ΗΤΑΝΕ ΜΗΝΑΣ ΜΑΗ ΤΟΥ 1958 Η έξαρση της μισαλλοδοξίας

- Κυριάκος Πατατάς από την Πηγή Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 6. 5. 1958.
- Σάββας Μένοικος από τις Γούφες Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 23. 5. 1958.
- Δημήτρης Μάτσουκος από τη Γύψου Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 23. 5. 1958.
- Ανδρέας Σακκάς από τα Πέρα Ορεινής Λευκωσία, δολοφονήθηκε στις 25. 5. 1958.
- Παναγιώτης Στυλιανού από την Αχερίτου Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 29. 5. 1958.

Ιστορικού περιεχομένου αυτή η ανάρτηση. Ανάρτηση μνήμης και τιμής προς κάποιους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους και των οποίων οι οικογένειες φέρουν μέχρι σήμερα – εντελώς ατεκμηρίωτα – το στίγμα των οικογενειών των προδοτών.

Οι προαναφερόμενοι έπεσαν από βόλια ελληνικά, σε μια κρίσιμη περίοδο της κυπριακής ιστορίας, την περίοδο λίγο πριν την λήξη του αγώνα της ΕΟΚΑ.
Οι άνθρωποι αυτοί δολοφονήθηκαν χωρίς να δοθεί μέχρι σήμερα κανένα πειστικό τεκμήριο προδοσίας.

Όμως, όλα δείχνουν ότι αυτή είναι μια πτυχή της νεότερης κυπριακής ιστορίας που κάποιοι δεν θέλουν να θυμούνται.

Και δεν θέλουν να θυμούνται κυρίως για τρεις λόγους:

1. Για να μη χαλάσει η καλή εικόνα που έχτισαν κάποιοι καθώς και η μυθολογία περί καλών και κακών (στην προκειμένη περίπτωση «πατριωτών και προδοτών»).

2. Θεωρούν ότι η παραμικρή παραδοχή θα ενοχοποιήσει την πλευρά μας (κάτι ανάλογο που γίνεται με τις μη παραδοχές για άλλες πτυχές τις ιστορίας μας και τις ευθύνες ΚΑΠΟΙΩΝ – όχι του συνόλου του λαού).

3. Κάποιοι φοβούνται ότι αν γίνει και η παραμικρή παραδοχή, τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και θα ζητήσουν εξηγήσεις και άλλοι συγγενείς όσων σκοτώθηκαν την περίοδο εκείνη.

Ο γράφων ισχυρίζεται ότι οι περιπτώσεις που αναφέρονται πιο πάνω ονομαστικά, δεν έχουν καμία σχέση με προδοσίες αλλά εντάσσονται σε σχέδιο μερίδας της ΕΟΚΑ (με εμπνευστή τον ίδιο τον Διγενή) για κτύπημα της Αριστεράς.

Οι θέσεις του γράφοντος έχουν αναλυθεί αρκετές φορές επαρκώς και τεκμηριωμένα κυρίως σε έντυπα μέσα, χωρίς ωστόσο να πάρει επαρκείς και τεκμηριωμένες απαντήσεις.

Ιστορικό πλαίσιο

Τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να εξετάζονται μέσα στα ιστορικά πλαίσια της εποχής.
Θα πρέπει να εξεταστεί μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που μεταφέρθηκε από την Ελλάδα στην Κύπρο και στις πολιτικές αντιλήψεις της περιόδου.
Πρέπει να εξεταστεί μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του κλίματος που δημιουργήθηκε στην Κύπρο από τη δεκαετία του ’40 και συνεχίστηκε μέχρι και λίγο μετά το 1974.

Καλώς ή κακώς η Αριστερά στην Κύπρο απολάμβανε και απολαμβάνει ίσως το μεγαλύτερο ποσοστό (σε αναλογία πληθυσμού) που απολαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αριστερό κόμμα παγκόσμια.

Ο φόβος της ανόδου της Αριστεράς στην εξουσία οδήγησε τη Δεξιά να μην θέλει καμιά συνεργασία μαζί της.
Οδήγησε τη Δεξιά να απόσχει από τη «Διασκεπτική» (1947-48) με το φόβο μιας πιθανής νίκης της Αριστεράς σε περίπτωση λύσης.
Οδήγησε στον αποκλεισμό της Αριστεράς από κάθε σχεδιασμό ακόμα και δυναμικής αντίδρασης έναντι της αποικιοκρατίας.

Έτσι, όταν από το 1957 διαφάνηκε ότι το κυπριακό πήγαινε προς λύση, κάποιοι άρχισαν να σκέφτονται το ενδεχόμενο διάλυσης της Αριστεράς.
Οι έγγραφες αναφορές του Γ. Γρίβα – Διγενή περί διάλυσης ή αποδυνάμωσης του ΑΚΕΛ πριν από τη λύση είναι εκεί για όποιον αμφισβητεί τα όσα αναφέρονται από τον γράφοντα.

Η έμπρακτη (μη φραστική) επίθεση κατά της Αριστεράς παρουσιάζει δύο χαρακτηριστικά:

1. Εντάθηκε στην τελική ευθεία, λίγο πριν την τελική κατάληξη σε συμφωνία επί του κυπριακού.

2. Επικεντρώθηκε κυρίως στην περιοχή Αμμοχώστου όπου το ΑΚΕΛ είχε την μεγαλύτερη εκλογική δύναμη.

3. Το μεγαλύτερο κύμα των δολοφονιών σημειώθηκε τον Μάιο του 1958.

* * *

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών αρνούνται ασφαλώς κάθε ευθύνη για τις δολοφονίες. Έτσι χώρισαν τους δολοφονημένους σε 7 ομάδες και από αυτές τις 7 θεωρούν ότι μόνο για τη «Ζ» κατηγορία φέρουν ευθύνη.

Εδώ κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι τα στοιχεία αυτά δίνονται σε "έρευνα" των «Συνδέσμων Αγωνιστών» που έγινε τον Νοέμβριο του 2002.
Η έρευνα αυτή αμφισβητήθηκε έντονα για έναν απλό λόγο, ότι δεν ρωτήθηκε κανένας άλλος εκτός από τους τομεάρχες και κάποια μέλη της ΕΟΚΑ στις περιοχές όπου έγιναν οι δολοφονίες.
Δεν επιδίωξαν να ρωτήσουν κανένα άλλο, ούτε καν μέλη των οικογενειών των θυμάτων που κατέχουν ακόμα και τα ονόματα των δολοφόνων.

Οι περιπτώσεις που αναφέρονται ονομαστικά στην αρχή της ανάρτησης περιλαμβάνονται στην ομάδα «Ζ» εκτός από το Σάββα Μένοικο που εντάσσεται στην ομάδα «ΣΤ».

Και ενώ για τις ομάδες «Α» μέχρι «ΣΤ» (που σύμφωνα με τους ίδιους δεν ευθύνεται η ΕΟΚΑ) αναφέρουν την δική τους εκδοχή για το τι έγινε, για την κατηγορία «Ζ» που παραδέχονται ότι έχουν ευθύνη αναφέρουν:

«Για τους πιο πάνω η ΕΟΚΑ ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για την εκτέλεση τους ως συνεργάτες των Αποικιοκρατών και δεν θεωρείται σκόπιμο ούτε υπάρχουν σχετικοί φάκελοι για να παρουσιαστούν. Αλλά και αν ακόμα υπάρχουν δεν πρόκειται να στηθούν δικαστήρια».

Σαφής η αναφορά. Χωρίς να προσκομίζουν κανένα λόγο για την αφαίρεση ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΖΩΩΝ, αποκλείουν κάθε συζήτηση!!!
Γιατί;
Διότι όπως λένε:

Α) "Δεν θεωρείται σκόπιμο"!
Ποιος το κρίνει αυτό;

Β) "Δεν υπάρχουν φάκελοι"!
Τότε πού στηρίζουν τον ισχυρισμό τους;

Γ) "Και αν υπάρχουν δεν θα στηθούν δικαστήρια"!
Ποιος τους είπε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο;

Δηλαδή, αποφάσισαν και διέταξαν, τελεία και παύλα!
Και αυτό ενώ εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν αυτούς του ανθρώπους συνεργάτες των αποικιοκρατών!

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

* * *

Κυριάκος Πατατάς από την Πηγή Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 6. 5. 1958.

Η περίπτωση αυτή εμπίπτει – σύμφωνα με τους «Συνδέσμους Αγωνιστών» - στην κατηγορία «Δ», δηλαδή στην κατηγορία όπου δεν κατέστη δυνατόν να εξακριβωθούν τα αίτια δολοφονίας, επομένως λένε, δεν μπορεί να επιρριφθούν ευθύνες στην ΕΟΚΑ.
Και κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα χωρίς να ψάξουν καθόλου το θέμα, αλλά βασιζόμενοι σε μια αναφορά στα απομνημονεύματα του Διγενή.

