Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την απάντηση του Γ.Γ. του
ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν.
Είναι ήδη δημοσιευμένο στην έκδοση της ΓΝΩΜΗΣ που
κυκλοφορεί.
Είναι με θλίψη που διαπιστώνει κάποιος ότι το Κυπριακό
βρίσκεται και πάλι σε αδιέξοδο πριν ακόμα αρχίσουν οι συνομιλίες.
Είναι δεδομένο ότι τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και οι ΗΠΑ, η
Ε.Ε., με λίγα λόγια ο διεθνής παράγοντας επιθυμούν να ξεκινήσουν οι συνομιλίες
και να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που θα οδηγήσει σε λύση του Κυπριακού.
Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι όλοι αυτοί οι
παράγοντες επένδυσαν στην εκλογή Αναστασιάδη, θεωρώντας ότι ένας άνθρωπος που
στήριξε το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε τώρα να αναλάβει μια πρωτοβουλία που θα
φέρει σε αίσιο τέλος ένα πρόβλημα που ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα για σχεδόν
40 χρόνια.
Η
βάση της λύσης
Κάποιοι θέλουν να υποβάλλουν ότι οι πολιτικές του ΑΚΕΛ
και του ΔΗΣΥ στο Κυπριακό είναι οι ίδιες και απαράλλακτες και ότι είτε ο ένας
βρίσκεται στο πηδάλιο της εξουσίας είτε ο άλλος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Να όμως που η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει για άλλη
μια φορά όλους εκείνους τους φοβούνται τη λύση.
Η κυβέρνηση Χριστόφια κατάφερε να φέρει τα πράγματα σε
μια σωστή βάση και να προχωρήσει μάλιστα με τον Ταλάτ σε συγκλίσεις που πρώτη
φορά γίνονταν αποδεχτές από την τουρκική πλευρά (βλ. Ταλάτ).
Τα ανακοινωθέντα του Μαΐου και του Ιουνίου του 2008
έθεταν το Κυπριακό πάνω στη σωστή του βάση.
Ενώ η ερμηνεία που έδινε στη Δ.Δ.Ο. η τουρκική πλευρά
οδηγούσε σε 2 διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, για
πρώτη φορά Χριστόφιας και Ταλάτ συμφώνησαν σε ένα κράτος, με μία κυριαρχία, μία
διεθνή εκπροσώπηση και μία ιθαγένεια.
Το επαναλαμβάνουμε, αυτός
ο άθλος επιτεύχθηκε για πρώτη φορά από το 1974.
Η εθνικιστική πλευρά των Τουρκοκυπρίων με επικεφαλής τον
Ντ. Έρογλου απέρριψε αυτή τη θέση. Και εξακολουθεί να την απορρίπτει.
Η εθνικιστική και η λυσοφοβική πλευρά των Ελληνοκυπρίων,
κακά τα ψέματα, ταυτίστηκε με τις θέσεις του Έρογλου, απορρίπτοντας με τη σειρά
της το επίτευγμα.
Ακόμα και σήμερα οι ίδιοι κύκλοι κάνουν λόγο για
απαράδεχτες υποχωρήσεις!
Ποιες απαράδεχτες υποχωρήσεις; Το ένα και μοναδικό
ομόσπονδο κράτος είναι υποχώρηση και μάλιστα απαράδεχτη και καταστροφική;
Ο
εγκλωβισμός Αναστασιάδη
Ο Νίκος Αναστασιάδης ξεκίνησε με ένα μεγάλο λάθος την
προσπάθεια του για επανέναρξη των συνομιλιών.
Σε
μια προσπάθεια να διατηρήσει την υποστήριξη του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ αλλά και
των υπόλοιπων απορριπτικών δυνάμεων στο Εθνικό Συμβούλιο, θέλησε να τηρήσει τις
προεκλογικές του δεσμεύσεις ότι δεν θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο
Δημήτρης Χριστόφιας.
Και όλα αυτά λέγονταν από τον κ. Αναστασιάδη όταν ο
Ντερβίς Έρογλου διακήρυττε ότι οι συνομιλίες δεν μπορούν να ξεκινήσουν από εκεί
που σταμάτησαν με τον Χριστόφια.
Οι λόγοι ήταν προφανείς και όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο
Έρογλου δεν επιθυμεί λύση στη βάση του ενός κράτους.
Το
ΑΚΕΛ είχε προειδοποιήσει ότι η μη αναγνώριση από Ε/κυπριακής πλευράς των
αποτελεσμάτων του προηγούμενου γύρου, θα έδινε στην Τουρκία το δικαίωμα να
θέσει νέους όρους προκειμένου να υπάρξει νέα βάση για να επανεκκινήσουν οι
συνομιλίες.
Η στάση όμως του προέδρου της Δημοκρατίας έδωσε την
ευκαιρία στην τουρκική πλευρά να φαίνεται πρόθυμη για επανέναρξη των
συνομιλιών, ακόμα και χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος.
Ωστόσο, εκμεταλλευόμενη
την στάση της Ε/κυπριακής πλευράς, η τουρκική δηλώνει τώρα, σε αντίθεση με όσα
δήλωνε προηγουμένως, ότι οι συνομιλίες πρέπει να αρχίσουν από εκεί που
σταμάτησαν.
Έτσι ο πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται σε δύσκολη θέση
αφού οι επιλογές του οδηγούν σε αδιέξοδο.
Η επιμονή του να απορρίψει το αποτέλεσμα των συνομιλιών
επί Χριστόφια οδήγησε στην αποδοχή εκείνης της βάσης από την τουρκική πλευρά,
ενώ ο ίδιος εγκλωβισμένος στις επιλογές του και για λόγους γοήτρου δεν μπορεί
να συναινέσει στην επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που σταμάτησαν.
Το
ξεκαθάρισμα της βάσης και το κοινό ανακοινωθέν
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας
απαιτεί μια ξεκάθαρη βάση για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, θέλοντας να
εκδώσουν ένα κοινό ανακοινωθέν που θα περιέχει μια ξεκάθαρη βάση λύσης του
προβλήματος, η οποία να μην επιδέχεται ερμηνειών.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε το newzup.net την
περασμένη Κυριακή, η δυστοκία που παρατηρείται στη σύνταξη ενός κοινού
ανακοινωθέντος οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη διαφορά.
Όμως η τουρκική πλευρά δεν φαίνεται πρόθυμη για κάτι
τέτοιο.
Οι Τ/κυπριακή ηγεσία εμμένει στη θέση της ότι διζωνική
σημαίνει εσωτερική κυριαρχία στο δικό της μέρος, πλειοψηφία πληθυσμού και γης
και με περιορισμένη παρουσία Ε/κυπρίων.
Όμως τα θέματα αυτά είχαν συζητηθεί επί Χριστόφια και
είχαν μάλιστα κατατεθεί και συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούσαν αυτά τα
ζητήματα και φαινόταν ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αποτελέσουν συμφωνία.
