Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 1950


Στις 15 Ιανουαρίου 1950 πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο δημοψήφισμα υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Όλα ξεκίνησαν μετά την άρνηση της Δεξιάς και της Εθναρχίας να αποδεχτούν πρόταση του ΑΚΕΛ για κοινή προσπάθεια συλλογής υπογραφών καταδίκης της Βρετανίας να αποδεχθεί το δικαίωμα των Κυπρίων να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Η Αριστερά προχώρησε μόνη της στην συλλογή υπογραφών και σε αντιπερισπασμό η Εκκλησία με εισήγηση του μητροπολίτη Κιτίου Μακάριου (αργότερα αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κ.Δ.) εξήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Αν και θεωρώ ότι η στροφή του ΑΚΕΛ στο στόχο της Ένωσης ήταν λανθασμένος, παραθέτω ένα άρθρο του Δρα Γιώργου Λεβέντη* που δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» 15/1/2011 με τίτλο «Κύπρος: Το ενωτικό δημοψήφισμα που έγινε με υπογραφές».

Στο άρθρο γίνεται μια αδρή αλλά κατατοπιστική αναφορά για τις δραστηριότητες των δύο παρατάξεων εκείνες τις ημέρες αλλά και στο πώς έβλεπαν οι Βρετανοί τις δύο παρατάξεις.

***

Μέσα από μια διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών, η οποία έμεινε γνωστή ως το ενωτικό δημοψήφισμα και που διεξήχθη σε δύο συνεχόμενες Κυριακές, στις 15 και 22 του Γενάρη 1950, το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων της Κύπρου υπέγραψαν υπέρ της ένωσης της ιδιαίτερής τους πατρίδας με την Ελλάδα.
Για την ακρίβεια, συγκεντρώθηκαν 215.108 υπογραφές, επί συνόλου 224.757 ατόμων που είχαν δικαίωμα ψήφου. Το εκπληκτικό αυτό ποσοστό αντιπροσώπευε το 95,7% του εκλογικού σώματος. Ας σημειωθεί ότι υπέρ της ένωσης υπέγραψαν και αρκετοί Τουρκοκύπριοι.

Στο σημερινό άρθρο εξετάζονται ορισμένες πτυχές της εκλογικής διαδικασίας του δημοψηφίσματος, με βάση την έκθεση τού τότε Βρετανού διοικητή της επαρχίας Λεμεσού Αrthur Frederick John Reddaway**. Δέκα ημέρες μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος, ο Αrthur Reddaway υποβάλλει προς τον Αποικιακό Γραμματέα του Κυβερνείου της Λευκωσίας δεκασέλιδη έκθεση, περιγράφοντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην επαρχία του λίγο πριν, αλλά και μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Η εκτίμηση του κυβερνήτη Αndrew Wright, όπως διατυπώθηκε σε συνοδευτική της έκθεσης επιστολή του προς τον υπουργό Αποικιών Αrthur Creech Jones, ήταν ότι η έκθεση του Reddaway εξέθετε με αξιέπαινη σαφήνεια τόσο την πραγματική σειρά των γεγονότων κατά τη διάρκεια του μήνα όσο και τη στάση της Δεξιάς αλλά και της Αριστεράς σχετικά με τη συγκέντρωση των υπογραφών, που ολοκληρώθηκε στις 22 του Γενάρη.
Αν και η έκθεση αναφέρεται σε γεγονότα (που διαδραματίστηκαν) στην επαρχία Λεμεσού, σημειώνει ο κυβερνήτης, μπορεί δίκαια να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει την κατάσταση (που επικρατούσε) σε όλο το νησί κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα (εμπιστευτική επιστολή τού κυβερνήτη, 13 του Φλεβάρη 1950).
Ας σημειώσουμε ότι ο Reddaway, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Reading, υπηρετούσε στην αποικιακή διοίκηση στην Κύπρο από το 1938 και το 1950 που είχε τη διοίκηση της επαρχίας Λεμεσού ήταν μόλις 33 χρονών.