Για τον Κυριάκο Πατατά αναφέρουν ότι βρέθηκε νεκρός (έτσι απλά) αλλά:
«Δεν κατέστη δυνατόν να εξακριβωθούν οι λόγοι του Θανάτου. Επίσης δεν κατέστη δυνατό να εξακριβωθεί αν υπάρχει σύνδεση του θανάτου του K. Πατάτα με τη δολοφονία που προηγήθηκε του αγωνιστή Ανδρέα Επιφανίου, τον οποίο δολοφόνησαν με μαχαίρι αριστεροί χωριανοί του. Επί του θέματος γράφεται στο "Χρονικό Αγώνος ΕΟΚΑ 1955-1959" του Αρχηγού της ΕΟΚΑ, Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή: "Οι Κομμουνιστές της Πηγής εξεπέρασαν εις ενεργείας αίσχους και αποτροπιασμού, κάθε άλλην κοινότητα, δολοφονήσαντες εν ψυχρώ το επίλεκτον μέλος της Οργανώσεως Ανδρέα Επιφανίου, την 26.10.57, δια μαχαίρας". Πάντως από την έρευνα δεν προέκυψαν στοιχεία ότι η ΕΟΚΑ διέταξε την εκτέλεση του. H πιο πιθανή αιτία είναι προσωπικοί λόγοι ή και προσωπική αντεκδίκηση σχετικά με την δολοφονία του Επιφανίου».

Εδώ διαπιστώνουμε ότι ενώ λένε ότι δεν κατέστη δυνατό να εξακριβωθεί αν η δολοφονία σχετίζεται με τη δολοφονία του Επιφανίου, αφήνεται η αιχμή ότι μπορεί να συνδέεται.

Κατά την άποψη μου αυτή η προσέγγιση δεν είναι σοβαρή. Διότι μπορεί κάποιος να ρωτήσει, αν ισχύουν αυτά, ποια η απόδειξη ότι δεν δολοφονήθηκε από μέλη της ΕΟΚΑ για εκδικητικούς λόγους;

Η άλλη άποψη λέει ότι ο Κ. Πατατάς ήταν οπλοποιός – οπλουργός και ήταν μέλος της ΠΕΟ.
Η φύση του επαγγέλματος του οδήγησε σε πιέσεις από πλευράς ΕΟΚΑ να εγκαταλείψει την ΠΕΟ και να ενταχθεί στην ΕΟΚΑ.
Ο ίδιος απάντησε επανειλημμένα αρνητικά.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ του 1957 κάποιοι του έστησαν ενέδρα αλλά δεν κατάφεραν να τον σκοτώσουν.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1957 έγινε το περιστατικό με τον Επιφανίου με το οποίο ο Πατατάς δεν είχε καμιά σχέση. Το μαχαίρωμα του Επιφανίου δεν είχε καμία σχέση με τα πολιτικά. Προκλήθηκε μετά από λογομαχία μεταξύ συγχωριανών σε καφενείο του χωριού και έγιναν συλλήψεις από τους Άγγλους, απαγγέλθηκαν κατηγορίες.
Κανένα μέλος του ΑΚΕΛ δεν κατηγορήθηκε ούτε συνελήφθη γι αυτή τη δολοφονία.
Ο Πατατάς είχε φιλικές σχέσεις με έναν από τους κατηγορούμενους.

Ωστόσο, στις 6 Μαΐου 1958 έπεφτε νεκρός σε δεύτερη ενέδρα.

* * *

Δημήτρης Μάτσουκος από τη Γύψου Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 23. 5. 1958.

Αυτή η περίπτωση εμπίπτει στην κατηγορία «Ζ» όπου δεν δίνεται κανένα στοιχείο, όπως ήδη αναφέραμε. Απλώς αναφέρεται ότι εκτελέστηκε για… συνεργασία με τους Άγγλους!

Σημειωτέον ότι η δολοφονία του έγινε το ίδιο βράδυ που έγινε και η δολοφονία του Σάββα Μένοικου.

Ο Μάτσουκος ήταν μέλος του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ, ιδιοκτήτης λεωφορείου. Ήταν πατέρας 6 παιδιών.

Όλη εκείνη την περίοδο δεχόταν συνεχώς πιέσεις να φύγει από την Αριστερά και να σταματήσει να μεταφέρει τους Αριστερούς της κοινότητας του σε εκδηλώσεις και διαδηλώσεις της Αριστεράς που γίνονταν κυρίως στην Αμμόχωστο και στα γύρω χωριά.

Στις αρχές Μαρτίου 1958 έλαβε επιστολή από την ΕΟΚΑ με την οποία τον εκβίαζαν ότι αν δεν εγκατέλειπε την Αριστερά θα πλήρωνε με τη ζωή του.

Λίγες μέρες αργότερα κάποιοι έβαλαν φωτιά στο λεωφορείο του, ενώ αυτό βρισκόταν στο Τρίκωμο, με τη δικαιολογία ότι οι κουρτίνες του λεωφορείου δεν ήταν… κυπριακής προέλευσης!
Τι γύρευε στο Τρίκωμο ο Μάτσουκος; Μετέφερε Αριστερούς του χωριού του σε μια εκδήλωση της ΠΕΟ.

Μέσα στον επόμενο μήνα (Απρίλη) τον συνέλαβαν μασκοφόροι στο Λευκόνοικο και τον κακοποίησαν. Την προηγούμενη μέρα μετέφερε Αριστερούς σε συγκέντρωση που έγινε στο χωριό Λάπαθος.
Μετά από όλα αυτά, ο "ξεροκέφαλος" Μάτσουκος έπεφτε νεκρός από τα βόλια μελών της ΕΟΚΑ στις 23 του Μάη του 1958.

Με βάση αυτό το ιστορικό, μπορεί να εξηγηθεί το γιατί οι «Σύνδεσμοι Αγωνιστών» προτιμούν να τον κατατάξουν στη συγκεκριμένη κατηγορία των συνεργατών των Άγγλων(;) και να μη δώσουν κανένα στοιχείο.

* * *

Ανδρέας Σακκάς από τα Πέρα Ορεινής Λευκωσία, δολοφονήθηκε στις 25. 5. 1958.

Δύο μέρες αργότερα διαπράττεται η δολοφονία του Ανδρέα Σακκά, μέλους του ΑΚΕΛ και πωλητή της «Χαραυγής».
Το επάγγελμα του ήταν οικοδόμος, λακκοτρύπης. Ήταν πατέρας 7 παιδιών και η γυναίκα του ήταν έγκυος στο 8ο.

Δολοφονήθηκε από μασκοφόρους μέσα στο καφενείο του χωριού με την κατηγορία του συνεργάτη των Άγγλων.
Την ώρα που μπήκαν οι μασκοφόροι στο καφενείο και του φώναξαν το όνομα του αποκαλώντας τον προδότη, εκείνος διαισθανόμενος το τέλος, τους φώναξε:
- Περιμένετε, πέστε μου πρώτα τι προδοσία έκανα."

Πριν τελειώσει τη φράση του έπεφτε νεκρός, διάτρητος από σφαίρες. Οι μασκοφόροι άφησαν ένα σημείωμα με δύο ξερές λέξεις: «Ήταν προδότης»!

Λίγες μέρες αργότερα κυκλοφόρησαν ένα φυλλάδιο το οποίο έλεγε ότι η προδοσία του Σακκά ήταν ότι προμήθευε τους Άγγλους με… γαϊδούρια και βράκες!!!
Χωρίς βέβαια να εξηγούν πού βρήκε τα γαϊδούρια και τις βράκες ο Σακκάς (αφού δεν ήταν έμπορος) και το κυριότερο, τι θα έκαναν [κυρίως τις βράκες] οι Άγγλοι!

Μέλη της ΕΟΚΑ της περιοχής επιμένουν ότι η κατηγορία ήταν φανταστική και ο Σακκάς δεν ήταν προδότης.
Παραθέτω φωτοτυπία μιας από τις επιστολές.


Αυτές τις επιστολές, οι "Σύνδεσμοι Αγωνιστών" ούτε καν τις έλαβαν υπόψη.


Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τη μαρτυρία της γυναίκας του Σακκά, της Μαρίας, ένα χρόνο πριν τη δολοφονία τον κτύπησαν δύο συγχωριανοί του, η υπόθεση οδηγήθηκε στο δικαστήριο και οι κατηγορούμενοι πλήρωσαν πρόστιμο. Ο μάρτυρας κατηγορίας απειλήθηκε ότι θα εκτελεστεί και αναγκάστηκε να φύγει για την Αμερική (σ.σ. υπάρχουν ονόματα).