Όλα
αυτά τα τίναξε στον αέρα ο Νίκος Αναστασιάδης με την απερίσκεπτη στάση του,
όπως την έχουμε περιγράψει.
Σημειώνουμε ως καταλείδα ότι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν
ανησυχία για το αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων Αναστασιάδη, καθώς και για το ότι
μέχρι στιγμής τις εντυπώσεις τις κερδίζει η Τουρκία και η Τ/κυπριακή πλευρά που
δείχνουν πρόθυμοι (έστω κι αν δεν το εννοούν) να ξεκινήσουν τις συνομιλίες είτε
από εκεί που σταμάτησαν, είτε χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος που θα
καθορίζει τη βάση των συνομιλιών.
26 σχόλια:
"Ενώ η ερμηνεία που έδινε στη Δ.Δ.Ο. η τουρκική πλευρά οδηγούσε σε 2 διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, για πρώτη φορά Χριστόφιας και Ταλάτ συμφώνησαν σε ένα κράτος, με μία κυριαρχία, μία διεθνή εκπροσώπηση και μία ιθαγένεια.
Το επαναλαμβάνουμε, αυτός ο άθλος επιτεύχθηκε για πρώτη φορά από το 1974."
Το επαναλαβάνουμε, το πιο πανω το
έγραφεν το σχέδιο Ανάν στο άρθρα 1 2 και 3.
Κατα τα άλλα ο χριστόφιας που ειπε οχι στο Αναν εκαμεν αθλον!!!!!
http://www.cyprus.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/4934E73E0BC2C8C7C2256E6E001D5356/$file/annan%20plan%205.pdf?OpenElement
Μιχάλη κάποιες εκτιμήσεις για το κυπριακό που θέλω σχόλιο αν μπορείς.
Ο Αναστασιάδης ό,τι κάνει στο κυπριακό είναι ανέξοδο, γιατί ξέρει ότι το κυπριακό έχει δρομολογηθεί να λυθεί μέσω των νέων συνθηκών που διέρχεται η Κύπρος.
Η κρίση ξεπερνιέται (καλύτερα μετατοπίζεται) με ακραίο νεοφιλελευθερισμό.
Οι αρχές του νεοφιλελευθερισμού θέλουν:
1) Ελάχιστον δυνατό κράτος που να χειρίζεται μόνο πολιτικά δικαιώματα. Τα άλλα προβλήματα μετατοπίζονται στην "ελεύθερη" αγορά.
2) Έλεγχο γης και της παραγωγής από ολιγοπώλια.
3) Διάλυση πολιτικής επιρροής υπαλλήλων/εργατών στο όνομα της προσφοράς και ζήτησης.
Παράλληλα για να λειτουργήσει ο νεοφιλελευθερισμός χρειάζεται:
4) Ενσωμάτωση σε αγορά με ευρύ φάσμα παραγωγής/κατανάλωσης για όσο το δυνατόν πιο κανονική κατανομή πόρων.
5) Ασφάλεια ευρύτερης περιοχής από τον ίδιο φορέα.
Η τρόικα πιέζει προς αυτές κατευθύνσεις:
1) Ιδιωτικοποίησεις οργανισμών ζωτικών και μη.
2) Η έλλειψη ρευστότητας, η ανεργία και οι εξαντλητικές φορολογίες από τη μια απορροφούν μεγάλο ποσοστό των υποθήκων και από την άλλη αναγκάζει τους Κύπριους να πουλούν περιουσία/επιχειρήσεις στους μεγαλοτσιφλικάδες για να μην πληρώνουν.
3) Τα εργατικά κεκτημένα δέχονται σφοδρή επίθεση για να διαλυθεί η πολιτική τους επιρροή.
Ταυτόχρονα στα κατεχόμενα ως μέρος του λεγόμενου δόγματος Νταβούτογλου** γίνονται:
1) Ιδιωτικοποιήσεις προς όφελος του εκ Τουρκίας κεφαλαίου.
2) Δημιουργία της οντότητας των εποίκων που απειλούν την κυριαρχία των τουρκοκυπρίων.
3) Διάλυση των τουρκοκυπρίων σαν πολιτική οντότητα.
Τεράστιες επιπτώσεις στο κυπριακό. Με την εφαρμογή αυτών των πολιτικών ένθεν και ένθεν της πράσινης γραμμής στο κυπριακό:
1) Μπορεί να λύθει το πολιτικό πρόβλημα με την εφαρμογή μοντέλου δύο ελάχιστων κυβερνήσεων σε μια ενιαία νεοφιλελεύθερη οικονομία.
2) Λύση περιουσιακού με την μεταφορά των παραγωγικών δομών στις ελίτ της Τουρκίας και της Κύπρου.
Κάτι που επίτηδες δεν ανάφερα προηγουμένως για να το αναφέρω τώρα είναι ο καταλυτικός ρόλος που παίζει η επιτροπή αποζημιώσεων στη λύση του περιουσιακού.
3) Ο απλός κόσμος δεν θα έχει τη την πολιτική επιρροή για να ανατρέψει καταστάσεις.
Δεν ανάλυσα ούτα τα σημεία 4 και 5 σε σχέση με την Κύπρο.
4) Η λύση του κυπριακού πάνω σε αυτές τις δομές ενσωματώνει την Κύπρο στην αναπτυσσόμενη και ευρύτερη αγορά της Τουρκίας λόγω γεωγραφικής εγγύτητας και τουρκικής επιρροής μέσω του τουρκικού συνιστώντως κρατιδίου.
5) Οι νεοφιλελεύθερες δομές ευνοούν ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ με ταυτόχρονη ένταξη κάτω από την τουρκική ομπρέλα ασφαλείας.
** Το δόγμα Νταβούτογλου εφαρμόζεται με ένα υπερ-συντηρητικό ισλαμικό χαρακτήρα. Το ίδιο μοτίβο ξεκίνησε να φαίνεται και στην κυπριακή πλευρά, με την πρόσφατη επιρροή της εκκλησίας στην πολιτεία ("απόλαυσα" το χειροφίλημα του αρχιεπισκόπου από τον ΠτΔ).
Φρονώ ότι ο Αναστασιάδης είναι εκεί για να ροκανίσει το χρόνο μέχρι να είναι έτοιμη η Κύπρος να δεχθεί τις νέες δομές για να μπορεί να λυθεί το κυπριακό.
Φυσικά υπάρχει και εναλλακτικό σενάριο (ακόμα πιο εφιαλτικό για την αριστερά) που θα το αναλύσω σε άλλο σχόλιο.
θα συμφωνήσω ότι ο αναστασιάδης έκαμεν τα μάτσιες.
Τωρά ότι η αριστερά ήταν καλύττερα.... Να μεν το παραχ....αχεμ υπερβάλουμεν...