Στο διάστημα των δώδεκα πρώτων ημερών του 1950, η πόλη της Λεμεσού γνώρισε επτά και η επαρχία της 98 συγκεντρώσεις υπέρ του ενωτικού δημοψηφίσματος. Από αυτές, 81 οργανώθηκαν από τη Δεξιά και 24 από την Αριστερά.
Ενδεικτικά ο Reddaway αναφέρει ότι με βάση τα δεδομένα της Κύπρου, ο τόνος των ομιλιών της Δεξιάς ήταν ήπιος και όχι έντονα αντι-βρετανικός.
Ενώ για τους ομιλητές της Αριστεράς σημειώνει ότι ήταν σαφώς πιο προκλητικοί και υβριστικοί, αλλά και πάλι δεν έφθαναν τα συνηθισμένα τους επίπεδα συμπεριφοράς.
Ο Βρετανός διοικητής πρόσθεσε ότι δεν αντιμετώπισε επικρίσεις αναφορικά με την
απόφασή του να μην επιτρέψει άλλες συναντήσεις μετά τις 12 του μήνα.

Ανέφερε, μάλιστα, ότι αυτή του η απόφαση καλωσορίστηκε από τη Δεξιά και τη μετριοπαθή κοινή γνώμη, και συνέβαλε στο να μειωθεί ο καλπάζων ενθουσιασμός. Ο Reddaway έφθασε μέχρι του σημείου να ισχυριστεί ότι επειδή η αποικιακή κυβέρνηση έδειξε να είναι διατεθειμένη να λάβει σοβαρά υπόψη την πιθανότητα προκλήσεως ταραχών με αφορμή το δημοψήφισμα, η Δεξιά «συνετίστηκε» και ότι πιθανόν στο μέλλον θα σκέφτονταν λίγο περισσότερο τους κινδύνους που εμπερικλείονται, πριν αρχίσουν διαδηλώσεις σε παγκύπρια κλίμακα.

Μολαταύτα, ο Βρετανός διοικητής παρατήρησε ότι γνωστοί εθνικιστές του Εθναρχικού Συμβουλίου παρευρέθησαν σε εκδήλωση της Αριστεράς και επευφήμησαν τις ομιλίες τού αριστερού δημάρχου της Λεμεσού και του επαρχιακού γραμματέα του ΑΚΕΛ.
Με σαφή ειρωνική διάθεση, ο Reddaway διερωτήθη αν οι εθνικιστές ηγέτες δρ Σωκράτης Τορναρίτης και δρ Μάριος Τριτοφτίδης επεφύλαξαν τα θερμότερά τους χειροκροτήματα για την ακόλουθη παρατήρηση του δημάρχου Λεμεσού:
«Ξέρουμε ότι αν η ένωση πραγματοποιηθεί σήμερα, εμείς (οι αριστεροί) θα είμαστε οι πρώτοι που θα εξοριστούμε, θα φυλακιστούμε και θα δολοφονηθούμε».

Αν σκεφθεί κανείς ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Μητρόπολης Κιτίου, το εκλογικό σώμα της πόλης της Λεμεσού ήταν το 1950 μόλις γύρω στα 13.000 άτομα (όπως θα δούμε παρακάτω ο ακριβής αριθμός είναι δύσκολο να εξακριβωθεί), οι 2.500 περίπου παρευρεθέντες στην ενωτική εκδήλωση της Αριστεράς αποτελούσαν ήδη το 20% των ψηφοφόρων.

Η βρετανική έκθεση παρατηρεί ότι παρά το γεγονός ότι η συγκέντρωση ήταν οργανωμένη από την Αριστερά, υπήρχαν στο ακροατήριο αρκετοί εθνικιστές. Παρά την αναγνώριση του πηγαίου ενθουσιασμού, που ήταν άλλωστε πασιφανής στις πόλεις, και της σύμπνοιας που επεκράτησε ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά για το δημοψήφισμα, οι Βρετανοί αποικιοκράτες κατηγόρησαν και την Εκκλησία και την Αριστερά για άσκηση πίεσης στους ανυποψίαστους ψηφοφόρους της κυπριακής υπαίθρου.