Επίσης, δύο μέρες πριν τη δολοφονία του, όταν έμαθε για τη δολοφονία του Μένοικου, άρχισε να φωνάζει ότι οι άτιμοι σκότωσαν ένα συνάδελφο του (εννοούσε της ΠΕΟ).

Ίσως και αυτό το ιστορικό να δείχνει τα αίτια της άρνησης των «Συνδέσμων» να εξηγήσουν γιατί δολοφονήθηκε ο Σακκάς.
Πάντως ο γράφων, απευθύνθηκε πριν μερικά χρόνια στον τομεάρχη της περιοχής (Α. Σ.) και του ζήτησε τη δική του εκδοχή για να πάρει την απάντηση ότι δεν έχει να πει τίποτε για το θέμα.

* * *

ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΙ

Παναγιώτης Στυλιανού από την Αχερίτου Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 29. 5. 1958.

Τέσσερεις μέρες αργότερα σημειώνεται νέα δολοφονία.
Πέφτει νεκρός ο Παναγιώτης Στυλιανού, μέλος του ΑΚΕΛ. Ήταν κτηνοτρόφος, πατέρας 6 παιδιών.

Οι συνθήκες δολοφονίας του ήταν πραγματικά πρωτόγνωρες και άγριες.

Λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του παρατηρήθηκε ότι σε χώρο που σύχναζαν δεξιά στοιχεία του χωριού του (στην Αχερίτου) κάποιοι κάρφωναν πάνω σε ρόπαλα μεγάλες βελόνες.

Το πρωί της 29ης Μαΐου 1958, ο Παναγιώτης βρισκόταν στο σπίτι του γείτονα του (του Τταντή) μαζί με τη γυναίκα του, την κόρη και τον πεντάχρονο γιο τους.
Κάποια στιγμή μπαίνει στην αυλή μια ομάδα μασκοφόρων που κρατούσαν τα ρόπαλα με τις βελόνες και όπλα.

Ο Στυλιανού δέχεται το πρώτο κτύπημα στο κεφάλι και πέφτει στο έδαφος ζαλισμένος.
Γυναίκα και κόρη σέρνουν τον Παναγιώτη σε ένα δωμάτιο και παράλληλα προσπαθούν να εμποδίσουν τους μασκοφόρους να μπουν στο δωμάτιο.
Σπάζουν τα χέρια και τα πλευρά της γυναίκας και τραυματίζουν την κόρη. Μπαίνουν στο δωμάτιο και λιώνουν το κεφάλι του Παναγιώτη και κατακρεουργούν το σώμα του με τα ρόπαλα.
Η γυναίκα του έμεινε στο νοσοκομείο 9 μήνες.

Η κόρη του είπε χαρακτηριστικά ότι: «Όταν βγάλαμε τις ποδίνες του πατέρα μας στο νοσοκομείο, έπεφταν απ’ αυτές κομμάτια κρέατα και κόκαλα. Τον είχαν λιώσει με τα ρόπαλα…».

Ο δε γιος του ο Ανδρέας θυμάται ότι μια γριά ήρθε και έβαλε την παλάμη της μπροστά στα μάτια του μικρού για να μη βλέπει το αποτρόπαιο έγκλημα.

Οι «Σύνδεσμοι Αγωνιστών» λένε ότι απλά εκτέλεσαν έναν συνεργάτη των Άγγλων!
Τόσο απλά! Χωρίς κανένα δικαιολογητικό, χωρίς καμιά αναφορά στις συνθήκες δολοφονίας.

* * *

Σάββας Μένοικος από τις Γούφες Αμμοχώστου, δολοφονήθηκε στις 23. 5. 1958.

Η δεύτερη αποτρόπαια δολοφονία. Όπως αναφέραμε αυτή εντάσσεται στην κατηγορία «ΣΤ», στην κατηγορία δηλαδή για την οποία δεν ευθύνεται η ΕΟΚΑ!

Στην «έρευνα» τους οι «Σύνδεσμοι Αγωνιστών» αναφέρουν:

«ΣΑΒΒΑΣ MENOIKOΣ από τις Γούφες Όπως αναφέραμε στην εισαγωγή, η ΕΟΚΑ αναγκάστηκε να λάβει διάφορα μέτρα και επέβαλε διάφορες τιμωρίες μεταξύ των οποίων εκτός από την εκτέλεση, ο ξυλοδαρμός, η διαπόμπευση, το κόψιμο των μαλλιών και άλλα. Στις 23.5.58 ομάδα της ΕΟΚΑ ξυλοκόπησε τον Μενοίκου και τον έδεσε για παραδειγματισμό επί δένδρου ως προειδοποίηση για τις πράξεις που αναφέρονται στο Συνημμένο αρ. 9.

Ο θάνατος του ήταν αποτέλεσμα καρδιακής προσβολής και ουχί λόγω λιθοβολισμού από το αγανακτισμένο πλήθος. Τούτο ανακοινώθη και επισήμως από το Κυβερνητικό Ραδιοφωνικό Ίδρυμα».

Ομολογουμένως η αναφορά είναι πολύ διαφωτιστική για τις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν εκείνο το διάστημα.

Στην «έρευνα» γίνεται μια προσπάθεια να μετατραπεί ο Σάββας Μένοικος από προδότης σε απατεώνα.
Σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η ΕΟΚΑ αναφέρεται στην προδοτική δράση του Μένοικου παραθέτοντας τις εξής κατηγορίες:


Όπως θα έχετε προσέξει, στην τελευταία γραμμή βάζουν στο στόμα του Α. Ζιαρτίδη απαξιωτικά λόγια για τον Μένοικο.

Εκεί που δεν υπάρχουν επιχειρήματα επιστρατεύονται οι ύβρις και οι χαρακτηρισμοί. Και αφού δεν μπορούν να στηρίξουν τα περί μη δολοφονίας δεν χάνουν τίποτε να τον χαρακτηρίσουν απατεώνα!

Με αυτή την υπόθεση η "έρευνα" των Συνδέσμων Αγωνιστών κονταροκτυπιέται με τα ίδια τα ντοκουμέντα της ΕΟΚΑ.

Ενώ στην «έρευνα» αναφέρεται ότι δεν ευθύνεται η ΕΟΚΑ για το θάνατο του Μένοικου (πέθανε από καρδιακή προσβολή!) και ότι ούτε το πλήθος τον σκότωσε με τις πέτρες, ένα άλλο ντοκουμέντο τους διαψεύδει.

Πρόκειται για προκήρυξη της ΠΕΚΑ (Πολιτική πτέρυγα της ΕΟΚΑ), λίγες μέρες μετά τις δολοφονίες του Μένοικου και του Μάτσουκου που έγιναν την ίδια νύκτα.

Ιδού το έγγραφο:


Με λίγα λόγια, εδώ μας λένε ότι εκτελέστηκαν δύο προδότες!
Δηλαδή τους εκτέλεσε η ΕΟΚΑ! Και η οποία αναλαμβάνει την ευθύνη.

Τώρα η «έρευνα» ισχυρίζεται ότι η ΕΟΚΑ δεν τον εκτέλεσε αλλά πέθανε από… καρδιακή προσβολή!

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και λίγους μήνες πριν την έκδοση της έρευνας, (Μάιος του 2002) οι Σύνδεσμοι και ο ΣΙΜΑΕ θεωρούσαν τον Μένοικο ως εκτελεσθέντα από την ΕΟΚΑ!

Απαντώντας στα όσα είχε γράψει ο ακαδημαϊκός Αντώνης Λιάκος για τον Μένοικο, ο ΣΙΜΑΕ έγραφε μεταξύ άλλων στον «Πολίτη» σε άρθρο υπό τον τίτλο «Απάντηση σε ένα ιστορικό λίβελο» (25/5/2002):

«Ξεκινά το άρθρο του με αναφορά σε έναν εκτελεσθέντα, ο επικριτής του αγώνα του λαού μας. Ας έλθει στην Κύπρο να μάθει ποιος ήταν ο εκτελεσθείς για τον οποίο ενδιαφέρεται. Να μάθει γιατί και πως πέθανε, θα ενημερωθεί από εκείνους που γνώριζαν τον εκτελεσθέντα».

