Επειδή….

Όπως πάντα, τα συμπεράσματα δικά σας…

* * *

Υ.Γ. Στο facebook δημιουργήθηκαν κάποιες εθνικιστικές σελίδες όπως αυτή http://www.facebook.com/profile.php?id=1636820663&ref=profile#/group.php?gid=46383914916&ref=share.

Στο αρχικό κείμενο αναφέρει ότι:

«Επειδή βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Είμαστε Έλληνες-Κύπριοι και οι Τούρκοι δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ αδέρφια μας, όσο και αν θα βόλευε κάποιους αυτό.

Επειδή δεν μπορώ να καταλάβω γιατί για να υπάρξει ειρήνη στη χώρα μου πρέπει να απαρνηθώ κομμάτια του τόπου μου και να συμβιβαστώ με λύσεις που δίνουν ισχύ σε ένα ξένο λαό, σε ένα κατακτητή που το μόνο που θέλει είναι η εδραίωση της κυριαρχίας του προς το παρόν μέχρι να του κατεβεί στο κεφάλι ότι δεν του φτάνουν μόνο αυτά και θέλει και άλλα.

Επειδή θεωρώ αδιανόητο να μην υπάρχει πια η Ελληνική σημαία σε όλους εκείνους τους δημόσιους χώρους που υπήρχε και πριν.

Επειδή μεγάλωσα με ποιήματα του Διονύσιου Σολωμού για την Ελευθερία και δεν θέλω να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο.

Επειδή φοίτησα σε ελληνικά σχολεία μαθαίνοντας ότι είμαι Έλληνας και ότι "Δεν Ξεχνώ" και αρνούμαι αυτό να μην περάσει και στα παιδιά μου, και στα παιδιά των παιδιών μου.

Επειδή ο Ύμνος εις την Ελευθερία είναι βγαλμένος μέσα απ'τα κόκκαλά μου και δεν θα μου στερήσει κανένας το δικαίωμα να τον απαγγέλλω όπου θέλω και όποτε θέλω.

Επειδή γνωρίζω ότι είμαι πάνω απ' όλα Έλληνας και θέλω όλοι να μάθουν ότι
"ΤΟΥΤΗ Η ΔΙΨΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ,
ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΧΗ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ
ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΚΛΑΒΟΙ"».

Σε μήνυμα που έστειλαν οι δημιουργοί έλεγε ότι φαίνεται πως η σελίδα τους ενόχλησε πολλούς.

Αναφέρονταν σε μένα που έκανα μεριά σχόλια.

Τελικά φαίνεται ότι ενοχλήθηκαν οι ίδιοι και μετέτρεψαν την σελίδα σε κλειστού κυκλώματος ώστε να αποκλείσουν κάθε αντίθετη φωνή.

Αυτό δείχνει για ακόμα μια φορά ότι ο εθνικισμός δεν έχει επιχειρήματα, έχει μόνο συνθήματα και δεν μπορεί να αντέξει στη βάσανο της λογικής.

Αυτό το αναφέρω πληροφοριακά και για να δείξω ότι δεν πρέπει να μένει τίποτε αναπάντητο από τις επιθέσεις και τις αρλούμπες αυτών των ανθρώπων.

- Ποιος είπε ότι τα νοήματα της ακροδεξιάς ισοπέδωσης έχουν εκλείψει;

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Παραθέτω το τελευταίο απόσπασμα της δήλωσης Χριστόφια στη διάσκεψη τύπου που έγινε την Παρακευή 6 Μαρτίου 2009 και το οποίο έχει σχέση με τις προθέσεις της κυβέρνησης στο θέμα της ιστορίας.

Θεωρώ ότι η δήλωση του προέδρου είναι πολύ σημαντική και ξεκάθαρη και δεν σηκώνει παρερμηνείες.

ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ

Τελευταία έχουν βγάλει και το σχοινί και το παλούκι.

Θέλουν να χώνουν την ουρά τους (ή τη μύτη τους αν προτιμάτε) παντού.

Θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι είναι εδώ και ότι εξακολουθούν να ελέγχουν πράγματα και καταστάσεις.

Οι αρχιερείς μας και ειδικά ο αρχιεπίσκοπος, δεν έχουν χωνέψει ότι για πρώτη φορά διορίστηκε Υπουργός Παιδείας χωρίς τη βούλα του αρχιεπισκόπου.

Και αυτή την επαναστατική καινοτομία, δεν την άντεξε ο Χρυσόστομος Β’.

Οι ιεράρχες (και μιλώ για όλους) βρήκαν την ευκαιρία να τα βάλουν με την κυβέρνηση και ιδιαίτερα με τον άνευ αρχιεπισκοπικής βούλας Υπουργό Παιδείας με αφορμή το θέμα της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης.

Γι αυτά όμως έχω γράψει κατ’ επανάληψη.

Θέλουν να βάλουν χέρι και στην Εθνική Φρουρά

Ναι! Αυτό διαβάσαμε στον Φιλελεύθερος της 27^ης Φεβρουαρίου 2009.