Ούτε ο χριστόφιας εκατάφερεν να προχωρήσει τες συνομιλίες με τον έρογλου. Τζαι άφηκε πολλύ χρόνο να πάει ανεκμετάλευτος όσον εκυβέρναν ο ταλάτ. Τι στιγμή που εξέραμεν ένα χρόνο πριν ότι, ο ταλάτ θα έχανε... Ούτε το απλό, να μεν κάμνει αγκρισμένες δηλώσεις μετά που εβρέθετουν με τον ταλατ δεν ήταν άξιος
Ποιός ξιχάνει ότι έκαμεν ολάκερο διπλωματικό αγώνα για να "πετύχει" όταν μας επισκεφτηκεν ο ΓΓ του ΟΗΕ, να μεν υπογραφτεί (αυτό που εθνικιστές εβαφτίσαν) "ενδιάμεση λύση" - που θα εκλείδωνε που τότε τα μέχρι τότε συμφωνηθέντα... Τζαι δεν θα εμπόρεν σήμερα ούτε ο αναστασιάδης ούτε ο έρογλου να τα αμφισβητήσουν...
Ο χριστόφιας τζαι ο αναστασιάδης δυστηχώς πάσχουν που ακριβώς τα ίδια σύνδρομα. εξουσία με δηκο, δεν αφήνει περιθώρια λύσης.
@ Ανώνυμος 11/02/2013 10:14 μ.μ.
Δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις, αν έχεις την καλοσύνη κάνε το πιο λιανά.
Αντί άλλου σχολίου, πριν τις διευκρινίσεις σου, θα έλεγα ότι μιλούμε για λύση ομοσπονδίας.
@ No Name
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γίνει εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσης για λύση του κυπριακού.
Ας είναι κι έτσι, δεν έχω ένσταση, αρκεί η λύση που θα έρθει (αν έρθει) να είναι ικανοποιητική υπό τις περιστάσεις.
Γιατί το λέω αυτό;
Διότι κάθε μέρα που περνά τα δεδομένα αλλάζουν σε βάρος μας και μπορούμε να κερδίσουμε κάθε μέρα και λιγότερα σε σχέση με το κυπριακό.
Ωστόσο δεν θα μπορούσα να πω ότι συμφωνώ με το σημείο 4.
Και έτσι να είναι θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι με τη λύση του Κυπριακού, αν την εννοούμε όλοι και δεν επαναλάβουμε τις παλαβομάρες του 60-74 (αναφέρομαι και στις δύο κοινότητες), η Τουρκία δεν θα είναι πλέον εχθρός.
Και θα υπάρξει συνεργασία μαζί της είτε το θέλουμε είτε όχι σε πολλούς τομείς, της οικονομίας μην εξαιρουμένης.
Εκείνο που θα πρέπει να αποφύγουμε είναι την οικονομική εξάρτηση από την Τουρκία.
Όσον αφορά το δόγμα Νταβούτογλου, να μου επιτρέψεις να πω ότι κατά την άποψη μου έχει αποτύχει και μάλιστα οικτρά.
@ stelios papalangi
Αγαπητέ μου Στέλιο ξέρεις ότι στο θέμα Κυπριακό βλέπω τα πράγματα με ανοικτό μυαλό.
Κατά την άποψη μου ναι, με τον Χριστόφια φτάσαμε σε πολύ καλό σημείο.
Να σε θυμίσω ότι για πρώτη φορά είχαμε αποδοχή από πλευράς Ταλάτ του ενός κράτους, μίας κυριαρχίας, μίας εκπροσώπησης και μίας ιθαγένειας.
Το πρόβλημα παρουσιάστηκε και εξακολουθεί να ισχύει με τον Έρογλου.
Να ρίξουμε ευθύνες στον Χριστόφια και για τούτο, δηλαδή την εκλογή Έρογλου;
Εγώ δεν θέλω να βλέπω τα πράγματα μονόπλευρα.
Θεωρώ ότι ο Χριστόφιας επέδειξε ατολμία – λόγω της εσωτερικής αντιπολίτευσης από όλους, περιλαμβανομένου και του ΔΗΣΥ – και δεν προχώρησε στην υπογραφή των συγκλίσεων.
Όσον αφορά τον Ταλάτ θα σε θυμίσω ότι η κωλυσιεργία παρουσιάστηκε από μέρους του. Όταν μπήκαν στην προεκλογική περίοδο άρχισε να κάνει νερά για να αντιμετωπίσει την επίθεση του Έρογλου.
Θυμίζω τις προτάσεις συνομοσπονδίας που κατάθεσε. (Και μη μου ζητήσεις πάλι να σου παραθέσω τα σημεία συνομοσπονδία διότι όταν με ξανακάλεσες να το κάνω και το έκανα, δεν σχολίασες καν).
Όσον αφορά τις «αγκρισμένες» δηλώσεις του Χριστόφια, να σε θυμίσω και πάλι ότι στήριξε προεκλογικά με δηλώσεις του τον Ταλάτ ο οποίος βγήκε δημόσια και τον κατηγόρησε ότι του κάνει ζημιά.
Μήπως το ξεχάσαμε αυτό;
Θα καταλήξω με κάτι που συμφωνώ μαζί σου: «Ο χριστόφιας τζαι ο αναστασιάδης δυστηχώς πάσχουν που ακριβώς τα ίδια σύνδρομα. εξουσία με δηκο, δεν αφήνει περιθώρια λύσης.
Θα συμφωνησω απολυτα με τον stelio papalangi στο τελευταιο του σχολιο.
Τα δυο κομματα που μας κυβερνουν τα τελευταια χρονια εχουν αναγκη το συγκεκριμενο κομμα (ΔΗΚΟ) για να βγαλουν κυβερνηση,ετσι κατα καποιον τροπο ειναι υπολογοι σ'αυτους και στο τελος αντι να κυβερνουν κυβερνουνται.
Ολοι ξερουμε τα συμφεροντα που παιζονται προεκλογικα θεσεις υπουργεια κ.λ.π.
Απο αυτους λοιπον τους συμφεροντολογους περιμενει ο απλος λαος να μας βγαλουν απο τα αδιεξοδα που υπαρχουν στον τοπο μας αλλα και σε αυτα που θα ερθουν.
Ειναι αστειο να βγαινει το κομμα του συμφεροντος (ΔΗΚΟ) και να παροτρυνει τους ψηφοφορους του να στηρηξει τον Νικο Αναστασιαδη δηθεν για το καλο του τοπου.
Να πατε να .......!!
Για τα συμφεροντα σας γινονται ολα αλλα ο κοσμος δεν ειναι τοσο ηλιθιος οπως εσεις νομιζετε.
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου Μιχάλη.
Η απάντησή έχει τροφή για συζήτηση.