Πώς μέσα σε ένα χρόνο άλλαξαν γνώμη οι αγωνιστές;

Μήπως κατάλαβαν ότι δεν τους συμφέρει να συντηρούν και να φορτώνονται ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα, να συλλάβουν, να δέσουν και να λιθοβολήσουν ένα φτωχό και ανυπεράσπιστο άνθρωπο;

* * *

Καταλήγοντας, θα έλεγα ότι ήρθε ο καιρός να δούμε νηφάλια αυτές τις περιπτώσεις.
Να λεχθούν οι αλήθειες και να υπάρξει μια συνεργασία απ’ όλους για να κλείσουν αυτές οι πληγές.
Σημειώνω ότι εδώ αναφέρομαι μόνο στις περιπτώσεις που αφορούν τον μήνα Μάιο του 1958.

Ήρθε ο καιρός να πρυτανεύσει το πνεύμα της συμφιλίωσης και να αποκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι (και όχι μόνο της Αριστεράς) που έχασαν άδικα τη ζωή τους.

Να γίνει αυτό όσο είναι νωρίς, όσο υπάρχουν ακόμα ζωντανοί μάρτυρες.

Να αφήσουμε τα γόητρα και τους συναισθηματισμούς και να παραδεχτούμε λάθη, ακόμα και εγκλήματα.

Μόνο έτσι θα επέλθει η ψυχική κάθαρση και θα ησυχάσουν συνειδήσεις.

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ, ΜΠΟΡΕΙΣ! ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Προσθήκη Παραρτήματος)

Η προηγούμενη ανάρτηση ήταν έκτακτη.

Μετά από καιρό, επανέρχομαι σε θρησκευτικό θέμα.

Το τελευταίο περιστατικό με την θρησκευτική εικόνα στην Κλήρου, με οδηγεί να ασχοληθώ λίγο με τις εικόνες που κλαίνε ή μυροβλύζουν, αλλά και άλλες πρακτικές απάτης της Ορθοδοξίας!

Μπορεί οι εκφράσεις μου να φαίνονται σκληρές, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα όσα κάνει η επίσημη Εκκλησία προκειμένου να παραπλανήσει τους πιστούς με μόνο σκοπό και στόχο να γεμίσει τα ταμεία της.

Απολογούμαι εκ των προτέρων σε όσους θα νιώσουν ότι προσβάλλεται η πίστη ή τα πιστεύω τους. Δεν είναι αυτή η πρόθεση μου.

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ

Τόσο η εκκλησιαστική ηγεσία όσο και η στρατιά των θεολόγων (στην πλειοψηφία τους), κάθε φορά που… «κλαίει» ή «μυροβλύζει» μια εικόνα προσπαθούν να διαδώσουν την πληροφορία ώστε να πάει κόσμος να τη δει (ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας) αλλά είναι κοινό μυστικό ότι ο απώτερος σκοπός είναι η αποκόμιση οικονομικού κέρδους.

Προσπαθούν με λίγα λόγια να εκμεταλλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο το «γεγονός» και να πείσουν ότι πρόκειται περί θαύματος.
Πολλές φορές μας λένε μάλιστα ότι το κλάμα μιας εικόνας (συνήθως της Παναγίας) στέλλει κάποια μηνύματα που κατά το πλείστον είναι προμήνυμα κακών!

Ψάχνοντας βρήκα τέσσερεις ενδιαφέρουσες συνταγές για να κάνεις κι εσύ μια εικόνα να κλάψει…

Καλά κέρδη!

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ:

ΜΕΘΟΔΟΣ 1η

Υλικά που θα χρειαστείτε:

1) Ένα επίπεδο, ορθογώνιο κομμάτι ξύλου
2) αδιάβροχα βερνίκια
3) μια τυπωμένη εικόνα.

Εκτέλεση:
Α) Πάρτε το κομμάτι ξύλου και βάλτε το σε θαλάσσιο νερό αφήνοντας το εκεί για όσο το δυνατό περισσότερο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον δύο εβδομάδες).
Αφού το βγάλετε από το νερό, εφαρμόστε τουλάχιστον τέσσερα στρώματα αδιάβροχου βερνικιού. Όταν στεγνώσει καλά το βερνίκι, κολλήστε την τυπωμένη φωτογραφία ή ζωγραφίστε μια μόνοι σας.

Β) Όταν κολλήσει η τυπωμένη εικόνα ή στεγνώσει καλά η ζωγραφιά σας, περάστε ακόμα ένα χέρι βερνίκι και βάλτε την στο χώμα για να φαίνεται παλιά (αν θέλετε να παρουσιάσετε την εικόνα σας ως παλιό κειμήλιο.
Αναμίξτε ένα μικρό ποσό καφετιού ξύλινου λεκέ (5%) με το τελικό στρώμα βερνικιού σας για να φαίνεται σαν αντίκα.

Γ) Όταν στεγνώσει κι αυτό, πάρτε μια καρφίτσα και κάνετε δύο τσιμπήματα γύρω από τα μάτια του εικονιζόμενου προσώπου.
Η παγιδευμένη υγρασία θα δραπετεύσει, αναγκάζοντας την ιερή εικόνα σας να κλάψει.

Κάποιοι δύσπιστοι θα θελήσουν να δοκιμάσουν τα δάκρυα, αμφιβάλλοντας το θαύμα. Όταν θελήσουν να γευτούν τα δάκρια στις γλώσσες τους θα ριχτούν μπροστά από την εικόνα, επιδιώκοντας τη συγχώρεσή της, αφού τα «δάκρυα», λόγω του θαλάσσιου νερού θα έχουν αλμυρή γεύση.

ΜΕΘΟΔΟΣ 2η

Αυτή η μέθοδος είναι κάπως πιο εύκολη. Πάρτε μια φωτογραφία μιας εικόνας που κλαίει και τοποθετήστε την σε ένα μεγάλο περίκομψο πλαίσιο, πίσω από ένα κομμάτι γυαλιού που να έχει κάποια απόσταση από τη φωτογραφία. Το φως που απεικονίζει από το γυαλί θα δώσει την εντύπωση ότι τα δάκρυα είναι τρισδιάστατα.

ΜΕΘΟΔΟΣ 3η

Μια άλλη φτηνή και δυσάρεστη μέθοδος είναι να ζεστάνετε πετρέλαιο υψηλής πυκνότητας και να τοποθετήσετε σταγόνες γύρω από τα μάτια της εικόνας. Το πετρέλαιο δεν θα εξατμιστεί όπως το νερό και η επίδραση θα διαρκέσει για κάποιο χρόνο. Θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα εάν η εικόνα τοποθετηθεί διαγωνίως.

ΜΕΘΟΔΟΣ 4η

Πάρτε ένα καρφί (καλύτερα καρφίτσα) και βγάλτε μια τρύπα που διαπερνά το πάχος της ξύλινης εικόνας στο σημείο των ματιών. Πάρτε ένα σφουγγάρι και βρέξτε το με πετρέλαιο ή οποιοδήποτε υγρό.
Τοποθετείστε το βρεγμένο σφουγγάρι στο σημείο που είναι οι τρύπες. Όταν πιέζετε αυτό πάνω στο ξύλο, το ρευστό θα στάξει από τις τρύπες.
Εντούτοις, σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να τοποθετήσετε το πλαίσιο διαγωνίως, αλλά με τέτοιο τρόπο που να μην φαίνεται το σφουγγάρι στο πίσω μέρος.
Για μεγαλύτερη ασφάλεια μπορείτε να βάλετε την εικόνα σε πλαίσιο έτσι ώστε οι πιστοί να μην μπορούν να δουν πίσω από αυτήν.

Αυτοί είναι λοιπόν οι τέσσερεις απλοί τρόποι για να έχετε ένα καλό αποτέλεσμα το οποίο θα σας επιφέρει αφορολόγητο εισόδημα, τόσο (που αν πετύχει το κόλπο σας) θα σας επιτρέψει να καλυτερεύσετε τη ζωή σας.

Ιδού και μια μαρτυρία επί του προκειμένου:




ΠΗΓΗ: "PRESS TIME", Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2005


Βεβαίως, αφήνω έξω το τι λέει η Αγία Γραφή περί εικόνων και που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με όσα κάνουν οι παπάδες μας ή όσα γίνονται με την ανοχή των παπάδων.

Σε μια άλλη ανάρτηση θα ασχοληθούμε και με την λειψανολατρία.

Ιδού τι προσκυνά ο Χριστιανός!!!

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Το σχόλιο του φίλου Drapeti (5/25/2009 1:00 πμ) με κέντρισε να δώσω μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση των δικών μου αντιλήψεων.

Γι αυτό και προχωρώ σε ένα παράρτημα, ως συνέχεια του πρώτου κειμένου.

Όπως γράφω και στην αρχή της ανάρτησης απολογούμαι αν το κείμενο θίξει τα πιστεύω κάποιων.