Ο Reddaway αναφέρει ότι όσοι από τους κυβερνητικούς υπαλλήλους της υπαίθρου, μουκτάρηδες (κοινοτάρχες) και χωροφύλακες των χωριών αρνήθηκαν να υπογράψουν (στο δημοψήφισμα) βρέθηκαν σε αρκετά δυσάρεστη θέση, για να προσθέσει, φοβάμαι ότι αν δεν έχει πετύχει τίποτα άλλο με το δημοψήφισμα, η Εθναρχία έχει τουλάχιστον πετύχει να προκαλέσει έχθρα εναντίον ενός αριθμού ευυπόληπτων και πιστών υποστηρικτών της κυβέρνησης στην ύπαιθρο. Θα είναι απίθανο να αφήσουν οι ταραξίες στα χωριά τέτοια συναισθήματα να πεθάνουν.

* Ιστορικός, ερευνητής στο Κings College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

** Οι εμφάσεις στο κείμενο είναι δικές μου.

***

Θεωρώ ότι αυτή η συνοπτική παρουσίαση του δρ. Λεβέντη αποκρούει και καταρρίπτει κατηγορίες εναντίον της Αριστεράς και ειδικά του ΑΚΕΛ ότι ουδέποτε αγωνίστηκε για τους εθνικούς στόχους των Ε/κυπρίων καθώς και την προπαγάνδα περί ανθελληνισμού.
Με την πρώτη ευκαιρία θα αναρτήσω μελέτη του Αδάμ Αδάμαντος (επιφανούς στελέχους του ΑΚΕΛ και δημάρχου Αμμοχώστου) για τον Ελληνισμό.
Και πρέπει να σημειωθεί ότι Αδάμαντος παρά την αγάπη του για την Ελλάδα τάχθηκε εναντίον της γραμμής για Ένωση για συγκεκριμένους λόγους και αποβλήθηκε από το κόμμα.
Το σημειώνω αυτό για να φανεί ότι τα πράγματα ποτέ δεν είναι μονοδιάστατα και δεν πρέπει να κρίνονται έτσι.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

To keimeno apotipwnei tis pragmatikes sin8ikes tis epoxis.

νεος είπε...

...Αν δεν κάμνω λάθος, ο Αδάμαντος είπε και το αμίμητο..."ούτε το μικρόν μου δακτυλάκι δεν δίνω για την Ένωσιν..."

Δυστυχώς δεν εισακούστηκε...

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΑΚΕΛ από το 1941 που ιδρύθηκε δεν ήταν σταθερό πάνω στο κυπριακό.
τον ένα χρόνο υποστήριζε αυτοδιάθεση και τον άλλο ένωση. το 1946 εξέλεξε όλους τους δημάρχους που υποστήριξε γιατί τη χρονιά εκείνη ήθελε την ένωση. φυσικά ήταν και το μοναδικό κόμμα στην Κύπρο τότε.
το 1948 ανώτατα στελέχη του ΑΚΕΛ είχαν συναντήσει το Ζαχαριάδη πάνω στα όρη , ο οποίος τους έπεισε να επιδιώξουν με κάθε τρόπο την επίτευξη της ενώσεως.
αρχές του 1949 ο Εζεκίας εκθρονίζει τον προδότη γγ του ΑΚΕΛ και αναλαυμάνει αυτός τα ηνία του κόμματος.
ταυτόχρονα άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της ένωσης στο αριστερό κίνημα και στο ΑΚΕΛ συζυτούσαν για διενέργεια δημοψηφίσματος.

ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ που δεν ήθελε ούτε ζωγραφιστούς να βλέπει τους προδότες/καταδότες αριστερούς, τους την έφερε παμπέσικα (έκαμε ππουσκιά) και τη διενέργεια του δημοψηφίσματος την ανέλαβε η ΕΘΝΑΡΧΙΑ μέσω της εκκλησίας , αφήνοντας το ΑΚΕΛ στο περιθώριο.

Ανώνυμος είπε...

γι αυτό Μιχάλη πρόσεχε τζιαι μεν τα βάλλεις με τους παπάες. κρατούν άκκαμμαν.

Μιχάλης είπε...

@ νεος ελληνοκυπριος

Ναι, έχεις δίκαιο και ήταν παράλειψη μου που δεν το ανάφερα.

Μιχάλης είπε...

@ Ανώνυμος

Δεν τα ξέρεις και πολύ καλά τα πράγματα.

Δυστυχώς (λέω εγώ) ήταν σταθερότατο. Είτε υποστήριζε αυτοδιάθεση είτε αυτοκυβέρνηση είτε σκέτο ένωση, όλα κατέληγαν στην ένωση.