Κατ' αρχή μια διευκρίνιση:
Δεν το λέω σαν καλό ή κακό να υπάρχει συνεργασιά σε όλα τα επίπεδα ακόμα και συμμαχία με την Τουρκία με τη λύση του κυπριακού. Απλά είναι μια παράμετρος που θα αναδείξει αντιφάσεις μέσα στα συντηρητικά κυρίως στρωματά της κοινωνία μας με αποτέλεσμα κοινωνικές τριβές και ίσως αναταραχές.
Και τώρα στη συζήτηση. Και πάλι ό,τι λέω είναι σε διαλεκτικό πλαίσιο που το λέω. Δεν κατακρίνω, ούτε κατηγορώ.
Με απόλυτα μαρξιστικούς όρους, αυτό που λες για ικανοποιητική λύση υπό τις περιστάσεις είναι ορθό.
1) Αν αυτή είναι η γραμμή του ΑΚΕΛ πάει να πει ότι η "αποτυχία" της συνεργασίας της αριστεράς με το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο για να αποτραπεί η εκλογή Αναστασιάδη, οφείλεται στο μη συμβιβασμό του ΑΚΕΛ με το ενδεχόμενο καθυστέρησης ή παγώματος της λύσης του κυπριακού.
2) Η κριτική που γίνεται από το ΑΚΕΛ στον Αναστασιάδη είναι και αυτή ανέξοδη, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι το κυπριακό θα λυθεί υπό αυτές τις συνθήκες**.
Κάποιος μπορεί να πει ότι το ΑΚΕΛ "ανέχτηκε" την εκλογή Αναστασιάδη για χάρη του κυπριακού και ότι η λύση του κυπριακού για το ΑΚΕΛ είναι κατά πολύ πιο πρωταρχικός στόχος παρά η σοσιαλιστική προοπτική του τόπου.
Και για χάρη αυτής του της πολιτικής το ΑΚΕΛ πληρώνει σήμερα πολλά σπασμένα και πολλές αμαρτίες δικές του και μη. (Φυσικά φαίνεται ότι αυτή η "θυσία" του ΑΚΕΛ θα έχει μακροπρόθεσμο όφελος για την αριστερά αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.)
** Σχόλιο για τον αστερίσκο πιο πάνω:
Η ανησυχία μου τώρα εστιάζεται στο γεγονός ότι η "ανοχή" στον Αναστασιάδη έχει ένα σεβαστό ποσοστό ρίσκου για το κυπριακό. Και δεν ξέρω ποια είναι τα σχέδια επί χάρτου της αριστεράς για να εκμηδενίσει αυτό το ρίσκο.
Εξηγώ:
Η λύση του κυπριακού τις δεκαετίες 60 - 70 εστιάστηκε στη διχοτόμηση. Με δικές μας προσπάθειες "καταφέραμε" να έχουμε μια ενδιάμεση κατάσταση μη λύσης με παράνομο διχοτομικό στάτους κβο.
Τώρα η λύση εστιάζεται στον νεοφιλελευθερισμό.
Τί γίνεται αν ο Αναστασιάδης προωθήσει μια ενδιάμεση κατάσταση νεοφιλελευθερισμού;
Με φόβησε πολύ η πρόταση για άνοιγμα της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το αεροδρόμιο της Τύμπου (και στο βάθος απευθείας εμπόριο).
Ένα τέτοιο σενάριο θα καθυστερήσει τη λύση του κυπριακού ακόμα μερικές δεκαετίες, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την αριστερά (δεν ξέρω αν θα αντέξει ο κόσμος να μιλά πλέον για ενιαία Κύπρο).
Ούτε μπορώ να δεχτώ απαντήσεις του τύπου "φοβάται το πολιτικό κόστος ο Αναστασιάδης" ή "ότι τον ελέγχει ο ενδιάμεσος χώρος".
Δεν μπορείς να έχεις καμιά μα καμιά εμπιστοσύνη σε αυτή την πάστα ανθρώπων όπως είναι ο Αναστασιάδης.
@ Mixalis "Να σε θυμίσω ότι για πρώτη φορά είχαμε αποδοχή από πλευράς Ταλάτ του ενός κράτους, μίας κυριαρχίας, μίας εκπροσώπησης και μίας ιθαγένειας."
Να σου το πω ακομη μια φορα οτι το ενα κρατος μια κυριαρχια μια διεθνης προσωπικοτιητα και μια ιθαγενια βρισκοντε στα αρθρα 1,2 και 3 του Αναν.
Στο ποστ μου 11/02/2013 10:14 μ.μ. βρισκετε και το λινκ για το σχεδιο για οποιον θελει να τα διαβασει.
Επισης σε προκαλω να βαλεις εδω την ομιλια του χριστοφια του 2004 για το οχι του ακελ εδω για να δουμε τι ελαλεν η αναλυση του ακελ για το αναν σχετικα για το πιο πανω θεμαν να ευθυμησουμεν ολοι μαζι!
Ανώνυμος 11/02/2013 10:14 μ.μ
Κύριε Μιχαηλ ο λαός δεν θέλει ούτε την ομοσπονδία σας ούτε τίποτε.Η ούλλοι έσσω τους η κανένας.Οι προτάσεις που τάχα κάμνετε δεν μας αντιπροσωπεύουν διότι ουδέποτε τα καθάρματα που σας εργοδοτούν μας ρώτησαν.Κάποτε το ΑΚΕΛ ήταν ένα κόμμα με εθνικιστικές διακηρύξεις που ανάμεσα στα άλλα έλεγε όχι στην ομοσπονδία!Αλλά τα δολλάρια και οι στερλίνες ήταν πολλά!
@ Ανώνυμος 11/03/2013 12:24 μ.μ.
Θα συμφωνήσω κι εγώ σ’ αυτό με ένα αλλά. Δυστυχώς οι συμμαχίες είναι ένα αναγκαίο κακό στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου.
@ No Name
Θα μπω κατευθείαν στο ψαχνό.
1) Θα συμφωνήσω εν μέρει. Το ίδιο το δημοκρατικό τόξο (όπως το ονομάζεις) δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είναι αντίθετο με την ομοσπονδιακή λύση του κυπριακού, άσχετα με το τι λέει.
Άλλωστε μη ξεχνούμε ότι η αποχώρηση ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, άσχετα με το τι είχαν δηλώσει, ήταν το ενδεχόμενο λύσης του κυπριακού. Θα σε θυμίσω πόση αντιπολίτευση άσκησαν στο κυπριακό όταν ήταν ακόμα συγκυβερνώντα κόμματα.
Κατά την άποψη μου ο λόγος που το ΔΗΚΟ στράφηκε προς τον ΔΗΣΥ ήταν ο παράγοντας εξουσία, ενώ η ΕΔΕΚ στράφηκε στον Λιλλήκα τόσο γιατί συμφωνούσε μαζί του στο κυπριακό, όσο και γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.
Ναι, το ΑΚΕΛ δεν επιθυμεί καθυστέρηση ούτε πάγωμα του κυπριακού.