Το ότι όμως θα θιχτούν κάποια πιστεύω, αυτό δεν πρέπει να είναι απαγορευτικό της έκφρασης άποψης. Από οποιαδήποτε πλευρά και οποιοδήποτε θέμα.

Φοβούμαι ότι το ζήτημα των εικόνων δεν λύθηκε με την εικονομαχία.

Πιθανόν να λύθηκε για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (άλλως Βυζάντιο) αλλά δεν λύθηκε για όλους τους χριστιανούς.

Αν δεχθούμε ότι οι Γραφές είναι ο Λόγος του Θεού, αυτός μας λέει οριστικά και αμετάκλητα το εξής:

«οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντός ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδέ μὴ λατρεύσῃς αὐτοῖς» (Έξοδος 20, 4-5).

Επίσης:

«Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα, εν τη ημέρα καθ' ην ο Κύριος ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός· μήπως διαφθαρήτε, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού,» (Δευτερονόμιον 4:15-16)

«Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· Στόμα έχουσι και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι και δεν οσφραίνονται· Χείρας έχουσι και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι διά του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ' αυτά.» (Ψαλμοί 115:4-8)

Η Εικονομαχία έγινε τον 8^ο αιώνα και κράτησε 100 ολόκληρα χρόνια.

Στην ουσία υιοθετήθηκε η ανάλυση του θέματος που έγινε από τον (Σύριο) Ιωάννη Δαμασκηνό και η οποία συνοψίζεται στη φράση «Η Τιμή προς το πρωτότυπο διαβαίνει».

Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ζήτημα. Η όλη προσέγγιση του Δαμασκηνού αντλείται από τον αρχαίο φιλόσοφο Πορφύριο ο οποίος εξηγά ότι οι Έλληνες δεν είναι ειδωλολάτρες διότι δεν λατρεύουν ούτε αγάλματα ούτε είδωλα αλλά όταν βρίσκονται μπροστά από ένα άγαλμα τιμούν τον συγκεκριμένο θεό.

Κάτι ανάλογο λέει και η Ορθοδοξία. Διερωτώμαι λοιπόν, γιατί στην προκειμένη περίπτωση, οι αρχαίοι Έλληνες να θεωρούνται ειδωλολάτρες και οι ορθόδοξοι χριστιανοί όχι, τη στιγμή που έκαναν και κάνουν το ίδιο πράγμα;

Και θα προσθέσω ότι υπάρχουν ακόμα και ορθόδοξοι ιερείς και θεολόγοι οι οποίοι διαφωνούν με αυτά τα τεχνάσματα (όπως και με τη λειψανολατρία) και δεν τα αποδίδουν σε θαύμα.

Μπορεί λοιπόν να «λύθηκε» για την ορθοδοξία, δεν λύθηκε όμως για τους χριστιανούς.

Ο φίλος Drapetis θέτει και ένα άλλο ζήτημα: Τη φύση του Θεού Ιεχωβά αλλά και το αν υπάρχει ή όχι Ιεχωβά.

Επιτρέψετε μου να μη σχολιάσω αυτό το θέμα τώρα, αλλά να το αφήσω για μια ειδική ανάρτηση.

Αλλά συμφωνώ ότι εφόσον ο Ιεχωβά είναι παντοδύναμος κλπ., ασφαλώς οι πιστοί του μπορούν να πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμα και εικόνες να κλαίνε.

Όσον αφορά την αναφορά του σχολιογράφου ότι αν είναι απάτη το θέμα των εικόνων θα τους κρίνει ο θεός, θα σημειώσω τρία πράγματα:

1. Γιατί δεν δέχονται ποτέ να γίνει μια έρευνα σε εικόνες που κλαίνε.

2. Το ότι αυτοί που κάνουν τα τεχνάσματα δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν από το θεό, μήπως δείχνει ότι τελικά μπορεί και οι ίδιοι να μην πιστεύουν στο Θεό;

3. Γιατί ο σημερινός αρχιεπίσκοπος δεν σχολίασε καν το γεγονός αλλά όταν ήταν επίσκοπος Πάφου δήλωνε ότι όσο κατέχει αυτή τη θέση στην Πάφο δεν θα επιτρέψει σε καμιά εικόνα της επαρχίας του να κλάψει;

Κλείνω το παράρτημα με την παρατήρηση ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και σε ότι νομίζει σωστό.

Μόνο που αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν μόνο οι χριστιανοί. Και αυτό πρέπει να το έχουν υπόψη τους πολλοί.

____________________________

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:ΛΗΔΡΑΣ ΚΑΙ ΛΙΜΝΗΤΗΣ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Επιστρέφοντας από τις συνομιλίες, την Πέμπτη 20 Μαΐου 2009, ο πρόεδρος Χριστόφιας εξέφρασε την απογοήτευση του για τη στάση του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο θέμα του Λιμνίτη.

Πρέπει να πω ότι κάποιοι δεν έκρυβαν τη χαρά τους από την εξέλιξη αφού θεώρησαν ότι το θέμα έχει λήξει.

Και αμέσως άρχισαν τα όργανα! Ότι ο Χριστόφιας δεν εφάρμοσε τη συμφωνία για ταυτόχρονο άνοιγμα της Λήδρας και του Λιμνίτη.

Εξ όσων έχω υπόψη μου, τέτοια συμφωνία δεν υπάρχει.

Παραθέτω τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Βασίλη Πάλμα (15/10/2007) για το θέμα.
Ολόκληρο το κείμενο των δηλώσεων και απαντήσεων (ποθυ αφορούν και άλλα θέματα, μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.pio.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/F735BA130629DD85C2257375004EE3DA?OpenDocument&print.


"Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τη συνάντηση με το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών υπέβαλε νέα πρόταση για το άνοιγμα του οδοφράγματος στην οδό Λήδρας και σημείου διέλευσης μεταξύ Πύργου και Λιμνίτη. Η αναθεωρημένη πρότασή μας προβλέπει τα εξής:

1. Διάνοιξη του σημείου διέλευσης στην οδό Λήδρας χωρίς οποιαδήποτε πλευρά να θέτει όρους και προϋποθέσεις στην UNFICYP.
2. Πιο συγκεκριμένα, εκκρεμούσης συμφωνίας για τον ακριβή καθορισμό των γραμμών καταπαύσεως του πυρός των τουρκικών δυνάμεων και της Εθνικής Φρουράς, η οποία θα προσδιορίσει τα όρια της νεκρής ζώνης στην περιοχή, οι δύο στρατιωτικές πλευρές να συμφωνήσουν ότι η UNFICYP θα ασκεί πλήρως την εντολή που έχει από το Συμβούλιο Ασφαλείας στην περιοχή της νεκρής ζώνης όπως αυτή καθορίζεται στους χάρτες της UNFICYP.
3. Το σημείο διέλευσης να ανοίξει μόλις ολοκληρωθούν οι πρακτικές διευθετήσεις οι οποίες θα πρέπει να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες ασφαλείας, όπως θα καθοριστούν από την UNFICYP, ύστερα από διαβουλεύσεις με τους ενδιαφερόμενους.
4. Να ανοίξει το σημείο διέλευσης Πύργου-Λιμνίτη το συντομότερο και εν πάση περιπτώσει μέχρι το τέλος του 2007.

Το καινούργιο στοιχείο στην πρόταση είναι ότι παρά τις διαφορές που υπάρχουν σε ό,τι αφορά τα ακριβή όρια των γραμμών καταπαύσεως του πυρός (υπενθυμίζουμε ότι οι τουρκικές δυνάμεις διεκδικούν το σύνολο σχεδόν της νεκρής ζώνης στην περιοχή), δεχόμαστε, προκειμένου να ανοίξει το οδόφραγμα της Λήδρας, το χάρτη της UNFICYP, μέχρις ότου αυτή επιτύχει συμφωνία με τις δύο στρατιωτικές πλευρές. Εξυπακούεται πως δεν θα υπάρχει στην περιοχή πλησίον του σημείου διέλευσης στρατιωτική παρουσία άλλη από εκείνη των Ηνωμένων Εθνών.

Υπενθυμίζουμε, σ΄ ό,τι αφορά το σημείο διέλευσης Πύργου-Λιμνίτη, πως έχουν ολοκληρωθεί τα έργα στην περιοχή μέχρι του σημείου που ευρίσκεται το φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς και είμαστε έτοιμοι για την άμεση διάνοιξη του Πύργου-Λιμνίτη.