Η αλλαγή που σημειώθηκε το 46 βρίσκεται στο ότι έφυγαν οι ενδιάμεσοι σταθμοί και μιλούσε μόνο για ένωση, σκέτα νέτα.
Άλλωστε όταν το 1950 γινόταν το δημοψήφισμα ο εμφύλιος στην Ελλάδα είχε τελειώσει με ήττα της αριστεράς.

Ο Πλουτής και ο Φιφής δεν ήταν προδότες ούτε το κίνημα της αριστεράς ήθελε διαπαιδαγώγηση για την ένωση αφού όπως εξήγησα πιο πάνω υποστήριζε την ένωση ούτως ή άλλως.
Η ομάδα που αποβλήθηκε από το κόμμα αρνιόταν να ταυτιστεί με το στόχο της καθαρής ένωσης και όπως ανάφερα και στην ανάρτηση νομίζω πως είχε δίκαιο τελικά.

Την ίδια περίοδο αλλά και πρωτύτερα και νωρίτερα η Δεξιά και η Εκκλησία βαρύνονται με την άρνηση της επίτευξης της ενότητας αφού απέρριπταν κάθε πρόταση της Αριστεράς για ενότητα και κοινή δράση.
Και ο Μακάριος όταν εισηγείτο το δημοψήφισμα το έκανε για να μην μείνει η πρωτοβουλία στην αριστερά.
Και η Αριστερά υλοποιώντας τον στόχο για ενότητα άφησε τους εγωισμούς και ακολούθησε το δημοψήφισμα.

Και αυτό κάθε άλλο παρά άφηνε στο περιθώριο το ΑΚΕΛ. Και αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη το ΑΚΕΛ ήταν το μοναδικό κόμμα κι ενεργούσε με πολιτικά κριτήρια. γι αυτό άλλαζε στάση στο εθνικό με αποτέλεσμα να κερδίσει αν δεν απατούμαι όλους τους δήμους το 46.
η ΕΘΝΑΡΧΙΑ Πάντα πολεμούσε το ΑΚΕΛ.
και όταν γίνεται λόγος για το δημοψήφισμα του 1950 αναφέρεται πάντα η ΕΘΝΑΡΧΙΑ ως το Α και το Ω της όλης υπόθεσης. ποτέ δεν έγινε λόγος για τον ρόλο που έπαιξε το ΑΚΕΛ.
ΣΤΗΝ ΕΘΝΑΡΧΙΑ ΗΤΑΝ ΟΛΗ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ!!!!
ο Μακάριος μισούσε τους κομμουνιστές. ο Γρίβας τησ Χ ήταν Άγιος μπροστά του.


ΤΟ 48 ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΑΧΘΕΙ ΤΟ ΑΚΕΛ ΚΑΘΑΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,ΑΦΟΥ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
και η αριστερά στην Ελλάδα δεν υπέστη ήττα. ούτε πολιτική αλλά ούτε στρατιωτική. σφαγή έγινε και δυστυχώς βοήθησαν σε αυτή τη σφαγή και η βουλγαρία με την τοτε Γιουγκοσλαβία.

το δημοψήφισμα του 1950 για ένωση ήταν το τρίτο στη σειρά κατά την αγγλοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ένας που είναι ενάντιον της ΔΔΟ.

Αν όλοι οι έποκοι βαφτιστούν στην δική μας εκκλησία και εκπαιδευτούν από τους δικούς μας παπάδες τότε μπορώ να δεχθώ όχι 50 χιλιάδες αλλά 200 χιλιάδες έπικους.

Πες του Γ.Γ. σου.

Αλλιώς δεν γίνεται ΔΔΟ. Τελεία!

Ανώνυμος είπε...

Επίσης, ο Εζεκίας Παπαϊωάννου ήταν ΓΚΕΙ.

Γιατί δεν γράφετε αυτές τις αλήθειες;

Είχε συνηθίσει στον ισπανικό εμφύλιο και δεν σταμάτησε όταν επέστρεψε στην Κύπρο.

Από την άλλην, καθώς και ο Καβάζογλου ο οποίος ήταν μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ ήταν ύπερ της ενώσεως...

Και εκείνος σίγουρα δεν ήταν ύπερ της ΔΔΟ όταν σκοτώθηκε.