2) Προσωπικά όταν λέω λύση υπό τις περιστάσεις, δεν εννοώ οτιδήποτε. Η βάση της λύσης είναι εκεί, με μια ομοσπονδία η οποία θα είναι ένα κράτος, όχι δύο, ούτε χαλαρά συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Και πιστεύω ότι το ΑΚΕΛ δεν ασκεί ανέξοδη κριτική διότι, εξ όσων φαίνεται τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν θα συναινέσει σε οποιαδήποτε λύση. (Νομίζω ότι απαντώ και στον αστερίσκο).
Διαφωνώ ότι το ΑΚΕΛ «ανέχτηκε» την εκλογή Αναστασιάδη. Ήταν μέχρι τέλους εναντίον και πολέμησε γι’ αυτό. Το ότι η λύση του κυπριακού είναι πρωταρχικός στόχος, είναι διακηρυγμένο από το ΑΚΕΛ από τη δεκαετία του 40-50.
Και ναι, πλήρωσε και πληρώνει γι’ αυτό.
Στο μέρος που εξηγείς κάποιες θέσεις σου, δεν νομίζω ότι έχει κάτι που να διαφωνώ, λαμβάνοντας υπόψη και τα όσα έγραψα στο σημείο 2.
Ανώνυμος 11/03/2013 4:45 μ.μ.
Ναι, υπήρχε και στο σχέδιο Ανάν η αναφορά.
Εκείνο που εννοώ είναι ότι σε διαπραγματεύσεις και σε κοινό ανακοινωθέν καταγράφηκε για πρώτη φορά μια τέτοια σύγκλιση.
Την ομιλία Χριστόφια δεν την έχω. Αν την έχεις εσύ και με παραπέμψεις θα με βοηθήσεις.
@ χριστάκης χαραλάμπους
Προβληματίζομαι αν πρέπει να σου απαντήσω, αφού ποτέ δεν κάνεις διάλογο.
Γράφεις κι εξαφανίζεσαι.
Γι’ αυτό λέω να μη σπαταλήσω χρόνο, εκτός και αν μου υποσχεθείς ότι θα κάνεις διάλογο.
Και έτσι για να δώσω ένα έναυσμα, σου λέω ότι αυτά που γράφεις, σε μεγάλο βαθμό δεν στέκουν.
Προφανώς δεν φταίει ο χριστόφιας γιατί εφκήκε ο έρογλου.
Τζαι προφανώς ο ταλάτ δεν ήταν καλύττερος. Τζαι τούτο είναι από τις βαριές ευθύνες της αριστεράς (εκ και τκ). Γιατί ενώ εσυμφωνούσαν ότι φταιν οι εθνικιστές, οι αμερικάνοι, ο ιμπεριαλισμός (που φταιν), όλες τους οι συγκεντρώσεις ανέκαναθεν ήταν να κατηγορούν τους άλλους τζαι να λαλούν τραγουδάκια τύπου αβάντι πόπολο. Στην πραγματικότητα, πόττε δεν εκάτσαν μαζί να συζητήσουν τζαι να συνδιαμορφώσουν την πρόταση της αριστεράς για τη λύση. Ποττέ !
Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι στα ίδια πράματα κολλούν, όπως θα κολήσσει ο αναστασιάδης με τον έρογλου.
Είχαν ανάμιση χρόνο, τζαι εξέραν ότι ο ταλάτ θα έχανε (γιατί τζαι τούτος απέτυχεν στην εσωτερική διακυβέρνηση) - αλλά δεν εθέλαν.
....
Όσο για τα σημεία, δεν αμφισβητώ ότι τα παράθεσες (αν και δεν τα θυμούμαι)....
τζαι εγώ σου λέω , ασ δεκτούμεν το επιχείρημα ότι ο ταλάτ εκατάθεσεν "συνομοσπονδιακές θέσεις". Τι αποδύκνύει τούτο ;
Ότι η περίφημη στρατηγική , του εκ των προτέρων ξεκαθαρίσματος της βάσης, είναι άνευ ουσίας.
Γιατί τι σήμασια έχει το "ξεκαθάρισμα" (μια κυριαρχία, μια ιθαγένια κλπ), όταν ο τκ (αριστερός μάλιστα) μπορεί να βάλει στο τραπέζι "συνομοσπονδιακές" θέσεις. Είναι μια στρατηγική, (που την ακολουθά τζαι σήμερα ο αναστασιάδης) η οποία δεν έσσιει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Μου αρέσει η συζήτηση αυτή Μιχάλη. Είναι σπάνιο να βρεις κάποιο που μπορεί να σου δώσει τέτοιες απαντήσεις.
Θέλω να τη συνεχίσουμε ακόμα λίγο.
Συνφωνούμε σχεδόν σε όλα.
Ιδίως στο ότι η "αποτυχία" για συνεργασία με το "δημοκρατικό τόξο" (για να αποσαφηνήσω περαιτέρω τον όρο - τους Μακαριακούς) έχει αμφίδρομη ευθύνη που γέρνει προς το κέντρο και τη στρέβλωση της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου (Αν ζούσε θα ήταν πολύ πολύ διαφορετικά τα πράγματα).
Ομολογώ ότι είμουν μέσα στους ανθρώπους που έβλεπαν ακατανόητη τη στάση του ΑΚΕΛ να μην καταφέρει να συνερφαστεί με το λεγόμενο "δημοκρατικό τόξο".
Σε κατάσταση σοκ από το κούρεμα φάνηκα να μετανιώνω στο ότι δεν ψήφισα Λιλλήκα στο πρώτο γύρο. Μετά το σοκ και τη συνειδητοποίηση του τι παίζεται στο κυπριακό είπα (είμαι σίγουρος πλέον) "ευτυχώς που έκανα τες επιλογές που έκανα".
Υπάρχει ένα σημείο που δεν πείθομαι (ίσως να συμφωνούμε δηλαδή στο τέλος) και ένα που δεν καταλαβαίνω.
Δεν πείθομαι στο ότι το ΑΚΕΛ δεν "ανέχτηκε" (ίσως να μην είναι ο σωστός όρος) τον Αναστασιάδη. Δεν το λέω καθόλου σαν κατηγορία.
Από τη μια θα ζήσουμε μια εφιαλτική πενταετία (και περισσότερο). Από την άλλη ίσως να είναι η πρώτη φορά που το ΑΚΕΛ δεν έβαλε νερό στο κρασί του. Η πολιτική εξευμενισμού του κέντρου δεν ήταν καθόλου η ενδεικνυόμενη και η αριστερά έδωσε άνιση μάχη. Ίσως αυτό μακροπρόθεσμα αποφέρει ωφέλη για την Κύπρο.
Και εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πως θα αποτρέψουμε τον Αναστασιάδη από το κάμει καμιά "πελλάρα" και να αναγνωρίσει στάτους στα κατεχόμενα με ανταλλάγματα και χωρίς λύση;
Σε αντιδιαστολή με την "πελλάρα" του πραξικοπήματος, οποιαδήποτε υπογραφή του Αναστασιάδη θα είναι νόμιμη.