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι στις 8 Ιουλίου 2006, ημέρα κατά την οποία έγινε συνάντηση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του κ. Ταλάτ στην παρουσία του κ. Gambari και επετεύχθη η Συμφωνία της 8ης Ιουλίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αποστείλει στα Ηνωμένα Έθνη δέσμη προτάσεων που αφορούσαν, μεταξύ άλλων:

• την αποναρκοθέτηση της νεκρής ζώνης,
• την άρση των ναρκών κατά προσωπικού και στις δύο πλευρές της γραμμής αντιπαράταξης,
• το ζήτημα της γενικής αποναρκοθέτησης της Κύπρου,
• την απόσυρση στρατιωτικών δυνάμεων και την απαγκίστρωση από ευαίσθητες περιοχές περιλαμβανομένης της αποστρατιωτικοποίησης της εντός των τειχών Λευκωσίας και της περιοχής Δερύνειας, Αμμοχώστου και Στροβιλιών,
• την απαγκίστρωση από όλα τα σημεία διέλευσης, και
• την αποκατάσταση του status quo στα Στροβίλια, το οποίο προϋπήρχε της κατάληψής του από τις τουρκικές δυνάμεις στις 30 Ιουνίου 2000.

Η πρόταση εκείνη προέβλεπε επίσης την αποφυγή πραγματοποίησης στρατιωτικών ασκήσεων κατά μήκος ή πλησίον των γραμμών καταπαύσεως του πυρός σε απόσταση έως και δύο χιλιομέτρων, καθώς και την υιοθέτηση στη βάση της αμοιβαιότητας του μέτρου της απαγόρευσης κατοχής κατά μήκος της γραμμής καταπαύσεως του πυρός, όπλων και πυρομαχικών και τη χρήση τέτοιων όπλων. Περιελάμβανε επίσης η πρόταση, τη διάνοιξη ορισμένων σημείων διέλευσης μεταξύ των οποίων εκείνα της Λήδρας και Πύργου-Λιμνίτη και την υιοθέτηση κώδικα πρακτικής για τη διάνοιξη και λειτουργία τέτοιων σημείων διέλευσης.»

Στη συνέχεια, ο κ. Πάλμας απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων ως ακολούθως:

Κ. Κωνσταντίνου: Όταν λέτε ότι δέχεστε το χάρτη της UNFICYP μέχρις ότου επιτευχθεί συμφωνία με τις δύο στρατιωτικές πλευρές, τί ακριβώς περιλαμβάνει αυτός ο χάρτης;

Κυβ. Εκπρόσωπος.: Δεν μπορώ να υπεισέλθω τώρα σε λεπτομέρειες. Τα Ηνωμένα Έθνη λέγουν ότι η πράσινη γραμμή είναι πιο κάτω από την οδό Ερμού. Εμείς, σε ένδειξη καλής θέλησης λέμε πως δεχόμαστε τις θέσεις και τις απόψεις της UNFICYP και μέχρις ότου προσδιοριστούν όλα όσα προβλέπονται μέσα από αυτή την πρόταση, τον έλεγχο να τον έχει αποκλειστικά και μόνο η UNFICYP.

Π. Τσαγγάρης: Δηλαδή παύει να είναι προϋπόθεση αυτό για να ανοίξει η οδός Λήδρας;

Κ.Ε.: Με την προϋπόθεση όμως ότι θα διασφαλίζεται πως παρουσία εκεί θα έχουν μόνο τα Ηνωμένα Έθνη, ούτως ώστε η ασφάλεια διέλευσης να είναι δεδομένη.

Π. Τσαγγάρης: Όπως συμβαίνει στα άλλα οδοφράγματα;

Κ.Ε.: Στα άλλα οδοφράγματα υπάρχει, όπως ξέρετε, παρουσία και φυλακίου της Εθνικής Φρουράς και των τουρκικών στρατευμάτων και, βεβαίως, εγκαταστάσεις της Αστυνομίας. Στην οδό Λήδρας είναι διαφορετικά τα δεδομένα, υπό την έννοια του ότι στη Λήδρας δεν υπάρχουν τέτοιου είδους αποστάσεις, ούτως ώστε να διασφαλίζονται κάποια πράγματα όπως διασφαλίζονται σε άλλα οδοφράγματα.

Κ. Κωνσταντίνου: Όταν μιλάτε για στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, μιλάτε για το συγκεκριμένο σημείο ή και κατά μήκος, μερικά μέτρα πιο κάτω που είναι γνωστό ότι υπάρχει στρατιωτική παρουσία;

Κ.Ε.: Όπως ξέρετε, υπάρχει σε ολόκληρη την πράσινη γραμμή κατοχικός στρατός. Να σας υπενθυμίσω ότι εμείς είχαμε κάνει τότε δύο προτάσεις για αποστρατικοποίηση ή τα στρατεύματα να αποχωρήσουν σε συγκεκριμένη απόσταση από το συγκεκριμένο σημείο. Αυτές ήταν οι δύο προτάσεις που είχαν γίνει.

Ε. Μυλωνά: Τώρα, σε τί διαφοροποιείται αυτή η πρόταση ουσιαστικά;

Κ.Ε.: Το καινούργιο στοιχείο στην πρόταση είναι ότι παρά τις διαφορές που υπάρχουν σε ό,τι αφορά τα ακριβή όρια των γραμμών καταπαύσεως του πυρός (υπενθυμίζουμε ότι οι τουρκικές δυνάμεις διεκδικούν το σύνολο σχεδόν της νεκρής ζώνης στην περιοχή), δεχόμαστε, προκειμένου να ανοίξει το οδόφραγμα της Λήδρας, το χάρτη της UNFICYP, μέχρις ότου αυτή επιτύχει συμφωνία με τις δύο στρατιωτικές πλευρές. Εξυπακούεται πως δεν θα υπάρχει στην περιοχή πλησίον του σημείου διέλευσης στρατιωτική παρουσία άλλη από εκείνη των Ηνωμένων Εθνών".

Από τις δηλώσεις Πάλμα βγαίνει ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει διασύνδεση των δύο οδοφραγμάτων.


Ούτε ο Δ. Χριστόφιας διασύνδεσε τη Λήδρας με το Λιμνίτη.
Αναχωρώντας για την Αθήνα αμέσως μετά την εκλογή του δήλωνε (04/03/2008):

«Απάντηση: Όλα αυτά έχουν συζητηθεί στο πρόσφατο παρελθόν και θα ολοκληρωθούν οι συζητήσεις από τώρα μέχρι την ημέρα που θα συναντηθώ με τον κ. Ταλάτ. Θέλω να πιστεύω ότι την ημέρα της συνάντησής μας, δεν θα χρειαστεί να κάνουμε ιδιαίτερες συζητήσεις. Οι όποιες εκκρεμότητες θα επιλυθούν, ώστε να εξαγγείλουμε τη διάνοιξη της οδού Λήδρας. Επαναλαμβάνω αυτό θέλω να το πιστεύω. Κάποια πράγματα είναι καλό να μην τα "δένουμε σε ψηλό μαντήλι", αλλά να περιμένουμε, να έχουμε υπομονή και, προπαντός, η δημόσια συζήτηση όχι μαζί σας, αλλά μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να περιοριστεί ώστε να έχει ουσία και αποτέλεσμα η όλη προσπάθεια.

Ερώτηση: Στόχος είναι η διάνοιξη της οδού Λήδρας να ανακοινωθεί κατά τη συνάντησή σας με τον κ. Ταλάτ. Μόνο της Λήδρας ή και του Λιμνίτη;

Απάντηση: Η δική μας άποψη είναι και του Λιμνίτη. Δεν είναι ακόμη έτοιμα τα πράγματα για το Λιμνίτη και για αυτό επαναλαμβάνω ότι δεν θέλω να τα συζητώ δημόσια αυτά τα ζητήματα. Στόχος είναι να ανοίξει και το οδόφραγμα του Λιμνίτη, ασφαλώς, διότι αρκετός κόσμος ταλαιπωρείται εδώ και πολλά χρόνια.»
http://www.cyprus.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/76356457A68AF7A9C2257402005C6952?OpenDocument

Επίσης, στο ανακοινωθέν της πρώτης συνάντηση Χριστόφια Ταλάτ (21/3/2008) αναφέρεται για το θέμα:

«Οι ηγέτες συμφώνησαν επίσης ότι η Οδός Λήδρας θα ανοίξει, μόλις αυτό καταστεί τεχνικά δυνατό, και θα λειτουργεί σύμφωνα με τις καθορισμένες πρακτικές που ισχύουν σε άλλα σημεία διέλευσης.

Το ζήτημα της διάνοιξης του σημείου διέλευσης στο Λιμνίτη και των άλλων σημείων βρίσκεται επίσης στην ημερήσια διάταξη των μελλοντικών συναντήσεων των συμβούλων τους».