Υπάρχει και πιθανότητα πως ο Καβάζογλου και Μισαούλης είχαν ΄στενές΄ σχέσεις.

Τελος παντών δεν είμαι κάποιος εναντιων των ΓΚΕΙ αλλά γράψτε και αυτά γλυκιά μου.

Μιχάλης είπε...

@ Ανώνυμος 1/15/2011 10:00 μμ

Κανένας δεν διαφωνεί ότι Εθναρχία και ΑΚΕΛ βρίσκονταν σε διαρκή διαμάχη.
Από την άλλη δεν μπορεί να διαγραφούν οι συνεχείς εκκλήσεις του ΑΚΕΛ προς την Εθναρχία για συνεργασία.

Επαναλαμβάνω ότι το ΑΚΕΛ μιλούσε για Αυτοδιάθεση – Ένωση. Η διαφωνία με την Εθναρχία βρισκόταν στο ότι η δεύτερη ήθελε άμεση Ένωση, χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς.
Αργότερα και το ΑΚΕΛ εγκατέλειψε το Αυτοδιάθεση και έμεινε στο Ένωση.

Συμφωνώ ότι όταν γίνεται λόγος για το δημοψήφισμα του ’50 από τους προπαγανδιστές, δεν γίνεται λόγος για το ΑΚΕΛ.
Στις ιστορικές αναφορές όμως γίνεται και παραγίνεται.

Έχεις δίκαιο ότι εκείνες τις περιόδους ο Μακάριος ήταν σφοδρός αντικομμουνιστής. Κανένας δεν είπε το αντίθετο.

Δεν έχει σημασία πως και γιατί έχασε η Αριστερά στην Ελλάδα. Άλλο ήταν το σημείο μου. Επειδή κάποιοι λένε ότι το ΑΚΕΛ στράφηκε προς την Ένωση με την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα γίνει κομμουνιστική, σημείωσα ότι τον Ιανουάριο του ’50 κάτι τέτοιο δεν υπήρχε πλέον.
Άλλωστε και η αναφορά των ηγετικών στελεχών του ΑΚΕΛ που παραθέτω είναι ενδεικτική.

Μιχάλης είπε...

@ Ανώνυμος 1/16/2011 1:28 πμ

Ομολογουμένως πρέπει να εσκέφτεσουν πολλά πριν γράψεις όσα έγραψες…

Ανώνυμος είπε...

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ C.W.

http://www.christofias-watch.blogspot.com/

Μετά από πολύχρονους αγώνες και αφού αποκατέστησε τη Δημοκρατία στην Κύπρο μας άφησε χρόνους.

ΕΛΛΗΝΑΣ είπε...

Το ΑΚΕΛ εινε προδωτικό κομμα γι αυτό και δεν το αναφερουν.
Κανονικα δεν επρεπε να υπαρχη στη Κύπρο αυτό το κομμα.
Είναι ανθελληνες και ποτε τους δεν επολεμισαν για την Κυπρο μας

arxiepiskopos είπε...

AIΩNIA H MNHMH TOY W.C. OΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ,ΠΗΡΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΑ!ΔΕΝ ΤΟ ΕΣΩΣΑΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ!ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΜΑΣΤΕ ΩΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΥ ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΟΥ!

Ανώνυμος είπε...

Στα βράχια της πειραϊκής κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής , κοιμάται κι’ ονειρεύεται πως την αυγή παντρεύεται. Για τον (έλληνα) και κάθε ανώνυμο που κάμνει με τον νουν του μπαϊράμι, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να μάθουν και κάτι. Σταύρος Λ.

ΕΛΛΗΝΑΣ είπε...

Ατε ρε γαρε πήγαινε να ππέσεις που θα μου πεις οτι κανω με το νου μου παιραμι.
Εισαι τουρκοσ και χρησιμοποιεις τουρκικες λεξεις;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ είπε...

Μιχάλη η ανάρτηση σου είναι και πάλι εξαιρετική.

Την Παρασκευή άκουγα τον Γ. Σπανό να προσπαθεί όχι μόνο να αποκρύψει το ρόλο του ΑΚΕΛ αλλά να τον υποβαθμίσει παρουσιάζοντας τον Παπαϊωάννου σαν υποτακτικό της εθναρχίας και ότιενώ ήταν στο εξωτερικό για θεραπεία ήρθε στην Κύπρο και ψήφισε.