Με το να μεν συμφωνήσει απλώς το ΑΚΕΛ με οποιαδήποτε λύση ή ενέργεια εν τζιαι αποτρέπεται η πιθανότητα του κακού.
Εν τρομακτικό μόνο που το σκέφτουμαι...
=====================
Τζιαι ένα σχόλιο για το κύριο Χριστάκη έτσι στα κυπριακά αφού θέλει να μιλά εκ μέρους των Κυπρίων.
"Μεν ενόμισες ότι ούλλοι οι Κυπραίοι έχουν τον νου σου. Αν δεν σε αντιπροσωπέφκουν εσένα "οι προτάσεις" εν πρόβλημα δικό σου. Εν πολλοί που εμάς που εξυπνήσαμε τζιαι ώσπου παν οι μέρες θα ξυπνήσουν τζιάλλοι γιατί εβαρεθήκαν σας."
"Αν δεν λυθεί το κυπριακό κύριε Χαραλάμπους στείλτα παιθκιά σου τζιαι τ αγγόνια σου να ζήσουν εξωτερικό αν τα θέλεις να έχουν καλή ζωή.
Εγιώ πάντως είμαι μέσα σε τζίνους που αγαπούν τζιαι θέλουν να έχουν καλή ζωή στον τόπο τους".
@ stelios papalangi
Είναι εύκολο να ρίχνουμε ευθύνες δεξιά και αριστερά.
Όταν μεταξύ μας είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε, πόσο εύκολο είναι να συμφωνήσεις με την άλλη κοινότητα, έχοντας υπόψη τα όσα προηγήθηκαν από το 60 μέχρι σήμερα;
Π.χ. αν και δεν αποδέχομαι τις εγγυήσεις, δεν μου είναι δύσκολο να κατανοήσω γιατί και ο Ταλάτ επέμενε στο θέμα των εγγυήσεων, ιδιαίτερα της Τουρκίας.
Να μην ξεχνούμε και την προϊστορία του ζητήματος φίλε μου.
Μπορεί η ε/κ και τ/κ αριστερά να συμφωνούν στο γενικό αλλά στο εξειδικευμένο υπάρχουν προβλήματα.
Έχεις λάθος ότι ποτέ δεν εκάτσαν να συζητήσουν και να προσπαθήσουν να συνδιαμορφώσουν πρόταση.
Θα σε θυμίσω ότι επί Οζκέρ Οζκιούρ οι θέσεις του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ήταν πολύ διαφορετικές και υπήρχε ομοφωνία σε πολλά θέματα.
Επί Ταλάτ άρχισαν διαφοροποιήσεις και σου θυμίζω τις δηλώσεις Σογιέρ του 2008 όπου απέδιδε στο ΑΚΕΛ πράγματα που δεν είχαν συμφωνήσει.
Ναι, ήξεραν ότι σε ένα χρονικό διάστημα ο Ταλάτ θα έχανε. Τι έπρεπε να γίνει;
Να αποδεχθούμε προβληματικές προτάσεις;
Αγαπητέ μου Στέλιο, μιλούμε για το μέλλον μας και το θέμα δεν είναι παίξε γέλασε.
Για το θέμα της συνομοσπονδίας όπως σου απάντησα και την άλλη φορά, δεν συζητήθηκε καν. Του το έδωσαν από την Άγκυρα και το έφερε.
Προκάλεσε όμως αρκετή καθυστέρηση λόγω των αντιδράσεων που εκδηλώθηκαν κυρίως από τους δικούς μας λυσοφοβικούς.
Ας θυμόμαστε πιο ολοκληρωμένα τα γεγονότα και όχι αποσπασματικά για να μπορούμε να έχουμε και πιο ορθή κρίση.
@ No Name
Κι εγώ χαίρομαι τη συζήτηση.
Και σε βεβαιώνω ότι και κατηγορίες να διατυπώσεις δεν με ενοχλεί. Αρκεί να έχουν βάση.
Δεν ξέρω πόσο καιρό παρακολουθείς το μπλογκ μου αλλά πάντοτε γράφω την προσωπική μου άποψη χωρίς φόβο και πάθος.
Η υπόθεση Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ολίγον τι περίπλοκη.
Για μένα ο Τάσσος ήταν μέχρι θανάτου ένας αντι-ομοσπονδιακός. Από τον καιρό του «Κήρυκα» μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Είναι μεγάλο θέμα να το αναλύσουμε κι εγώ θεωρώ ότι ήταν η πιο λανθασμένη επιλογή που έκανε το ΑΚΕΛ.
Η στάση που τήρησε με το Ανάν από εκεί πήγαζε.
Στη συνέχεια όμως τον είδαμε να υπογράφει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου.
Γιατί;
Διότι κατάλαβε τις συνέπειες του «μεγάλου Όχι» και ήθελε να διορθώσει τις εντυπώσεις (όχι την ουσία). Γι αυτό και κωλυσιεργούσε στο διορισμό επιτροπών και στην επανέναρξη του διαλόγου.
Η αφηρημένη έννοια του «σωστού περιεχομένου» περιέπλεκε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, δεδομένου ότι δεν ξεκαθάρισε ποτέ τι εννοούσε, πλην μερικών περιπτώσεων, τις οποίες κατά καιρούς αναιρούσε.
Οι σημερινοί «εκφραστές» του οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα. Ενώ κατηγορούσαν ότι ο Χριστόφιας δεν τήρησε την 8η Ιουλίου (που μιλούσε για Δ.Δ.Ο.), τάσσονταν και τάσσονται εναντίον της Δ.Δ.Ο. αφού της δίνουν την ερμηνεία που δίνει η τουρκική πλευρά.
Δεν ξέρω ποιες επιλογές έκανες στις εκλογές όμως η ουσία είναι μία.
Το ΑΚΕΛ δεν ανέχτηκε (με όποιο περιεχόμενο κι αν δίνεις στη λέξη) την εκλογή Αναστασιάδη.
Τα πράγματα ήταν προδιαγεγραμμένα: ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ δεν ήθελαν συνεργασία με το ΑΚΕΛ. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τι έγινε, είναι φρέσκα ακόμα τα πράγματα στη μνήμη μας. Οι καβγάδες μεταξύ τους κατά πόσον θα υιοθετούσαν τον όρο Δ.Δ.Ο. στο κοινό ανακοινωθέν τους, η απόρριψη της πρότασης του ΔΗΚΟ για υποψηφιότητα Κεραυνού, επειδή σ’ αυτήν συναινούσε και το ΑΚΕΛ κ.ά.
Άρα το πρόβλημα δεν ήταν στο ΑΚΕΛ.
Το λέω ξανά, το ΑΚΕΛ δεν ανέχθηκε τον Αναστασιάδη.