Θεωρώ λοιπόν ότι όσοι (πολιτικοί και μη) μιλάνε για συμφωνία ταυτόχρονης διάνοιξης των δύο οδοφραγμάτων δεν λένε την αλήθεια.
Θεωρώ ότι συμβάλλουν για άλλη μια φορά στην παραπληροφόρηση του λαού.

Θα αποσύρω όσα αναφέρω αν κάποιος παραθέσει οποιοδήποτε τεκμηριωμένο στοιχείο που να συνδέει τη διάνοιξη των δύο οδοφραγμάτων.

Τονίζω ξανά ότι προσωπικά δεν έχω κάτι τέτοιο υπόψη μου.

ΟΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ (Update)

Αυτό το ιστολόγιο είναι κατεξοχήν πολιτικό.
Και θα εξακολουθήσει να είναι τέτοιο ενόσω υφίσταται το κυπριακό πρόβλημα.
Και αυτό διότι θεωρεί ότι το κυπριακό αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα και την πηγή των περισσοτέρων κακών που υπάρχουν σήμερα στην Κύπρο.

Αυτό το ιστολόγιο και ο διαχειριστής του, υποστηρίζουν τις προσπάθειες που γίνονται για λύση.
Τη συγκεκριμένη λύση που αγωνίστηκαν για να επιφέρουν όλοι οι πρόεδροι της Κύπρου από το 1974 και μετά. Τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Γι αυτό και η σημερινή ανάρτηση έχει να κάνει και πάλι με το κυπριακό.

Έχει να κάνει με το θόρυβο που ξεσηκώθηκε τελευταία τόσο για το βέτο όσο και για τις περιβόητες υποχωρήσεις του προέδρου.

* * *

Θεωρώ ότι η συζήτηση που ξεκίνησε τελευταία, θα σταματήσει απότομα στις 7 Ιουνίου. Και εννοώ όταν θα έχουν παρέλθει οι ευρωεκλογές.

Διερωτώμαι λοιπόν κατά πόσον τα κόμματα έχουν το δικαίωμα να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να λένε ότι θέλουν επειδή θέλουν να κερδίσουν ψήφους.

___________________________________________

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ, Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΕΤΟ

Αρχίζοντας από το θέμα του βέτο, ο πρόεδρος κατηγορήθηκε από συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους ότι αποκάλυψε τις προθέσεις της Κύπρου σε σχέση με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας κατά τη διάρκεια δηλώσεων του, έχοντας στο πλευρό του τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Καραμανλή.

Στο σημείο αυτό επισημαίνω δύο σημεία:
Α. Κάποιοι έλεγαν ότι από της εκλογής Χριστόφια οι σχέσεις της Κύπρου με την Ελλάδα υποβαθμίστηκαν και ότι δεν υπήρχε συντονισμός μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.
Η επίσκεψη Καραμανλή απέδειξε ακριβώς το αντίθετο.
Οι θέσεις των δύο κυβερνήσεων είναι ταυτόσημες σε σχέση με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Β. Η δήλωση ήταν κοινή. Επικρίθηκε όμως μόνο ο πρόεδρος Χριστόφιας και όχι ο Κ. Καραμανλής.

Έτσι ο ΔΗΣΥ έσπευσε να κατηγορήσει τον πρόεδρο ότι η Κύπρος και η Ελλάδα σπεύδουν έξι ολόκληρους μήνες πριν να δώσουν πράσινο φως στην Τουρκία.

Το ΔΗΚΟ θεωρεί ολέθριο λάθος να δοθεί συγκατάθεση της Κύπρου στην ενταξιακή πορεία της Τουρκία στην Ε.Ε., εάν πρώτα δεν υλοποιήσει τις δεσμεύσεις έναντι της Ε.Ε. και ειδικά της Κύπρου.

Η ΕΔΕΚ μίλησε για μονομερή αποκλεισμό από ένα όπλο που διαθέτουμε.

Τι είπαν ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός;
Αντιγράφω από το ΚΥΠΕ ημ. 22/4/2009:

«Ο κ. Καραμανλής τόνισε ωστόσο πως η στρατηγική αυτή στηρίζεται στο αξίωμα ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και μάλιστα η ένταξη της στην ΕΕ, «προϋποθέτει την πλήρη προσαρμογή της, την πλήρη υιοθέτηση από την πλευρά της, των προϋποθέσεων του να είναι κανένας μέλος της ΕΕ. Αυτή είναι η συλλογιστική και αυτή η συλλογιστική πιστεύω ότι είναι πολύ ισχυρή», πρόσθεσε».

Ανάλογη ήταν και δήλωση Χριστόφια ότι:

«Από την πλευρά του ο Πρόεδρος Χριστόφιας απαντώντας στην ίδια ερώτηση, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η στρατηγική υποστήριξης της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, «είναι ορθή στρατηγική».

Διερωτήθηκε ωστόσο, αν η στήριξη αυτή αποτελεί λευκή επιταγή για την Τουρκία, για να απαντήσει ευθύς αμέσως πως ασφαλώς και όχι.

«Υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Για εμάς, θεωρώ ότι είναι ένα εργαλείο η προσπάθεια της Τουρκίας για πλήρη ένταξη, το οποίο πρέπει να αξιοποιήσουμε», είπε.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανέφερε ακόμη πως αν Κύπρος και Ελλάδα θέσουν βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, επειδή η χώρα αυτή αρνείται προς το παρόν να προχωρήσει στην εφαρμογή των κριτηρίων της Κοπεγχάγης, ή των υποχρεώσεων απέναντι στην Κύπρο, τότε, όπως είπε, «θα έχουμε απέναντι μας αν όχι 25, τουλάχιστον 23-24 κράτη της ΕΕ να μας βάζουν στη γωνιά».

http://www.cna.org.cy/website/newsdisplay2.asp?a=444012

Όλοι μαζί επέκριναν τον πρόεδρο γιατί αποκάλυψε, τις προθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και έδωσαν την εντύπωση ότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά.

Προσωπικά διερωτώμαι γιατί τα ίδια κόμματα δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο όταν τέσσερεις μήνες μετά το δημοψήφισμα, στις 23 Αυγούστου 2004, ο τέως πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δήλωνε ακριβώς τα ίδια;

«Η Κύπρος δεν επιθυμεί να ασκήσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Επιθυμούμε η Τουρκία να είναι υποψήφια χώρα για ένταξη, νοουμένου και δεδομένου ότι θα δεχθεί να συμπεριφέρεται με τους όρους και τους κανονισμούς του ευρωπαϊκού κεκτημένου και νοουμένου ότι δεν θα χρησιμοποιεί πολιτική και τακτική που να διαιωνίζουν διαχωριστικές τάσεις στην Κύπρο».

Και συνέχισε ο τέως πρόεδρος:
«… βασική πολιτική μας δεν είναι να ασκήσουμε βέτο και επιθυμούμε διακαώς να βοηθήσει η Τουρκία με τη δική της στάση, ώστε να υποβοηθήσουμε και όχι να εμποδίσουμε της ένταξή της στην ΕΕ».

Μάλιστα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπογράμμισε ότι:
«επιθυμία μας δεν είναι να ασκηθεί βέτο».

http://www.cna.org.cy/website/newsdisplay2.asp?a=211013

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα ο Τάσσος Παπαδόπουλος δήλωνε στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» ότι:
«Kρίνοντας όλα τα δεδομένα και σταθμίζοντας όλες τις θέσεις δεν νομίζω ότι το βέτο θα υποβοηθούσε εις την επίλυση του Kυπριακού. Θα πρόσφερε πρόσθετα προσχήματα στην Tουρκία να συνεχίσει την πολιτική της για παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής και πιθανώς αρκετές χώρες να έλεγαν ότι σωστά αντιδρά η Aγκυρα.»

Τι διαφορετικό είπε ο Χριστόφιας και προκάλεσε την αντίδραση των κομμάτων;
Και γιατί δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο σε αυτές τις ξεκάθαρες θέσεις του μακαρίτη προέδρου;

Ανάλογες δηλώσεις του κ. Παπαδόπουλου έγιναν και σε άλλα χρονικά διαστήματα αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση, πλην του ΔΗΣΥ – για να θυμίσω και την κόντρα που είχε τότε με την κυβέρνηση – υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να ασκηθεί βέτο.