Η είδηση είχε τον τίτλο «Αρχιμανδρίτης θέλει να γίνει ταξίαρχος» και παραθέτω ολόκληρο το κείμενο:

Αρχιμανδρίτης θέλει να γίνει ταξίαρχος

Συμφωνεί ο Αρχιεπίσκοπος - Διαφωνεί ο υπουργός Άμυνας

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Την αναγνώριση του ως στέλεχος της Εθνικής Φρουράς και την απόδοση του τιμητικού βαθμού του ταξίαρχου ζήτησε από τον υπουργό Άμυνας Κώστα Παπακώστα ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης Ιωάννου (φωτ.). Ο τελευταίος, διορίστηκε πριν μερικούς μήνες από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β’ ως διευθυντής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας Στρατού, διαθέτοντας γραφείο στο ΓΕΕΦ.

Σύμφωνα με έγγραφα που έχει στην κατοχή του ο «Φ», ο αρχιμανδρίτης Ιωάννου σε συνάντηση που είχε με τον υπουργό Άμυνας και τον διευθυντή του ΥΠΑΜ Πέτρο Καρεκλά στις 13 Ιαν. ζήτησε να του αποδοθεί ο βαθμός του Ταξίαρχου με παράλληλη θεσμοθέτηση αντίστοιχης θέσης για τον εκάστοτε διευθυντή της Θρησκευτικής Υπηρεσίας Στρατού.

Η απάντηση που εισέπραξε από τον υπουργό ήταν αρνητική.

Ο κ. Παπακώστας υπέδειξε στον Αρχιμανδρίτη πως δεν περιλαμβάνεται στο οργανόγραμμα του ΓΕΕΦ τέτοια θέση, υπόδειξη όμως που ενόχλησε τον πανοσιολογιότατο, ο οποίος με επιστολή του υποδεικνύει πως η θέση που κατέχει είναι οργανική και πως «το υπουργείο Άμυνας αρνείται να θεσμοθετήσει τη θέση για λόγους οικονομικούς και άλλους».

Πάντως, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος με επιστολή του προς τον Αρχηγό της Ε.Φ. Κωνσταντίνο Μπισμπίκα, εκφράζει την ετοιμότητα του να αναλάβει η Αρχιεπισκοπή το θέμα της μισθοδοσίας στην περίπτωση που λάβει τον βαθμό του ταξίαρχου ο αρχιμανδρίτης Ιωάννου.

Στην επιστολή του ο Μακαριότατος, αναφέρει: «Σημειώνουμε ότι δεν έχουμε ένσταση όπως απονεμηθεί στον πανοσιολογιότατο ο τιμητικός βαθμός του ταξίαρχου. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου ευχαρίστως αναλαμβάνει να καταβάλλει απ’ ευθείας προς τον ίδιο την επιπλέον διαφορά εις την μισθοδοσία του». Να σημειωθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο αρχιμανδρίτης θα λαμβάνει τον μισθό ενός εν ενεργεία ταξίαρχου.

Τα σχόλια δικά σας.

* * *

Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι αυτό με την ανέγερση ενός υπερμεγέθους Καθεδρικού Ναού στην παλιά Λευκωσία.

Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο με πολλές πτυχές.

Αναφορές σε αυτό το θέμα έχουν γίνει και από άλλους συν-μπλοκίτες γι αυτό θεωρώ ότι κάθε άλλο σχόλιο από πλευράς μου είναι περιττό.

Αν τελικά δεν υπάρξουν οι ανάλογες αντιδράσεις θα έχουμε ακόμα ένα κτιριακό έκτρωμα στη Λευκωσία μετά την απομίμηση του ναού της Αγίας Σοφίας στον Στρόβολο.

Και όλα αυτά για να ικανοποιηθούν οι μεγαλεπήβολες φιλοδοξίες του νυν αρχιεπισκόπου.

Θεωρώ ότι έχουμε όλοι μας χρέος να αντισταθούμε σε αυτές τις φιλοδοξίες.

Και θα πρέπει να γίνου κάποιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αλλά ταυτόχρονα και στήριξης της Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου.

* * *

Συμπαράσταση χρειάζονται και οι παφίτες για να αποτρέψουν την ανέγερση άλλου καθεδρικού ναού μέσα στο πάρκο της Γεροσκήπου.

Συνδράμετε την προσπάθεια εδώ:

http://www.facebook.com/group.php?gid=133518830525

Σας αφήνω με μια ωραία φωτογραφία από τον ναό της Αγίας Φωτεινής, κτισμένη με υλικά από τον παραπλεύρως αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μαντινείας στην Αρκαδία. Η θεμελίωση του έγινε το 1969 και τα εγκαίνια το 1978.

Προσέξετε τις ημερομηνίες.

Μήπως είναι αυτό που ζήλεψαν οι ιεράρχες μας;

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