Ποια δεδομένα υπήρχαν;
Από τη μια ήταν αυτά που ανάφερα πιο πάνω. Άρα περιθώριο συνεργασίας με το λεγόμενο Κέντρο, δεν υπήρχε.
Με τον Αναστασιάδη διαφωνούσε (και διαφωνεί ακόμα) με την χαλαρή ομοσπονδία. Προεκλογικά ο Αναστασιάδης πήγε στην αντίθετη πλευρά, και αν θυμάσαι ούτε καν αναφορά έκανε σε Δ.Δ.Ο.
Την ίδια ώρα έκανε επιθέσεις στον Χριστόφια για τις προτάσεις του, τις οποίες μέχρι τώρα χαρακτηρίζει καταστροφικές.
Επομένως ούτε με αυτόν υπήρχε περίπτωση συνεργασίας, πόσο μάλλον «ανοχής».
Αν εννοείς ότι το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να υποστηρίξει Λιλλήκα, ούτε αυτό ήταν δυνατό.
Γιατί;
Διότι ο Λιλλήκας είχε ενστερνιστεί πλήρως τις θέσεις των ακραίων αντι-ομοσπονδιακών, κατηγορώντας και πάλι το ΑΚΕΛ ότι έκανε απαράδεχτες υποχωρήσεις. Υπήρχε περίπτωση να τύχει υποστήριξης από το ΑΚΕΛ;
Άρα ποια επιλογή έμενε στο ΑΚΕΛ;
Να σε θυμίσω ακόμα ότι ο Λιλλήκας αρνείτο επίμονα να απαντήσει αν στην περίπτωση που δεν ήταν στον δεύτερο γύρο αν θα υποστηρίξει τον Μαλά.
Και τι έγινε στο τέλος;
Το ΑΚΕΛ επέμενε στην υποψηφιότητα Μαλά απέναντι στον Αναστασιάδη και ο Λιλλήκας μαζί με την ΕΔΕΚ επέλεξαν την αποχή, κάτι που ευνοούσε ποιον;
Τον Αναστασιάδη φυσικά.
Αν λοιπόν υπήρξε θέμα «ανοχής» του Αναστασιάδη, αυτή δεν προήλθε από το ΑΚΕΛ.
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει για να αποτραπεί ο Αναστασιάδης να «κάμει καμιάν πελλάρα».
Ήδη έκανε κάποια βήματα με την Αμμόχωστο και την Τύμπου.
Που όταν τα αποκαλύψαμε από τη ΓΝΩΜΗ μας διέψευδαν αλλά μετά αναγκάστηκαν εμμέσως πλην σαφώς να το παραδεχτούν.
Όσον αφορά τον κ. Χριστάκη, νομίζω ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κάποιος μαζί του. Είναι παλιός γνώριμος εδώ και ποτέ μα ποτέ δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει διάλογο. Η δημοκρατία του επιτρέπει μόνο το μονόλογο.
Απαντησα στα ερωτηματα στην προηγουμενη αναρτηση.
Γεια σας θα ήθελα τι γνώμη σας για αυτοί τι προτάσει του κύριο Λυγερο
http://strategyreports.wordpress.com/2013/04/24/κυπριακό-η-επιστροφή-του-σχεδίου-ανάν/
Ανώνυμος 11/03/2013 11:34 μ.μ
Νομίζω ότι ο Στ. Λυγερός αντιφάσκει.
Από μια βιαστική ανάγνωση αυτό το συμπέρασμα βγάζω.
Σημειώνω τα εξής:
Θεωρεί ότι αν η Κύπρος γίνει ξανά ένα κράτος με ομοσπονδιακή δομή θα έχει προβλήματα και εξάρτηση από την Τουρκία.
Προβάλλει ως λύση τα δύο κράτη, δηλαδή την παγίωση της διχοτόμησης (αυτό που πρότεινε μετά την εισβολή ο Μ. Δούντας).
Και θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο το αναγνωρισμένο Τ/κ κράτος θα απεξαρτηθεί από την Τουρκία.
Μου φαίνονται λίγο αντιφατικά αυτά.
Η υπόθεση Τάσσος Παπαδόπουλος εν αρκετά περίπλοκη.
Ο Τάσσος μπορεί να ήταν αντι-ομοσπονδιακός αλλά δεν ήταν βλάκας. Ήξερε πως δεν μπορούσε να απαγκιστρωθεί την ΔΔΟ και νομίζω ότι θα μπορούσε ο ίδιος να υπογράψει μια ομοσπονδιακή λύση.
Κάνω την εκτίμηση ότι ο Τάσσος ήθελε να λύσει το κυπριακό με την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ για να μπορέσει να αποκομίσει όσα πιο πολλά ωφέλη γίνεται... Άσχετα αν η λύση ήταν ομοσπονδιακή ή όχι. Άσχετα αν υπήρχε και το ρίσκο να χάσουμε περισσότερα στο τέλος.
Το θέμα ότι το όχι που είπε ο Παπαδόπουλος τον έκαψε στην διεθνή κοινότητα. Διόρθωσε λίγο με την 8η Ιουλίου αλλά η κωλυσιεργία του να την εφαρμόσει έφερε αποφάσεις όπως η επιτροπή αποζημιώσεων και η συζήτηση για απευθείας εμπόριο στην ευρωβουλή.
Κάπου εκεί "αναγκάστηκε" το ΑΚΕΛ να αναλάβει την εξουσία για να ξεπληρώσει την αμαρτία του να φκάλει τον Τάσσο πρόεδρο. Και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του ΑΚΕΛ που για χάρη του φορτώνεται και λάθη άλλων.
Το θέμα Παπαδόπουλου περιπλέκεται με το θάνατο του. Γιατί με το θάνατό του πολλαπλασιάζονται και οι υποθέσεις για τη στρατηγική του.
Αν ζούσε νομίζω ότι θα στήριζε την εξ αριστερών πολιτική γιατί όπως είπα ήταν έξυπνος άνθρωπος και αντιλαμβανόταν το ρίσκο. Θα ήταν νομίζω ένας ισχυρός παράγοντας για να μετριαστεί η υστερία απέναντι στην αριστερά διακυβέρνηση γιατί θα ήξερε το κίνδυνο ανάληψης εξουσίας από τη δεξιά.
Νομίζω ότι συμφωνούμε σε αυτά που λέμε. Ο ενδιάμεσος χώρος εξέδωσε τελεσίγραφο και ουσιαστικά εκβίασε την αριστερά για πιθανή συνεργασία. Κάπου εκεί η απόφαση θα ήταν ή συμβιβασμός των θέσεων του ΑΚΕΛ στο κυπριακό ή άνιση μάχη με τον Αναστασιάδη.
Το "δεν ξέρω πως μπορεί να αποτραπεί ο Αναστασιάδης από το να κάμει καμιά πελλάρα" παραλληλίζεται και πάλι με το πραξικόπημα.