Αλήθεια, τότε δεν αποκαλύπτονταν οι προθέσεις της κυβέρνησης και αποκαλύπτονται τώρα;

Στην ίδια συνέντευξη ο Τάσσος Παπαδόπουλος δήλωνε τα εξής σημαντικά:
«Δεν νομίζω ότι υπήρχε καμιά χώρα, ακόμη και μεταξύ αυτών που είχαν τις πιο έντονες επιφυλάξεις για την Tουρκία, που θα έβαζε βέτο. Πολύ λιγότερο δεν υπήρχε καμιά που θα έβαζε βέτο για την Kύπρο. Aλλωστε, το βέτο δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ένα εργαλείο που υπήρχε, αλλά τονίζω ότι παραμένει στα χέρια μας με σκοπό να εξαναγκασθεί η Tουρκία να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στην E.E. και την Kύπρο. Ποια ήταν η πάγια πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και πάρα πολύ καιρό, όχι τώρα; H πολιτική όλων των πολιτικών κομμάτων στην Kύπρο, ακόμη και σήμερα, είναι ότι εμείς ως θέση αρχής δεν είμαστε αντίθετοι με την ευρωπαϊκή Tουρκία, δεδομένου ότι η Aγκυρα έτσι θα συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της απέναντι στην E.E., άρα και στην Kυπριακή Δημοκρατία. Aυτή είναι η στρατηγική, αυτός είναι ο στόχος.

* * *

ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ;

Επανειλημμένα ακούμε διάφορους να μιλούν για επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Γίνονται επανειλημμένα δηλώσεις επί δηλώσεων, μέχρι και συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε τελευταία.

«Διαβάζω κάποιους αναλυτές που ισχυρίζονται ότι θα επανέλθει το Σχέδιο Aνάν ως έχει, λέω ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Ως έχει δεν πρόκειται ποτέ να τεθεί ξανά μπροστά στο λαό. Βασικός μας στόχος είναι να λυθεί το Κυπριακό, δεν θέλουμε ούτε την τιμωρία της Τουρκίας, ούτε να κερδίσουμε πόντους στο πλαίσιο της E.E. Εμείς θέλουμε λύση και αν το νέο ισοζύγιο διαπραγματευτικής θέσης βοηθά στη συζήτηση του Κυπριακού, νομίζω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Αρκεί να είναι ξεκάθαρο ότι μιλούμε για συμφωνημένη λύση του Κυπριακού, μια λύση που θα συμφωνηθεί προτού τεθεί προς έγκριση».

http://www.greeknewsonline.com/modules.php?name=News&file=print&sid=2484

Αυτή δεν είναι δήλωση του προέδρου Χριστόφια ούτε του κυβερνητικού του εκπροσώπου, αλλά δήλωση του Τάσσου Παπαδόπουλου στην προαναφερόμενη εφημερίδα.
Ποια είναι η διαφορά αυτών που στόχευε ο Τάσσος Παπαδόπουλος από αυτά που στοχεύει ο Δ. Χριστόφιας;

Αλλά πως είναι δυνατόν να κατηγορείται η ε/κυπριακή πλευρά για υποχωρήσεις όταν την περασμένη Τετάρτη, ο νέος λεγόμενος ΥΠΕΞ των κατεχομένων κατηγορούσε τον πρόεδρο Χριστόφια ότι:
«… προσπαθεί να εκμεταλλευθεί θέματα εγγυήσεων, περιουσίας και πολιτικής ισότητας με πρωτοβουλίες που αναλήφθησαν σε τρίτες χώρες και σε διεθνείς οργανισμούς, κατά τη διάρκεια πρόσφατων επισκέψεων του» και ότι «η ε/κ ηγεσία προσπαθεί να επιβάλει μια λύση που να είναι υπέρ των ε/κ συμφερόντων»

http://www.cna.org.cy/website/newsdisplay2.asp?a=447456

Όλοι αυτοί μας λένε τόσο καιρό ότι το σχέδιο Ανάν ήταν υπέρ της Τουρκίας.
Αν λοιπόν ο Χριστόφια προωθεί λύση τύπου Ανάν ή πολύ περισσότερο αν συζητά στην ουσία σχέδιο Ανάν, προς τι οι διαμαρτυρίες της άλλης πλευράς;

Αλλά υπάρχει ακόμα μια παλαιότερη δήλωση του Οζντίλ Ναμί που έγινε στις 11 Δεκεμβρίου 2008 αλλά ούτε καν αναφέρθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης. Ότι:
«Αν η βάση των συνομιλιών ήταν το Σχέδιο Ανάν, τότε μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους (2008) θα είχε παρουσιαστεί σχέδιο».

Άρα, αν συζητείτο σχέδιο Ανάν, δεν θα έπρεπε μέχρι τώρα να είχαμε βρει λύση;

Κάποιοι κατηγορούν τον Δ. Χριστόφια ότι με το να διαπραγματεύεται λύση Δ.Δ.Ο. στην ουσία διαπραγματεύεται το σχέδιο Ανάν.
Ας δούμε όμως τι έλεγε σχετικά πρόσφατα ο Τ. Παπαδόπουλος.

* * *

ΕΠΟΙΚΟΙ – ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

Άλλη κατηγορία κατά του προέδρου είναι η αποδοχή παραμονής 50.000 εποίκων.
Ρωτώ και πάλι, γιατί όλοι αυτοί που φωνάζουν, δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο Μπούρκγνεστοκ, έδωσε στον Κόφι Ανάν στις 30 Μαρτίου 2004 έγγραφο όπου αποδεχόταν την παραμονή περισσοτέρων από 45.000 εποίκων μετά τη λύση;

Τελικά έγινε παραδεκτό ότι ο τέως πρόεδρος έδωσε τέτοιο έγγραφο. Όμως αυτοί που το παραδέχτηκαν συμπληρώνουν ότι εφόσον απορρίφθηκε το σχέδιο, απορρίφθηκε και οποιαδήποτε πρόνοια ή εισήγηση.

Η ουσία όμως δεν είναι αυτή. Η ουσία είναι ότι ο τέως πρόεδρος αποδεχόταν την παραμονή εποίκων με τον Α ή τον Β τρόπο. Αυτή είναι η ουσία.
Και τότε, κανένας από τους σημερινούς διαμαρτυρόμενους δεν διαμαρτυρήθηκε.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με την εκ περιτροπής προεδρία.

Όταν το Εθνικό Συμβούλιο, στο οποίο μετείχαν και αυτοί που διαμαρτύρονται σήμερα, καθόριζε υπό την προεδρία Παπαδόπουλου την κωδικοποίηση των θέσεων της ε/κυπριακής πλευράς, γιατί δεν απαίτησαν να τεθεί αυτό το θέμα για περαιτέρω συζήτηση;
Γιατί θεώρησαν ότι δεν έχριζε περαιτέρω συζήτησης;
Άρα, με ποιο έρεισμα έρχονται τώρα να διαμαρτυρηθούν;
Γιατί δεν το απαίτησαν τότε και άφησαν να εννοηθεί ότι αποδέχονταν την εκ περιτροπής προεδρία;

Έγιναν παραχωρήσεις; Ναι έγιναν εδώ και χρόνια. Δεν είναι σημερινές.

Δέστε όμως αυτό το βιντεάκι και τι λέει ο Γ. Κολοκασίδης.




Δηλαδή παραδέχεται ότι ο Τ. Παπαδόπουλος έκανε παραχωρήσεις;
Και αν έκανε γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε τότε το ΔΗΚΟ;

Και αν δεν έκανε, για ποιες παραχωρήσεις μιλά; (Η συζήτηση ήταν για το θέμα των εποίκων).

* * *

Είναι πραγματικά λυπηρό να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα.
Είναι λυπηρό, πάγιες θέσεις της ε/κυπριακής πλευράς, να παρουσιάζονται ότι εμφανίζονται για πρώτη φορά και ότι συνιστούν υποχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης.
Ίσως κάποιοι να θεωρούν ότι ο κόσμος δεν θυμάται!
Κι όμως, υπάρχει κόσμος που θυμάται, υπάρχει κόσμος που δεν ξεχνά και ξέρει να ξεχωρίζει πότε οι πολιτικοί λένε αλήθειες και πότε όχι.

Ίσως κάποιοι να μην αντιλαμβάνονται ότι με το να παρουσιάζουν τον πρόεδρο ως υποχωρητικό ή έτοιμο να υποκύψει σε πιέσεις, προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στην τουρκική πλευρά.

Της περνάνε το μήνυμα ότι έχουν απέναντι τους ένα ευάλωτο συνομιλητή τον οποίο αν τον πιέσουν μπορούν να εξασφαλίσουν υποχωρήσεις.
Αλήθεια, το συνειδητοποιούν αυτό;

Όμως η πραγματικότητα έχει αποδείξει ακριβώς το αντίθετο. Ότι η διαπραγμάτευση που ασκεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι βασισμένη σε αρχές. Αρχές που δε ξεφεύγουν από τις πάγιες θέσεις που καθόρισε το εθνικό συμβούλιο.