Αν έχουμε ρε φίλε τέτοιους ιστορικούς, τους διαστρεβλωτές τι τους θέλουμε;

Ανώνυμος είπε...

Κώτσο η δεν κατάλαβες καλά τι έλεγε ο Σπανός , η αυτός δεν κατάλαβε τι είπε. Η ανάρτηση και τα σχόλια του Μιχάλη δίνουν και την απάντηση με όλο το σεβασμό μου προς τον κο Σπανό.

το ΑΚΕΛ τελούσε υπό διωγμό από την Εθναρχία και υπήρχε μια αντιπαλότητα μεταξύ τους. μια κατάσταση περίπου όπως τη σημερινή.

η διαφορά του τότες με του σήμερα είναι ότι την Ευθύνη για την αντιπαλότητα του τότες την έφερε κατά 99% η Εθναρχία ενώ σήμερα η ευθύνη του ΑΚΕΛ για τις αντιπαραθέσεις είναι περισσότερη του 50%(από το 2008 και μετά).

άλλη μια διαφορά του τότες με του σήμερα είναι ότι τότες υπήρχε μίσος μας που οδηγούσε στη διχόνοια ενώ σήμερα υπάρχει το ατομικό συμφέρον που μας οδηγεί στη διχόνοια.

ο proudgaros έγραψε στου Ανεφ για "το οικονομικό κατεστημένο της ΕΟΚΑ που κυβερνά" αναφερόμενος στο Χριστόφιας Γουότς.
λανθάνεται νομίζω. η ΕΘΝΑΡΧΙΑ ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει. απλά με την ίδρυση του κυπριακού κράτους εδραιώθηκε ακόμη καλύτερα και κυριαρχεί ως σήμερα!!!

Disdaimona είπε...

...o Αδάμαντος δεν έδωσε ούτε το μικρό του δακτυλάκι για την Ενωση, έδωσε όμως το σώμα ολόκληρο η Αριστερά για την Ενωση κι ακόμα το περηφανευόμαστε...

Τι κρίμα που οι εθνικοί στόχοι του ΑΚΕΛ ήταν τόσο εθνικά αντικυπριακοί. Και τι κρίμα, που τιμωρούμαστε ακόμα γι αυτό.

Χαλάλι όμως. Δεν χάθηκαν οι ψήφοι και ο ρυθμιστικός ρόλος του κόμματος στην πορεία προς την τελική διχοτόμηση.

Με τη λογική πως δεν θα περάσει δεν χάσαμε και το τραίνο του 2004;

Ποιός ξέρει όμως; Ίσως ο ρόλος των κομμάτων να είναι ο ρόλος του γραφιά της ιστορίας και όχι του συνδημιουργού της. Κάτι έλεγε ο Μαρξ,περί "δεν ήρθαμε για να κατανοήσουμε τον κόσμο αλλά για να τον αλλάξουμε...". Μήπως δεν τάξερε καλά τα πράματα ο Κάρολος και θάπρεπε να είχε πει "θα αλλάξουμε τον κόσμο όταν θα έχει ήδη αλλάξει από μόνος του και θα το επιτρέπουν οι συνθήκες"

Ή μήπως ο αληθινός καιρός της Αριστεράς είναι να ανανεώνει το φαντασιακό μας για κάποια αλλαγή, καααποτε;

Συν Αθηνά και χείρα κίνει! Αυτός θα ήταν ένας καλός εθνικός στόχος.

τα σέβη μου.

Μιχάλης είπε...

@ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Δυστυχώς ο Γ. Σπανός δεν είναι η πρώτη φορά που αυθαιρετεί.
Και να φανταστείς ότι από κάποιους θεωρείται ως ο απόλυτος ιστορικός!

Μιχάλης είπε...

Ανώνυμος 1/17/2011 10:47 μμ

Σεβαστές οι απόψεις σου...

Μιχάλης είπε...

@ Disdaimona


Για μένα αγαπητή μου φίλη οι δύο περιπτώσεις που αναφέρεις θεωρώ ότι θα μείνουν ως μελανά σημεία στην ιστορία του ΑΚΕΛ.