Πώς θα αποτρεπόταν η Χούντα να κάμει πραξικόπημα ενώ ξέραμε θα κάνει πραξικόπημα; (ρητορική ερώτηση - δεν θέλω απάντηση)
Δεν ξέρω... Ίσως να έχω λάθος... Ένα στοιχείο δυναμισμού πάνω σε αυτό το θέμα μπορεί και να χρείαζεται.
Για τον κύριο Χριστάκη απάντησα όχι για τον ίδιο αλλά για όσους τον διάβαζουν.
Έχω να πω και δυο κουβέντες για τον κύριο Παπαλαγκί.
Δεν έχετε βαρεθεί να κρίνεται το τι ΔΕΝ έκαμε ο Χριστόφιας;
Έχει 3 χρόνια... ΔΕΝ έκαμε έτσι, ΔΒ+ΕΒ έκαμε άλλοσπως...
Έλεος πλέον. Εν πρόεδρο που είχαμε που ελειτούργαν μέσα στα πλαίσια της αρμοδιότητας του. Δεν είχαμε ούτε δικτάτορα, ούτε Άγιο, ούτε Θεό.
Με την ίδια λογική το τι ΔΕΝ έκαμε ο Αναστασιάδης έχει 1000 φορές πιο καταστροφικές συνέπειες από το τι δεν έκαμε ο Χριστόφιας.
Οι συνέπειες του κουρέματος που ο Αναστάσιάδης αποδέχτηκε, ο Αναστασιάδης παρουσιάσε σαν μοναδική εναλλακτική και ο Αναστασιάδης υπόγραψε θα είναι τόσο βαθιές που θα μας αλλάξουν την ζωή και τη ψυχοσύνθεση. Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο.
Άρα μπορώ και εγώ να κρίνω τόσο σκληρά τον Αναστασιάδη γιατί ΔΕΝ βρήκε εναλλακτική. Αλλά όχι μόνο ΔΕΝ βρήκε εναλλακτική αλλά ούτε να αντισταθεί για το θεαθήνε ΔΕΝ έκαμε τον κόπο.
Και που 'σαι Στέλιο Παπαλαγκί. Μείνε στο ακουστικό σου... Θα τα πούμε και για το τι ΔΕΝ κάνει και τι ΔΕΝ θα κάνει στο κυπριακό...
Είναι νωρίς να το πω. Μπορεί να έχω λάθος αλλά ξεκίνησε να φαίνεται.
Νίκος Αναστασιάδης = δικαίωση Δημήτρη Χριστόφια.
απαντησα στα σχολια σου.
Ευχάριστο κύριε Μιχάλη για το σχόλιο σου για το άρθρο του κυρίου λυγερου.πιστευω σαν τον κύριε Λυγερο,οι Τουρκοκυπρίοι δεν θέλουν τίποτα να κάνουν με τους Ελληνοκυπρίους και το είδαμε σήμερα με την υπογράφει αρχικής σύμφωνιας για το ποδόσφαιρο και σε τρεις ώρες την άρνηση της σύμφωνιας,δυστχηχος ζείτε σε άλλες εποχές όταν δεν ήταν οι Τουρκοκύπριοι σαν σήμερα ,σήμερα δυστυχώς έχουν μετατραπεί σε Τούρκοι.ευχαριστο πάλι για το σχόλιο σου και θα σας διαβάζω οπότε μπορώ.
@ Ανώνυμος
Δεν νομίζω να ζω σε άλλες εποχές. Απλώς έχουμε διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.
Και αφού αναφέρεσαι στο θέμα της ΚΟΠ, μόλις το άκουσα απόρησα αν είναι αλήθεια, διότι με εκείνη τη συμφωνία αναγνωριζόταν ένα όργανο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και ιδιαίτερα στα πρόθυρα επανέναρξης του διαλόγου, αυτή η απόφαση ήταν ένα αρνητικό σημείο για την Τ/κυπριακή πλευρά.
Εκείνο που με διαφοροποιεί με τις πολιτικές τύπου Λυγερού, είναι ότι δεν θεωρώ ότι όλοι οι Τ/κύπριοι έχουν την ίδια άποψη.
Και ασφαλώς η μέγιστη διαφωνία μου είναι στη διχοτόμηση.
Εσύ μήπως την προκρίνεις αφού συμφωνείς με τον Λυγερό;
@ No Name
Παρατήρηση: βλέπεις ότι ο Χριστάκης δεν επανεμφανίστηκε.
Δεν είναι μόνο ο Τ. Π. που είναι περίπλοκη περίπτωση. Όλα είναι περίπλοκα στις μέρες μας.
Αν και ο Τ. Π. δεν είναι και τόσο περίπλοκος. Μάλλον προβλέψιμος θα έλεγα. Γι’ αυτό κι εγώ ήμουν αντίθετος στην επιλογή.
Σίγουρα βλάκας δεν ήταν, όμως θα το έβλεπα πολύ δύσκολο να υπογράψει μια ομοσπονδιακή λύση. Άλλωστε η πολιτική που ακολούθησε από το 2004 μέχρι το 2008 ήταν αντιφατική.
Δεν ωφελεί σε τίποτε να μπούμε σε μια συζήτηση για το 2004. Το θέμα είναι το 2014, τι κάνουμε γι’ αυτό.
Ίσως εκείνο που δεν καταλαβαίνουν πολλοί στην Κύπρο είναι ότι οι «πατριωτικοί» λόγοι και οι φανφάρες δουλεύουν (στο εσωτερικό) υπέρ εκείνων που τους προβάλλουν, αλλά εναντίον της Κύπρου διεθνώς.
Δεν ξέρω τι θα έκανε αν ζούσε. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Διότι π.χ. στην τελευταία του συνέντευξη κατηγόρησε τον Χριστόφια για την εκ περιτροπής προεδρία, αλλά από την άλλη δήλωνε ότι δεν είναι κάτι κακό, εξαρτάται πώς θα εφαρμοστεί.
Σε ότι αφορά το λεγόμενο κέντρο η άποψη μου είναι διαφορετική. Θυμάσαι τις δηλώσεις από ΕΔΕΚ (κυρίως) ότι δεν πρέπει να γίνει καμία συνεργασία με το ΑΚΕΛ;
Τον πόλεμο μέσα στο ΔΗΚΟ γι’ αυτό το θέμα;
Το ΕΥΡΩΚΟ ούτε να ακούσει ΑΚΕΛ δεν ήθελε.
Όσον αφορά το στοιχείο δυναμισμού διερωτώμαι πού θα βρεθεί. Το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ φαίνεται ότι ακολουθούν τον Αναστασιάδη. Η ΕΔΕΚ προσπαθεί να ψελλίσει κάτι αλλά πάλι με λανθασμένο τρόπο.
Όλα αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Ρίχνουν έναν Ντάουνερ και αποσπούν την προσοχή του κόσμου.
Αυτό είναι το ανησυχητικό.
Δημοσίευση σχολίου